te bang , te onzeker.

door van jezelf te houden.

Waarom zou je schijt aan dingen willen hebben?

Hm, volgens mij moet je het knopje even weer activeren.

Nobody's perfect

Door te beseffen dat de meeste mensen eerder aan de boodschappen denken en aan wat ze vanavond weer op tafel zullen zetten, dan dat ze zich bezig houden met Twiggy. Je kan er bijna gif op in nemen dat als je met ze gekletst hebben en ze draaien zich om, dat er dan nog maar weinig minuten besteed worden aan het denken aan jou. Hun eigen leven, hun eigen gedoetje is echt veel belangrijker om over te denken, dan te gaan zitten denken aan jou. 'Zal ik broccoli of boontjes nemen', 'is de video wel goed ingesteld?', 'hopen maar dat schoonmoeder een keertje wegblijft', 'gauw mijn kinderen van school halen', 'hoe krijg ik die vlek toch uit die blouse', dát zijn de gedachten waar de gemiddelde mens mee rondloopt.

Want al zou je in een pimpelpaarse bikini met een groene pruik op en een ring door je neus door de straten lopen, verder dan 'goh, die ziet er apart uit' komt het niet, want daarna gaat het écht weer over de aardappelen en de vlekken in de blouse.



Mij heeft het geholpen een tijd lang de mensen waarvan ik dacht dat ze vanalles over me dachten, het ook te vrágen. Soms pas enkele dagen later, had ik me dagen druk lopen maken over een opmerking die ik gemaakt had en wat ze daar wel niet allemaal van zouden denken. Maar als ik dan vroeg wát ze er van dachten, bleek dat ze er helemaal niet meer aan hadden gedacht, bleek de opmerking die mij nachten wakker hield, helemaal niet aangekomen te zijn op de manier waarop ik het me had ingebeeld.

Toen kwam ik er dus achter dat mensen echt grotendeels gewoon met hun eigen dingen bezig zijn en níet met mij, niet met hoe ik me gedraag, niet met hoe ik me uit, niet met hoe ik me kleed, niet met hoe ik bloosde, daar waren ze allemaal niet mee bezig.

Heeft me een hoop slapeloze nachten gescheeld en als ik me nu ergens druk over maak, dan stap ik op de persoon af en meestal blijkt de drukte in mij weer nergens over te gaan en kunnen we allemaal weer rustig verder met onze eigen besonges.



Relativeer, Twiggy, jij speelt lang niet zo'n belangrijke rol in andermans gedachten als jij nu vreest, vraagt het ze maar!

Door inderdaad te leren. Een psycholoog kan je daarbij helpen. Dat doet ie bij mij ook. Ik herken wel een beetje wat jij schrijft.....

Het klinkt als dat je moet gaan leren houden van jezelf.

Jij komt op de eerste plek. Jij bent belangrijk. Word maar eens wat egoïstischer. Dat is tenslotte vrijwel iedereen.......

Als je leert te houden van jezelf en weet wie je bent dan is het makkelijker om te denken 'oké, wat je me nu verteld is JOUW waarheid. Mijn waarheid is anders'. Sinds ik dat geleerd heb om te denken, is mijn wereld een stuk fijner. Als iemand mij aanvalt, dan denk ik dat en gebeurt er niets met me.

Dat proces is bij mij ook met stapjes gegaan en ik heb het geleerd door altijd in mijn hoofd 'boeiend' te zeggen.

Dat klinkt alsof je er heel onverschillig van wordt maar dat was bij mij (gelukkig) niet het geval. Het heeft me echt geholpen.

Goeie post Tori. Ik heb/had dat ook wel, maar nu veeeeel minder. Als je jezelf goed voelt, straal je dat ook uit. Mensen zijn uniek, en niet iedereen past bij elkaar. Who cares wat anderen denken, het gaat om jou. Vriendjes worden met jezelf is het beste wat je kunt doen, dan is die mening vane een ander (die je vaak zelf invult) stukken minder belangrijk. Ik heb nogal wat excentrieke mensen gekend en toch hadden ze veel vrienden, juist omdat ze zo eigen waren en happy met zichzelf.

Hoe krijg je het in hemelsnaam voor elkaar om meer van jezelf te houden, om egoistischer te worden.

Ik weet dat het moet maar krijg het niet voor elkaar nog steeds ben ik bezig met problemen oplossen voor anderen terwijl ik zelf na een echtscheiding helemaal in de kreukels lig. Ik heb er geen zin meer in en leg ook dingen naast me neer maar vervolgens wordt het dan niet opgelost en wordt de stapel werk alleen maar groter.

Ik was altijd zelfstandig, daadkrachtig, wist wat mijn doel was en ging daar op af, niet altijd zachtzinnig maar wist het wel te bereiken maar mis nu gewoon mijn hele bestaansrecht, heb een doel meer voor ogen ik voel me zo'n nietsnut die niet eens een huwelijk in stand kan houden.

Rationeel heb ik alles nu wel weer onder controle weet ik dat hij me niet waard is maar emotioneel wil gewoon niet mee.

hulpeloos,

Dat moet weer komen met de tijd. Ook ik lag na een kloterelatie ook weer helemaal in de kreukels, was bang en onzeker, en betrok alles op mezelf. ik heb er serieus over nagedacht om hulp te gaan zoeken. net toen ik op dat punt stond, vielen de schellen van mijn ogen, zoals ze dat noemen.

sindsdien ben ik weer stukje bij beetje mijn oude ik geworden.

Nu vind ik het weer heerlijk om alleen ze zijn, heb ik vrede met de situatie, en hou ik weer van mezelf.

als je met iemand wilt praten, doe dat dan gewoon. Ik ben van mening dat je dat echt zou kunnen helpen.



succes en sterkte!



hee twiggy is weer terug trouwens (had ik niet eens door )

heb je nog gepost op je andere topic, we zijn allemaal zo benieuwd hoe het is gegaan...