Trigger SA familielid

In mijn jeugd ben ik seksueel misbruikt door een familielid. Toen ik er achter kwam dat hij ook iemand anders misbruikte, heb ik aangifte gedaan. Hij is veroordeeld en heeft o.a. een verplichte daderbehandeling gehad. Dit is zo'n 15 jaar geleden. Van mijn familie heb ik heel weinig tot geen erkenning gekregen.

Nu was dit familielid jarenlang de eeuwige vrijgezel, maar sinds een paar maanden heeft hij een relatie. Zijn vriendin heeft al twee kinderen uit een eerdere relatie, twee dochters van 8 en 9. Door mijn familie wordt deze relatie helemaal omarmd. Ik merk dat dit mijn oude pijn van geen/weinig erkenning triggert. Alsof ik alleen een risico signaleer, en zij doen alsof alles leuk en goed is. Rationeel weet ik dat het niet mijn zaken zijn, en dat ik mij er niet mee moet bemoeien. Emotioneel vraag ik mij af of zijn vriendin weet van zijn verleden. En komt het kleine meisje in mij naar boven die gewoon verlangt naar erkenning. Doordat mijn familie (weer) doet alsof er niks aan de hand is, voelt het alsof er (weer) wordt gezegd: er is geen risico als hij in de buurt komt van een jong meisje, het is vast jouw schuld, jij hebt het vast uitgelokt, het ligt niet aan hem, etc. Het valt mij zo tegen hoe hard ik hierop wordt getriggerd. Ik heb intensieve therapie gehad, en leef al jaren met het idee dat ik mijn verleden heb verwerkt. Mogelijk speelt mee dat ik kort geleden ben bevallen, en ik misschien wel heftiger reageer door de hormonen.

Ik hoop natuurlijk van harte dat de behandeling die hij heeft gehad, voldoende is om te voorkomen dat hij opnieuw de fout in gaat. We zijn ondertussen ook al jaren verder.

Ik kan hier goed met mijn partner en vriendinnen over praten, maar overweeg een paar gesprekken met de praktijkondersteuner GGZ aan te vragen. Vooral om goed te bespreken: hoe houd ik afstand? Hoe zorg ik dat ik de reactie van mijn familie nu, niet koppel aan mijn ervaring uit het verleden? Hoe ga ik om met deze trigger?

Maar ja, net bevallen dus en eigenlijk geen zin om hier energie in te stoppen. Dus misschien moet ik mijzelf gewoon een schop onder mijn kont geven en focussen op mijn eigen leven, en niet op dat familielid en hoe mijn familie daarop reageert?!

Iemand met een soortgelijke situatie ervaring? Of getriggerd door zaken uit het verleden tijdens zwangerschap/vlak daarna? Werd deze trigger vanzelf minder tijdens/na het 'ontzwangeren', of heb je hulp ingeschakeld?