Tips om zekerder te worden

Heb je enig idee waar dit vandaan komt? Misschien een goed idee om het een keer voor te leggen aan een therapeut. Klinkt niet leuk.

Maak eens een fout, kom eens een keer telaat. De wereld vergaat daar niet door. Niet alles hoeft perfect.

Copyright van mijn psycholoog

Stukje exposure werkt voor mij ook wel aardig moet ik zeggen.

Bij mij hielp ook, kijk eens om je heen, allemaal mensen die fouten maken. In hun werk, en ze hebben gewoon hun baan nog, en in vriendschappen/relaties, en die liefde/vriendschap is niet zomaar voorbij. Je bent eigenlijk altijd je grootste criticus.

In een ander topic rapporteerden meerdere vrouwen dit als een (peri)overgangsklacht, onzeker voelen over alles.
Wel vervelend, ik zou zelf hulp zoeken van een coach of therapeut als ik in jouw schoenen zou staan.

Mijn tip (vast niet therapeutisch verantwoord maar wel effectief): fake it till you make it.

Houd daarbij in je achterhoofd dat de meeste mensen het moeilijk vinden om zelfverzekerd en ‘helemaal als zichzelf’ over te komen.

Gisteren sneed ik dit onderwerp toevallig aan op een feestje. Het was een lustrum van een nogal gerenommeerd instituut, maar de genodigden (mensen die aan dat gerenommeerde instituut verbonden zijn of waren) zijn gewoon ook onzeker over hoe ze zich moeten gedragen, want ze zijn dan wel heel slim of intellectueel of belezen of geleerd of kunstzinnig of anderszins getalenteerd, dat neemt niet weg dat ze op zo’n feestavond als eenling rondzwemmen in een griezelige sociale poel. Dus ik zei: ja, ik vond het best eng om me in dit (min of meer vertrouwde maar ook vreemde) gezelschap te storten, want je moet wel je nek uitsteken en met vreemde mensen (of mensen die je heel lang niet gezien hebt) in gesprek gaan… en… eh…

Nou: de vier mensen tegen wie ik dit zei, veerden allemaal op en riepen dat zij ook, precies hetzelfde, eng, bijna niet gegaan, moeilijk om uit die comfortzone te komen enzovoorts.

Niks geks aan. Iedereen heeft het. Maar als je er niet doorheen breekt, blijf je thuis zitten en mis je de bijzondere momenten en gesprekken.

Dus: fake it. Spreek mensen aan vanuit de wetenschap dat zij net zo onzeker en ongemakkelijk zijn als jij, en maak het niet te groot. Meestal geldt: hoe ontiegelijk belangrijk is het nou helemaal?

En als het echt niet lukt, en je voelt je echt niet op je gemak, dan haak je gewoon af. We hebben allemaal wel eens een mindere dag. Geen drama. Probeer dicht bij jezelf te blijven en wees ook coulant voor jezelf als het een keer niet lukt. Volgende keer beter!

Claire45 schreef: ↑

26-01-2025 20:30

Mijn tip (vast niet therapeutisch verantwoord maar wel effectief): fake it till you make it.

Houd daarbij in je achterhoofd dat de meeste mensen het moeilijk vinden om zelfverzekerd en ‘helemaal als zichzelf’ over te komen.

Gisteren sneed ik dit onderwerp toevallig aan op een feestje. Het was een lustrum van een nogal gerenommeerd instituut, maar de genodigden (mensen die aan dat gerenommeerde instituut verbonden zijn of waren) zijn gewoon ook onzeker over hoe ze zich moeten gedragen, want ze zijn dan wel heel slim of intellectueel of belezen of geleerd of kunstzinnig of anderszins getalenteerd, dat neemt niet weg dat ze op zo’n feestavond als eenling rondzwemmen in een griezelige sociale poel. Dus ik zei: ja, ik vond het best eng om me in dit (min of meer vertrouwde maar ook vreemde) gezelschap te storten, want je moet wel je nek uitsteken en met vreemde mensen (of mensen die je heel lang niet gezien hebt) in gesprek gaan… en… eh…

Nou: de vier mensen tegen wie ik dit zei, veerden allemaal op en riepen dat zij ook, precies hetzelfde, eng, bijna niet gegaan, moeilijk om uit die comfortzone te komen enzovoorts.

Niks geks aan. Iedereen heeft het. Maar als je er niet doorheen breekt, blijf je thuis zitten en mis je de bijzondere momenten en gesprekken.

Dus: fake it. Spreek mensen aan vanuit de wetenschap dat zij net zo onzeker en ongemakkelijk zijn als jij, en maak het niet te groot. Meestal geldt: hoe ontiegelijk belangrijk is het nou helemaal?

En als het echt niet lukt, en je voelt je echt niet op je gemak, dan haak je gewoon af. We hebben allemaal wel eens een mindere dag. Geen drama. Probeer dicht bij jezelf te blijven en wees ook coulant voor jezelf als het een keer niet lukt. Volgende keer beter!

Mooi gezegd! En dit is zo waar!

Wat je ook zou kunnen proberen is een gratitude journal bijhouden. Gewoon met een app waarbij je per dag een vraag krijgt die je dan moet beantwoorden. De vragen gaan over waar ben je trots op vandaag. Wat vind je het mooist aan jezelf etc. Etc. Door iedere dag heel laagdrempelig iets positiefs over jezelf of je omstandigheden op te schrijven wordt het uiteindelijk een vicieuze cirkel omhoog.

Hoe ik het zie en het ook zelf ervaar, is dat we op een jonge leeftijd onzeker worden omdat we ons moeten aanpassen aan deze wereld en omdat we niet meer zomaar alles maar kunnen zeggen of doen. Vanaf dat moment, vanuit die onzekerheid die soms ondraaglijk is gaan we ons aanpassen. zich aanpassen aan de ander, zich aanpassen aan de wereld. Anders gezegd, zichzelf niet meer durven zijn, uit angst voor afwijzing, die gepaard gaat met de gevoelens van onzekerheid. Je ziet het genoeg in de wereld, mensen zijn bang om zichzelf te zijn. Ze nemen antidepressiva om de gevoelens van angst en onzekerheid te onderdrukken. Ze gaan naar de therapeut omdat ze denken niet goed genoeg te zijn of ze denken dat ze niet normaal zijn. Er komt dus eigenlijk een moment in het leven dat we deze vervelende emoties dienen toe te laten en ze leren dragen. Hier kunnen er wel jaren over gaan. Maar het brengt je enorme wijsheid en rust.
Wat jij ervaart, kan iedereen overkomen, zelfs op een nog oudere leeftijd. Onderdrukte emoties willen zich kenbaar maken en opgenomen worden in ons bewustzijn.

Mijnes heet gratitude. Ik ben er deze maand pas mee begonnen en heb al aan verschillende challenges meegedaan. Ook puur om mijn eigenwaarde en zelfvertrouwen op te krikken. Op dit moment is het voor mij alle beetjes helpen (zit in een heftige en moeilijke situatie thuis) en ik ben nog niet omgevallen, dus het helpt

cha schreef: ↑

26-01-2025 18:55

De laatste jaren, sinds corona, ben ik steeds onzekerder aan het worden. Ik zoek heel erg bevestiging, heb snel stress en ontwikkel nogal faalangst. Ik heb heel erg het gevoel dat alles goed en succesvol moet gaan en dat fouten me erg aangerekend worden. Zijn er tips of dingen die je kan doen voor meer zelfvertrouwen? Ik zou me graag veel meer happy en vrolijk willen voelen. Gewoon wat rustiger.
Of hoort dit bij ouder worden? Ik ben 49.

Ik denk dat je verhaal voor velen herkenbaar is. Je zou eens kunnen kijken voor laagdrempelige hulp om zelfverzekerder te worden. Dit kan bij zogenaamde Herstel Academies. Het is vaak gratis en wordt gegeven door ervaringsdeskundigen. Zelf volg ik daar momenteel ook 2 cursussen om te herstellen. Het is goed om met anderen ervaringen te kunnen delen zonder oordeel en je maakt ook nog contacten.

Zie hier een kaart met aangesloten organisaties in de buurt. Kijk gewoon eens wat ze aanbieden.
https://nvzh.nl/leden/

Succes en wees lief en niet te streng voor jezelf !