Psyche
alle pijlers
Vaderloze dochter
zondag 11 november 2018 om 23:37
Hallo allemaal.
Ik ben opgegroeid zonder vader en ik merk dat ik het nog steeds lastig vind (emotioneel verwaarloosd, want met mijn zus heeft hij wel contact).
Ik heb vaker psychologische hulp gehad, om andere redenen (laag zelfbeeld en moeizame contact met moeder, steun die ik niet ontvang van directe familieleden als ik hen hierover spreek). Ik heb nu de behoefte om zelfstandig te lezen over dit onderwerp om wat meer rust te hebben, zodat ik niet zo snel emotioneel word als iemand spreekt over een goede band met haar/zijn vader en ik stabielere relaties aan kan gaan.
Heeft iemand ervaringen hiermee met bepaalde boeken?
Ik ben opgegroeid zonder vader en ik merk dat ik het nog steeds lastig vind (emotioneel verwaarloosd, want met mijn zus heeft hij wel contact).
Ik heb vaker psychologische hulp gehad, om andere redenen (laag zelfbeeld en moeizame contact met moeder, steun die ik niet ontvang van directe familieleden als ik hen hierover spreek). Ik heb nu de behoefte om zelfstandig te lezen over dit onderwerp om wat meer rust te hebben, zodat ik niet zo snel emotioneel word als iemand spreekt over een goede band met haar/zijn vader en ik stabielere relaties aan kan gaan.
Heeft iemand ervaringen hiermee met bepaalde boeken?
maandag 12 november 2018 om 09:36
Ik ga er naar kijken, dankjewel.Dropdrop schreef: ↑12-11-2018 08:54@ hanaa: ga alsjeblieft met haar naar een psycholoog. Anders blijft ze hier last van houden
@ citroenijs: ik ben verwaarloosd door mijn vader en had daar veel last van in de vorm van nooit goed genoeg voelen enzo. Ik heb EMDR gedaan om van de pijn af te komen. Werkte voor mij ontzettend goed. Misschien daar eens naar kijken. Zonder hulp kon je hier niet uit.
maandag 12 november 2018 om 09:40
Herken vrij veel in je verhaal,hoewel ik een man ben.Denk persoonlijk dat erover lezen best een grote hulp kan zijn.Alleen al vanwege de herkenning en ook erkenning van de leegte/het gemis.Voor mijzelf voelde die leegte echt als een soort 'hole in my soul'.
Ben zelf na veel zoeken/lezen tegen een boek aangelopen dat voor mij veel stukjes van de puzzel op z'n plek legde.Het is weliswaar gericht op jongens/mannen die met een fysiek en/of psychisch afwezige vader opgroeiden.Maar het psychische 'gat' of 'leegte' die zoiets bij een volwassene achterlaat,verschilt m.i weinig of je nu man of vrouw bent.Waarschijnlijk wel in een mogelijk hulpverleningstraject in een later stadium.
Het boek heet 'Afwezige vaders,verloren zonen" en is geschreven door een psycho-analyticus,Guy Corneau. Sterkte gewenst iig!
Ben zelf na veel zoeken/lezen tegen een boek aangelopen dat voor mij veel stukjes van de puzzel op z'n plek legde.Het is weliswaar gericht op jongens/mannen die met een fysiek en/of psychisch afwezige vader opgroeiden.Maar het psychische 'gat' of 'leegte' die zoiets bij een volwassene achterlaat,verschilt m.i weinig of je nu man of vrouw bent.Waarschijnlijk wel in een mogelijk hulpverleningstraject in een later stadium.
Het boek heet 'Afwezige vaders,verloren zonen" en is geschreven door een psycho-analyticus,Guy Corneau. Sterkte gewenst iig!
Vraag blijft,why is the rum gone?
maandag 12 november 2018 om 09:54
Ik heb dit boek gelezen. Mijn zoon groeit ook op zonder vader vandaar dat ik het boek had geleend bij de biebNighttripper schreef: ↑12-11-2018 09:40Herken vrij veel in je verhaal,hoewel ik een man ben.Denk persoonlijk dat erover lezen best een grote hulp kan zij nalezen leen al vanwege de herkenning en ook erkenning van de leegte/het gemis.Voor mijzelf voelde die leegte echt als een soort 'hole in my soul'.
Ben zelf na veel zoeken/lezen tegen een boek aangelopen dat voor mij veel stukjes van de puzzel op z'n plek legde.Het is weliswaar gericht op jongens/mannen die met een fysiek en/of psychisch afwezige vader opgroeiden.Maar het psychische 'gat' of 'leegte' die zoiets bij een volwassene achterlaat,verschilt m.i weinig of je nu man of vrouw bent.Waarschijnlijk wel in een mogelijk hulpverleningstraject in een later stadium.
Het boek heet 'Afwezige vaders,verloren zonen" en is geschreven door een psycho-analyticus,Guy Corneau. Sterkte gewenst iig!
Maar eerlijk gezegd werd ik wel een beetje naar van dit boek.
Er werd steeds herhaald dat zonen zonder vaders vaker depressief waren, dat ze daardoor homo zouden worden (omdat ze in een andere man een soort van vader/ontfermer zochten).
Of dat ze juist heel vrouwonvriendelijk zouden worden: doordat ze geen vaderfiguur zouden hebben, misten ze iemand met wie ze zich konden identificeren, waardoor ze al het gedrag dat 'vrouwelijk' leek afwijzen omdat dat het tegenovergestelde was van wat ze zijn: 'Als ik maar niet op vrouw lijk (of gedraag) ben ik een man'.
Ik werd er niet echt vrolijk van na het lezen. Alsof alle zonen zonder vaders gedoemd waren.
De schrijver groeide ook op met een 'geestelijk' afwezige vader.
maandag 12 november 2018 om 10:52
Wanneer je zo rustig en volwassen kunt reageren op zo'n botte opmerking, dan heb je in mijn ogen al een goede basis!citroenijs_met_drop schreef: ↑12-11-2018 01:18Ja, ik snap dat jij voorbij die treur fase ben. Waarschijnlijk heb jij een betere basis gehad of een sterkere persoonlijkheid. Maar ik ben daar nog niet.
maandag 12 november 2018 om 12:31
Weet je waarom je vader (of zoals we hier thuis zeggen; the one we do not speak about 
) onderscheid maakt tussen jou en je zus?
Het triggert mij in je verhaal namelijk. En ik vraag me af wat het met jou doet. Ligt in dat gemaakte verschil de oorzaak van de dingen waar je nu tegenaan loopt? Of is het de algehele afwezigheid van een vaderfiguur.
Of eigenlijk meer; het vaderfiguur dat er voor heeft gekozen om er niet voor jou te zijn?
Waar ligt het grootste pijnpunt wat jou betreft?
) onderscheid maakt tussen jou en je zus? Het triggert mij in je verhaal namelijk. En ik vraag me af wat het met jou doet. Ligt in dat gemaakte verschil de oorzaak van de dingen waar je nu tegenaan loopt? Of is het de algehele afwezigheid van een vaderfiguur.
Of eigenlijk meer; het vaderfiguur dat er voor heeft gekozen om er niet voor jou te zijn?
Waar ligt het grootste pijnpunt wat jou betreft?
maandag 12 november 2018 om 16:10
Het grootste pijnpunt ligt eerder bij dat ik geen vaderfiguur heb. Natuurlijk heb ik mannen in de familie waarvan ik bepaalde dingen kan vragen, maar ik maak geen onderdeel uit van hun gezin (wat logisch is natuurlijk).south schreef: ↑12-11-2018 12:31Weet je waarom je vader (of zoals we hier thuis zeggen; the one we do not speak about
Het triggert mij in je verhaal namelijk. En ik vraag me af wat het met jou doet. Ligt in dat gemaakte verschil de oorzaak van de dingen waar je nu tegenaan loopt? Of is het de algehele afwezigheid van een vaderfiguur.
Of eigenlijk meer; het vaderfiguur dat er voor heeft gekozen om er niet voor jou te zijn?
Waar ligt het grootste pijnpunt wat jou betreft?
En dat hij ervoor kiest om aandacht te geven aan haar heeft eerder mijn pijnpunt versterkt. Ik begon echt te twijfelen aan mezelf en vormde, mede daardoor, een negatief zelfbeeld.
