Stik/verslik angst

Misschien heb je als baby/ peuter een heel vervelend moment gehad met slikken en wordt dat nu weer getriggerd.
Het is in ieder geval een intense angst die veel focus en energie kan kosten.
Als je er open voor staat zou je eens een keer hypnotherapie kunnen proberen. Bij hypnotherapie is er meer toegang tot onderbewuste lagen in jezelf.
Tijdens die therapie kan duidelijk worden wat er op de achtergrond speelt

Ik zou hiervoor inderdaad hulp zoeken. Ik verslik me daadwerkelijk enorm vaak maar bij mij hangt het ook samen met een longaandoening en raar ademhalen bij stress.
Gek genoeg helpt rustig ademhalen bij de eerste paniek heel vaak, soort bijvangst van zangles dat ik me dat realiseerde. Ik heb een app waarbij ik ademhalingsoefeningen doe die dit ook rustiger voor me maakt.
Dus paniek om verslikken, even rustig proberen adem te halen en dat is vaak al de clou.
Dan kreeg ik een soort 'succeservaringen' dat niet iedere keer verslikken paniek is en 9 vna de 10 keer verslikken ipv stikken.
Verder eet ik bepaalde zaken rustiger en zittend, dus niet meer gehaast wat bewuster. Geen kauwgum meer maar smintjes, gewoon bepaalde dingen geschrapt ook.
Maar ik heb er echt angst voor, ook wb mijn kinderen. Heel lastig.

Je moet altijd je verstand erbij houden zodat je maar een keelgat tegelijk gebruikt.

Niet praten of ineens iets bedenken en dat per se willen zeggen tijdens het eten. Dan krijg je verkeersproblemen in je strot.

De angst om te stikken is een heel functionele want je kan niet lang zonder zuurstof.

Hoewel, als er een tijdlang niets gebeurt kan je weer overmoedig worden. En dan heb je weer een bijna-ongeluk en een benauwde proestbui nodig om je weer bij de les te trekken.

Heb je overigens al eens je zenuwstelsel laten onderzoeken? Er moet een zekere coördinatie van bewegingen zijn.

Ik weet niet of dit helpt of juist niet:

https://www.youtube.com/watch?v=NQT7oDH_kKU
https://www.youtube.com/watch?v=b63Vsn6KAmg

Dit lijkt me nou een mooie voor EMDR. Op naar de psych dus.

Ik ben letterlijk dagelijks aan het nadenken of ik me niet ga verslikken. Vooral tijdens het drinken ben ik altijd super gefocused en denk na bij bijna elke slok... En dit al 2 jaar. Het is een gewoonte geworden, gevoel van controle.

Ik ben gewoon bang om de controle kwijt te raken

Zit hier niet een (veel) breder probleem achter? Dat er andere dingen in je leven spelen waar je geen controle over hebt en heel vervelend/moeilijk/eng vindt en dat dit jouw manier van coping is? Alle focus naar dat slikken?

Ik heb het in mijn jeugd ook gehad. Het gebeurde op vakantie toen ik me goed verslikte in de kaas. Tot die tijd was ik dol op kaas (gewoon dan, niet gesmolten). De dagen daarna gebeurde het ook met andere dingen. Ik moest elke keer kokhalzen. We gingen hierdoor een dag eerder naar huis en dachten dat ik gewoon ziek was geworden. Maar thuis zette het probleem zich nog een paar weken voort. Tot ik nog maar 18 kg woog op 9 jarige leeftijd. Ik was altijd al klein en tenger, maar dit was niet goed. Onderzoeken gekregen in het ziekenhuis. Niks gevonden. Het bleek tussen mijn oren te zitten. Elke keer bij het eten was ik bezig met "Straks moet ik weer kokhalzen". Daarom nam ik muizenhapjes. Daar kreeg ik soms commentaar op als ik met anderen at, waardoor mijn honger gelijk verdween. Men ging op me letten. Brrrr! Mijn slikangst zelf is overgegaan voor de meeste dingen die ik daarvoor at. Alleen kaas moet ik nog steeds niet. Maar heb er wel een angst voor eten in gezelschap aan overgehouden. Dat doe ik ook alleen als ik er echt niet van buiten kan. Bij familie kan ik redelijk eten. Er zijn daar meer moeilijke eters. Maar naar etentjes van het werk. b.v. ga ik nooit. Dan zeg ik maar dat ik niet tegen drukte kan. Is ook waar. Maar niet de hoofdreden.

Ik herken wel de angst om te stikken/verslikken. Maar aanleiding anders.

Ik heb in mei een allergische reactie met anafylaxie gehad. Met andere woorden. Mijn keel ging dicht en ik kreeg het benauwd.
Tien dagen later een paniekaanval hierdoor. Met als nasleep: globusgevoel.

Ik ben heel lang (en eigenlijk nog steeds; maar is onder controle) bang geweest om te eten en slikken.
Gelijk hulp gezocht bij fysiotherapeut gespecialiseerd op keel/hals gebied vanwege globusgevoel. En bij psycholoog voor gesprekken. Beiden kon ik snel terecht.

Ben er nog niet, maar wel op de weg naar herstel. Binnenkort ook EMDR.