Psyche
alle pijlers
Soms zie ik het niet meer zitten
zaterdag 4 december 2021 om 17:55
Ik weet eigenlijk niet goed wat ik hier moet schrijven.
Studie gaat moeilijk. Er hoeft maar wat kleins te gebeuren en ik ben direct in paniek. Huilen als een klein kind etc.
Dan komt er ook niks meer binnen.
Loop al jaren bij de ggz ter behandeling voor depressie en gen. angststoornis.
Mensen om mij heen zien vooruitgang maar ik ervaar de zelfde chaos in mijn hoofd.
Ik weet niet wat ik wil in mijn leven.
Het liefst zou ik kunstenaars willen worden. Mijn enige talent, al zeg ik het zelf.
Niks lukt zoals ik wil en ik vraag me af waarom ik überhaupt nog mijn best doe en hier ben.
Ik weet niet of ik te dom ben voor de studie of dat alles bij elkaar gewoon te veel is.
Ik wil me gewoon normaal voelen.
Studie gaat moeilijk. Er hoeft maar wat kleins te gebeuren en ik ben direct in paniek. Huilen als een klein kind etc.
Dan komt er ook niks meer binnen.
Loop al jaren bij de ggz ter behandeling voor depressie en gen. angststoornis.
Mensen om mij heen zien vooruitgang maar ik ervaar de zelfde chaos in mijn hoofd.
Ik weet niet wat ik wil in mijn leven.
Het liefst zou ik kunstenaars willen worden. Mijn enige talent, al zeg ik het zelf.
Niks lukt zoals ik wil en ik vraag me af waarom ik überhaupt nog mijn best doe en hier ben.
Ik weet niet of ik te dom ben voor de studie of dat alles bij elkaar gewoon te veel is.
Ik wil me gewoon normaal voelen.
zaterdag 4 december 2021 om 18:00
Je moet doorzetten en de studie afmaken.Stoutehond schreef: ↑04-12-2021 17:55Ik weet eigenlijk niet goed wat ik hier moet schrijven.
Studie gaat moeilijk. Er hoeft maar wat kleins te gebeuren en ik ben direct in paniek. Huilen als een klein kind etc.
Dan komt er ook niks meer binnen.
Loop al jaren bij de ggz ter behandeling voor depressie en gen. angststoornis.
Mensen om mij heen zien vooruitgang maar ik ervaar de zelfde chaos in mijn hoofd.
Ik weet niet wat ik wil in mijn leven.
Het liefst zou ik kunstenaars willen worden. Mijn enige talent, al zeg ik het zelf.
Niks lukt zoals ik wil en ik vraag me af waarom ik überhaupt nog mijn best doe en hier ben.
Ik weet niet of ik te dom ben voor de studie of dat alles bij elkaar gewoon te veel is.
Ik wil me gewoon normaal voelen.
Ik was gestopt met mijn studie, geloof me als je ook stopt ga je je slechter voelen.
Niemand heeft het echt makkelijk.
Succes
zaterdag 4 december 2021 om 18:18
Ik ben 44 en heb sinds mijn 14e fases waarin ik soortgelijke gevoelens heb. Het gevoel doelloos rond te dobberen, de zinloosheid van het bestaan als een natte handdoek in mijn nek. Nog steeds geen idee ‘wat ik later wil worden’.
Weet dat er naarmate je ouder wordt in veel gevallen langere perioden komen waarin je je wel lekker voelt.
In mijn geval merkte ik dat ‘succes boeken’ niet echt veel verschil maakte, dus hang niet teveel op aan 1 studie of beroep. Ook financiële mijlpalen maken uiteindelijk weinig verschil.
Ik heb het gevoel, de dalen, uiteindelijk geaccepteerd als onderdeel van wie ik ben. De laatste tijd heb ik er weer last van, maar ik weet ook dat het weer over gaat. Om vervolgens terug te komen, etc. Zoom uit en maak het jezelf niet te moeilijk.
Probeer onder de mensen te blijven en doe dingen waar je blij van wordt
Weet dat er naarmate je ouder wordt in veel gevallen langere perioden komen waarin je je wel lekker voelt.
In mijn geval merkte ik dat ‘succes boeken’ niet echt veel verschil maakte, dus hang niet teveel op aan 1 studie of beroep. Ook financiële mijlpalen maken uiteindelijk weinig verschil.
Ik heb het gevoel, de dalen, uiteindelijk geaccepteerd als onderdeel van wie ik ben. De laatste tijd heb ik er weer last van, maar ik weet ook dat het weer over gaat. Om vervolgens terug te komen, etc. Zoom uit en maak het jezelf niet te moeilijk.
Probeer onder de mensen te blijven en doe dingen waar je blij van wordt
zaterdag 4 december 2021 om 18:19
Wat rot Stoutehond. Het leven is niet makkelijk met zulke klachten. Klinkt alsof op dit moment de emoties je overspoelen. Als het dan ook nog donker is, en je bent alleen, kan alles hopeloos lijken.
Dat is het niet! Die gevoelens gaan weer over.
Zijn er dingen waar je van ontspant, waar je plezier uit haalt, die je helpen om te stoppen met denken? Je kunst bijvoorbeeld?
Waarom ben je met de studie begonnen, wat sprak je aan?
Dat is het niet! Die gevoelens gaan weer over.
Zijn er dingen waar je van ontspant, waar je plezier uit haalt, die je helpen om te stoppen met denken? Je kunst bijvoorbeeld?
Waarom ben je met de studie begonnen, wat sprak je aan?
What a nuanced anxiety
zaterdag 4 december 2021 om 18:27
Dat klinkt mooi!
Koester je talent en wees lief voor jezelf!
Heb je al wel eens wat verkocht van je werk?
zaterdag 4 december 2021 om 18:44
Slapen, schilderen en series kijken helpen mij ontspannen. Andere dingen helpen niet. Dan blijf ik piekeren en negatieve gedachte met man en macht terug de duwen.tyche schreef: ↑04-12-2021 18:19Wat rot Stoutehond. Het leven is niet makkelijk met zulke klachten. Klinkt alsof op dit moment de emoties je overspoelen. Als het dan ook nog donker is, en je bent alleen, kan alles hopeloos lijken.
Dat is het niet! Die gevoelens gaan weer over.
Zijn er dingen waar je van ontspant, waar je plezier uit haalt, die je helpen om te stoppen met denken? Je kunst bijvoorbeeld?
Waarom ben je met de studie begonnen, wat sprak je aan?
Ik zit in het derde jaar maar moet nog de helft van mijn tweede jaars vakken doen. Het sprak me aan, in mijn vrije tijd vond ik het leuk om met rechten bezig te zijn. Nog steeds is het interessant maar het roept zo ongelofelijk veel stress op.
Ik had het weer opgepakt omdat mijn psycholoog zei mij ermee te ondersteunen maar de uren zijn voor dit jaar op en ik heb haar maar 3 x gezien sinds september.
Mijn moeder was in 2020 overleden en toen heb ik al mijn vakken direct laten vallen. Rouwen ging moeilijk.
Ik zat de meest van de dagen uit het raam te staren. Mijn man vond het erg moeilijk om me zo te zien.
zaterdag 4 december 2021 om 18:46
Nee, eerlijk gezegd ben te onzeker om het aan de buiten wereld te laten zien.Gizmoreturns schreef: ↑04-12-2021 18:27Dat klinkt mooi!
Koester je talent en wees lief voor jezelf!
Heb je al wel eens wat verkocht van je werk?
Zo krijg je ook niks verkocht.
zaterdag 4 december 2021 om 18:47
Wat doe jij dan precies?watdoejedan schreef: ↑04-12-2021 18:18Ik ben 44 en heb sinds mijn 14e fases waarin ik soortgelijke gevoelens heb. Het gevoel doelloos rond te dobberen, de zinloosheid van het bestaan als een natte handdoek in mijn nek. Nog steeds geen idee ‘wat ik later wil worden’.
Weet dat er naarmate je ouder wordt in veel gevallen langere perioden komen waarin je je wel lekker voelt.
In mijn geval merkte ik dat ‘succes boeken’ niet echt veel verschil maakte, dus hang niet teveel op aan 1 studie of beroep. Ook financiële mijlpalen maken uiteindelijk weinig verschil.
Ik heb het gevoel, de dalen, uiteindelijk geaccepteerd als onderdeel van wie ik ben. De laatste tijd heb ik er weer last van, maar ik weet ook dat het weer over gaat. Om vervolgens terug te komen, etc. Zoom uit en maak het jezelf niet te moeilijk.
Probeer onder de mensen te blijven en doe dingen waar je blij van wordt
Ben je blij met wat je doet?
Hoe heb jij je weg gevonden?
zaterdag 4 december 2021 om 18:52
Oh joh, dat is hartstikke kort geleden! Natuurlijk is dat moeilijk.Stoutehond schreef: ↑04-12-2021 18:44Slapen, schilderen en series kijken helpen mij ontspannen. Andere dingen helpen niet. Dan blijf ik piekeren en negatieve gedachte met man en macht terug de duwen.
Ik zit in het derde jaar maar moet nog de helft van mijn tweede jaars vakken doen. Het sprak me aan, in mijn vrije tijd vond ik het leuk om met rechten bezig te zijn. Nog steeds is het interessant maar het roept zo ongelofelijk veel stress op.
Ik had het weer opgepakt omdat mijn psycholoog zei mij ermee te ondersteunen maar de uren zijn voor dit jaar op en ik heb haar maar 3 x gezien sinds september.
Mijn moeder was in 2020 overleden en toen heb ik al mijn vakken direct laten vallen. Rouwen ging moeilijk.
Ik zat de meest van de dagen uit het raam te staren. Mijn man vond het erg moeilijk om me zo te zien.
Als je in je derde jaar zit ben je dus in elk geval niet te dom voor de studie. Je nu alleen geen ruimte ervoor in je hoofd. Angst en rouw kosten veel energie, maar gun jezelf alsjeblieft de tijd en manier die je nodig hebt.
Misschien is het een idee om met de studentenpsycholoog te praten? Die weet precies wat een studie van je vraagt,cen kan je misschien handvatten geven om dat behapbaar te maken voor je.
What a nuanced anxiety
zaterdag 4 december 2021 om 18:59
Wat mij enorm helpt is om iets te hebben wat me min of meer dwingt om naar buiten te gaan en onder de mensen te komen. Zou vrijwilligerswerk iets voor je zijn? Bijvoorbeeld bij een creatieve dagbesteding oid? Dan ben je bezig met iets wat je leuk vindt (kunst) en je hebt een doel in je dag. Daarbij zijn het vaak relatief kleine groepen en hebben de mensen die de dagbesteding leiden wat ervaring met mensen ‘met een labeltje’.
zondag 5 december 2021 om 13:08
Maak een account aan op Etsy en ga door met je studie om de balans vast te houden. Wat het moeilijkste is van een depressie met angst is dat je geneigd bent je gevoel te volgen, je gaat piekeren en alles lijkt nutteloos. Juist door je vast te houden aan je studie en je hobbies blijf je je ook verzekeren van een betere toekomst dus probeer het vol te houden.
Depressies zijn gemeen, het ligt niet aan wie jij bent maar aan gemene chemische reacties in je lichaam die gestuurd worden door vage hormonen die je gedachten proberen over te nemen. Dat is de reden waarom je twijfelt aan jezelf. Eigenlijk is het niet veel anders dan PMS. Je weet dat je je kut voelt door je hormonen en daarom ben je niet bang dat je de rest van je leven jankerig/agressief blijft voelen.
Depressie is eigenlijk niet heel veel anders (behalve dat het veel te lang duurt) maar dat neemt niet weg dat je het net zo kan benaderen. Probeer niet mee te gaan in je gevoel. Je gevoel zegt dat het allemaal ellendig is en (heel logisch) je gaat je afvragen waarom je je zo voelt en zoekt gedachten die dat gevoel verklaren.
Dat is het moment dat het mis gaat, als jij je somber voelt dan zal dat wel liggen aan het feit dat je dom bent/lelijk/zwak/gemeen/talentloos/enz. en niemand kan daarom ook van je houden.
De echte logica zou moeten zijn: dat rot lichaam maakt weer de verkeerde stoffen aan wil mij het gevoel geven dat het aan mij ligt en ik trap daar niet in. Ik ben wel leuk ,ik kan dit allemaal en de twijfel die ik voel komt door dat opdringerige gevoel in mijn lichaam en dat ga ik vanaf nu zoveel mogelijk negeren. Ik laat mijn geest niet leiden door mijn lichaam en ik ga dat gevoel zo veel mogelijk negeren als het te opdringerig wordt.
Het vereist oefening maar niet twijfelen aan jezelf en weten dat het een fysieke reactie is wat je geest beïnvloedt is al een grote stap. Kop op, het is kut maar weet dat je lichaam een trucje met je uithaalt.
Depressies zijn gemeen, het ligt niet aan wie jij bent maar aan gemene chemische reacties in je lichaam die gestuurd worden door vage hormonen die je gedachten proberen over te nemen. Dat is de reden waarom je twijfelt aan jezelf. Eigenlijk is het niet veel anders dan PMS. Je weet dat je je kut voelt door je hormonen en daarom ben je niet bang dat je de rest van je leven jankerig/agressief blijft voelen.
Depressie is eigenlijk niet heel veel anders (behalve dat het veel te lang duurt) maar dat neemt niet weg dat je het net zo kan benaderen. Probeer niet mee te gaan in je gevoel. Je gevoel zegt dat het allemaal ellendig is en (heel logisch) je gaat je afvragen waarom je je zo voelt en zoekt gedachten die dat gevoel verklaren.
Dat is het moment dat het mis gaat, als jij je somber voelt dan zal dat wel liggen aan het feit dat je dom bent/lelijk/zwak/gemeen/talentloos/enz. en niemand kan daarom ook van je houden.
De echte logica zou moeten zijn: dat rot lichaam maakt weer de verkeerde stoffen aan wil mij het gevoel geven dat het aan mij ligt en ik trap daar niet in. Ik ben wel leuk ,ik kan dit allemaal en de twijfel die ik voel komt door dat opdringerige gevoel in mijn lichaam en dat ga ik vanaf nu zoveel mogelijk negeren. Ik laat mijn geest niet leiden door mijn lichaam en ik ga dat gevoel zo veel mogelijk negeren als het te opdringerig wordt.
Het vereist oefening maar niet twijfelen aan jezelf en weten dat het een fysieke reactie is wat je geest beïnvloedt is al een grote stap. Kop op, het is kut maar weet dat je lichaam een trucje met je uithaalt.
maandag 6 december 2021 om 15:28
Stoutehond,
Wat rot dat je je zo voelt en wat goed dat je hier om advies vraagt. Fijn dat je een coach hebt, dat vroeg ik meteen al af. En je weet ook waar je wèl energie van krijgt, zoals schilderen. Is er een manier om daar misschien meer mee te gaan doen? Een cursus o.i.d.?
Bedenk ook (en dat is makkelijker gezegd dan gedaan, dat realiseer ik me) dat je gevoel niet altijd zo zal blijven. Er komen momenten/dagen/tijden waarop je meer vertrouwen hebt in jezelf.
Heb je iemand bij wie je echt je verhaal kwijt kan? Die naar jou luistert, zonder te oordelen?
Wat rot dat je je zo voelt en wat goed dat je hier om advies vraagt. Fijn dat je een coach hebt, dat vroeg ik meteen al af. En je weet ook waar je wèl energie van krijgt, zoals schilderen. Is er een manier om daar misschien meer mee te gaan doen? Een cursus o.i.d.?
Bedenk ook (en dat is makkelijker gezegd dan gedaan, dat realiseer ik me) dat je gevoel niet altijd zo zal blijven. Er komen momenten/dagen/tijden waarop je meer vertrouwen hebt in jezelf.
Heb je iemand bij wie je echt je verhaal kwijt kan? Die naar jou luistert, zonder te oordelen?
"Ah! Tu vois que ce n'est pas drôle!!"
zaterdag 18 december 2021 om 05:26
Excuses voor de late reactieStoutehond schreef: ↑04-12-2021 18:47Wat doe jij dan precies?
Ben je blij met wat je doet?
Hoe heb jij je weg gevonden?
Ik zorg voor onze kinderen en doe er wat dingen bij, zoals het verhuren van woningen en Airbnb. Dat laatste vind ik wel leuk. De omgang met mensen vooral.
De druk om uit financiële overwegingen voltijd werk te zoeken is de laatste jaren vervallen, mijn vrouw verdient bijzonder goed en we hebben inmiddels veel geld gespaard. Dat geeft wel rust, maar zorgt ook voor een bepaald isolement. Heel veel draait om werk en titels. Wat doe je voor werk? Bla, bla. Op de school van mijn kinderen ben ik doorgaans de enige vader die overal bij is, dan val je toch een beetje buiten de boot.
Eerlijk gezegd is mijn cirkel de laatste jaren kleiner geworden, en dat vind ik jammer. Maar mijn gezin is geweldig, lieve kinderen en vrouw. Toch zou ik wel weer meer buiten de deur willen zijn, ik probeer naar aanknopingspunten te zoeken. Maar de meeste mensen werken (meer), en sommige dingen/momenten komen mij dan weer niet uit vanwege de zorg voor mijn kinderen.
Eigenlijk denk ik dat een bepaalde mate van depressie bij mij hoort. Soms gaat het beter, soms wat slechter. Maar op de slechte momenten kan ik nu wel weten dat het ook wel weer beter kan worden en doodgaan ook niet ‘beter is’.
zaterdag 18 december 2021 om 20:04
Ik herken heel veel in je verhaal. Dat lege doelloze gevoel, bij mij persoonlijk maakte financiële doelen qua vooruitgang boeken uiteindelijk ook niet veel uit. Het heeft een kortdurende werking. Wat mij vooral heeft geholpen is het terug keren naar mijn geloof. Dus het bidden tot god of universum, maakt niet uit hoe je het benoemd. Maar het dus vragen om geluk of wat dan ook tot een iets wat je hogere macht kan noemen. Het heeft een helend effect bij me en meestal komen mijn wensen ook dan uit doordat ik ernaar vraag en het in combinatie met goed zijn naar de mensen om je heen een magische effect en keerzijde kan hebben in je leven. Vooral wanneer je meerdere dingen meemaakt en geen enkele mens of iets je dat rust of genezing kan aanbieden.
Ik denk persoonlijk dat we als maatschappij hier vooral soms zijn gaan doorslaan in het opzoeken naar gelukkig zijn. Het leven is en kan niet altijd plezierig zijn. Je hebt ups en downs. De downs laten je beseffen hoe je weer tot de basic dingen gelukkig kan worden, meer dankbaar zijn en laten je inspireren weer omhoog te komen. De ups laten je beseffen dat het ook kan en geven je moed en rust om door te gaan. Dit proces is altijd een ingewikkeld iets.
Het is ook maar net hoe je naar bepaalde dingen kijkt in je leven, dus mindset speelt ook een grote rol. Ga je alles in je leven negatief bestempelen of kies je ervoor alles vanuit een positieve, groeiende bril te kijken?
Het leven is een zoektocht waarbij het een grote rol kan spelen hoe je in het leven staat, waar je genoegen mee neemt en waar je hard genoeg voor wilt werken om datgene te bereiken waar je hart sneller van gaat kloppen.
Alles kent zijn voor en nadelen en voor niets komt de zon op, dus ook voor geluk dien je keihard of niet te werken. Dat is allemaal aan jou. Denk dat we tegenwoordig te veel keuze hebben waardoor we soms geneigd zijn onszelf te verliezen aan de overvloed aan opties.
De tijd waarin we leven met alle corona maatregelen en winter tijd maakt het ook niet veel beter op, dus het is ook belangrijk om in deze tijd elkaar op te zoeken. Vrienden en familie opzoeken kan ook een opbeuring in je ziel verreiken.
Laat je studie niet links liggen, maar zie het als een leuke afleiding om je hersenen te blijven prikkelen. Motivatie is er niet altijd en dat geeft niet, maar het blijft een bezigheid die je kan afleiden door niet al te veel bij het heden stil te staan.
Ik denk persoonlijk dat we als maatschappij hier vooral soms zijn gaan doorslaan in het opzoeken naar gelukkig zijn. Het leven is en kan niet altijd plezierig zijn. Je hebt ups en downs. De downs laten je beseffen hoe je weer tot de basic dingen gelukkig kan worden, meer dankbaar zijn en laten je inspireren weer omhoog te komen. De ups laten je beseffen dat het ook kan en geven je moed en rust om door te gaan. Dit proces is altijd een ingewikkeld iets.
Het is ook maar net hoe je naar bepaalde dingen kijkt in je leven, dus mindset speelt ook een grote rol. Ga je alles in je leven negatief bestempelen of kies je ervoor alles vanuit een positieve, groeiende bril te kijken?
Het leven is een zoektocht waarbij het een grote rol kan spelen hoe je in het leven staat, waar je genoegen mee neemt en waar je hard genoeg voor wilt werken om datgene te bereiken waar je hart sneller van gaat kloppen.
Alles kent zijn voor en nadelen en voor niets komt de zon op, dus ook voor geluk dien je keihard of niet te werken. Dat is allemaal aan jou. Denk dat we tegenwoordig te veel keuze hebben waardoor we soms geneigd zijn onszelf te verliezen aan de overvloed aan opties.
De tijd waarin we leven met alle corona maatregelen en winter tijd maakt het ook niet veel beter op, dus het is ook belangrijk om in deze tijd elkaar op te zoeken. Vrienden en familie opzoeken kan ook een opbeuring in je ziel verreiken.
Laat je studie niet links liggen, maar zie het als een leuke afleiding om je hersenen te blijven prikkelen. Motivatie is er niet altijd en dat geeft niet, maar het blijft een bezigheid die je kan afleiden door niet al te veel bij het heden stil te staan.
zaterdag 18 december 2021 om 23:44
Soms helpt het ook te beginnen met motivatie speeches beluisteren die je weer kracht en lust geven. Uitleg geven hoe je gedachten en onderbewustzijn werkt. Hoop zoeken en een strategie vinden die bij jou werkt. Door weer in jezelf te geloven.
https://youtu.be/2NKW_5gzUMQ
https://youtu.be/2NKW_5gzUMQ
zondag 19 december 2021 om 11:07
Ik weet niet of je echt (nog) intrinsiek gemotiveerd bent voor de studie (en dat het even/al een tijd niet lukt) of dat het een molensteen om je nek is geworden.
Ik ben in het vierde jaar weleens gestopt met een hbo-studie en ik heb het vwo niet afgemaakt. Maakte 'voor later' uiteindelijk allemaal niks uit. Ik zou dus stoppen met je studie.
Maar het financieel kunnen redden en weten wat je wel kunt gaan doen, is dan wel nodig. Kan je niet (parttime) ergens werken voor een tijdje? Je kan dan in relatieve rust nadenken wat een volgende stap kan zijn.
Ik ben in het vierde jaar weleens gestopt met een hbo-studie en ik heb het vwo niet afgemaakt. Maakte 'voor later' uiteindelijk allemaal niks uit. Ik zou dus stoppen met je studie.
Maar het financieel kunnen redden en weten wat je wel kunt gaan doen, is dan wel nodig. Kan je niet (parttime) ergens werken voor een tijdje? Je kan dan in relatieve rust nadenken wat een volgende stap kan zijn.
maandag 27 december 2021 om 20:21
Bedankt voor de reacties. Ik vind het moeilijk om hier te reageren. Ik merk dat zodra iets emotioneel dichtbij komt, ik een stap naar achter toe doe om niet gekwetst te worden. En dus ook hier op het forum.
De YouTube link moet ik nog kijken. De laatste tijd was ik erg duizelig.
Ik heb nu "vakantie" zodat ik bij kan komen maar de study coach hamert dat ik vroeger met vakantie stop om beide jaars vakken te kunnen doen.
Ik wil graag een papiertje om te bewijzen dat ik niet dom ben, dat ik wel dingen aankan. Wat ik studeer is zelf ook wel interessant.
Het ligt niet aan de studie. Ik ben gewoon op. Mijn man heeft een goede baan en kan ons beide onderhouden. Ik wil graag ook meedoen en met mijn bachelor hem meehelpen.
Mijn faalangst kost veel energie, meer dan het studeren zelf.
Rond deze periode mis ik mijn moeder ook heel erg, voel ik verdrietig om mijn biologische moeder haar acties. De gene die overleden is, is eigenlijk een stiefmoeder maar ze was emotioneel mijn échte moeder. Wat een prachtig vrouw was ze.
De YouTube link moet ik nog kijken. De laatste tijd was ik erg duizelig.
Ik heb nu "vakantie" zodat ik bij kan komen maar de study coach hamert dat ik vroeger met vakantie stop om beide jaars vakken te kunnen doen.
Ik wil graag een papiertje om te bewijzen dat ik niet dom ben, dat ik wel dingen aankan. Wat ik studeer is zelf ook wel interessant.
Het ligt niet aan de studie. Ik ben gewoon op. Mijn man heeft een goede baan en kan ons beide onderhouden. Ik wil graag ook meedoen en met mijn bachelor hem meehelpen.
Mijn faalangst kost veel energie, meer dan het studeren zelf.
Rond deze periode mis ik mijn moeder ook heel erg, voel ik verdrietig om mijn biologische moeder haar acties. De gene die overleden is, is eigenlijk een stiefmoeder maar ze was emotioneel mijn échte moeder. Wat een prachtig vrouw was ze.
