Psyche
alle pijlers
Van obsessies af willen komen
woensdag 19 april 2023 om 19:12
Ik heb al vanaf kinds af aan de gewoonte om bepaalde periodes in mijn leven ineens een hele erge fascinatie voor een persoon te hebben wat dan heel erg lang kan duren. Ik vond het eerst niet echt storend maar ik merk dat ik me nu er wel aan stoor doordat ik liever volledig gefocust op mezelf dan blijven piekeren over iemand, fantaseren en zelfs ermee zitten dat ik dan diegene niet kan zien of spreken.
Hoe kom je hiervan af want het beperkt mijn geluk en productiviteit.
Hoe kom je hiervan af want het beperkt mijn geluk en productiviteit.
zaterdag 22 april 2023 om 03:36
Eerlijk gezegd heb ik mezelf deze vraag ook echt al zo vaak gesteld maar weet de antwoord er niet op wat het nog ingewikkelder maakt want ik zie mezelf niet met deze persoon, eigenlijk helemaal geen klik, band, vertrouwen mee maar dan toch prikkelt deze persoon mij zo erg dat ik er constant aan denk en wil blijven zien. Helaas door deze constatering er bewust een einde van contact gemaakt in de hoop hieruit te kunnen ontsnappen maar helaas gaat het niet zo gemakkelijk en word ik af en toe zelfs gek of boos van dat ik zo erg verlang naar contact. Ik heb het eigenlijk ook erger gemaakt doordat ik het niet goed heb kunnen afsluiten maar anderzijds ook vanuit haar kant geen moeite is gedaan om te zoeken naar antwoorden ofso dus daarmee kennelijk ook het besef van het werkelijke connectie heb gekregen want als het contact of intentie oprecht was had de ander denk ik wel op z’n minst vragen gesteld om te achterhalen wat de reden is van keuze. Maar helaas was het nog steeds pijnlijk te weten dat mijn onderbuikgevoel dus gewoon al die tijd klopte, maar geen aandacht of vertrouwen in heb geschonken waardoor ik het gevoel heb gek te zijn om zo lang vast te klampen aan iets dat jou niet wilt maar door vasthouden toch hebt uitgesteld wat allang had moeten gebeuren.
Dus daarom vraag ik me af wat mij zo erg boeit aan deze persoon dat ik er aan blijf denken, misschien is het ook wel niet te verklaren en word je soms ineens zo gek op iemand zonder bepaalde redenen maar eerder door de energie, spanning of onzekerheid.
Ik weet wel dat ik al bij de eerste ontmoeting wel onder de indruk was van de uiterlijke verschijning, maar ook door de juiste vragen mijn bepaalde pijnpunten naar boven kon halen. Maar er waren ook heel wat negatieve ervaringen doordat ik af en toe het gevoel had dat ik niet werd geloofd of begrepen. Ook wel eens brutaal ben ontvangen en vanaf het begin na een periode zelfs niet welkom heb gevoeld, misschien wil ik gewoon niet geloven dat mijn toxic gewoonte is dat ik juist blijf hangen bij zulke situaties of personen en dan wil of hoop dat die mij accepteert of juist ziet als persoon.
Op een gegeven moment werd het vermoeiend dat ik uit krankzinnigheid eigenlijk eindelijk eens besefte dat ik een abrupte beslissing moest maken.
zaterdag 22 april 2023 om 03:48
Denk jij dat ik zin heb om iedere keer weer ergens te beginnen, zo worden ontvangen en dan weer zoeken naar een ander, wachten om dan ook hetzelfde ervaring meemaken? Dat is voor mij het niet waard en dan ben ik bang dat het juist vermoeiender is kostbare jaren te verspillen aan zoeken, wachten, hopen op hulp van een ander en dan grote kans aanwezig is dat ze bij begin al duidelijk maken te twijfel door complexiteit en dan met moeite je zsm willen afhandelen. Daarbij moet je dan dus keuze maken met blijven en erger want in dergelijke gevallen merk ik dat je vooral overal maar in moet meegaan, geen weerwoord moet bieden, geen eigen keuze hebt qua hoe de tijd word ingedeeld en vooral dus maar moet doen wat je gevraagd word, moet forceren dat er vooruitgang word geboekt dus maar liever liegen erover zodat diegene geen frustratie uit en haar dossier volgens gestelde doelen heeft behaald en schouderklopjes wil ontvangen van jou door elk advies geweldig te vinden en doen alsof je zo erg bent geholpen aan de deskundige behandelwijze. Doe je dit niet dan word je ook keer op keer duidelijk gemaakt dat je dan dient te stoppen of beter kan overstappen en weer terug bij af.
Daarnaast word je ook echt veel minder serieus genomen als je constant maar veranderd en niet therapietrouw wordt beschouwd.
Goede antwoord is ook echt zo, maar kennelijk is het een afleiding en gewoonte geworden dat zo erg is dat wanneer ik me er niet aan toegeef iets moet inleveren/missen en of dingen ga voelen of in paniek juist raak door ineens leegte voel. Ik heb deze gewoonte al vanaf kinds aan dus zo makkelijk kom ik er denk ik niet vanaf? Lukt soms wel voor een periode, dan moet ik even door de zure appel heen bijten en raak ik overspoeld doordat ik me dan slechter ga voelen en dan verval ik na een periode toch hoe dan ook weer in oude gewoontes.
maandag 24 april 2023 om 00:22
Leegte voelen is een belangrijk signaal van jouw mind. Probeer er niet door in paniek te raken, maar probeer te achterhalen waarom je je op dat moment, door welke gedachten of door welke gebeurtenis bent overmant door het grvoel van leegte. Doe je dat vaak genoeg, dan zul je hopelijk ergens een patroon inzien en kun je eraan werken. Als je niet openstaat voor jouw eigen gevoel van leegte, dan sta je zeker niet open voor psychologen. Heel veel succes!BeYou schreef: ↑22-04-2023 03:48Denk jij dat ik zin heb om iedere keer weer ergens te beginnen, zo worden ontvangen en dan weer zoeken naar een ander, wachten om dan ook hetzelfde ervaring meemaken? Dat is voor mij het niet waard en dan ben ik bang dat het juist vermoeiender is kostbare jaren te verspillen aan zoeken, wachten, hopen op hulp van een ander en dan grote kans aanwezig is dat ze bij begin al duidelijk maken te twijfel door complexiteit en dan met moeite je zsm willen afhandelen. Daarbij moet je dan dus keuze maken met blijven en erger want in dergelijke gevallen merk ik dat je vooral overal maar in moet meegaan, geen weerwoord moet bieden, geen eigen keuze hebt qua hoe de tijd word ingedeeld en vooral dus maar moet doen wat je gevraagd word, moet forceren dat er vooruitgang word geboekt dus maar liever liegen erover zodat diegene geen frustratie uit en haar dossier volgens gestelde doelen heeft behaald en schouderklopjes wil ontvangen van jou door elk advies geweldig te vinden en doen alsof je zo erg bent geholpen aan de deskundige behandelwijze. Doe je dit niet dan word je ook keer op keer duidelijk gemaakt dat je dan dient te stoppen of beter kan overstappen en weer terug bij af.
Daarnaast word je ook echt veel minder serieus genomen als je constant maar veranderd en niet therapietrouw wordt beschouwd.
Goede antwoord is ook echt zo, maar kennelijk is het een afleiding en gewoonte geworden dat zo erg is dat wanneer ik me er niet aan toegeef iets moet inleveren/missen en of dingen ga voelen of in paniek juist raak door ineens leegte voel. Ik heb deze gewoonte al vanaf kinds aan dus zo makkelijk kom ik er denk ik niet vanaf? Lukt soms wel voor een periode, dan moet ik even door de zure appel heen bijten en raak ik overspoeld doordat ik me dan slechter ga voelen en dan verval ik na een periode toch hoe dan ook weer in oude gewoontes.
maandag 24 april 2023 om 06:57
Hoi, dingen kunnen erg complex zijn.
Ik zou eerst eens kijken naar de momenten waarop de fascinatie begint. De persoon in kwestie heeft duidelijk iets of geeft jou iets wat je in de diepte raakt. Waar jij een complete respons op hebt.
Je hebt in je woorden denk ik zelf al aangegeven wat dat zou kunnen zijn: de persoon raakt iets diep in jou, stelt bepaalde vragen over jou die jouw diepte/ pijnpunten raken. Dat geeft namelijk ook een bepaalde begrepenheid, herkenning, erkenning. Je voelt je gezien, een hand tot hand begroeting die gaat naar de diepte van jouw ziel.
Ik denk dat het handig is te bekijken wat in je lijf gebeurt als de fascinatie begint. Waarschijnlijk kun je daar wel qua herinneringen bij omdat het meerdere keren is gebeurt en langdurig aanhield.
Bijvoorbeeld, je ademhaling veranderde in die tijd vaak van frequentie. Bijvoorbeeld sneller en oppervlakkig ademhalen, niet naar je buik (diep) ademhalen.
Verder, als je een visueel ingestelt persoon bent heb je misschien overmatig/ obsessief veel rondgekeken en had je misschien wel eens last van oogklachten.
Wat gebeurde er verder in je lijf in die obsessieve tijd: had je het warm of juist koud?
At je veel of juist bijna niks? Deed je aan tandenknarsen of nagelbijten of welk ander lichamelijk iets dan ook. Hoe zat het met je spierspanning? Had je vaak verkrampte spieren, hoe waren je handen? Los of samengeknepen? Belangrijk is dat jij leert kontakt te maken met wat er afspeelt in je lijf gedurende de obsessieve tijd.
Hoe zat het met je denken? Had je overmatige veel gedachten?
Het is zo belangrijk om de lichamelijke reakties bij jezelf te leren in tijde van obsessiviteit. Hoe jouw lijf reageert.
Daar zit namelijk ook de ingang voor heling/genezing.
Want uiteindelijk is die obsessie er niet voor de persoon die je voor je hebt staan. Deze houdt je alleen een spiegel voor. De obsessie is dat je jezelf wil kennen, dat je in je eigen kracht wil staan. Alles zit in jouzelf. Alle kwaliteiten. Alles is in jou aanwezig om te helen.
Ga na, keer op keer op keer hoe je lichaam reageert ten tijden van obsessie.
Het is de ingang voor heling.
Ik zou eerst eens kijken naar de momenten waarop de fascinatie begint. De persoon in kwestie heeft duidelijk iets of geeft jou iets wat je in de diepte raakt. Waar jij een complete respons op hebt.
Je hebt in je woorden denk ik zelf al aangegeven wat dat zou kunnen zijn: de persoon raakt iets diep in jou, stelt bepaalde vragen over jou die jouw diepte/ pijnpunten raken. Dat geeft namelijk ook een bepaalde begrepenheid, herkenning, erkenning. Je voelt je gezien, een hand tot hand begroeting die gaat naar de diepte van jouw ziel.
Ik denk dat het handig is te bekijken wat in je lijf gebeurt als de fascinatie begint. Waarschijnlijk kun je daar wel qua herinneringen bij omdat het meerdere keren is gebeurt en langdurig aanhield.
Bijvoorbeeld, je ademhaling veranderde in die tijd vaak van frequentie. Bijvoorbeeld sneller en oppervlakkig ademhalen, niet naar je buik (diep) ademhalen.
Verder, als je een visueel ingestelt persoon bent heb je misschien overmatig/ obsessief veel rondgekeken en had je misschien wel eens last van oogklachten.
Wat gebeurde er verder in je lijf in die obsessieve tijd: had je het warm of juist koud?
At je veel of juist bijna niks? Deed je aan tandenknarsen of nagelbijten of welk ander lichamelijk iets dan ook. Hoe zat het met je spierspanning? Had je vaak verkrampte spieren, hoe waren je handen? Los of samengeknepen? Belangrijk is dat jij leert kontakt te maken met wat er afspeelt in je lijf gedurende de obsessieve tijd.
Hoe zat het met je denken? Had je overmatige veel gedachten?
Het is zo belangrijk om de lichamelijke reakties bij jezelf te leren in tijde van obsessiviteit. Hoe jouw lijf reageert.
Daar zit namelijk ook de ingang voor heling/genezing.
Want uiteindelijk is die obsessie er niet voor de persoon die je voor je hebt staan. Deze houdt je alleen een spiegel voor. De obsessie is dat je jezelf wil kennen, dat je in je eigen kracht wil staan. Alles zit in jouzelf. Alle kwaliteiten. Alles is in jou aanwezig om te helen.
Ga na, keer op keer op keer hoe je lichaam reageert ten tijden van obsessie.
Het is de ingang voor heling.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
