Stemming gaat up en down, in rap tempo

Als ik dit zo lees, lijkt het erop dat je hoog gevoelig bent.

Mogelijk pik je zowel positieve als negatieve signalen van je omgeving op.

Je kunt bijvoorbeeld in gezelschap van bepaalde mensen ineens super vrolijk worden of juist heel verdrietig.

Of heb je dit ook als je alleen bent?

Ga anders voor jezelf eens na of het gevoel werkelijk van jezelf afkomt of dat er externe factoren meespelen.

Ik hoop dat je me dat nog even wilt laten weten,



liefs 10

Het hoeft niet van de omgeving te komen.

Je kan ook vanbinnen onstabiel zijn, gewoon uit jezelf. Ik heb jarenlang gehad, dat ik 'zomaar' me opeens ontzettend kut kon gaan voelen. Dat geloofde natuurlijk niemand, want zomaar gaat dat niet. Zelfs de psychiater meende dat er een aanleiding voor moest zijn.

Nou onzin, ik zat niet lekker in mijn vel en was een soort stuiterbal. Het kon binnen een minuut omslaan en soms was ik juist euforisch, alsof ik een overwinning had behaald, alsof ik op de boeg van de Titanic stond met mijn armen gespreid, ook zomaar.

En vraag me niet hoe dat werkt, dat weet ik ook niet. Ik ben er in ieder geval vanaf...



Dus TO ik herken het. Wat je kan doen is jezelf bovenaan de prioriteitenlijst zetten om je wat beter voelen. Dus als je behoefte hebt om te praten moet je dat doen, heb je behoefte aan even niks moet je dat doen. En jezelf niet forceren met een glimlach omdat het moet. Je kan beter in de comfortzone gaan zitten.

Misschien als je meer informatie geeft dat ik gerichter kan reageren.

(ik ben groot fan van de mooie metaforen van IrisH)



Het kan aan verschillende dingen liggen inderdaad. Zoals in de vorige posts staat.



Heb je dit al lang, of is het iets van de laatste tijd? Is er iets gebeurd waardoor je gevoelsleven op zijn kop is gaan staan?

Dat het vermoeiend is, zeker. Het vreet bakken met energie.

Misschien is het een eigenschap van je, 'de aard van het beestje'. Het kan ook aan de fase liggen waar je inzit... Ik bedoel dus, het kan ook beter worden in de toekomst!

Hoe oud ben je eigenlijk?

Ik zou je wel uit willen leggen waarom ik er geen last meer van heb, maar dat kan ik niet. Want ik weet het niet. Ik zit wel beter in mijn vel, en een beetje labiel ben ik nog steeds wel. Maar nu heeft bijna elk gevoel een aanleiding en dat is fijn.



Maar goed je schrijft dat er veel gebeurd is, en misschien dat je daarom ook wat wispelturig in gevoel bent, ik weet het niet? In turbulente fases was ik altijd erg fladderig qua emoties...

Ultra rapid cycling kan ook voorkomen.



Maar je hoeft niet per se een psychisch/psychologische stoornis te hebben natuurlijk.

Zelfde verhaal als wat Irish vertelt: een psychiater heeft de neiging om alle symptomen te willen verklaren, dus dat het een voortkomt uit het ander.

#

quote:LittleLady0504 schreef op 07 september 2009 @ 20:07:

@ Moonlight; het is niet iets van de laatste tijd. Ik heb dit al langer. Helaas heb ik nog nooit uitgevonden waardoor het komt.



Soms ben ik wel eens bang dat ik niet positief durf te zijn. Ik heb veel in mijn leven meegemaakt en wanneer ik me net weer lekker begon te voelen, gebeurde er iets waardoor mijn leven weer overhoop werd gehaald......misschien ligt het daar aan. Het is in ieder geval doodvermoeiend.



Maar goed, wat er ook gebeurd, altijd blijven lachen?!?

Ik denk dat je hier een paar dingen neergezet hebt die heel belangrijk zijn. (Ik ben gewoon iemand met boerenpsychologie hoor, echt geen prof)

Je hebt veel meegemaakt. Dingen kunnen heel veel impact hebben op jezelf, op hoe je je voelt, op je gevoel van eigenwaarde.

Het kan zijn dat het op een bepaald moment best goed met je gaat, en je dan toch weer overvallen wordt door 'oude emotie' (oud verdriet)

En dat dat je bang maakt om echt blij te zijn, want komt er dan ook weer zo'n andere bui achteraan?



Altijd blijven lachen? -> Onzin. Echt onzin.

Als dingen kut zijn dan gaan we daar niet om lachen, dan gaan we daar om huilen. Dat hoort (en het is soms heel moeilijk)



Zou je er iets aan hebben, wanneer je op gezette tijden met je verleden aan de slag 'moet'? Misschien heb je het nog niet verwerkt (oh wat klinkt dit suf). Als je 2 x in de week gaat zitten, met oude foto's of weet ik veel wat en jezelf alle ruimte geeft om je kut te voelen, te huilen, boos te worden, wat dan ook.

En dan iets doen waardoor je weer tot jezelf komt. Rondje lopen, douchen, etc.



Misschien werkt dit bij jou helemaal niet hoor, maar zo probeer ik t wel eens.