Psyche
alle pijlers
Uit het dal komen - depressie
maandag 10 juni 2024 om 13:55
Hallo, nu zo'n drie jaar last van een flinke depressie ( 3 jaar terug diagnose bij spec. ggz ). Tijdje lichte dosering antidepressiva geslikt maar weer gestopt toen ik aan de beurt was voor behandeling, om zo beter bij mijn gevoel te kunnen komen. Inmiddels op het kantelpunt beland, weer beginnen of niet. De laatste 4 weken waren vreselijk, mede door pms klachten ( weet ik bijna zeker ). E.e.a. bij de huisarts neergelegd, welke verwijst naar psycholoog. Psycholoog laat de keuze aan mij en mengt zich logischerwijs niet in de 'medische' klachten. Al met al speelt er al jaren zoveel waarbij kip en ei niet aan te wijzen zijn... ik wilde hier eigenlijk gewoln even mijn ei kwijt. Het is zo lastig om op eigen kracht uit dit dal te komen. Ik ben zo ook geen leuk gezelschap meer, ik merk dat steeds meer mensen afhaken, minder willen afspreken. Maar de leuke oude ik spelen lukt me niet meer. In het weekend als man en kinderen thuis zijn of er sociale verplichtingen zijn kost me dit enorm veel energie. Ik lijk altijd degene te zijn die een praatje moet beginnen of een gesprek gaande moet houden door interesse te tonen. Andersom is dat er vaak niet... Zijn dit herkenbare zaken voor mensen hier?
zondag 16 juni 2024 om 04:45
Wat hebben de 8 a 10 gesprekken je gebracht toedertijd Roereitje?
Zijn daar belangrijke dingen naar voren gekomen.
Ik weet natuurlijk weinig van je situatie maar ik kan eruit halen dat je een gevoelsmatige afsluiting hebt. Eentje die benadering nodig heeft vanuit het gevoel.
Met andere woorden, daar kan je met praten alleen niet uitkomen want iets blijft afsluiten dan. Je komt misschien wel wat bij emoties maar kan niet verder dan een wat oppervlakkige laag.
Hoe ziet de behandeling eruit voor de 3 dagen therapie?
Ik zou je absoluut willen aanraden om haptonomie te doen. Probeer kosten te gaan sparen op andere dingen in het gezinsleven zodat je een paar consulten kunt veroorloven.
Doe je het niet op dit moment dan zou ik je aanraden in overleg met je huisarts wel met medicijnen te beginnen. Gezien je geen kwaliteit in je leven ervaart op dit moment.
Zijn daar belangrijke dingen naar voren gekomen.
Ik weet natuurlijk weinig van je situatie maar ik kan eruit halen dat je een gevoelsmatige afsluiting hebt. Eentje die benadering nodig heeft vanuit het gevoel.
Met andere woorden, daar kan je met praten alleen niet uitkomen want iets blijft afsluiten dan. Je komt misschien wel wat bij emoties maar kan niet verder dan een wat oppervlakkige laag.
Hoe ziet de behandeling eruit voor de 3 dagen therapie?
Ik zou je absoluut willen aanraden om haptonomie te doen. Probeer kosten te gaan sparen op andere dingen in het gezinsleven zodat je een paar consulten kunt veroorloven.
Doe je het niet op dit moment dan zou ik je aanraden in overleg met je huisarts wel met medicijnen te beginnen. Gezien je geen kwaliteit in je leven ervaart op dit moment.
zondag 16 juni 2024 om 19:30
Hoi Verbinder, niet veel eerlijk gezegd. Natuurlijk leer ik telkens wel wat alleen het doorbreekt niets, ik kom er zelf niet verder mee.
Eerste 8 a 10 sessies waren met pyramide uitleg, mindfullness, ademhalingsoefeningen, taartpunten verdelen etc.
Tweede 8 gesprekken was een poging om met emdr een laag dieper te komen. Dit lukte niet. Ik kon niet bij mijn gevoel komen en me er aan over geven.
Eerste 8 a 10 sessies waren met pyramide uitleg, mindfullness, ademhalingsoefeningen, taartpunten verdelen etc.
Tweede 8 gesprekken was een poging om met emdr een laag dieper te komen. Dit lukte niet. Ik kon niet bij mijn gevoel komen en me er aan over geven.
maandag 17 juni 2024 om 04:32
Ja meid, vervelend voor je.
Dat kan lastig zijn om bij te komen gezien we veel verschillende lagen in ons hebben.
Probeer, wanneer de situatie financieel er is om wat geld opzij te leggen voor jezelf. Het is heel belangrijk dat jij je uiteindelijk weer wat beter kan gaan voelen. Nu hebben de kinderen misschien vooral prioriteit. Maar als jij je niet goed voelt straal je dat uit naar de kinderen, die pikken het op, worden onzeker en merken heus wel dat er dingen gaande zijn.
Het is voor het hele gezin goed als jij vooruit kan komen. Je weer leert plezier te krijgen, kan lachen.
Je kunt je wat in gaan lezen op het internet over haptonoom therapeuten in je omgeving. Vaak stelt iemand zich voor en vertelt iets persoonlijks over zichzelf. En het is fijn te merken als iemand je aanspreekt, waarbij je je gemakkelijk zou voelen
maandag 17 juni 2024 om 13:22
Dank je voor het meedenken/leven. Momenteel weer een diep dal. Vanmorgen de psycholoog benaderd voor medicatie. Ik heb veel geslapen en het leven hoeft voor mij op dit moment niet meer
In bed, half wakker, heb ik mijn hele uitvaart gevisualiseerd, het kan me allemaal niet meer schelen. Alleen mijn twee kinderen, daarvoor zit ik hier nu nog half aanwezig op de bank. Mijn oren suizen, mijn hoofd drukt, ik kan niets normaals meer denken.
In bed, half wakker, heb ik mijn hele uitvaart gevisualiseerd, het kan me allemaal niet meer schelen. Alleen mijn twee kinderen, daarvoor zit ik hier nu nog half aanwezig op de bank. Mijn oren suizen, mijn hoofd drukt, ik kan niets normaals meer denken.
maandag 17 juni 2024 om 13:31
Hoe reageerde de psycholoog? Heb je verteld wat je hier schrijft?Roereitje schreef: ↑17-06-2024 13:22Dank je voor het meedenken/leven. Momenteel weer een diep dal. Vanmorgen de psycholoog benaderd voor medicatie. Ik heb veel geslapen en het leven hoeft voor mij op dit moment niet meer
In bed, half wakker, heb ik mijn hele uitvaart gevisualiseerd, het kan me allemaal niet meer schelen. Alleen mijn twee kinderen, daarvoor zit ik hier nu nog half aanwezig op de bank. Mijn oren suizen, mijn hoofd drukt, ik kan niets normaals meer denken.
Wat eten we vanavond?
maandag 17 juni 2024 om 13:48
Ik heb de psycholoog alleen via een portaal een bericht kunnen sturen. Zij overlegt in het team en dan hebben we het er tijdens de volgende behandeling over.
Overgangsklachten is vaker tegen me gezegd, heb ik bij de huisarts benoemd maar daar ben ik volgens haar nog te jong voor.
Wel spelen de hormonale klachten al erg lang. Ik ben ook te zwaar. Dat heeft dan weer een negatieve invloed op de hormonen.
Ik heb nu echt een uitzichtloos gevoel, zie echt niet meer hoe ik hier uit kan komen
Overgangsklachten is vaker tegen me gezegd, heb ik bij de huisarts benoemd maar daar ben ik volgens haar nog te jong voor.
Wel spelen de hormonale klachten al erg lang. Ik ben ook te zwaar. Dat heeft dan weer een negatieve invloed op de hormonen.
Ik heb nu echt een uitzichtloos gevoel, zie echt niet meer hoe ik hier uit kan komen
maandag 17 juni 2024 om 14:07
Het verbaast mij ook dat je nog nooit bent doorverwezen naar een psychiater. Dat is toch echt de specialist als het gaat om medicatie. Je bent depressiegevoelig en zit al drie jaar in een depressie. Da's heftig. Ik kan jou verder niets aanraden, want dat zou medisch advies zijn, ik kan alleen spreken uit eigen ervaring.
Ben het eens met IBI. Ik heb tientallen jaren "aan lopen klooien" bij tig psychologen. De één gooide mijn klachten op PMS, de andere op de thuissituatie. En dan werd er weer een praatsessie gepland waar ik achteraf niets aan had. Paar jaar geleden had ik een dijk van een psychotherapeut, die gelijk constateerde dat ik een ernstige depressie had. Het was voor het eerst dat een psych dat tegen me zei. Hij heeft me direct doorverwezen naar een psychiater, zodat AD kon worden opgestart. De psychotherapie was gericht op het verminderen van de klachten, waarbij de psychiater en psychotherapeut intensief samenwerkten. Praten en pillen dus, een combi die i.m.o. absoluut noodzakelijk is bij een ernstige ziekte als depressie. De werking en bijwerkingen van de AD werden goed in de gaten gehouden en besproken. De eerste weken waren de bijwerkingen heel heftig inderdaad, ik werd toen extra gemonitord.
Sterkte TO.
Ben het eens met IBI. Ik heb tientallen jaren "aan lopen klooien" bij tig psychologen. De één gooide mijn klachten op PMS, de andere op de thuissituatie. En dan werd er weer een praatsessie gepland waar ik achteraf niets aan had. Paar jaar geleden had ik een dijk van een psychotherapeut, die gelijk constateerde dat ik een ernstige depressie had. Het was voor het eerst dat een psych dat tegen me zei. Hij heeft me direct doorverwezen naar een psychiater, zodat AD kon worden opgestart. De psychotherapie was gericht op het verminderen van de klachten, waarbij de psychiater en psychotherapeut intensief samenwerkten. Praten en pillen dus, een combi die i.m.o. absoluut noodzakelijk is bij een ernstige ziekte als depressie. De werking en bijwerkingen van de AD werden goed in de gaten gehouden en besproken. De eerste weken waren de bijwerkingen heel heftig inderdaad, ik werd toen extra gemonitord.
Sterkte TO.
maandag 17 juni 2024 om 14:22
maandag 17 juni 2024 om 14:30
En voor jezelf natuurlijk. Heus, vraag om een verwijzing voor de psychiater.
maandag 17 juni 2024 om 18:57
Magpie, hoe gaat het nu net jou? Welke therapie heeft je uiteindelijk geholpen?
Misschien is er al een topic over maar ik keek een aflevering over de verslavingskliniek in Zuid Afrika, daar zit nu ook een dame zonder middelenverslaving, maar wel met codependentie. Ik herkende daar veel in en deed een test net, daar scoor ik ook best hoog op. Maar ook hulp daarvoor is veelal 'alternatief' niets mis mee maar je moet het wel kunnen betalen
Misschien is er al een topic over maar ik keek een aflevering over de verslavingskliniek in Zuid Afrika, daar zit nu ook een dame zonder middelenverslaving, maar wel met codependentie. Ik herkende daar veel in en deed een test net, daar scoor ik ook best hoog op. Maar ook hulp daarvoor is veelal 'alternatief' niets mis mee maar je moet het wel kunnen betalen
maandag 17 juni 2024 om 19:44
Ik heb een bipolaire stoornis en een persoonlijkheidsstoornis. Dat heeft met elkaar te maken, maar vraagt (bij mij) ook om verschillende behandelmethoden. Voor de pers.heidsstoornis heb ik (succesvol) schematherapie gehad. Voor het bipolaire ben ik onder behandeling bij de sGGZ. Om mezelf min of meer stabiel te houden, heb ik een goede medicijnenmix, ik zie de psychiater 4x per jaar, met de SPV'er praat ik ook 4x per jaar. Vaker als ik depressief (of hypomaan) ben. In mijn signaleringsplan staat wat ik moet/kan doen in de verschillende fasen van depressie (en hypomanie). Ziekte-inzicht is heel belangrijk. Ik steek mijn kop niet meer in het zand, maar erken het als het slechter gaat, ik zoek hulp en ben open naar mijn omgeving. Ook als het om suïcidegedachten/plannen en automutilatie gaat. Door erover te praten en tijdig hulp te zoeken, haal ik als het ware de angel eruit. Ook lotgenotencontact helpt mij. Ik moet er wel bij zeggen dat dit proces jaren heeft geduurd, en dat ik nooit zal genezen. Maar het is veel draaglijker nu.Roereitje schreef: ↑17-06-2024 18:57Magpie, hoe gaat het nu net jou? Welke therapie heeft je uiteindelijk geholpen?
Misschien is er al een topic over maar ik keek een aflevering over de verslavingskliniek in Zuid Afrika, daar zit nu ook een dame zonder middelenverslaving, maar wel met codependentie. Ik herkende daar veel in en deed een test net, daar scoor ik ook best hoog op. Maar ook hulp daarvoor is veelal 'alternatief' niets mis mee maar je moet het wel kunnen betalen
Mag ik vragen wat je eventueel tegenhoudt om een psychiater te consulteren?
maandag 17 juni 2024 om 22:05
Pittig voor je, knap dat je het zo goed onder woorden kan brengen en ook open bent naar je omgeving.
Hoe bepaal je in hoeverre ofwel de medicatie of de behandeling helpt? Al is het in the end natuurlijk het belangrijkst dat er iets je verder helpt...En heb je last van bijwerkingen van de 'cocktail'?
Er is niets dat me tegenhoudt om met een psychiater te praten. Ik heb dit nu ook aangevraagd. Het enige vraagteken voor mij was, of ad slikken wel of niet goed zou zijn nu ik net gestart ben met behandeling die mogelijk beter gaat helpen zonder afvlakkende ad. Maar dankzij dit topic weet ik dat er ook ad is die niet afvlakkend werkt. Mijn psycholoog heeft dit zelf niet aangekaart, misschien is dat beleid? Bij een 'grensgeval' de client er zelf mee laten komen?
Hoe bepaal je in hoeverre ofwel de medicatie of de behandeling helpt? Al is het in the end natuurlijk het belangrijkst dat er iets je verder helpt...En heb je last van bijwerkingen van de 'cocktail'?
Er is niets dat me tegenhoudt om met een psychiater te praten. Ik heb dit nu ook aangevraagd. Het enige vraagteken voor mij was, of ad slikken wel of niet goed zou zijn nu ik net gestart ben met behandeling die mogelijk beter gaat helpen zonder afvlakkende ad. Maar dankzij dit topic weet ik dat er ook ad is die niet afvlakkend werkt. Mijn psycholoog heeft dit zelf niet aangekaart, misschien is dat beleid? Bij een 'grensgeval' de client er zelf mee laten komen?
dinsdag 18 juni 2024 om 02:38
Waar zit voor jou de herkenning als ik vragen mag?
Ben je bekend met verslaving en/of afhankelijkheid?
Roereitje, heel rot te lezen dat je je zo down voelt. Ik vind het heel naar voor je.
Maak vanmorgen nog een afspraak met je huisarts en zeg tegen de assistente dat je zo snel mogelijk een afspraak wil.
Je volgende afspraak met je psycholoog duurt misschien nog even en de psycholoog zelf kan geen medicijnen voor schrijven en als ze moet overleggen en doorverwijzen duurt het weer een stukje langer.
Je huisarts kan je het medicijn voorschrijven wat voorheen redelijk goed ging ( volgens mij Citalopram he).
TO, als ik je teveel push moet je het zeggen hoor
hug:
verbinder wijzigde dit bericht op 18-06-2024 04:32
Reden: Aangepast
Reden: Aangepast
7.59% gewijzigd
dinsdag 18 juni 2024 om 03:08
Sorry, hier ga je aardig over de schreef. Het is niet aan jou om te zeggen "dan begin je alvast". Ben jij TO's arts?Verbinder schreef: ↑18-06-2024 02:38Waar zit voor jou de herkenning als ik vragen mag?
Ben je bekend met verslaving en/of afhankelijkheid?
Roereitje, heel rot te lezen dat je je zo down voelt. Ik vind het heel naar voor je.
Maak vanmorgen nog een afspraak met je huisarts en zeg tegen de assistente dat je zo snel mogelijk een afspraak wil.
Je volgende afspraak met je psycholoog duurt misschien nog even en de psycholoog zelf kan geen medicijnen voor schrijven en als ze moet overleggen en doorverwijzen duurt het weer een stukje langer.
Je huisarts kan je het medicijn voorschrijven wat voorheen redelijk goed ging ( volgens mij Citalopram he) en dan begin je alvast.
Via vervolg consult met arts/ psychiater kan dan bekeken worden of er iets veranderd moet worden.
Voor jou
En verder hoeft een doorverwijzing niet altijd lang te duren. Ik kon dezelfde dag al terecht.
dinsdag 18 juni 2024 om 03:35
dinsdag 18 juni 2024 om 08:06
Verbinder schreef: ↑18-06-2024 02:38Waar zit voor jou de herkenning als ik vragen mag?
Ben je bekend met verslaving en/of afhankelijkheid?
Roereitje, heel rot te lezen dat je je zo down voelt. Ik vind het heel naar voor je.
Maak vanmorgen nog een afspraak met je huisarts en zeg tegen de assistente dat je zo snel mogelijk een afspraak wil.
Je volgende afspraak met je psycholoog duurt misschien nog even en de psycholoog zelf kan geen medicijnen voor schrijven en als ze moet overleggen en doorverwijzen duurt het weer een stukje langer.
Je huisarts kan je het medicijn voorschrijven wat voorheen redelijk goed ging ( volgens mij Citalopram he).
TO, als ik je teveel push moet je het zeggen hoor
hug:
Als TO ergens onder behandeling is waar ook een psychiater zit gaat de HA echt geen AD voorschrijven, dan moet TO echt bij de behandelaar zijn.
TO kan gewoon vandaag even bellen als het via dat portaal niet snel genoeg gaat.
dinsdag 18 juni 2024 om 14:48
Mijn huisarts heeft inderdaad naar behandelaar verwezen. Morgen spreek ik haar en ze weet er dus al van. Ik ben benieuwd wanneer ik een gesprek over de medicatie kan krijgen.
Voor wat betreft het codependend zijn, ik heb me er verder over ingelezen en ik zie erg veel raakvlakken. Ook dit zal ik morgen aankaarten...
Dit wordt online genoemd:
Richt je vaak op andermans problemen en behoeften
Hebt (een) moeizame relatie(s)
Voelt je verantwoordelijk voor de stemming of pijn van mensen die dichtbij je staan
Hebt moeite met grenzen stellen
Toont niet zo gemakkelijk je echte emoties
Vergelijkt je regelmatig met anderen en je denkt dat je minder bent of het minder goed doet dan die ander
Bent bang om mensen boos te maken of ze teleur te stellen
Zorgt voor anderen maar je zet jezelf daarvoor aan de kant
Schaamt je over jezelf of je voelt je vaak schuldig
Voelt je soms leeg of eenzaam ook in gezelschap
Bent bang dat mensen je afwijzen of verlaten als jij jezelf echt laat zien
Bent vaak waakzaam en alertheid
Bijna alles kan ik afvinken. Volgens de uitleg komt dit voornamelijk voor als je uit een disfunctioneel gezin komt. Dat is zeker het gevoel. Parentificatie wordt ook genoemd, zorgen voor een ouder. In mijn geval waren dit er 2. Veel warmte, interesse etc was er niet. Ruimte voor gesprekken was er niet.
Verder is eten voor mij de verslaving. Leegte opvullen, een vlucht, een gewoonte.
https://psycholoog.nl/blogs/wat-is-codependentie/
Voor wat betreft het codependend zijn, ik heb me er verder over ingelezen en ik zie erg veel raakvlakken. Ook dit zal ik morgen aankaarten...
Dit wordt online genoemd:
Richt je vaak op andermans problemen en behoeften
Hebt (een) moeizame relatie(s)
Voelt je verantwoordelijk voor de stemming of pijn van mensen die dichtbij je staan
Hebt moeite met grenzen stellen
Toont niet zo gemakkelijk je echte emoties
Vergelijkt je regelmatig met anderen en je denkt dat je minder bent of het minder goed doet dan die ander
Bent bang om mensen boos te maken of ze teleur te stellen
Zorgt voor anderen maar je zet jezelf daarvoor aan de kant
Schaamt je over jezelf of je voelt je vaak schuldig
Voelt je soms leeg of eenzaam ook in gezelschap
Bent bang dat mensen je afwijzen of verlaten als jij jezelf echt laat zien
Bent vaak waakzaam en alertheid
Bijna alles kan ik afvinken. Volgens de uitleg komt dit voornamelijk voor als je uit een disfunctioneel gezin komt. Dat is zeker het gevoel. Parentificatie wordt ook genoemd, zorgen voor een ouder. In mijn geval waren dit er 2. Veel warmte, interesse etc was er niet. Ruimte voor gesprekken was er niet.
Verder is eten voor mij de verslaving. Leegte opvullen, een vlucht, een gewoonte.
https://psycholoog.nl/blogs/wat-is-codependentie/
dinsdag 18 juni 2024 om 16:21
Goed begin voor je nieuwe behandeling. Want dit klinkt erg concreet.Roereitje schreef: ↑18-06-2024 14:48Mijn huisarts heeft inderdaad naar behandelaar verwezen. Morgen spreek ik haar en ze weet er dus al van. Ik ben benieuwd wanneer ik een gesprek over de medicatie kan krijgen.
Voor wat betreft het codependend zijn, ik heb me er verder over ingelezen en ik zie erg veel raakvlakken. Ook dit zal ik morgen aankaarten...
Dit wordt online genoemd:
Richt je vaak op andermans problemen en behoeften
Hebt (een) moeizame relatie(s)
Voelt je verantwoordelijk voor de stemming of pijn van mensen die dichtbij je staan
Hebt moeite met grenzen stellen
Toont niet zo gemakkelijk je echte emoties
Vergelijkt je regelmatig met anderen en je denkt dat je minder bent of het minder goed doet dan die ander
Bent bang om mensen boos te maken of ze teleur te stellen
Zorgt voor anderen maar je zet jezelf daarvoor aan de kant
Schaamt je over jezelf of je voelt je vaak schuldig
Voelt je soms leeg of eenzaam ook in gezelschap
Bent bang dat mensen je afwijzen of verlaten als jij jezelf echt laat zien
Bent vaak waakzaam en alertheid
Bijna alles kan ik afvinken. Volgens de uitleg komt dit voornamelijk voor als je uit een disfunctioneel gezin komt. Dat is zeker het gevoel. Parentificatie wordt ook genoemd, zorgen voor een ouder. In mijn geval waren dit er 2. Veel warmte, interesse etc was er niet. Ruimte voor gesprekken was er niet.
Verder is eten voor mij de verslaving. Leegte opvullen, een vlucht, een gewoonte.
https://psycholoog.nl/blogs/wat-is-codependentie/
Sterkte TO, ik vind het naar voor je dat je zo'n zware tijd hebt.
Wat eten we vanavond?
woensdag 19 juni 2024 om 15:37
Gesprek met psycholoog is geweest. Driekwartier gaat snel. Eigenlijk alleen even een praatje gemaakt, over het moe zijn, dagritme, telefoongebruik en medicatie.
Ze zag dat mijn bericht uit emotie was geschreven. De psychiater heeft het druk en daar kan ik over 4 weken terecht. Vraag is dan of starten met medicatie handig is, gezien de kinderen vakantie hebben en ik afhankelijk van de keuze zware eerste weken zal hebben. Bij mijn vorige medicatie was dit 2 a 3 weken door een diep dal.
Wat is jullie ervaring hiermee? Hoeveel tijd kost het wennen? Wanneer weet je hoeveel bijwerkingen je ervaart en de werking, 6 weken gaf de psycholoog aan?
We hebben het ook over angsten gehad en mijn controle drang. Verder ook over beeldschermgebruik. Grote stap zou moeten zijn, telefoon buiten de slaapkamer. Moeilijk, omdat ik vanwege pijn al vaak rond 21u ga liggen en dan een serie/film kijk of podcast luister.
Ze zag dat mijn bericht uit emotie was geschreven. De psychiater heeft het druk en daar kan ik over 4 weken terecht. Vraag is dan of starten met medicatie handig is, gezien de kinderen vakantie hebben en ik afhankelijk van de keuze zware eerste weken zal hebben. Bij mijn vorige medicatie was dit 2 a 3 weken door een diep dal.
Wat is jullie ervaring hiermee? Hoeveel tijd kost het wennen? Wanneer weet je hoeveel bijwerkingen je ervaart en de werking, 6 weken gaf de psycholoog aan?
We hebben het ook over angsten gehad en mijn controle drang. Verder ook over beeldschermgebruik. Grote stap zou moeten zijn, telefoon buiten de slaapkamer. Moeilijk, omdat ik vanwege pijn al vaak rond 21u ga liggen en dan een serie/film kijk of podcast luister.
donderdag 20 juni 2024 om 02:48
Dat is niet zo lang inderdaad, 45 minuten.
Fijn in ieder geval dat je over een aantal dingen hebt kunnen praten. Qua medicatie beginnen zou ik het, als ik in jouw schoenen stond, denk ik af laten hangen van 2 dingen. Je kan erg last hebben van PMS symtomen vertelde je. Kan daar iets mee gedaan worden? Is dat besproken tijdens het laatste consult met de huisarts?
En voel je je nu beter dan een paar dagen geleden, toen je je niet goed voelde?
Fijn in ieder geval dat je over een aantal dingen hebt kunnen praten. Qua medicatie beginnen zou ik het, als ik in jouw schoenen stond, denk ik af laten hangen van 2 dingen. Je kan erg last hebben van PMS symtomen vertelde je. Kan daar iets mee gedaan worden? Is dat besproken tijdens het laatste consult met de huisarts?
En voel je je nu beter dan een paar dagen geleden, toen je je niet goed voelde?
donderdag 20 juni 2024 om 06:12
Met je telefoon, je hebt van die apps over beeldschermgebruik. Ik weet er weinig van maar je kunt zo’n app geloof ik instellen dat je bijvoorbeeld 1 uur op je telefoon wilt zitten en na dat uur geeft hij aan dat je tijd om is.
Zou dat voor je kunnen werken, dat je na een podcast of tv programma, en als je ingestelde tijd over is, je dan de telefoon buiten je slaapkamer brengt?
Je moet er wel even je bed voor uit.
Zou dat voor je kunnen werken, dat je na een podcast of tv programma, en als je ingestelde tijd over is, je dan de telefoon buiten je slaapkamer brengt?
Je moet er wel even je bed voor uit.
vrijdag 21 juni 2024 om 12:17
Telefoongebruik is een grote valkuil. Ik denk herkenbaar voor meer mensen. Maar nu ik de hele dag thuis zit ben ik er inderdaad meer mee bezig. Het is ook zo dat ik hem gebruik als laptop, je regelt er nu alles mee, zorg voor ouders, mailen, bankzaken, vakanties boeken, maar het 'verslavende' zit nu in zoeken naar informatie over hoe ik me voel, fora lezen, facebook. In de avond is het zo dat ik eigenlijk blijf kijken tot mijn man ook gaat slapen. Dat klinkt stom waarschijnlijk. Een ritme dat er in is gesleten. Eerder ging ik rond 23u slapen met als gevolg dat als hij rond 01.00 uur naar bed ging ik wakker werd en mijn diepste slaap al had gehad en niet meer kon slapen. Ik wil dus tegelijk met hem gaan slapen. Die uren tot hij naar zijn werk gaat slaap ik licht, in een soort waakstand. De ochtend als iedereen weg is slaap ik goed en heb ik daarmee nu echt nodig. Ik weet niet hoe ik dit weer naar normaal kan krijgen...
De pms kan niet verder worden onderzocht. Ik heb dit meermaals aangekaart bij de huisarts. Laatste bericht is niet op gereageerd, behalve dat het geen pcos kan zijn. Ik vermoed dat de gedachte is dat de pms komt door mijn overgewicht ( morbide obesitas ). Zelf geloof ik ook dat als ik 50kg lichter ben de klachten zullen verminderen. Probleem is alleen, hoe kom ik ooit zover. Het lijkt er haast op dat een operatie de enige optie nog is. Al blijft het voelen als de verkeerde aanpak.
De pms kan niet verder worden onderzocht. Ik heb dit meermaals aangekaart bij de huisarts. Laatste bericht is niet op gereageerd, behalve dat het geen pcos kan zijn. Ik vermoed dat de gedachte is dat de pms komt door mijn overgewicht ( morbide obesitas ). Zelf geloof ik ook dat als ik 50kg lichter ben de klachten zullen verminderen. Probleem is alleen, hoe kom ik ooit zover. Het lijkt er haast op dat een operatie de enige optie nog is. Al blijft het voelen als de verkeerde aanpak.
vrijdag 21 juni 2024 om 12:27
Die telefoon is natuurlijk voor iedereen een ramp, sorry hoor maar dat is gewoon zo. Vooral als je moe bent of je hebt niet veel energie. Dat apparaat is gewoon ontworpen om je online te houden.Roereitje schreef: ↑21-06-2024 12:17Telefoongebruik is een grote valkuil. Ik denk herkenbaar voor meer mensen. Maar nu ik de hele dag thuis zit ben ik er inderdaad meer mee bezig. Het is ook zo dat ik hem gebruik als laptop, je regelt er nu alles mee, zorg voor ouders, mailen, bankzaken, vakanties boeken, maar het 'verslavende' zit nu in zoeken naar informatie over hoe ik me voel, fora lezen, facebook. In de avond is het zo dat ik eigenlijk blijf kijken tot mijn man ook gaat slapen. Dat klinkt stom waarschijnlijk. Een ritme dat er in is gesleten. Eerder ging ik rond 23u slapen met als gevolg dat als hij rond 01.00 uur naar bed ging ik wakker werd en mijn diepste slaap al had gehad en niet meer kon slapen. Ik wil dus tegelijk met hem gaan slapen. Die uren tot hij naar zijn werk gaat slaap ik licht, in een soort waakstand. De ochtend als iedereen weg is slaap ik goed en heb ik daarmee nu echt nodig. Ik weet niet hoe ik dit weer naar normaal kan krijgen...
De pms kan niet verder worden onderzocht. Ik heb dit meermaals aangekaart bij de huisarts. Laatste bericht is niet op gereageerd, behalve dat het geen pcos kan zijn. Ik vermoed dat de gedachte is dat de pms komt door mijn overgewicht ( morbide obesitas ). Zelf geloof ik ook dat als ik 50kg lichter ben de klachten zullen verminderen. Probleem is alleen, hoe kom ik ooit zover. Het lijkt er haast op dat een operatie de enige optie nog is. Al blijft het voelen als de verkeerde aanpak.
Boeken? Tijdschriften? Telefoon wegleggen? Lukt dat?
Wat eten we vanavond?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
