Psyche
alle pijlers
Starten antidepressivum
zondag 18 november 2018 om 17:09
zondag 18 november 2018 om 17:43
De eerste 3 weken waren een drama. Angst. En verergeren klachten waarvoor ik de medicatie kreeg. Dit schijnt heel normaal zijn. De eerste 3 weken zijn doorzetten.
Ik zou bij klachten wel contact met huisarts houden. Die kan bepalen of het nog normaal is.
Ook kunnen er tijdelijk kalmeringstabletten naast bij gegeven worden.
Ik vind meteen starten met 20mg trouwens wel bijzonder. Ik ben begonnen met 5mg.
Meestal bouwen ze het op. Met als start, 5 of 10mg.
Ik zou bij klachten wel contact met huisarts houden. Die kan bepalen of het nog normaal is.
Ook kunnen er tijdelijk kalmeringstabletten naast bij gegeven worden.
Ik vind meteen starten met 20mg trouwens wel bijzonder. Ik ben begonnen met 5mg.
Meestal bouwen ze het op. Met als start, 5 of 10mg.
zondag 18 november 2018 om 17:56
Wat deed je tegen de angst? En was dat ook de hele dag door?Gele_Suikerspin schreef: ↑18-11-2018 17:44Na 6 weken heb je pas het optimale effect. Heel bijzonder. Maar dit is echt zoals ik het ook ervaren heb.
Blijf in contact met je huisarts.
zondag 18 november 2018 om 18:30
zondag 18 november 2018 om 18:47
Had je ook geen eetlust?AngelEyes0192 schreef: ↑18-11-2018 18:30Ik had heel veel (spier)pijn en vooral in mijn benen waardoor ik heel slecht sliep de eerste 2 weken. Ik voelde me een beetje alsof ik ‘van de wereld was’. Ik kreeg niks mee, alsof er van alles gebeurde om mij heen en ik kon alleen toekijken. Dit gevoel gaat over!
Wat deed je op een dag?
zondag 18 november 2018 om 18:54
Het hielp mij om te blijven herhalen dat het niet echt was. Dat het tijdelijke bijwerking van de medicatie was.
Ook hielp het dat ik het met mijn huisarts heb gedeeld.
Het was gedurende de dag en nacht, meerdere keren piek momenten.
Ik was erg moe. Sprak met dubbele tong. Het schijnt juist 'goed' te zijn als je bijwerkingen hebt. Dan werkt het medicijn juist.
Bij twijfel altijd de huisarts bellen. En de eerste 3 weken zijn gewoon echt k*'t.
zondag 18 november 2018 om 18:59
Ik ben ook gestart met 10 mg en na 2 weken is dit opgehoogd tot 20 mg. Als je begint met Citalopram lijkt het echt een eeuwigheid te duren voordat je merkt dat het werkt. Ik heb er in het begin oxazepam en diazepam bij geslikt. En mijn man was zoveel mogelijk thuis, alleen zijn was helemaal een ramp. Ik had in het begin ook echt last van bijwerkingen, vooral misselijkheid en gapen, dit heeft overigens best lang geduurd voordat dat minder werd.
Hou vol, het komt goed, echt waar.
Hou vol, het komt goed, echt waar.
Ik ben verantwoordelijk voor wat ik schrijf, niet voor wat u leest.
zondag 18 november 2018 om 19:02
Voor mij alweer een tijdje geleden gelukkig, maar ik heb ook citalopram 20 Mg gehad. Anderhalf jaar gebruikt in totaal.
Dosis was vanaf begin meteen 20 mg. Ik weet dat de eerste weken verschrikkelijk waren en ik moest blijven herhalen dat het bijwerkingen waren en het zou maar tijdelijk zijn. Voelde me ‘stoned’ de hele dag en angstig.
Enige wat je kan doen is doorzetten en het gaat over.
Als je wilt stoppen met het medicijn kan ik uit eigen ervaring vertellen dat je moet afkicken en dat dat ook niet fijn gaat zijn... succes!
Dosis was vanaf begin meteen 20 mg. Ik weet dat de eerste weken verschrikkelijk waren en ik moest blijven herhalen dat het bijwerkingen waren en het zou maar tijdelijk zijn. Voelde me ‘stoned’ de hele dag en angstig.
Enige wat je kan doen is doorzetten en het gaat over.
Als je wilt stoppen met het medicijn kan ik uit eigen ervaring vertellen dat je moet afkicken en dat dat ook niet fijn gaat zijn... succes!
zondag 18 november 2018 om 23:54
In februari gestart met 20 mg citalopram. Bijwerkingen: misselijk, trillen, toenemende zelfmoordgedachten, paniekgevoelens. Duurde een paar weken, daarna werden de fysieke bijwerkingen veel minder.
Dat je niets kunt doen of eten, heb ik ook gehad. Kwam door de depressie, net als de langzame motoriek, de moeheid en de verstoorde concentratie. Alles lijkt langzamer te gaan. Ik heb er niets tegen gedaan, pas later begon ik met heel veel moeite en hulp van anderen naar buiten te gaan en te eten.
Bespreek het met je arts, er zijn wel medicijnen tegen angst en paniekgevoelens.
Sterkte!
Dat je niets kunt doen of eten, heb ik ook gehad. Kwam door de depressie, net als de langzame motoriek, de moeheid en de verstoorde concentratie. Alles lijkt langzamer te gaan. Ik heb er niets tegen gedaan, pas later begon ik met heel veel moeite en hulp van anderen naar buiten te gaan en te eten.
Bespreek het met je arts, er zijn wel medicijnen tegen angst en paniekgevoelens.
Sterkte!
maandag 19 november 2018 om 00:33
Ik heb een andere AD, maar de enige paniekaanvallen die ik ooit in mijn leven gehad heb, waren in de eerste twee weken dat ik dit slikte. Gelukkig wist ik dat dat kan in het begin, en kwam ik er doorheen door mezelf keer op keer te vertellen dat ik niet echt gek werd, dat dit van de medicijnen kwam. Ook ontzettend overgeven en nauwelijks eten.
Na twee weken was dat allemaal voorbij, en nog een aantal weken later ging het ook gewoon beter met me. Dat is wel tricky trouwens, je word meestal niet ineens wakker met een halleluja gevoel, het gaat in kleine stapjes. Dus soms lijkt het niks te doen, tot je na weken ineens denkt: hé, ik heb al een tijdje geen last meer van die of die klacht.
Het is een hele bekend ‘probleem’, en heeft te maken met de biologische werking van de medicijnen. Als het echt te heftig wordt, bespreek het vooral met degene die het voorgeschreven heeft. Soms kan het helpen om een paar dagen iets kalmerends erbij te geven.
En inderdaad het goede nieuws: als je er zo veel last van hebt, is de kans groter dat het ook iets gaat doen. Daar heb je nu niks aan, maar misschien houdt het je iets meer op de been.
Na twee weken was dat allemaal voorbij, en nog een aantal weken later ging het ook gewoon beter met me. Dat is wel tricky trouwens, je word meestal niet ineens wakker met een halleluja gevoel, het gaat in kleine stapjes. Dus soms lijkt het niks te doen, tot je na weken ineens denkt: hé, ik heb al een tijdje geen last meer van die of die klacht.
Het is een hele bekend ‘probleem’, en heeft te maken met de biologische werking van de medicijnen. Als het echt te heftig wordt, bespreek het vooral met degene die het voorgeschreven heeft. Soms kan het helpen om een paar dagen iets kalmerends erbij te geven.
En inderdaad het goede nieuws: als je er zo veel last van hebt, is de kans groter dat het ook iets gaat doen. Daar heb je nu niks aan, maar misschien houdt het je iets meer op de been.
