Stalking en narcisme

Ik probeer het kort te houden, maar kan een lang verhaal worden...

Ik moet zeggen het gaat aardig goed met mij. Niet meer last van mijn depressie en al 8 maanden geen Sucidale gedachten meer gehad. Ik zie het zin van het leven weer en kan best genieten omdat ik weet dat ik niet elke dat gelukkig kan zijn en beetje somber zijn er hij hoort.

Maar er is ook best veel gebeurd.
Een jaar geleden ben ik gestopt met een man. In mijn ogen hadden we niet echt een relatie, en voor mij voelde dat ook een beetje als gebruikt worden. Ik weet niet precies hoe ik het moet noemen.
Maar uiteindelijk was ik zo sterk om het contact te verbreken, met hem te stoppen.
Het ging 3 jaar lang zo door, hij had macht over mij.

Even in het kort: ik weet eerlijk gezegd ook niet precies hoe het zover heeft kunnen komen.
Hij was mijn leidinggevende en een vertrouwenspersoon op het werk. Zelfs getrouwd, 30 jaar ouder dan mij en zelfs kinderen.
In die tijd, toen ik daar werkte ging het ook slecht met mij. Dat ging het al jaren, waren voor mij eindeloze uitzichten. En behoorlijk kwetsbaar. En omdat hij een vertrouwenspersoon was kom ik bij hem terecht met mijn verhaal.
Ik werk daar niet meer en ben afgekeurd.
Hij werkt er ook niet meer.

Op een gegeven moment merkte ik wel een beetje dat hij ander gedrag vertoonde.
Hij kwam ook manipulatief over.
Maakte wat meer complimenten of iets.
Op een dag bracht hij een kerstpakket bij mij.
Hij vroeg toen ook nog of hij mij mocht zoenen. Hij dramde wat door en ik twijfelde. Maar toen overstag gegaan, waarom weet ik niet. Maar vond hem toen ook al wat manipulatief.
Hoe het zover heeft weten te komen, weet ik niet. Kortom: we hadden s*x met elkaar.

Na een half jaar ongeveer dacht ik echt; dit is niet goed, dit moet stoppen. Dat ook tegen hem gezegd, maar hij wist het mooi te verwoorden. Je laat mij toch niet in de steek? Ik heb alles voor je gedaan. Je houdt toch van mij?
Maar ik kwam maar niet van hem af.
Dan begon hij weer met dreigen, dan deed hij lief en dan weer kwaad. Soms dingen zeggen van niemand houdt van je, je houdt toch van mij? Dan doe je het voor mij en noem maar op. Maar als ik z'n zin gaf was het ok maar als ik er tegen in ging kon hij boos worden. Soms zo erg dat hij ging dreigen en ik bang van hem werd, hij stond dan te schreeuwen.


Maar januari een jaar geleden ben ik gestopt met hem. Hem dat geappt en natuurlijk was hij het er niet mee eens.
Ik krijg alle beschuldigen en verwijten dat ik alles veroorzaakt heb. En toen uiteindelijk heb ik het ook aan mijn psycholoog en ambulant verteld. Ik moest het kwijt.

Maar hij liet mij niet met rust. Kwam aan de deur en als ik in de tuin bezig was, zag ik hem ook. Ik ging er tegen in en ja dan werd hij boos en begon te schelden dat iedereen gelijk had, dat ik gek ben en niemand van mij houdt.

Soms is het rustig en dan duikt hij weer op.
Na een jaar nog aan de gang.. uiteindelijk een paar keer een melding gemaakt bij de politie.

Vorige week kwam hij 3x aan de deur te bellen, ik bleef op de bank zitten. Uiteindelijk deed hij een brief in de bus met dat ik laf ben en mijn afspraken niet na kom. Ja hij wil nog 1x sex en dan laat hij mij met rust. En vervolgens ik geef je om. Ik sta altijd open voor contact dat weet je.

Vervolgens heb ik een contactformulier ingevuld op de site van de politie. Afgelopen maandag ging ik weg in de auto, stond hij met ze fiets achter mij. Ik deed raampje open en zei nadrukkelijk dat hij mij met rust moest laten. Hij begon over die brief. Ik ging er tegen in maar hij werd wat boos en zei zak maar in de stront.

Gelukkig heb ik een videodeurbel en zag dat er politie bij mij was geweest. Wel weer contact gehad met de politie en ze zouden nog contact met mij opnemen.

Ik moet sws alles bijhouden in een logboek, en ik mag gerust weer een melding maken als hij weer voor de deur staat. Of bellen voor advies. Foto's en beelden maken mag ook maar voor eigen gebruik.

Toch vind ik het best spannend. Omdat ik toen kwetsbaar en bang was en hij zal nu vast denken; ze doet niks, is bang voor mij.
Maar ik ben nu een sterke vrouw dat ik niet door hem laat beïnvloeden. Ik heb veel inzichten gekregen.

Momenteel wacht ik nog dat de politie mij weer belt. Ik heb gevraagd om een gesprek met een wijkagent. Vorig jaar contact gehad met politie en die vroeg toen wel hoe ik hem kende. Maar durfde toen nog niet alles eerlijk te vertellen.

Maar stel als ik een gesprek met de wijkagent aanga, is het dan verstandig om gewoon te vertellen dat het mijn leidinggevende was en wat hij heeft gedaan?

Maar ergens ben ik ook bang dat hij als de politie bij hem komt, dat hij door het lint gaat of de politie mij niet gelooft. Ik merk wel dat ik nu erg onder spanning zit, maar toch voel ik ook weer veel kracht in mij.

En toch vind ik het ook wel lastig omdat ik mij soms afvraag hoe heeft het zover gekomen? Dat ik de schuld bij mij neer leg. Maar moest toch even mijn verhaal kwijt omdat soms die angst wel blijft

Explorista schreef: ↑

04-04-2025 20:16

Kwam jij ook bij hem thuis? Of moest jij een geheimpje voor zijn gezin blijven?

Nee ik kwam daar niet. Hij alleen bij mij. Ik weet alleen wel dat hij alleen weg kon als zijn vrouw niet thuis was of hij verzon iets.

LemoosGaatDoor schreef: ↑

04-04-2025 20:17

Het ontgaat mij even waarom de politie niet zou mogen weten dat hij jouw voormalige leidinggevende was. Lijkt mij juist verzwarend werken.
Ik zou het de wijkagent wèl vertellen.

Op dat moment durfde ik het nog niet te vertellen. Zelfs aan mijn psycholoog en ambulant heb ik het pas na 8 maanden verteld. Ik denk ook dat ik meer bang voor een reactie of dat het nog gevoelig ligt om er over te hebben maar ergens weet ik ook wel als ik wel de wijkagent ga spreken, dat ik het nu wel zou vertellen vertellen

LemoosGaatDoor schreef: ↑

04-04-2025 20:34

Gewoon vertellen aan de wijkagent(e). Die heeft er niets bij te winnen of te verliezen, alleen betere hulp verlenen aan jou.

Ik ben het sws ook van plan om te vertellen. Zal nu ook gewoon alles doorgeven waar ze wat aan hebben