Psyche
alle pijlers
verdrongen herinneringen
maandag 20 juli 2009 om 23:54
hallo,
Sinds kort loop ik bij een psycholoog voor een eetstoornis die ik al jaren heb. Daar kwam natuurlijk het oprakelen van je hele levensverhaal aan bod. Daarbij stuitte ik op dingen die ik diep weg had gestopt. Op mijn manier waren die dingen verwerkt en gewoon klaar. Maar nu moet ik bij verhalen, gesprekken toch weer aan die dingen denken. Ik heb jaren geleden heel kort gedate met een jongeman, ik wist al vrij snel dat dit niet was wat ik wilde en kwam weer terug bij mn grote liefde. Met de jongeman bleef ik wel bevriend. Maanden later gingen we als vrienden eens stappen. Hij dronk nogal veel en daarom heb ik hem naar huis gebracht. Daar aangekomen drong hij zeg aan me op. Nee zeggen hielp niet, huilen hielp niet, duwen niet, stompen niet. Ik heb me proberen te verzetten en heb al huilend en stompend alles ondergaan.
Toch vond ik het mijn eigen fout. Ik trok tenslotte nog met hem op. Ik vond dat ik het zelf uitgelokt had, ookal wilde ik niets met hem en had ik nog gewoon met mijn vriend. Ik kon niet met het schuldgevoel omgaan, voor mijn gevoel was ik vreemdgegaan ookal wilde ik helemaal niet. Daarom heb ik gebroken met mijn vriend. De enige man met wie ik echt een toekomst zag, ervoor en erna zijn die mannen er niet meer geweest.
Ik heb niemand ooit verteld dat dit gebeurd is en tegen mn ex heb ik gewoon gezegd dat het niet meer werkte. Ik kan er voor mijn gevoel nu nergens meer mee heen. Ik wil het er eigenlijk ook niet eens over hebben, maar ik wil er ook niet aandenken bij bepaalde onderwerpen.
Hoe zorg ik dat ik dit toch nog af kan sluiten?
Sinds kort loop ik bij een psycholoog voor een eetstoornis die ik al jaren heb. Daar kwam natuurlijk het oprakelen van je hele levensverhaal aan bod. Daarbij stuitte ik op dingen die ik diep weg had gestopt. Op mijn manier waren die dingen verwerkt en gewoon klaar. Maar nu moet ik bij verhalen, gesprekken toch weer aan die dingen denken. Ik heb jaren geleden heel kort gedate met een jongeman, ik wist al vrij snel dat dit niet was wat ik wilde en kwam weer terug bij mn grote liefde. Met de jongeman bleef ik wel bevriend. Maanden later gingen we als vrienden eens stappen. Hij dronk nogal veel en daarom heb ik hem naar huis gebracht. Daar aangekomen drong hij zeg aan me op. Nee zeggen hielp niet, huilen hielp niet, duwen niet, stompen niet. Ik heb me proberen te verzetten en heb al huilend en stompend alles ondergaan.
Toch vond ik het mijn eigen fout. Ik trok tenslotte nog met hem op. Ik vond dat ik het zelf uitgelokt had, ookal wilde ik niets met hem en had ik nog gewoon met mijn vriend. Ik kon niet met het schuldgevoel omgaan, voor mijn gevoel was ik vreemdgegaan ookal wilde ik helemaal niet. Daarom heb ik gebroken met mijn vriend. De enige man met wie ik echt een toekomst zag, ervoor en erna zijn die mannen er niet meer geweest.
Ik heb niemand ooit verteld dat dit gebeurd is en tegen mn ex heb ik gewoon gezegd dat het niet meer werkte. Ik kan er voor mijn gevoel nu nergens meer mee heen. Ik wil het er eigenlijk ook niet eens over hebben, maar ik wil er ook niet aandenken bij bepaalde onderwerpen.
Hoe zorg ik dat ik dit toch nog af kan sluiten?
maandag 20 juli 2009 om 23:59
dinsdag 21 juli 2009 om 01:24
quote:domnaiefmutsje schreef op 20 juli 2009 @ 23:59:
Ik ben er inmiddels van overtuigt geraakt dat teveel wroeten in pijnlijke herinneringen jezelf verder van huis brengt.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Gelukkig is de tijd voorbij dat men er van uitging dat je enkel door je verdrongen herinneringen weer naar boven te halen, deze kon verwerken.
Mijn idee is altijd geweest dat je geest het niet voor niks wegstopt. En zeker niet gaan wroeten want de kans bestaat dan ook nog eens dat je je dingen gaat 'herinneren' die je ingefluisterd zijn.
Daarom. TO, je weet uit ervaring dat je deze gebeurtenis weg kunt stoppen, je hebt dat al eens gedaan. Besteed er geen aandacht aan, het is je verleden en dus voorbij. Je maakt jezelf alleen maar gek door hier nu mee aan de slag te gaan. Zoals je zelf zegt, kun je er geen kant meer mee op.
En jezelf een schuldgevoel aanpraten, heeft totaal geen zin. Verstandelijk weet jij ook wel dat jij hier niet eens een keuze in hebt gehad, die jongen is de boosdoener. Jouw medeleven met hem werd door hem misbruikt en zie het in dit perspectief. Jou treft geen enkele schuld en stop met dit te denken.
Ik ben er inmiddels van overtuigt geraakt dat teveel wroeten in pijnlijke herinneringen jezelf verder van huis brengt.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Gelukkig is de tijd voorbij dat men er van uitging dat je enkel door je verdrongen herinneringen weer naar boven te halen, deze kon verwerken.
Mijn idee is altijd geweest dat je geest het niet voor niks wegstopt. En zeker niet gaan wroeten want de kans bestaat dan ook nog eens dat je je dingen gaat 'herinneren' die je ingefluisterd zijn.
Daarom. TO, je weet uit ervaring dat je deze gebeurtenis weg kunt stoppen, je hebt dat al eens gedaan. Besteed er geen aandacht aan, het is je verleden en dus voorbij. Je maakt jezelf alleen maar gek door hier nu mee aan de slag te gaan. Zoals je zelf zegt, kun je er geen kant meer mee op.
En jezelf een schuldgevoel aanpraten, heeft totaal geen zin. Verstandelijk weet jij ook wel dat jij hier niet eens een keuze in hebt gehad, die jongen is de boosdoener. Jouw medeleven met hem werd door hem misbruikt en zie het in dit perspectief. Jou treft geen enkele schuld en stop met dit te denken.
dinsdag 21 juli 2009 om 10:01
Lastig.
De kwalificaties die je aan deze herinnering plakt zou ik wel te lijf gaan. Ze kloppen niet. Je bent als vrienden gaan stappen en hebt dus geen schuld aan hetgeen je overkomen is. Zelfs als je met hem geflirt hebt geeft dat hem niet het recht om door jouw nee heen te dringen en te doen wat hij heeft gedaan.
Verder lijkt het me handig als je alleen de herinneringen aanpakt die jou kunnen hebben beinvloed tot het krijgen van een eetstoornis. Al met al is het moeilijk zat om te bepalen welke dat zullen zijn.
Als je dit verhaal zo vertelt aan je psycholoog denk ik dat die ook met jouw kwalificaties/waardeoordelen aan de slag gaat. En met jouw verdriet, wat je kennelijk al die jaren hebt weggestopt. En met jouw relatie met 'de man van je leven'. Lijkt me dat je met een goede behandeling hier beter uit komt.
De kwalificaties die je aan deze herinnering plakt zou ik wel te lijf gaan. Ze kloppen niet. Je bent als vrienden gaan stappen en hebt dus geen schuld aan hetgeen je overkomen is. Zelfs als je met hem geflirt hebt geeft dat hem niet het recht om door jouw nee heen te dringen en te doen wat hij heeft gedaan.
Verder lijkt het me handig als je alleen de herinneringen aanpakt die jou kunnen hebben beinvloed tot het krijgen van een eetstoornis. Al met al is het moeilijk zat om te bepalen welke dat zullen zijn.
Als je dit verhaal zo vertelt aan je psycholoog denk ik dat die ook met jouw kwalificaties/waardeoordelen aan de slag gaat. En met jouw verdriet, wat je kennelijk al die jaren hebt weggestopt. En met jouw relatie met 'de man van je leven'. Lijkt me dat je met een goede behandeling hier beter uit komt.
dinsdag 21 juli 2009 om 10:07
Nu zomaar wegstoppen vind ik te kort door de bocht. Je hebt kans dat het dan om de zoveel tijd toch weer de kop op steekt. Geef jezelf een korte tijd om eraan te denken. Ga die herinnering aan. Huil, jank, praat er met je psych over. Sluit het dan af op een manier die voor jou werkt. Misschien zeg je tegen jezelf: zo, dat was die k*therinnering, ik ben er helemaal klaar mee en vanaf nu laat ik het rusten. Of misschien koppel je er een klein ritueel aan: je verbrandt iets wat voor jou symbool staat voor deze herinnering of je gooit 'es iets stuk. Dat klinkt heel zweverig, maar als je het tastbaar afsluit, kun je daar aan terugdenken mocht de herinnering weer omhoog komen (ik ben zelf helemaal geen zweefteef, maar heb zelf gemerkt dat dit helpt).
En natuurlijk ben ik het er mee eens dat je zelf geen schuld hebt. Kom op zeg, als jij niet wilt, dan moet hij met zijn tengels van je afblijven. Dat zou je toch ook zeggen als het hier om een vriendin ging en niet om jezelf? Maak het voor jezelf niet te zwaar!!
En natuurlijk ben ik het er mee eens dat je zelf geen schuld hebt. Kom op zeg, als jij niet wilt, dan moet hij met zijn tengels van je afblijven. Dat zou je toch ook zeggen als het hier om een vriendin ging en niet om jezelf? Maak het voor jezelf niet te zwaar!!
dinsdag 21 juli 2009 om 14:22
bedankt voor jullie reacties.
@ domnaiefmutsje ik ben het wel met je eens dat te diep en teveel graven in pijnlijke herinnerigen je verder van huis brengt. Ik ben ook niet van plan om het dood te gaan analyseren, dat gaat toch niet lukken.
zomaar helemaal weer wegstoppen gaat denk ik niet meer lukken. En ik ben er ook wel van overtuigd dat het dan inderdaad weer terug zou komen met de tijd.
Ik vraag me alleen af hoe ik zorg dat ''het'' wegblijft, zonder het gewoon weg te stoppen en zonder juist er constant mee bezig te zijn. Daar hoopte ik door reacties een eigen weg in te kunnen vinden, zoveel forummers, zoveel meningen, daar valt vaak wel iets uit te halen wat bij je past en anders een middenweg erin vinden.
@ pelikaan dat van dat ritueel is wel een ''mooie'' gedachte. Het is het proberen waard.
@ domnaiefmutsje ik ben het wel met je eens dat te diep en teveel graven in pijnlijke herinnerigen je verder van huis brengt. Ik ben ook niet van plan om het dood te gaan analyseren, dat gaat toch niet lukken.
zomaar helemaal weer wegstoppen gaat denk ik niet meer lukken. En ik ben er ook wel van overtuigd dat het dan inderdaad weer terug zou komen met de tijd.
Ik vraag me alleen af hoe ik zorg dat ''het'' wegblijft, zonder het gewoon weg te stoppen en zonder juist er constant mee bezig te zijn. Daar hoopte ik door reacties een eigen weg in te kunnen vinden, zoveel forummers, zoveel meningen, daar valt vaak wel iets uit te halen wat bij je past en anders een middenweg erin vinden.
@ pelikaan dat van dat ritueel is wel een ''mooie'' gedachte. Het is het proberen waard.
