Psyche
alle pijlers
Tips om van haat af te komen?
zaterdag 13 mei 2017 om 18:41
Mijn moeder is verstandelijk gehandicapt, en heeft me in mijn jeugd laten seksueel misbruiken door haar partners (ze greep niet in, ik moest niet zo zeuren). Door deze traumatische ervaring ben ik al vrij jong aan de alcohol gegaan. Ik ben nu clean en nu komt dit weer naar boven aangezien het niet weg gedronken wordt. De zeer diepe haat die ik voor haar voel. Echter kan ik het bij haar niet kwijt; door haar verstandelijke handicap kan ze het letterlijk niet begrijpen.
Ik voel me nu al weken dat ik 'iets' of iemand wil slaan en kapot maken.
Ik ben niet de eerste en enige die iets vervelends heeft meegemaakt wat niet besproken kan worden met de dader omdat deze dat zoals mijn moeder niet kan, of overleden is, etc. Van de persoon kun je geen erkenning, sorry en een afsluiting krijgen.
Ik loop al bij een psycholoog, die tip zoek ik dus niet, ik heb al gehoord 'gaan boksen', maar mogelijk hebben de vele geesten hier op dit forum nog meer creatieve tips omtrent uitlaatkleppen die je van een diepe boosheid kan verlossen?
Mijn gevoelens zeggen dat ik eigenlijk gewoon heel graag een kamer vol met spullen totaal kort en klein wil slaan, hard schreeuwen, net zolang tot ik breek, instort en alles er uit huil. Dat dat een loslating kan zijn waardoor ik verder kan. Alle agressie er uit. Werkt dit? Is hier iemand die zoiets bewust gepland heeft?
Ik hoor ook wel eens dat mensen een soort 'uitvaart' houden voor de persoon waar ze zo boos op zijn. Alles in het vuur gooien wat met ze te maken heeft. Heeft iemand dit gedaan en werkte dit?
Nuja, dergelijke creatieve ideeën dus.
Ik voel me nu al weken dat ik 'iets' of iemand wil slaan en kapot maken.
Ik ben niet de eerste en enige die iets vervelends heeft meegemaakt wat niet besproken kan worden met de dader omdat deze dat zoals mijn moeder niet kan, of overleden is, etc. Van de persoon kun je geen erkenning, sorry en een afsluiting krijgen.
Ik loop al bij een psycholoog, die tip zoek ik dus niet, ik heb al gehoord 'gaan boksen', maar mogelijk hebben de vele geesten hier op dit forum nog meer creatieve tips omtrent uitlaatkleppen die je van een diepe boosheid kan verlossen?
Mijn gevoelens zeggen dat ik eigenlijk gewoon heel graag een kamer vol met spullen totaal kort en klein wil slaan, hard schreeuwen, net zolang tot ik breek, instort en alles er uit huil. Dat dat een loslating kan zijn waardoor ik verder kan. Alle agressie er uit. Werkt dit? Is hier iemand die zoiets bewust gepland heeft?
Ik hoor ook wel eens dat mensen een soort 'uitvaart' houden voor de persoon waar ze zo boos op zijn. Alles in het vuur gooien wat met ze te maken heeft. Heeft iemand dit gedaan en werkte dit?
Nuja, dergelijke creatieve ideeën dus.
zaterdag 13 mei 2017 om 18:52
Heb je spullen in huis die kapot mogen? Zou deze verzamelen. Desnoods wat spullen kopen bij de kringloop die je vervolgens kapot kan gooien.
Dat kickboxen klinkt ook als een goede tip!
Jij moet doen wat jij denkt dat je nu nodig hebt.
En ja zo'n soort uitvaart heb ik ooit gedaan bij de eerste jongen waar ik verliefd op was. Wat een lul was dat zeg, heeft lang geduurd voor ik daar overheen was en nog steeds als ik eraan denk word ik boos. Alle spullen die ik van 'm had in de fik gestoken, dat luchtte enorm op.
Bij de psycholoog schrijf ik vaak "rotte visbrieven" die ik vervolgens (tip van de psycholoog) in de fik steek. Werkt wel!
Maar ik denk niet dat je van jezelf moet verwachten dat je na zoiets helemaal niet meer boos bent. Ik denk dat je die gevoelens er gewoon moet laten zijn. Het is namelijk volkomen terecht dat je boos bent en ik denk niet dat het zin heeft om die gevoelens 'weg te stoppen'. Soms is het ook gewoon wat het is. En wat je hebt meegemaakt heeft je nu gevormd tot wie je bent en ik hoop dat het je ook sterker heeft gemaakt, misschien meer op je hoede, etc. Het enige wat misschien prettig is is om die gevoelens eens te mogen uiten, en welk middel je daarvoor gebruikt (schoppen, slaan, dingen kapot maken, in de fik steken, of gewoon eens een flinke ruzie met je moeder) dat kun je zelf kiezen. Het uiten van die gevoelens lost het problemen niet op, maar kan wel opluchten.
ps. Ken je Tony Robbins? Misschien kun je daar ook wel wat uit halen. Was bij mij wel zo in elk geval.
Dat kickboxen klinkt ook als een goede tip!
Jij moet doen wat jij denkt dat je nu nodig hebt.
En ja zo'n soort uitvaart heb ik ooit gedaan bij de eerste jongen waar ik verliefd op was. Wat een lul was dat zeg, heeft lang geduurd voor ik daar overheen was en nog steeds als ik eraan denk word ik boos. Alle spullen die ik van 'm had in de fik gestoken, dat luchtte enorm op.
Bij de psycholoog schrijf ik vaak "rotte visbrieven" die ik vervolgens (tip van de psycholoog) in de fik steek. Werkt wel!
Maar ik denk niet dat je van jezelf moet verwachten dat je na zoiets helemaal niet meer boos bent. Ik denk dat je die gevoelens er gewoon moet laten zijn. Het is namelijk volkomen terecht dat je boos bent en ik denk niet dat het zin heeft om die gevoelens 'weg te stoppen'. Soms is het ook gewoon wat het is. En wat je hebt meegemaakt heeft je nu gevormd tot wie je bent en ik hoop dat het je ook sterker heeft gemaakt, misschien meer op je hoede, etc. Het enige wat misschien prettig is is om die gevoelens eens te mogen uiten, en welk middel je daarvoor gebruikt (schoppen, slaan, dingen kapot maken, in de fik steken, of gewoon eens een flinke ruzie met je moeder) dat kun je zelf kiezen. Het uiten van die gevoelens lost het problemen niet op, maar kan wel opluchten.
ps. Ken je Tony Robbins? Misschien kun je daar ook wel wat uit halen. Was bij mij wel zo in elk geval.
zaterdag 13 mei 2017 om 19:06
Jammer. Dat hoopte ik uiteraard wel. Die boosheid is irritant en ik wil er vanaf.Jempo schreef: ↑13-05-2017 18:52
Maar ik denk niet dat je van jezelf moet verwachten dat je na zoiets helemaal niet meer boos bent. Ik denk dat je die gevoelens er gewoon moet laten zijn. Het is namelijk volkomen terecht dat je boos bent en ik denk niet dat het zin heeft om die gevoelens 'weg te stoppen'. Soms is het ook gewoon wat het is. Het uiten van die gevoelens lost het problemen niet op, maar kan wel opluchten.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook niet zo goed meer weet waar de grens ligt bij 'iets wegstoppen' of niet. 'soms is het gewoon zo' voelt ergens tóch nog als wegstoppen. Ik vind de lijn tussen acceptatie en wegstoppen soms toch maar flinterdun en onduidelijk.
Toen jij die ex hebt eeh... verbrandt.. geef je aan dat dat een opluchting was. Maar je bent nu nog wel eens boos. Is dat nog dezelfde diepe boosheid of door je actie een 'mindere' boosheid die je sneller van je af kan zetten?
zaterdag 13 mei 2017 om 20:25
Bij mij hielp en helpt nog steeds als de adrenaline uit m'n oren komt: wandelen in een groot park of bos.
Gewoon flink doorlopen en je gedachten de vrije loop laten. Echt urenlang lopen, en je spieren aanspannen, maar ook om je heen kijken naar het groen, de vogels tot je bekaf bent.
Thuis een lange douche nemen, warm koud warm koud en dan in badjas of wat je lekker vindt zitten tv-kijken, of muziek luisteren wat te drinken erbij.
Boek lezen, of gewoon even lekker liggen op de bank.
Dit helpt mij het meest ontspannen, helaas herkenbaar. Als ik die machteloze woede soms weer voel opkomen wacht ik niet tot ik sta te trillen van woede maar trek meteen mijn jas aan en ga lopen; soms is een uurtje dan al genoeg en hoef je niet perse lang te gaan douchen maar kan je weer verder.
Je verhaal raakt me heel diep, vreselijk wat jij door hebt moeten maken, en nu nog. Heb er geen woorden voor.. sterkte!!
Gewoon flink doorlopen en je gedachten de vrije loop laten. Echt urenlang lopen, en je spieren aanspannen, maar ook om je heen kijken naar het groen, de vogels tot je bekaf bent.
Thuis een lange douche nemen, warm koud warm koud en dan in badjas of wat je lekker vindt zitten tv-kijken, of muziek luisteren wat te drinken erbij.
Boek lezen, of gewoon even lekker liggen op de bank.
Dit helpt mij het meest ontspannen, helaas herkenbaar. Als ik die machteloze woede soms weer voel opkomen wacht ik niet tot ik sta te trillen van woede maar trek meteen mijn jas aan en ga lopen; soms is een uurtje dan al genoeg en hoef je niet perse lang te gaan douchen maar kan je weer verder.
Je verhaal raakt me heel diep, vreselijk wat jij door hebt moeten maken, en nu nog. Heb er geen woorden voor.. sterkte!!
zaterdag 13 mei 2017 om 20:45
zaterdag 13 mei 2017 om 20:56
Ik had het mogelijk al in de openingspost moeten zetten; maar ik ben ook nieuwsgierig naar in hoeverre het het waard is dus.
Ik heb er al over zitten denken om een garage/loodsje/sloophuisje te regelen en véél spullen uit de kringloop om kapot te maken. Maar ik heb het nog niet gedaan en weet niet of het het geld waard is. Want ik weet niet wat ik kan verwachten. Als de boosheid grotendeels verdwijnt is het het geld waard; maar als de diepe boosheid op den duur niet verandert niet. Ik kan niet garageboxen blijven huren en spullen kopen om stuk te slaan
Mijn psycholoog kan hier niet zoveel mee omdat zij het gevoel niet herkent uit haar eigen ervaringen, en het een beetje vreemd vind hoe 'logisch' ik hier mee bezig ben. Ik heb veel aan haar, maar haar is aangeleerd op haar opleiding dat 'praten' de oplossing is. Zoals mij ook altijd geleerd is en ik totaal achter sta. Maar ik begin te merken dat de gevoelens zo sterk zijn, bijna oergevoelens, dat praten niet gaat werken. Er moet iets uit of een fysieke manier.
Brieven schrijven heeft ook niet gewerkt; ik wordt daar enkel agressiever van vanwege de confrontatie dat zij die brief nooit zou kunnen lezen.
Dus vraag 2 is; wat leverde de fysieke ontlading voor je op? Werd het minder daarna voor altijd?
Mensen die zaken hebben gedaan die ik altijd écht niet door de beugel vond kunnen, de auto van je ex bekrassen met 'vreemdganger' o.i.d. mogen ook reageren... ik wil eigenlijk gewoon weten of een dergelijke uitspatting daadwerkelijk verandering teweeg brengt (en mocht dit zo zijn; regelen dat ik zo een uitspatting doe op een manier die niet crimineel is of vervelend voor anderen).
zaterdag 13 mei 2017 om 21:00
Ik mag helaas door de lichamelijke gevolgen van jarenlang alcoholmisbruik EMDR niet doen.zakdoek schreef: ↑13-05-2017 20:45Je zou EMDR op deze boosheid kunnen doen, dat kan enorm helpen.
Of met psychomotische therapie (PMT) je boosheid er gedoseerd uit kunnen laten komen.
Haat is nog groter/sterker dan boosheid, ik kan me best voorstellen dat je het risico loopt dat je overspoeld raakt als je het op eigen houtje doet.
PMT heb ik nog nooit van gehoord, maar ik heb het opgezocht en het klinkt wel als iets wat het proberen waard is. Bedankt voor de tip. (ook overigens de tips van anderen).
zaterdag 13 mei 2017 om 21:06
www.psychologiemagazine.nl/artikel/stap ... -vergeven/#
Misschien heb je hier wat aan.
Maar moeilijk is het wel.
Misschien heb je hier wat aan.
Maar moeilijk is het wel.
zondag 14 mei 2017 om 09:32
Ja dat is ook een flinterdun lijntje, dus dat begrijp ik wel dat je die grens niet ziet tussen accepteren en wegstoppen. Ik denk overigens dat het wegstoppen van gevoelens ook niet erg hoeft te zijn. Iemand die bij wijze van de hele dag zit te soppen in het verdriet, die lost ook niets op. Maar zoals ik het bij jou lees heb je die woede helemaal nog niet zoveel geuit. Ik denk dat jij misschien iets meer uit je hoofd moet en wat meer moet gaan erváren die gevoelens.Snoekbaars schreef: ↑13-05-2017 19:06Jammer. Dat hoopte ik uiteraard wel. Die boosheid is irritant en ik wil er vanaf.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik ook niet zo goed meer weet waar de grens ligt bij 'iets wegstoppen' of niet. 'soms is het gewoon zo' voelt ergens tóch nog als wegstoppen. Ik vind de lijn tussen acceptatie en wegstoppen soms toch maar flinterdun en onduidelijk.
Toen jij die ex hebt eeh... verbrandt.. geef je aan dat dat een opluchting was. Maar je bent nu nog wel eens boos. Is dat nog dezelfde diepe boosheid of door je actie een 'mindere' boosheid die je sneller van je af kan zetten?
En ik denk er nooit meer aan, die nare kerel. Er komt vanzelf een moment dat je er 'klaar' mee bent, die boosheid. Dat valt niet te forceren. Er zal bij jou ook een moment komen dat je denkt: Hey, nu heb ik al de hele dag niet aan nare ervaring X gedacht!". Maar dat heeft tijd nodig.
Dus ja, die woede, het is er nog wel maar ik schenk er geen aandacht aan, waardoor ik er ook geen last van heb. Het komt weleens voor dat ik heb per ongeluk tegenkom ofzo, en ja dan kan de woede ineens weer hevig zijn. Maar dat neem ik mezelf absoluut niet kwalijk, het is nou eenmaal een gigantische eikel.
En dáár zit het 'm ook in bij jou denk ik. Misschien dat je je wat schuldig voelt dat je zo boos bent op je moeder? Omdat je het idee hebt dat 'zij er ook niet aan kon doen'? Zou dat kunnen kloppen?
zondag 14 mei 2017 om 09:37
Je kunt het toch gewoon één keertje doen en dan kijken wat het je oplevert? Of begin eerst eens met iets kleins. Ik heb weleens een tijdje oude kleding opgespaard zodat ik die op een emotioneel moment uit elkaar kon scheuren. Kost geen geld, relatief eenvoudig en kan toch opluchten.Snoekbaars schreef: ↑13-05-2017 20:56Ik had het mogelijk al in de openingspost moeten zetten; maar ik ben ook nieuwsgierig naar in hoeverre het het waard is dus.
Ik heb er al over zitten denken om een garage/loodsje/sloophuisje te regelen en véél spullen uit de kringloop om kapot te maken. Maar ik heb het nog niet gedaan en weet niet of het het geld waard is. Want ik weet niet wat ik kan verwachten. Als de boosheid grotendeels verdwijnt is het het geld waard; maar als de diepe boosheid op den duur niet verandert niet. Ik kan niet garageboxen blijven huren en spullen kopen om stuk te slaan
Tijd voor een andere psycholoog dan, dat slaat hélemaal nergens op (letterlijkSnoekbaars schreef: ↑13-05-2017 20:56Mijn psycholoog kan hier niet zoveel mee omdat zij het gevoel niet herkent uit haar eigen ervaringen, en het een beetje vreemd vind hoe 'logisch' ik hier mee bezig ben. Ik heb veel aan haar, maar haar is aangeleerd op haar opleiding dat 'praten' de oplossing is. Zoals mij ook altijd geleerd is en ik totaal achter sta. Maar ik begin te merken dat de gevoelens zo sterk zijn, bijna oergevoelens, dat praten niet gaat werken. Er moet iets uit of een fysieke manier.
)Het uiten van emoties is sowieso al iets fysieks.... huilen, boos worden enzo... is toch hartstikke fysiek?
Mijn psycholoog adviseert mij ook dingen als hardlopen, yoga etc. om meer in mijn lijf te gaan zitten. Dat is toch ook fysiek? En je een keertje flink uitleven in de sportschool kan ook helpen om met frustraties om te gaan.
zondag 14 mei 2017 om 12:07
Met 1 keer alles kapot smijten of je boosheid niet over. Het lucht even op en zal vast heerlijk zijn. Maar vrees toch dat het iets is dat zal moeten slijten, hoe cliché het ook klinkt.
Bij mij helpt schrijven altijd heel erg.
En ja, kop leegmaken door sporten werkt voor mij ook goed.
En ach, als je keer wat kapot wil gooiiets: waarom niet. Als je maar niet de verwachting je t dat daarna alles over is.
Bij mij helpt schrijven altijd heel erg.
En ja, kop leegmaken door sporten werkt voor mij ook goed.
En ach, als je keer wat kapot wil gooiiets: waarom niet. Als je maar niet de verwachting je t dat daarna alles over is.
