Somber en lusteloos

27-05-2024 07:12 20 berichten
✌️
anoniem_6666bc6591591 wijzigde dit bericht op 08-06-2024 10:04
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ga met dit verhaal naar de huisarts en laat je doorverwijzen naar de poh of psycholoog. Dit klinkt niet gezond en niet iets wat zomaar weer overgaat.
Sterkte!
Alle reacties Link kopieren Quote
Zoek inderdaad hulp, ook als je denkt dat het (nog) niet nodig is. Er is best wel kans dat je eerst op een wachtlijst komt en je wilt niet dat de rek er dan helemaal uit is.

Zijn er mogelijkheden dat je man/kinderen je extra ondersteunen in je taken thuis zodat je dan meer tot rust kunt komen? Ik hoop dat je hier met hen ook over kunt praten.
🌹
anoniem_6666bc6591591 wijzigde dit bericht op 08-06-2024 10:06
98.84% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
1) praat met je man en maak hem duidelijk dat je zijn (morele) steun nodig hebt
2) maak een afspraak met huisarts / poh ggz

Hoe is je man onder het overlijden van zijn vader en de achteruitgang van zijn moeder? Hebben jullie genoeg oog voor elkaar?
🌹
anoniem_6666bc6591591 wijzigde dit bericht op 08-06-2024 10:06
0.00% gewijzigd
🌹
anoniem_6666bc6591591 wijzigde dit bericht op 08-06-2024 10:07
98.14% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
je hoeft niet direct diepgravend te praten met je man. Maar benoem dat het niet goed gaat met je, en dat jullie geen oog meer voor elkaar hebt. Geen verwijten, maar benoemen dat het zo is. En dat je hem nu nodig hebt.

En bel direct de huisarts op voor een afspraak.
🌹
anoniem_6666bc6591591 wijzigde dit bericht op 08-06-2024 10:08
99.04% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Pindakaasjes schreef:
27-05-2024 07:37
Gek genoeg gaat er op mijn werk een soort knop om. Dan sta ik in één keer aan.
Thuis ben ik een zoutzak.
Heel herkenbaar. Je lichaam geeft aan dat het genoeg geweest is. Zoek hulp voordat helemaal niks meer lukt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Pindakaasjes schreef:
27-05-2024 08:17
Naar de huisarts wil ik sowieso. Mijn cyclus is ook zwaar ontregeld. De laatste keer zaten er maar 9 dagen tussen. En dan opnieuw heel hevig vloeien.
Ben alleen bang dat het dan daar weer op gegooid wordt. De pre menopauze. Dan komen mijn klachten vast daardoor en dan moet ik maar weer aan de pil. En krijg ik vast te horen dat alle vrouwen daar nu eenmaal doorheen moeten. Zo ging het een vorige keer ook. Ik heb toen zelf hulp bij een psycholoog gezocht en uit eigen zak betaald.
Maar dat koste toen al 120 Euro per uur.
Dat zal inmiddels alleen maar méér geworden zijn. Die financiële rek heb ik momenteel niet.
Dan niet laten afschepen met menopauze verhaal. Bel ze en geef duidelijk aan hoe volgens jou deze klachten zijn ontstaan (de spreekwoordelijke druppel zoals je het zelf noemt).
Alle reacties Link kopieren Quote
Naar de huisarts TO! Dit klinkt als een depressie. Misschien kun je vervolgens ook met de POH van de huisartsenpraktijk in gesprek.
Probeer wel te blijven werken (als dat lukt iig) dat geeft structuur en afleiding.
Sterkte !
Alle reacties Link kopieren Quote
Verdiep je eens in rouwen . Dat is normaal en lijk je nu te doen.
Butterfly_fly schreef:
27-05-2024 08:28
Heel herkenbaar. Je lichaam geeft aan dat het genoeg geweest is. Zoek hulp voordat helemaal niks meer lukt.

🌹
anoniem_6666bc6591591 wijzigde dit bericht op 08-06-2024 10:09
71.04% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Maar neem ook, het idee serieus, dat het wel hormonaal kan zijn.
Ik dacht zelf dat ik "gek" werd, (ik begreep ineens, hoe mensen opgenomen raakten, ik was mezelf volledig kwijt) toen ik bij de huisarts kwam. Maar zij herkende er juist overgangsgerelateerde klachten in. Ik ben heel erg opgeknapt van de juist hormonen
Alle reacties Link kopieren Quote
Pindakaasjes schreef:
27-05-2024 08:40
Herken jij dat ook?
Ik werk deze week van dinsdag t/m donderdag. Dat zijn lange dagen maar ik kijk er gewoon naar uit. Dan ben ik gewoon mezelf. Gaan we knallen met z'n allen.
Ja ik herken het knopje om op het werk wel, maar alleen als ik les geef. Al het andere eromheen (vergaderingen en toetsen nakijken bijvoorbeeld) zijn net zo’n ramp als de huishoudelijke taken. Die lukken niet en stel ik uit.
Het ernaar uitkijken om te werken heb ik niet, voor mij is het vooral structuur en vastigheid.
Ik ben gediagnosticeerd met een depressie dus ik weet waar het vandaan komt.

Deed je vaker impulsaankopen? Ik doe dat soms ook, maar dan vooral kleine dingen via marktplaats of een plantje in het tuincentrum. Geen grote meubels.

Heb je een afspraak gemaakt met de huisarts?
Tip: maak een lijstje met klachten. Ik vergeet ter plekke de helft van mijn problemen waardoor het geen compleet verhaal is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Mis je je schoonvader? Want ik lees duidelijk dat het niet goed met je gaat, maar ik zie niet direct een link met het overlijden van je schoonvader? Of valt het regelwerk en extra naar schoonmoeder moeten je zwaar/is te veel?

Het kan echt prima wel te maken hebben met de overgang. Maar dat zou geen reden moeten zijn om het te ondergaan en niets te doen. Dus zeker naar de huisarts, want je hoeft je niet zo te voelen.
🌹
anoniem_6666bc6591591 wijzigde dit bericht op 08-06-2024 10:10
0.00% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Pindakaasjes schreef:
27-05-2024 11:54
Jazeker mis ik hem. Ik zag hem dagelijks en de band met hem was véél hechter dan bijvoorbeeld de band met mijn eigen moeder.
Zijn woning moet verkocht en leeggehaald worden. Iets dat we nog heel erg voor ons uitschuiven, maar waar we toch aan moeten geloven.
Mijn schoonmoeder is niet de biologische moeder van mijn man. Hij heeft ook aangegeven geen behoefte meer te voelen haar ooit nog te bezoeken, omdat ze zijn moeder niet is, en ze toch niet meer weet wie we zijn. Dat vind ik erg pijnlijk voor onze kinderen, die haar gewoon kennen als hun oma (mijn mans moeder was al ver voor hun geboorte overleden).
Er speelt dus heel veel.
Misschien heeft het overlijden vam je schoonvader je van je ‘basis’ gegooit. Ik zoek nog een ander woord maar ik kan er even niet opkomen.
Je vertelde dat een soortgelijke situatie ontstond toen je partners moeder overleed en ook toen jouw vader overleed.
Dus dat je man en jij in een soort van afsluiting maar elkaar zitten en je beiden je eigen rouw doorleeft en moeilijke emoties.
Misschien kunnen jullie er niet voor elkaar zijn omdat je beiden ergens geen sterke ‘ouder’ basis hebt gehad en je beide wordt ontwricht door het overlijden en verlies van een ouder. En met ontwricht bedoelende dat je ook echt even de weg kwijt bent, je basis, de verankering.
Wat me extra moeilijk voor jou lijkt is je partners uitspraak dat hij de vrouw van zijn vader nooit meer wil bezoeken. Ook dat is een erg definitieve uitspraak die jou meer doet wankelen denk ik.
Dat is geen fijne gedachte, dat kan ik me goed voorstellen.

Ik zou als ik jou was wat hulp voor jezelf zoeken zodat jij je wat meer gesteunt kan voelen, weer wat meer je evenwicht kan vinden en wellicht dat er wat onderliggende issues naar boven komen die je verder kunnen helpen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Het was onverwacht en een grote klap schrijf je, waar laat je zoiets. Je lichaam stampt op de rem.

Hoe ben je normaal met je gevoelens, heb je er toegang toe of zit het op de achtergrond?

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven