Psyche
alle pijlers
Starten met antidepressiva voelt als falen
dinsdag 8 oktober 2019 om 20:21
Ik wéét dat ik zo niet verder kan, ben zelf vandaag bij de huisarts geweest om dit aan te geven, maar toch voelt het als falen dat er nu een doosje met antidepressiva medicatie voor mij ligt.
Ben huiverig voor het wennen aan de medicatie, de bijwerkingen, bang tóch een soort zombie te worden. Stiekem ook bang dat het me níet gaat helpen.
Maar doorgaan zoals nu kan gewoon niet.
Is er iemand hier die ook met deze gevoelens zat en toch is begonnen? Hoe was het starten voor jou (nee, ik denk niet dat ik op dezelfde manier zal reageren als anderen, maar ben benieuwd hoe de start voor anderen was)?
Ben huiverig voor het wennen aan de medicatie, de bijwerkingen, bang tóch een soort zombie te worden. Stiekem ook bang dat het me níet gaat helpen.
Maar doorgaan zoals nu kan gewoon niet.
Is er iemand hier die ook met deze gevoelens zat en toch is begonnen? Hoe was het starten voor jou (nee, ik denk niet dat ik op dezelfde manier zal reageren als anderen, maar ben benieuwd hoe de start voor anderen was)?
dinsdag 8 oktober 2019 om 20:25
Falen is als je over een jaar je haar niet meer uit de klit krijgt, een maand niet gedouched hebt, je bed stinkt alsof er een bunzing in slaapt, een afwas staat waar je niet meer overheen kunt kijken, je niets meer schoon hebt om aan te trekken en niet meer weet hoe de buitenwereld eruitziet.
Neem die medicijnen maar, ze zullen je helpen met beide benen in de wereld te blijven staan.
Neem die medicijnen maar, ze zullen je helpen met beide benen in de wereld te blijven staan.
dinsdag 8 oktober 2019 om 20:27
Je probeert goed voor jezelf te zorgen, dat kan nooit een vorm van falen zijn!
Natuurlijk is het spannend hoe je op bepaalde medicijnen reageert, dat is voor elk persoon anders.
Maar stel dat het wel gewoon werkt zonder dat je veel last hebt van bijwerkingen en zeker geen zombie wordt? Dan geeft het je misschien de kans om tot rust te komen en orde op zaken te stellen?
Waarom zou je jezelf die kans niet gunnen?
Als het echt niet werkt, kun je altijd nog stoppen (in overleg met de huisarts).
Natuurlijk is het spannend hoe je op bepaalde medicijnen reageert, dat is voor elk persoon anders.
Maar stel dat het wel gewoon werkt zonder dat je veel last hebt van bijwerkingen en zeker geen zombie wordt? Dan geeft het je misschien de kans om tot rust te komen en orde op zaken te stellen?
Waarom zou je jezelf die kans niet gunnen?
Als het echt niet werkt, kun je altijd nog stoppen (in overleg met de huisarts).
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 8 oktober 2019 om 20:29
dinsdag 8 oktober 2019 om 20:29
Als je een te hoog bloeddruk hebt krijg je hiervoor medicijnen, niemand die daar iets van vindt. Als je pijn hebt neem je een pijnstiller, want waarom zou je pijn lijden. Als het in je hoofd even goed fout zit neem je een antidepressivum, en dan heb je opeens gefaald?
Ben niet zo streng voor jezelf.
Ben niet zo streng voor jezelf.
Ik ben verantwoordelijk voor wat ik schrijf, niet voor wat u leest.
dinsdag 8 oktober 2019 om 20:45
Ditmevrouwiglesias schreef: ↑08-10-2019 20:29Als je een te hoog bloeddruk hebt krijg je hiervoor medicijnen, niemand die daar iets van vindt. Als je pijn hebt neem je een pijnstiller, want waarom zou je pijn lijden. Als het in je hoofd even goed fout zit neem je een antidepressivum, en dan heb je opeens gefaald?
Ben niet zo streng voor jezelf.
dinsdag 8 oktober 2019 om 20:48
Toen ik een postnatale depressie had, kreeg ik ook antidepressiva voorgeschreven. Was ook hard nodig!
Alleen toen ik het ‘s avonds moest innemen raakte ik in paniek. Ik verzon allerlei dingen waarom ik het beter niet kon innemen. Mijn man en mijn moeder hebben op mij ingepraat.
Uiteindelijk ben ik eerst met een halve tablet begonnen en na twee weken overgegaan naar een hele.
Op den duur kwam er rust in mijn hoofd en trok die grauwe nevel weg. Ik kon de wereld weer wat beter aan!
De rust in mijn hoofd vond ik heerlijk.
Je hebt de medicatie niet voor niets gekregen. Zet je angst opzij (makkelijker gezegd dan gedaan) en slik de medicatie. Sterkte!
NB Ik heb ook niet veel last gehad van bijwerkingen. De eerste maanden wel wat licht/duizelig in mijn hoofd, maar dat trok weg. Alleen als ik mijn pil te laat innam kreeg ik daar weer last van.
Op den duur kreeg ik ook last van nachtelijk zweten. Maar dat was weg toen ik uiteindelijk afbouwde.
De rust in mijn hoofd zorgde ervoor dat ik mijn emoties niet meer zo intens voelde. Nee, ik was geen zombie, maar de slappe lach krijgen of enorm hard huilen deed ik niet meer. En dat vond ik op dat moment heerlijk.
Na een jaar slikken ben ik heel langzaam gaan afbouwen. Dat ging ook goed.
Alleen toen ik het ‘s avonds moest innemen raakte ik in paniek. Ik verzon allerlei dingen waarom ik het beter niet kon innemen. Mijn man en mijn moeder hebben op mij ingepraat.
Uiteindelijk ben ik eerst met een halve tablet begonnen en na twee weken overgegaan naar een hele.
Op den duur kwam er rust in mijn hoofd en trok die grauwe nevel weg. Ik kon de wereld weer wat beter aan!
De rust in mijn hoofd vond ik heerlijk.
Je hebt de medicatie niet voor niets gekregen. Zet je angst opzij (makkelijker gezegd dan gedaan) en slik de medicatie. Sterkte!
NB Ik heb ook niet veel last gehad van bijwerkingen. De eerste maanden wel wat licht/duizelig in mijn hoofd, maar dat trok weg. Alleen als ik mijn pil te laat innam kreeg ik daar weer last van.
Op den duur kreeg ik ook last van nachtelijk zweten. Maar dat was weg toen ik uiteindelijk afbouwde.
De rust in mijn hoofd zorgde ervoor dat ik mijn emoties niet meer zo intens voelde. Nee, ik was geen zombie, maar de slappe lach krijgen of enorm hard huilen deed ik niet meer. En dat vond ik op dat moment heerlijk.
Na een jaar slikken ben ik heel langzaam gaan afbouwen. Dat ging ook goed.
anoniem_389800 wijzigde dit bericht op 08-10-2019 20:52
30.95% gewijzigd
dinsdag 8 oktober 2019 om 20:50
Was dit echt je eerste bezoek aan de huisarts?
Heb je ook andere dingen geprobeerd om je beter te voelen?
Ik neem aan dat je niet zomaar ad voorgeschreven krijgt. Als je zo huiverig ervoor bent dan moet je toch echt meer voorlichting over de medicatie krijgen. En wat het met je kan doen.
Als je dat allemaal kunt wegstrepen dan zou ik het maar eens gaan proberen. Je aldoor maar ellendig voelen kan ook niet de bedoeling zijn. Je kunt er niks aan doen, je kiest er toch niet voor om je rot te voelen?
Kortom; ik hoop dat het je gaat helpen!
Heb je ook andere dingen geprobeerd om je beter te voelen?
Ik neem aan dat je niet zomaar ad voorgeschreven krijgt. Als je zo huiverig ervoor bent dan moet je toch echt meer voorlichting over de medicatie krijgen. En wat het met je kan doen.
Als je dat allemaal kunt wegstrepen dan zou ik het maar eens gaan proberen. Je aldoor maar ellendig voelen kan ook niet de bedoeling zijn. Je kunt er niks aan doen, je kiest er toch niet voor om je rot te voelen?
Kortom; ik hoop dat het je gaat helpen!
dinsdag 8 oktober 2019 om 20:51
dinsdag 8 oktober 2019 om 21:02
Dat snap ik, maar sommige dingen heb je niet in de hand. Je hebt jezelf niet gemaakt. Als je meer te verduren krijgt dan je hersens op dat moment aankunnen, zal je brein op een bepaalde manier reageren om zichzelf te beschermen, of dat je nu bevalt of niet.
In feite ben je niets verplicht. Het is niet alles of niets. Misschien moet je de beste pil nog vinden maar om dat te weten moet je er eerst een proberen. Bijwerkingen zijn vaak vervelend in het begin (sommigen echter hebben nergens last van) maar vervagen of verdwijnen na een aantal weken.
In feite ben je niets verplicht. Het is niet alles of niets. Misschien moet je de beste pil nog vinden maar om dat te weten moet je er eerst een proberen. Bijwerkingen zijn vaak vervelend in het begin (sommigen echter hebben nergens last van) maar vervagen of verdwijnen na een aantal weken.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 8 oktober 2019 om 21:08
Ja, ik had dat ook. Uiteindelijk op aanraden van zo’n beetje iedereen in mijn omgeving toch gedaan, omdat ik niet goed meer voor mezelf kon zorgen. Niet veel last gehad van bijwerkingen. Na een paar weken bleek het zwarte gat een bodem te hebben en herkende ik mezelf weer in de spiegel.
Een zombie was ik vóór de AD, niet erna. Maar dat zag ik zelf pas later.
Een zombie was ik vóór de AD, niet erna. Maar dat zag ik zelf pas later.
dinsdag 8 oktober 2019 om 21:10
dinsdag 8 oktober 2019 om 21:13
Hoi TO,
In het verleden had ik goede ervaringen met een ssri (Fluoxetine/prozac) tijdens een burnout.
Het is een zwaar medicijn dus ik wilde daar op een gegeven moment perse mee stoppen dus ben gaan afbouwen, dat was ongeveer Dante's inferno
Een tijd terug realiseerde ik ineens dat de dingen waar ik al jaren, sinds het stoppen last van had daarmee waarschijnlijk te wijten waren aan dat ik een chronisch tekort/probleem heb met mijn serotonine.
Ik sliep al een tijd slecht en was vrijwel altijd erg onrustig in mijn hoofd en op vervelende gebeurtenissen reageerde ik emotioneel vrij heftig, was erg onzeker en zat niet goed in mijn vel.
Een half jaar terug ging het echt niet meer, ben ik naar de huisarts gegaan en heb na een goed gesprek met haar weer besloten om prozac te gaan gebruiken.
Nee het is geen tovermiddel en ja ik had de eerste maanden last van bijwerkingen, ik was zo misselijk als een paard en ik werd er erg sloom van. (Die bijwerkingen zijn weer over, anderen niet maar die zijn niet vervelend en kan ik handelen)
Maar dit was het allemaal dubbel en dwars waard en ik zie het zeker niet als falen .
Nee het leven is niet ineens een sprookje, maar ik slaap weer een stuk beter, ik zit veel lekkerder in mijn vel en ben veel rustiger en helderder in mijn hoofd.
Ik ga nooit meer stoppen met dat spul, dat vertel ik je want het geeft mij veel steun.
Zelfs mijn omgeving ziet het verschil, terwijl ik echt niet ineens een ander persoon ben of zo, en erg vlak ben ik ook niet. (Dat had ik de vorige keer wel, dat ik bijna niet meer emotioneel kon zijn. Nu wel maar niet meer erg heftig)
Ik ben erg blij dat ik weer begonnen ben, het ondersteunt mij enorm en ik zie het absoluut niet als falen. (Dat gedoe met serotonine in mij lijf heb ik tenslotte niet om gevraagd)
Zorg goed voor jezelf TO, als jij wat hebt aan een antidepressivum dan is daar niks mis mee i.m.o.
In het verleden had ik goede ervaringen met een ssri (Fluoxetine/prozac) tijdens een burnout.
Het is een zwaar medicijn dus ik wilde daar op een gegeven moment perse mee stoppen dus ben gaan afbouwen, dat was ongeveer Dante's inferno
Een tijd terug realiseerde ik ineens dat de dingen waar ik al jaren, sinds het stoppen last van had daarmee waarschijnlijk te wijten waren aan dat ik een chronisch tekort/probleem heb met mijn serotonine.
Ik sliep al een tijd slecht en was vrijwel altijd erg onrustig in mijn hoofd en op vervelende gebeurtenissen reageerde ik emotioneel vrij heftig, was erg onzeker en zat niet goed in mijn vel.
Een half jaar terug ging het echt niet meer, ben ik naar de huisarts gegaan en heb na een goed gesprek met haar weer besloten om prozac te gaan gebruiken.
Nee het is geen tovermiddel en ja ik had de eerste maanden last van bijwerkingen, ik was zo misselijk als een paard en ik werd er erg sloom van. (Die bijwerkingen zijn weer over, anderen niet maar die zijn niet vervelend en kan ik handelen)
Maar dit was het allemaal dubbel en dwars waard en ik zie het zeker niet als falen .
Nee het leven is niet ineens een sprookje, maar ik slaap weer een stuk beter, ik zit veel lekkerder in mijn vel en ben veel rustiger en helderder in mijn hoofd.
Ik ga nooit meer stoppen met dat spul, dat vertel ik je want het geeft mij veel steun.
Zelfs mijn omgeving ziet het verschil, terwijl ik echt niet ineens een ander persoon ben of zo, en erg vlak ben ik ook niet. (Dat had ik de vorige keer wel, dat ik bijna niet meer emotioneel kon zijn. Nu wel maar niet meer erg heftig)
Ik ben erg blij dat ik weer begonnen ben, het ondersteunt mij enorm en ik zie het absoluut niet als falen. (Dat gedoe met serotonine in mij lijf heb ik tenslotte niet om gevraagd)
Zorg goed voor jezelf TO, als jij wat hebt aan een antidepressivum dan is daar niks mis mee i.m.o.
anoniem_386798 wijzigde dit bericht op 08-10-2019 21:17
8.09% gewijzigd
dinsdag 8 oktober 2019 om 21:14
Zo kwam het wel op mij over: ben vandaag naar de ha geweest om dit aan te geven.
En hoppa, een recept.
Ik vind het niet normaal, en ook niet ok om dan meteen naar de psychofarmaca te grijpen. En al helemaal niet als daar geen therapie bij komt.
impala wijzigde dit bericht op 08-10-2019 21:20
7.78% gewijzigd
.
dinsdag 8 oktober 2019 om 21:23
Het hoeft toch niet te zijn dat ze issues heeft, misschien is therapie helemaal niet nodig.
De TO heeft niet aangegeven waar die gevoelens vandaan komen en wat de oorzaak is.
dinsdag 8 oktober 2019 om 21:33
Inderdaad. Daar moet ze het met de huisarts over hebben, niet met ons
Ik snap de gedachte dat antidepressiva enkel bij depressies worden gebruikt maar zo zwart wit is het ook weer niet. Ik ben niet depressief maar door problemen met serotonine krijg ik op lange termijn klachten dus slik ik een Serotonine heropname remmer zodat dat in balans is. (Ik heb overigens ook therapie maar niet ivm een depressie)
Kort gezegd, antidepressiva is niks meer dan een verzamelnaam.
dinsdag 8 oktober 2019 om 21:39
Ik vind in het algemeen dat er te snel een AD wordt voor geschreven en dat het trial & error is, constant op zoek naar de juiste.
Maar daar gaat het niet om hier. Je faalt niet als je antidepressiva neemt. Het probleem met psychische problematiek is dat het deel dat je nu juist zou kunnen helpen (je gedachten/brein) ziek is.
Voor sommige mensen helpt het meteen heel goed, anderen combineren dit met therapie, er zijn mensen die alleen therapie hebben en er zijn mensen die er zonder iets te doen uit komen om dat veel aandoeningen vaak van zelf weg gaan.
Maar dat maakt jouw keuze niet zwak. Er is geen zwakte in deze situatie, wat je ook doet. Je hebt een pijnlijk probleem en hoe je dit verdooft of aan pakt is eigenlijk altijd wel te begrijpen.
Je zelf om lullen kan bijna niemand dus welkom tot de faalclub
Hopelijk ben je snel beter.
Maar daar gaat het niet om hier. Je faalt niet als je antidepressiva neemt. Het probleem met psychische problematiek is dat het deel dat je nu juist zou kunnen helpen (je gedachten/brein) ziek is.
Voor sommige mensen helpt het meteen heel goed, anderen combineren dit met therapie, er zijn mensen die alleen therapie hebben en er zijn mensen die er zonder iets te doen uit komen om dat veel aandoeningen vaak van zelf weg gaan.
Maar dat maakt jouw keuze niet zwak. Er is geen zwakte in deze situatie, wat je ook doet. Je hebt een pijnlijk probleem en hoe je dit verdooft of aan pakt is eigenlijk altijd wel te begrijpen.
Je zelf om lullen kan bijna niemand dus welkom tot de faalclub
Hopelijk ben je snel beter.
dinsdag 8 oktober 2019 om 21:41
Bedankt voor jullie reacties. Goed om de ervaringen van anderen te lezen.
Impala, ik ben erg summier in mijn eerste post, dus kan me jouw reactie voorstellen. Maar aan dit bezoek zijn al vele bezoeken voorafgegaan. Niet alleen aan de huisarts, maar ook de internist, een psychologe en ook nu zal ik dit traject ingaan met zowel de praktijkondersteuner (die ook psychologe is) en de huisarts zelf.
Twee jaar terug werd door een psychologe al eens ad aangeraden, maar toen heb ik dit geweigerd. Door toen ook al dat gevoel van te falen.
Hebben jullie het op je werk en omgeving aangegeven dat je ad slikt? Niet dat ik vind dat het iemand iets aangaat, maar in geval van veel bijwerkingen misschien wel handig? Maar goed, eerst maar eens afwachten of ik überhaupt bijwerkingen krijg.
Impala, ik ben erg summier in mijn eerste post, dus kan me jouw reactie voorstellen. Maar aan dit bezoek zijn al vele bezoeken voorafgegaan. Niet alleen aan de huisarts, maar ook de internist, een psychologe en ook nu zal ik dit traject ingaan met zowel de praktijkondersteuner (die ook psychologe is) en de huisarts zelf.
Twee jaar terug werd door een psychologe al eens ad aangeraden, maar toen heb ik dit geweigerd. Door toen ook al dat gevoel van te falen.
Hebben jullie het op je werk en omgeving aangegeven dat je ad slikt? Niet dat ik vind dat het iemand iets aangaat, maar in geval van veel bijwerkingen misschien wel handig? Maar goed, eerst maar eens afwachten of ik überhaupt bijwerkingen krijg.
dinsdag 8 oktober 2019 om 21:47
Planner, ik hoop niet dat je het verkeerd op vat want dat was mijn bedoeling niet, maar heb even gekeken naar je laatste reacties en je hebt echt veel op je bordje.
Ik denk dat het traject is voor gesteld wel goed kan zijn, dus meerdere invalshoeken. Kan me ook voorstellen dat je gewoon eens even je ei kwijt moet.
En wie weet heb je geluk en kun je met een lage dosis AD de scherpe kantjes er van af halen.
Mijn persoonlijke ervaring: ik vertel niemand over wat ik slik, maar ben al niet een open persoon.
Ik denk dat het traject is voor gesteld wel goed kan zijn, dus meerdere invalshoeken. Kan me ook voorstellen dat je gewoon eens even je ei kwijt moet.
En wie weet heb je geluk en kun je met een lage dosis AD de scherpe kantjes er van af halen.
Mijn persoonlijke ervaring: ik vertel niemand over wat ik slik, maar ben al niet een open persoon.
