Verhuizen en spanning

Samen met mijn partner hebben wij een geaccepteerd bod op een woning 150 km verderop. Het huis voldoet aan onze wensen kwa rust en ruimte. Wel moet er nog heel veel aan gedaan worden.

Alleen nu komen bij mij de twijfels, wil ik dit wel, kan ik wel opnieuw mijn leven daar opbouwen.

Wat ook meespeelt is dat mijn moeder erg negatief is, ze is boos dat ik weg ga, boos dat ik ons gezamenlijk project achterlaat. Maar vooral bang dat ze mij en de kinderen niet meer ziet.

Sinds september hebben we elkaar al zeer weinig gesproken ivm een flink meningsverschil. Deels met mijn partner en mijn moeder deels met mij omdat ik mij erg klein en ongemakkelijk voel bij mijn moeder. Er zijn dingen gezegd van beide kanten en het lukt niet om elkaars probleem te zien.

Het gezamenlijk project is een zeer langdurig iets, wat we al bijna 20 jaar aan het opbouwen zijn. Echter vind mijn moeder mij een profiteur erin. En ik vind dat ik veel te weinig ruimte en zeggenschap krijg. Ruimte om hierover te praten is er niet, want dat weigert ze.

Dit hele gebeuren legt een zeer groot beslag op mij, waardoor ik het nieuwe huis heel spannend vind, en het liefste het wil afblazen. Maar ik weet ook zeker dat ik daar spijt van ga krijgen.

Hier in de omtrek is helaas niets te koop binnen onze wensen en budget. Als dat wel zou zijn had ik nog steeds het gezamenlijke project moeten stoppen vanwege tijdgebrek