Psyche
alle pijlers
Uit mijn dip komen
maandag 9 mei 2022 om 11:42
Lieve allemaal,
Zoals in een vorig topic beschreven is mijn relatie van ruim 1,5 jaar sinds een paar weken uit. In het begin had ik hier vrij weinig moeite mee. Ik ging feesten en vergat mijn ex. Maar ik heb vorige week mijn eerste afspraak bij een praktijkondersteuner gehad en deze meldde mij dat ik jarenlang alles heb opgekropt. Dit klopt, ik heb namelijk werkelijk geen idee hoe ik met emoties om moet gaan.
Vroeger is mij dit niet geleerd. Ik mocht niet huilen want dan stelde ik me aan en als ik ergens heftig op reageerde werd ik een dramaqueen genoemd, Dit zijn dingen die ik heb leren accepteren, ik heb namelijk gewoon een rotjeugd gehad en wil hier niet te veel in blijven hangen. Alleen ik weet dus niet zo goed hoe ik op een gezonde manier mijn emoties moet verwerken. Ik durf niet te huilen en te voelen omdat ik bang ben dat ik er in blijf hangen. Ik kreeg te horen van de praktijkondersteuner dat ik dit juist wel moet doen omdat er in de kern iets moois kan zitten en omdat ik anders alles nog meer opkrop.
Nou, ik dus de afgelopen dagen vol gehuild en gevoeld maar ik voel me echt verschrikkelijk. Ik heb goeie dagen, maar ook slechte dagen. Wel ben ik vastberaden om mijn leven te beteren. Ik heb me verdiept in mediteren en ik hou nu een dagboek bij waar ik alles in kwijt kan. Ik duw de gedachtes naar mijn ex niet meer weg maar omarm ze juist, met alle gevolgen van dien.
Het is eng om weer op eigen benen te staan. Ik merk dat ik een maatje mis om alles mee te delen en normaliter ging ik nu dus overhaast op zoek naar een nieuw slachtoffer om mijn leven en problemen mee te delen. Dat wil ik nu een keer niet doen, maar ik wil graag leren hoe ik op een gezonde manier uit deze dip kom.
Nu de reden van dit topic, hoe doe ik dit? Hoe kan ik mijn emoties verwerken? Ik mediteer nu elke ochtend een kwartier en schrijf elke avond wat in mijn dagboek. Ook maak ik 2 á 3 keer per week een wandeling om mijn hoofd leeg te maken.
Ik merk dat ik elk weekend nog steeds afleiding zoek in de kroeg en met vrienden en dat ik het lastig vind om geen plannen te hebben omdat ik dan alleen ben met mijn gedachtes.
Hebben jullie misschien tips, of hebben jullie misschien in dezelfde situatie gezeten?
Ter toevoeging, ik worstel al heel lang met mijn mentale gezondheid maar heb hier eigenlijk nooit iets mee gedaan. Dit is de eerste keer dat ik het een keer serieus wil aanpakken.
Zoals in een vorig topic beschreven is mijn relatie van ruim 1,5 jaar sinds een paar weken uit. In het begin had ik hier vrij weinig moeite mee. Ik ging feesten en vergat mijn ex. Maar ik heb vorige week mijn eerste afspraak bij een praktijkondersteuner gehad en deze meldde mij dat ik jarenlang alles heb opgekropt. Dit klopt, ik heb namelijk werkelijk geen idee hoe ik met emoties om moet gaan.
Vroeger is mij dit niet geleerd. Ik mocht niet huilen want dan stelde ik me aan en als ik ergens heftig op reageerde werd ik een dramaqueen genoemd, Dit zijn dingen die ik heb leren accepteren, ik heb namelijk gewoon een rotjeugd gehad en wil hier niet te veel in blijven hangen. Alleen ik weet dus niet zo goed hoe ik op een gezonde manier mijn emoties moet verwerken. Ik durf niet te huilen en te voelen omdat ik bang ben dat ik er in blijf hangen. Ik kreeg te horen van de praktijkondersteuner dat ik dit juist wel moet doen omdat er in de kern iets moois kan zitten en omdat ik anders alles nog meer opkrop.
Nou, ik dus de afgelopen dagen vol gehuild en gevoeld maar ik voel me echt verschrikkelijk. Ik heb goeie dagen, maar ook slechte dagen. Wel ben ik vastberaden om mijn leven te beteren. Ik heb me verdiept in mediteren en ik hou nu een dagboek bij waar ik alles in kwijt kan. Ik duw de gedachtes naar mijn ex niet meer weg maar omarm ze juist, met alle gevolgen van dien.
Het is eng om weer op eigen benen te staan. Ik merk dat ik een maatje mis om alles mee te delen en normaliter ging ik nu dus overhaast op zoek naar een nieuw slachtoffer om mijn leven en problemen mee te delen. Dat wil ik nu een keer niet doen, maar ik wil graag leren hoe ik op een gezonde manier uit deze dip kom.
Nu de reden van dit topic, hoe doe ik dit? Hoe kan ik mijn emoties verwerken? Ik mediteer nu elke ochtend een kwartier en schrijf elke avond wat in mijn dagboek. Ook maak ik 2 á 3 keer per week een wandeling om mijn hoofd leeg te maken.
Ik merk dat ik elk weekend nog steeds afleiding zoek in de kroeg en met vrienden en dat ik het lastig vind om geen plannen te hebben omdat ik dan alleen ben met mijn gedachtes.
Hebben jullie misschien tips, of hebben jullie misschien in dezelfde situatie gezeten?
Ter toevoeging, ik worstel al heel lang met mijn mentale gezondheid maar heb hier eigenlijk nooit iets mee gedaan. Dit is de eerste keer dat ik het een keer serieus wil aanpakken.
maandag 9 mei 2022 om 11:46
Vraag de tips aan de praktijkondersteunder, vaak hebben die juist heel praktische adviezen en tips. Ik denk dat de meeste tips hier vaak te oppervlakkig zijn en niet gericht op jou.
En goed bezig, je hebt hulp gevraagd en bent niet een nieuw slachtoffer aan het zoeken om je leegte op te vullen. En als je geen emoties mocht tonen dan heb je nu even zwaar, maar komt goed. !
En goed bezig, je hebt hulp gevraagd en bent niet een nieuw slachtoffer aan het zoeken om je leegte op te vullen. En als je geen emoties mocht tonen dan heb je nu even zwaar, maar komt goed. !
maandag 9 mei 2022 om 12:17
maandag 9 mei 2022 om 12:21
Zo te lezen doe je het prima. Op eigen benen staan, mediteren, wandelen, schrijven en in het weekend vrienden opzoeken. Hulp gezocht bij de praktijkondersteuner.
Maak er geen to-dolijst van maar geef het tijd. Goede en slechte dagen horen erbij. En na een tijdje zijn er hopelijk meer goede dan slechte dagen.
(Als emoties echt onbekend terrein voor je zijn, zou je eens kunnen kijken of ze samenhangen met je cyclus. Geen must hoor, gewoon een idee.)
Maak er geen to-dolijst van maar geef het tijd. Goede en slechte dagen horen erbij. En na een tijdje zijn er hopelijk meer goede dan slechte dagen.
(Als emoties echt onbekend terrein voor je zijn, zou je eens kunnen kijken of ze samenhangen met je cyclus. Geen must hoor, gewoon een idee.)
maandag 9 mei 2022 om 12:26
Een belangrijke stap is jezelf toestemming te geven om wél te voelen.
Het lastige aan gevoel, zeker als er veel van is dat jaren onderdrukt is, is dat het je kan overspoelen. Je raakt de controle over jezelf een beetje kwijt. Dat is heel eng. Want er is geen garantie dat als je dat allemaal goed doet, dat je je dan ook voor de rest van je leven stabiel en gelukkig voelt. Er is dus niet een gegarandeerd tienstappenplan waardoor heftige of vervelende emoties voortaan een eitje voor je zijn (I wish!).
Het goede nieuws: heftige emoties gaan over. Je lichaam en geest zijn simpelweg niet in staat ze erg lang te ervaren. Soms kun je even niets beters doen dan je mee laten drijven op de golf en denken: nu is het kut, en dit gaat over.
Wil je in foetushouding op de grond liggen: lekker doen. Helpt mediteren je er doorheen: mooi. Zoek je afleiding in wilde feestjes: prima. Zweet je het er liever uit in de boksring: go for it. Is een luisterend oor wat je nodig hebt: vraag een vriendin (of de praktijkondersteuner).
Er is niet één correcte manier om met moeilijke tijden om te gaan. En wat de ene dag werkt, is de andere dag waardeloos.
En soms is het een tijdje allemaal mwah. Niet vreselijk hartverscheurend zwart maar gewoon even allemaal bewolkte dinsdagochtenden. Ook dat gaat over.
Het lastige aan gevoel, zeker als er veel van is dat jaren onderdrukt is, is dat het je kan overspoelen. Je raakt de controle over jezelf een beetje kwijt. Dat is heel eng. Want er is geen garantie dat als je dat allemaal goed doet, dat je je dan ook voor de rest van je leven stabiel en gelukkig voelt. Er is dus niet een gegarandeerd tienstappenplan waardoor heftige of vervelende emoties voortaan een eitje voor je zijn (I wish!).
Het goede nieuws: heftige emoties gaan over. Je lichaam en geest zijn simpelweg niet in staat ze erg lang te ervaren. Soms kun je even niets beters doen dan je mee laten drijven op de golf en denken: nu is het kut, en dit gaat over.
Wil je in foetushouding op de grond liggen: lekker doen. Helpt mediteren je er doorheen: mooi. Zoek je afleiding in wilde feestjes: prima. Zweet je het er liever uit in de boksring: go for it. Is een luisterend oor wat je nodig hebt: vraag een vriendin (of de praktijkondersteuner).
Er is niet één correcte manier om met moeilijke tijden om te gaan. En wat de ene dag werkt, is de andere dag waardeloos.
En soms is het een tijdje allemaal mwah. Niet vreselijk hartverscheurend zwart maar gewoon even allemaal bewolkte dinsdagochtenden. Ook dat gaat over.
What a nuanced anxiety
maandag 9 mei 2022 om 12:27
Ze is vast niet voor het eerst ongesteld.xynix schreef: ↑09-05-2022 12:21Zo te lezen doe je het prima. Op eigen benen staan, mediteren, wandelen, schrijven en in het weekend vrienden opzoeken. Hulp gezocht bij de praktijkondersteuner.
Maak er geen to-dolijst van maar geef het tijd. Goede en slechte dagen horen erbij. En na een tijdje zijn er hopelijk meer goede dan slechte dagen.
(Als emoties echt onbekend terrein voor je zijn, zou je eens kunnen kijken of ze samenhangen met je cyclus. Geen must hoor, gewoon een idee.)
maandag 9 mei 2022 om 12:29
Ha nee, maar ik heb er zelf toch jaren over gedaan voor ik doorhad dat ik als ik dood wilde geen dik touw moest gaan kopen, maar tampons.
maandag 9 mei 2022 om 12:32
Maar dat is toch niet aan de orde, ze heeft er nooit last van gehad, nu is er van alles aan de hand geweest en heeft ze door opvoeding moeite met emoties.
Wat heeft haar cycles daar dan ineens mee maken? Vind beetje vreemde suggestie.
maandag 9 mei 2022 om 12:38
Het is maar een suggestie. Een van de vele over het omgaan met emoties. Als het niet van toepassing is, dan mag ze het gewoon naast zich neerleggen. Als het wel van toepassing is, dan kan de huisarts verder helpen.LuciFee2022 schreef: ↑09-05-2022 12:32Maar dat is toch niet aan de orde, ze heeft er nooit last van gehad, nu is er van alles aan de hand geweest en heeft ze door opvoeding moeite met emoties.
Wat heeft haar cycles daar dan ineens mee maken? Vind beetje vreemde suggestie.
Dat je een waardeloze opvoeding hebt gehad, betekent niet dat hormonen geen invloed hebben.
maandag 9 mei 2022 om 13:28
Nou inderdaad.. Wat een rare suggestie.LuciFee2022 schreef: ↑09-05-2022 12:32Maar dat is toch niet aan de orde, ze heeft er nooit last van gehad, nu is er van alles aan de hand geweest en heeft ze door opvoeding moeite met emoties.
Wat heeft haar cycles daar dan ineens mee maken? Vind beetje vreemde suggestie.
Goed dat je hulp zoekt! Ik lees even mee want herken het wel heel erg
maandag 9 mei 2022 om 13:34
Nee. En het impliceert dat vrouwen problemen met hun emoties door menstruaties. Heel eerlijk dat is al irritant genoeg van de buitenwereld en de meeste mannen.xynix schreef: ↑09-05-2022 12:38Het is maar een suggestie. Een van de vele over het omgaan met emoties. Als het niet van toepassing is, dan mag ze het gewoon naast zich neerleggen. Als het wel van toepassing is, dan kan de huisarts verder helpen.
Dat je een waardeloze opvoeding hebt gehad, betekent niet dat hormonen geen invloed hebben.
En je suggestie is leuk, als iemand aangeeft dit altijd al te hebben en toevallig elke maand ect. Nu is gewoon raar.
maandag 9 mei 2022 om 13:53
Ik denk dat de dip waar je uit wil, het leven zelf is. Als je dat kan aanvaarden vind je daar juist geluk in.
Klink nu een beetje als een goeroe maar dat is mijn conclusie na eveneens een rotjeugd en vele jaren van eenzaamheid, depressie en wanhoop.
De golven blijven komen maar je leert iets beter surfen. En soms ga je alsnog kopje onder en kom je even later weer boven.
Nog een les die ik geleerd heb: een transformatie voelt als een periode van rouw of depressie. Maar je komt er aan de andere kant volwassener en lichter uit.
Meditatie helpt mij ook om dit steeds weer te nemen zoals het komt. Ik heb ook hulp van een haptotherapeut om me veilig en stevig te leren voelen in mezelf. Maar dat moet bij je passen denk ik. Met de mijne kan ik fijn samenwerken maar dat had ik 5 jaar geleden denk ik nog niet gekund.
Klink nu een beetje als een goeroe maar dat is mijn conclusie na eveneens een rotjeugd en vele jaren van eenzaamheid, depressie en wanhoop.
De golven blijven komen maar je leert iets beter surfen. En soms ga je alsnog kopje onder en kom je even later weer boven.
Nog een les die ik geleerd heb: een transformatie voelt als een periode van rouw of depressie. Maar je komt er aan de andere kant volwassener en lichter uit.
Meditatie helpt mij ook om dit steeds weer te nemen zoals het komt. Ik heb ook hulp van een haptotherapeut om me veilig en stevig te leren voelen in mezelf. Maar dat moet bij je passen denk ik. Met de mijne kan ik fijn samenwerken maar dat had ik 5 jaar geleden denk ik nog niet gekund.
maandag 9 mei 2022 om 14:06
Ik heb TO inmiddels even geloept, en mijn suggestie blijkt toch niet zo heel raar.LuciFee2022 schreef: ↑09-05-2022 13:34Nee. En het impliceert dat vrouwen problemen met hun emoties door menstruaties. Heel eerlijk dat is al irritant genoeg van de buitenwereld en de meeste mannen.
En je suggestie is leuk, als iemand aangeeft dit altijd al te hebben en toevallig elke maand ect. Nu is gewoon raar.
Nee, het impliceert niet dat vrouwen problemen hebben met hun emoties DOOR menstruaties. Dat oorzakelijk verband leg ik niet. Er is alleen altijd wel een samenhang van lichaam en geest en een vrouwenlichaam is nu eenmaal onderhevig aan hormonen. Je kunt daar beter rekening mee leren houden dan het ontkennen en je groot houden. En TO zegt niet dat ze nu ineens problemen heeft, ze zegt dat ze er al heel lang mee kampt.
Ik snap ook niet waarom je je hier zo in vastbijt. Zijn depressieve gevoelens soms niet serieus als ze hormoongerelateerd zijn?
maandag 9 mei 2022 om 14:59
Poeh over vastbijten gesprokenxynix schreef: ↑09-05-2022 14:06Ik heb TO inmiddels even geloept, en mijn suggestie blijkt toch niet zo heel raar.
Nee, het impliceert niet dat vrouwen problemen hebben met hun emoties DOOR menstruaties. Dat oorzakelijk verband leg ik niet. Er is alleen altijd wel een samenhang van lichaam en geest en een vrouwenlichaam is nu eenmaal onderhevig aan hormonen. Je kunt daar beter rekening mee leren houden dan het ontkennen en je groot houden. En TO zegt niet dat ze nu ineens problemen heeft, ze zegt dat ze er al heel lang mee kampt.
Ik snap ook niet waarom je je hier zo in vastbijt. Zijn depressieve gevoelens soms niet serieus als ze hormoongerelateerd zijn?
TO heeft een kutjeugd gehad, er is veel aan de hand.
maandag 9 mei 2022 om 15:48
(Beter) leren leven met je hormooncyclus is sowieso goed om te doen denk ik.
Ik heb ook vrij zware PMS, maar ben het gaan zien als een natuurlijke katalysator. Vaak komen al die moeilijke gevoelens voort uit dingen die ik eigenlijk anders zou willen doen.
Maar kan ook me voorstellen dat TO nu nog midden in een periode van emotioneel drama zit, dan kom je er wellicht niet aan toe.
Ook maar even geloept, maar hier gaat nog wel een hoop werk in zitten voor jou denk ik TO. Goed dat je alvast begonnen bent, het kan alleen maar beter worden. Ik sta achter je.
Ik heb ook vrij zware PMS, maar ben het gaan zien als een natuurlijke katalysator. Vaak komen al die moeilijke gevoelens voort uit dingen die ik eigenlijk anders zou willen doen.
Maar kan ook me voorstellen dat TO nu nog midden in een periode van emotioneel drama zit, dan kom je er wellicht niet aan toe.
Ook maar even geloept, maar hier gaat nog wel een hoop werk in zitten voor jou denk ik TO. Goed dat je alvast begonnen bent, het kan alleen maar beter worden. Ik sta achter je.
vrijdag 13 mei 2022 om 13:18
Na een eerste gesprek van de praktijkondersteuner wist ze al waar het probleem zit, je denkt er even over na, en gaat vervolgens flink huilen, ook al heb je dat jaren niet gekund?
Knap hoor. Dat gaat precies volgens de boekjes. Maar helpt het je?
Heb je al een doorverwijzing naar een professional gevraagd?
Knap hoor. Dat gaat precies volgens de boekjes. Maar helpt het je?
Heb je al een doorverwijzing naar een professional gevraagd?
