Psyche
alle pijlers
Topographisch desorientatie
woensdag 2 mei 2018 om 14:22
woensdag 2 mei 2018 om 14:25
IK! Ik heb het ook echt heel erg. En niet alleen in het donker. Mijn man moest me zelfs al een keer komen halen in het dorp waar ik woon (man, ik zie 2 bomen, een benzinestation en een rood huis, kom me maar oppikken 
). Ik vind het niet meer zo erg, ik zie veel meer van de wereld als andere mensen 
Liefs
Hope
). Ik vind het niet meer zo erg, ik zie veel meer van de wereld als andere mensen Liefs
Hope
there is always hope
woensdag 2 mei 2018 om 14:30
Ik moet regelmatig voor mijn werk naar het buitenland waar in vooral in grote instituten werk. Buiten op straat kom ik overal met Google maps, maar dat werkt niet in een groot gebouw.
Ik ben wel eens tijdens de lunch een rondje buiten gaan lopen en toen totaal verdwaald geraakt.
Inmiddels weten mijn buitenlandse collega's dat ze mij 's ochtends bij de voordeur op moeten halen en s middags weer bij de voordeur moeten zetten waar Google maps mij weer verder helpt.
Ik ben wel eens tijdens de lunch een rondje buiten gaan lopen en toen totaal verdwaald geraakt.
Inmiddels weten mijn buitenlandse collega's dat ze mij 's ochtends bij de voordeur op moeten halen en s middags weer bij de voordeur moeten zetten waar Google maps mij weer verder helpt.
woensdag 2 mei 2018 om 14:37
Zoiets als perzikboom heb ik ook eens gehad. Stage op een groot bedrijf waar je per fiets van de ene naar de andere kant ging. Ik kreeg de route uitgelegd waar ik de monsters moest trekken en de tweede keer moest ik alleen op pad. Ha hier is de lift, hier naar boven en achter de lift was het aftappunt. Ik naar boven, geen aftappunt. Eind verderop nog een lift, daar kijken ja hoor, monster getrokken, naar beneden, en daar denken dat iemand anders op mijn fiets verder was gereden. Na een kleine omzwerving fiets gevonden
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 2 mei 2018 om 15:16
Mijn man heeft dit heel sterk. Als we naar het park lopen waar we al jaren naast wonen en ik vraag aan hem: waar staat ons huis? Dan kan hij de juiste richting niet aanwijzen. Als we een stuk lopen (of rijden) en weer terug lopen dan kan hij niet dezelfde route teruglopen. Ik zeg ook heel vaak dingen als 'moeten we hier niet afslaan?' of 'het is de volgende pas rechts' op routes die we vaak rijden. Hij kan de auto ook niet terugvinden op een parkeerplaats. Hij kan ook niks vinden op festivals en snapt plattegronden van gebouwen niet.
En dat is allemaal prima, als hij dan gewoon er eerlijk voor uit zou komen dat dit zo is. Maar nee helaas
Ik snap niet hoe hij ooit de scouting heeft overleefd.. Godzijdank heeft de auto een zoekfunctie.
Wat niet helpt is dat ik een heel goed gevoel voor richting heb en zonder na te denken noord, oost, zuid, west kan aanwijzen. Ik weet ook altijd waar de zee ligt ook al ben ik 2900km landinwaarts. Ik 'snap' ook landschappen en weet hoe rivieren, steden en bergen lopen. En zolang manlief meewerkt is er niks aan de hand maar ik heb weinig geduld als hij denkt het beter te weten en de route over wil nemen
Hij kan ook geen ruimte inschatten en zegt standaard dat iets niet zal passen. Hij kan ook geen kubus 3d tekenen. Hebben jullie dat ook?
En dat is allemaal prima, als hij dan gewoon er eerlijk voor uit zou komen dat dit zo is. Maar nee helaas
Ik snap niet hoe hij ooit de scouting heeft overleefd.. Godzijdank heeft de auto een zoekfunctie.Wat niet helpt is dat ik een heel goed gevoel voor richting heb en zonder na te denken noord, oost, zuid, west kan aanwijzen. Ik weet ook altijd waar de zee ligt ook al ben ik 2900km landinwaarts. Ik 'snap' ook landschappen en weet hoe rivieren, steden en bergen lopen. En zolang manlief meewerkt is er niks aan de hand maar ik heb weinig geduld als hij denkt het beter te weten en de route over wil nemen
Hij kan ook geen ruimte inschatten en zegt standaard dat iets niet zal passen. Hij kan ook geen kubus 3d tekenen. Hebben jullie dat ook?
woensdag 2 mei 2018 om 15:35
Ik ben als jouw man, alhoewel ik in mijn woonplaats en plekken waar ik vaak kom me wel kan orienteren. Maar in vreemde steden of een bos ben ik na vijf minuten wandelen al kwijt waar we vandaan kwamen of welke kant we op moeten lopen.BahcoBarbie schreef: ↑02-05-2018 15:16Mijn man heeft dit heel sterk. Als we naar het park lopen waar we al jaren naast wonen en ik vraag aan hem: waar staat ons huis? Dan kan hij de juiste richting niet aanwijzen. Als we een stuk lopen (of rijden) en weer terug lopen dan kan hij niet dezelfde route teruglopen. Ik zeg ook heel vaak dingen als 'moeten we hier niet afslaan?' of 'het is de volgende pas rechts' op routes die we vaak rijden. Hij kan de auto ook niet terugvinden op een parkeerplaats. Hij kan ook niks vinden op festivals en snapt plattegronden van gebouwen niet.
En dat is allemaal prima, als hij dan gewoon er eerlijk voor uit zou komen dat dit zo is. Maar nee helaas
Wat niet helpt is dat ik een heel goed gevoel voor richting heb en zonder na te denken noord, oost, zuid, west kan aanwijzen. Ik weet ook altijd waar de zee ligt ook al ben ik 2900km landinwaarts. Ik 'snap' ook landschappen en weet hoe rivieren, steden en bergen lopen. En zolang manlief meewerkt is er niks aan de hand maar ik heb weinig geduld als hij denkt het beter te weten en de route over wil nemen
Hij kan ook geen ruimte inschatten en zegt standaard dat iets niet zal passen. Hij kan ook geen kubus 3d tekenen. Hebben jullie dat ook?
Mijn vriend is gelukkig zoals jij dus ik kom altijd wel weer veilig thuis
het is wat het is
woensdag 2 mei 2018 om 15:45
BahcoBarbie, ik ben net als jouw man. Ik heb geen idee van richting, landschap of windrichtingen, dus ik loop maar wat. Gelukkig is mijn man net zoals jij, hebben mijn kinderen een goed richtingsgevoel en bestaat Google Maps, want ik ben vroeger tientallen keren verdwaald.
Ik heb me door dit enorme gebrek aan richtingsgevoel regelmatig oerstom gevoeld, maar ik ben er inmiddels achter dat ik er echt niets aan kan doen. Orientatiepunten, in gedachten meelopen en mijlpalen neerzetten: het helpt allemaal niets. Ik verdwaal standaard en het maakt niet uit waar ik ben.
De auto ben ik regelmatig kwijt, mijn fiets ben ik ook vaak kwijt en ik vergeet vaak mijn sleutels. Toch kom ik altijd zonder kleerscheuren weer thuis! Irritant is het wel.
Ik heb me door dit enorme gebrek aan richtingsgevoel regelmatig oerstom gevoeld, maar ik ben er inmiddels achter dat ik er echt niets aan kan doen. Orientatiepunten, in gedachten meelopen en mijlpalen neerzetten: het helpt allemaal niets. Ik verdwaal standaard en het maakt niet uit waar ik ben.
De auto ben ik regelmatig kwijt, mijn fiets ben ik ook vaak kwijt en ik vergeet vaak mijn sleutels. Toch kom ik altijd zonder kleerscheuren weer thuis! Irritant is het wel.
woensdag 2 mei 2018 om 15:46
Grappig, ik ben best goed met orientatie, noord-zuid-oost-west en meestal kan ik na een 1 of 2 keer ergens geweest zijn de weg wel terugvinden. Kaartlezen gaat prima.
Maar links-rechts... alleen met ezelsbrug. Ik krijg dat niet geautomatiseerd. Als ik iemand anders aanwijzingen moet geven in de auto (dus als het snel gaat) wijs ik altijd maar. En andersom wil ik dat men mij wijst. Hoera voor de navigatiesystemen met pijlen enzo.
Maar links-rechts... alleen met ezelsbrug. Ik krijg dat niet geautomatiseerd. Als ik iemand anders aanwijzingen moet geven in de auto (dus als het snel gaat) wijs ik altijd maar. En andersom wil ik dat men mij wijst. Hoera voor de navigatiesystemen met pijlen enzo.
The owls are not what they seem
woensdag 2 mei 2018 om 15:58
Ik heb het gelukkig niet zo erg als jouw man BahcoBarbie.
Ik raak vooral gedesoriënteerd als ik plotseling uit de ene omgeving in een andere omgeving terechtkom. Bijvoorbeeld als ik uit de trein stap dan weet ik niet meer welke kant ik op moet om naar buiten te gaan ondanks dat ik er zeker al 100x geweest ben. Ook als uit het winkelcentrum loop dan is het voor mij opeens een “vreemde” omgeving en moet ik me hard focussen en zoeken naar een bekend object om me weer te oriënteren. Daarom is het voor mij in het donker veel lastigen, omdat ik dan niets kan identificeren.
Met kubussen en ruimtelijk inzicht heb ik iets meer moeite dan gemiddeld maar niet zo veel dat ik het erg zou noemen. Volgens mij komt dit vooral bij mensen voor die Dyscalculie hebben.
Ik raak vooral gedesoriënteerd als ik plotseling uit de ene omgeving in een andere omgeving terechtkom. Bijvoorbeeld als ik uit de trein stap dan weet ik niet meer welke kant ik op moet om naar buiten te gaan ondanks dat ik er zeker al 100x geweest ben. Ook als uit het winkelcentrum loop dan is het voor mij opeens een “vreemde” omgeving en moet ik me hard focussen en zoeken naar een bekend object om me weer te oriënteren. Daarom is het voor mij in het donker veel lastigen, omdat ik dan niets kan identificeren.
Met kubussen en ruimtelijk inzicht heb ik iets meer moeite dan gemiddeld maar niet zo veel dat ik het erg zou noemen. Volgens mij komt dit vooral bij mensen voor die Dyscalculie hebben.
woensdag 2 mei 2018 om 20:00
Nog mensen die in de auto richting aanwijzen met hun handen?
Man wordt gek van mij.
"Zeg dan toch gewoon of ik links of rechts moet."
Gaat niet. Onmogelijk. Kijk maar naar mijn handen en armen.
Op bekende plaatsen lukt oriëntatie mij nog.
Maar zet mij in een onbekende stad en ik loop verloren.
Of wil letterlijk elke 2 stappen de kaart erbij slepen.
(Waarbij ik dus een ramp ben in kaart lezen en vooral in vinden waar op de kaart ik precies sta en in welke richting ik de kaart moet houden.)
Auto in zo'n stad terugvinden?
Onbegonnen werk.
Of ik moet de exacte naam van de parking hebben en er moeten héél duidelijke niet te missen pijlen naartoe staan.
(De helft van de pijlen zijn totaal onduidelijk of er zijn er véél te weinig.)
NOZW interesseert me gewoon niet.
Geen idee waar ik dat voor nodig zou hebben.
En kubussen tekenen heb ik toch ook nergens voor nodig.
Man wordt gek van mij.
"Zeg dan toch gewoon of ik links of rechts moet."
Gaat niet. Onmogelijk. Kijk maar naar mijn handen en armen.
Op bekende plaatsen lukt oriëntatie mij nog.
Maar zet mij in een onbekende stad en ik loop verloren.
Of wil letterlijk elke 2 stappen de kaart erbij slepen.
(Waarbij ik dus een ramp ben in kaart lezen en vooral in vinden waar op de kaart ik precies sta en in welke richting ik de kaart moet houden.)
Auto in zo'n stad terugvinden?
Onbegonnen werk.
Of ik moet de exacte naam van de parking hebben en er moeten héél duidelijke niet te missen pijlen naartoe staan.
(De helft van de pijlen zijn totaal onduidelijk of er zijn er véél te weinig.)
NOZW interesseert me gewoon niet.
Geen idee waar ik dat voor nodig zou hebben.
En kubussen tekenen heb ik toch ook nergens voor nodig.
woensdag 2 mei 2018 om 21:12
Ibelize schreef: ↑02-05-2018 15:58Ik heb het gelukkig niet zo erg als jouw man BahcoBarbie.
Ik raak vooral gedesoriënteerd als ik plotseling uit de ene omgeving in een andere omgeving terechtkom. Bijvoorbeeld als ik uit de trein stap dan weet ik niet meer welke kant ik op moet om naar buiten te gaan ondanks dat ik er zeker al 100x geweest ben. Ook als uit het winkelcentrum loop dan is het voor mij opeens een “vreemde” omgeving en moet ik me hard focussen en zoeken naar een bekend object om me weer te oriënteren. Daarom is het voor mij in het donker veel lastigen, omdat ik dan niets kan identificeren.
Met kubussen en ruimtelijk inzicht heb ik iets meer moeite dan gemiddeld maar niet zo veel dat ik het erg zou noemen. Volgens mij komt dit vooral bij mensen voor die Dyscalculie hebben.
Hmm intrigerend. Heb je meer situaties waarin je langer moet schakelen?
Ik heb wel eens gehoord dat mijn sterke interne gps een overlevingsstrategie is. Dat de adrenaline wat harder draait zodat ik snel schakel. Bij jou klinkt het dat de doorvoer van info ergens hapert.
Je gebruikt verder geen medicatie en leeft gezond? En weet je of het erfelijk is?
donderdag 3 mei 2018 om 17:20
Voor zover ik weet heb ik geen andere moeilijkheden, enkel die “verwarring” in mijn hersenen als ik plots in een andere omgeving kom. Ik weet t ook pas sinds een jaar of twee dat het een “stoornis” is. Ik dacht dat iedereen het had hahah. In het dagelijks leven heb ik er weinig last van gelukkig.BahcoBarbie schreef: ↑02-05-2018 21:12Hmm intrigerend. Heb je meer situaties waarin je langer moet schakelen?
Ik heb wel eens gehoord dat mijn sterke interne gps een overlevingsstrategie is. Dat de adrenaline wat harder draait zodat ik snel schakel. Bij jou klinkt het dat de doorvoer van info ergens hapert.
Je gebruikt verder geen medicatie en leeft gezond? En weet je of het erfelijk is?
Het zou erfelijk kunnen zijn, of een genetisch component hebben net als dyslexia en dyscalculie. Ik weet het niet helemaal zeker.
