Psyche
alle pijlers
te hoge verwachtingen m.b.t vrienden? herkenbaar of niet?
donderdag 8 oktober 2009 om 21:47
Hallo lieve forumlezers!
Fijn dat jullie dit even willen lezen!
Ik zit namelijk met een probleem
volgens mensen in mijn omgeving heb ik te maken met te hoge verwachtingen naar andere mensen toe, en wil door middel van mijn verhaal polsen of er nog anderen zijn die dit probleem ook herkennen.
Ik zal mijn probleem eerst even beter omschrijven
Ik voel me nogal vaak eenzaam.
Heb eigenlijk genoeg mensen in mijn omgeving, maar het lijkt net alsof niemand mij echt ziet staan.
Heb een paar vriendinnen die het altijd druk hebben, met hun gezin, of werk
Natuurlijk heb ik daar echt begrip voor, maar op de een of andere manier hebben ze het zo druk dat ze mij echt vaak vergeten.
Nu denken jullie waarschijnlijk; dat zijn dan geen echte vriendinnen, en ik moet heel eerlijk zeggen dat ik dat ook wel eens denk.
Echter met een paar van hen ben ik al jaren bevriend, en hebben we allemaal veel meegemaaakt.
Mijn probleem is echter dat ik vaak genoeg tegen mijn vriendinnen gezegd heb dat ik wat vaker af zou willen spreken en wat vaker dingen met hun zou willen ondernemen.
Alleen nog steeds komt het van mijn kant
ik ben een tijdje geleden verhuisd en er is nog niet een vriendin geweest die zegt ik kom dan naar je toe
ze zeggen allemaal; binnenkort binnenkort
Ik weet dat ze echt wel gek met me zijn, maar waaarom moet ik altijd naar hen?
Ik heb dit eigenlijk al mijn hele leven, en heb inmiddels genoeg zelfkennis om te weten dat het toch echt niet altijd aan mijn persoon heeft gelegen.
Natuurlijk heb ik ook mijn minpunten, maar als je met mij bevriend bent ga ik voor je door het vuur
klinkt misschien heel arrogant, maaar dit is me ook al meerdere keren gezegd
al met al voel ik me echt heel rot en eenzaam hierdoor
loop al jaren allleen dingen te doen
ga zelfs soms in mijn eentje uit naar een kroeg of lekker dansen
maar met een vriend of vriendin is natuurlijk wel veel gezelliger
als ik zo om me heen kijk lijkt het wel of ik de enige ben die altijd dingen alleen moet ondernemen
Als ik mensen dit vertel in mijn omgeving weet niemand eigenlijk wat ze moeten zeggen
Mijn ouders weten ook van dit probleem, en die zeggen dat het misschien ook komt omdat ik een erg opvallende verschijning ben
en dat veel vrouwen zich dan geintimideerd voelen
volgens hen dan
Ik moet heel eerlijk zijn, en ik heb ook altijd wel heel veel aandacht van het andere geslacht, maar zou dat dan waar zijn?
Ik hoop dat anderen zich in mijn verhaal herkennen
Sorry voor het lange verhaal, hoop dat het een beetje te begrijpen is
Groetjes!
Fijn dat jullie dit even willen lezen!
Ik zit namelijk met een probleem
volgens mensen in mijn omgeving heb ik te maken met te hoge verwachtingen naar andere mensen toe, en wil door middel van mijn verhaal polsen of er nog anderen zijn die dit probleem ook herkennen.
Ik zal mijn probleem eerst even beter omschrijven
Ik voel me nogal vaak eenzaam.
Heb eigenlijk genoeg mensen in mijn omgeving, maar het lijkt net alsof niemand mij echt ziet staan.
Heb een paar vriendinnen die het altijd druk hebben, met hun gezin, of werk
Natuurlijk heb ik daar echt begrip voor, maar op de een of andere manier hebben ze het zo druk dat ze mij echt vaak vergeten.
Nu denken jullie waarschijnlijk; dat zijn dan geen echte vriendinnen, en ik moet heel eerlijk zeggen dat ik dat ook wel eens denk.
Echter met een paar van hen ben ik al jaren bevriend, en hebben we allemaal veel meegemaaakt.
Mijn probleem is echter dat ik vaak genoeg tegen mijn vriendinnen gezegd heb dat ik wat vaker af zou willen spreken en wat vaker dingen met hun zou willen ondernemen.
Alleen nog steeds komt het van mijn kant
ik ben een tijdje geleden verhuisd en er is nog niet een vriendin geweest die zegt ik kom dan naar je toe
ze zeggen allemaal; binnenkort binnenkort
Ik weet dat ze echt wel gek met me zijn, maar waaarom moet ik altijd naar hen?
Ik heb dit eigenlijk al mijn hele leven, en heb inmiddels genoeg zelfkennis om te weten dat het toch echt niet altijd aan mijn persoon heeft gelegen.
Natuurlijk heb ik ook mijn minpunten, maar als je met mij bevriend bent ga ik voor je door het vuur
klinkt misschien heel arrogant, maaar dit is me ook al meerdere keren gezegd
al met al voel ik me echt heel rot en eenzaam hierdoor
loop al jaren allleen dingen te doen
ga zelfs soms in mijn eentje uit naar een kroeg of lekker dansen
maar met een vriend of vriendin is natuurlijk wel veel gezelliger
als ik zo om me heen kijk lijkt het wel of ik de enige ben die altijd dingen alleen moet ondernemen
Als ik mensen dit vertel in mijn omgeving weet niemand eigenlijk wat ze moeten zeggen
Mijn ouders weten ook van dit probleem, en die zeggen dat het misschien ook komt omdat ik een erg opvallende verschijning ben
en dat veel vrouwen zich dan geintimideerd voelen
volgens hen dan
Ik moet heel eerlijk zijn, en ik heb ook altijd wel heel veel aandacht van het andere geslacht, maar zou dat dan waar zijn?
Ik hoop dat anderen zich in mijn verhaal herkennen
Sorry voor het lange verhaal, hoop dat het een beetje te begrijpen is
Groetjes!
donderdag 8 oktober 2009 om 21:56
Als omstandigheden veranderen, dan verandert ook vaak de manier waarop je met elkaar omgaat. Als 1 van de vriendinnen vrij is om te gaan waar ze wil en de ander kinderen heeft en oppas moet regelen, dan wordt het al snel logisch dat de vrije meid bij de vriendin met de kids op de koffie gaat. Meestal heeft dat niets te maken met andere dan vooral praktische overwegingen.
Toch is het niet leuk als je altijd het gevoel hebt dat het van 1 kant moet komen. Als dat zo is, dan zou ik dat gewoon eens eerlijk bespreekbaar maken met je vriendinnen.
Je schrijft overigens ook dat je veel aandacht krijgt als je een avondje gaat stappen. Dat op zich hoeft natuurlijk geen probleem te zijn, maar als ik een avondje met een vriendin uit ben dan wil ik die avond ook graag met die vriendin doorbrengen. En als zij dan de hele tijd met mannen staat te praten/sjansen/whatever, dan vind ik dat minder gezellig. Ik zou dan liever een avondje gezellig thuis afspreken, want dan heb je ook echt elkaars aandacht. Ik weet niet of jij veel aandacht besteedt aan de mannen die op je af komen, maar als dat wel zo is, dan zou dat inderdaad misschien een punt kunnen zijn voor je vriendinnen.
Toch is het niet leuk als je altijd het gevoel hebt dat het van 1 kant moet komen. Als dat zo is, dan zou ik dat gewoon eens eerlijk bespreekbaar maken met je vriendinnen.
Je schrijft overigens ook dat je veel aandacht krijgt als je een avondje gaat stappen. Dat op zich hoeft natuurlijk geen probleem te zijn, maar als ik een avondje met een vriendin uit ben dan wil ik die avond ook graag met die vriendin doorbrengen. En als zij dan de hele tijd met mannen staat te praten/sjansen/whatever, dan vind ik dat minder gezellig. Ik zou dan liever een avondje gezellig thuis afspreken, want dan heb je ook echt elkaars aandacht. Ik weet niet of jij veel aandacht besteedt aan de mannen die op je af komen, maar als dat wel zo is, dan zou dat inderdaad misschien een punt kunnen zijn voor je vriendinnen.
