Verjaardagen en andere feesten

don't be so selfconscious. je denkt dat iedereen naar je kijkt als je lekker staat te dansen...de waarheid is dat je waarschijnlijk meer opvalt omdat je juist aan je tafeltje blijft zitten.

Ook net een verjaardag gehad waar ik m'n neus wel moest laten zien, maar helemaal geen aansluiting had, ik probeerde maar wat te maskeren dat ik niemand had om mee te praten, of zin had om mee te praten, heb wel wat korte gesprekjes gevoerd, daar niet van. Niet mijn soort mensen, kouwe kak. Heb het een kleine twee uur volgehouden en ben toen met een smoes (dat ik nog ergens anders heen moest) naar huis gegaan. Pfew, opluchting.

quote:lisa2615 schreef op 09 november 2008 @ 09:38:

Hallo allemaal.

Ik zit met een probleem.

Ik hou niet van verjaardagen of andere feesten, ik voel me daar gewoon nooit op mijn gemak. Naar verjaardagen ga ik daarom al lang niet meer. Laatst had ik een bruiloft van mijn beste vriendin en daar moest ik wel heen. Iedereen danste op dat feest en ik zat daar maar aan een tafel want dansen doe ik niet omdat ik dan het gevoel heb dat iedereen naar me kijkt en dan ziet het er heel houterig uit als ik dans. Ik probeer altijd wel gezellig te doen door gewoon een praatje met iemandt te maken maar bijv op dit feest stond de muziek zo hard dat dat niet mogelijk was. Ik was blij toen ik uiteindelijk weer thuis was maar vond wel dat ik voor schut had gestaan omdat ik niet echt mee heb gedaan.

Volgende week heb ik weer een bruiloft waar ik niet onderuit kan en ik zie er nu alweer tegenop.

Herkennen jullie dit of hebben jullie tips voor mij dan hoor ik het graag.

mvg.

Volgens mij zit je een beetje in een verlies-verllies situatie, want wat je ook doet (wel dansen of niet) je hebt uiteindelijk het gevoel dat je het niet 'goed' hebt gedaan. Ik denk dat een beetje relativeren geen kwaad kan.



Ten eerste, maak je niet zo druk om anderen, die zijn werkelijk niet bezig met wat jij allemaal wel of niet doet. Sterker nog, misschien maken zij zich wel druk of ze zelf niet te houterig dansen en letten echt niet zoveel op een ander hoor. En maakt het echt wat uit als iemand vind dat je houterig danst? Kijk, als je er gewoon geen plezier aan beleeft zou ik het ook niet doen, maar als je best een dansje zou willen wagen, maar je laat je weerhouden door dit soort gedachtes is het een beetje zonde, nietwaar?



Ten tweede, bdenk je dat de mensen die je hebben uitgenodigd gewoon blij zijn dat je er voor ze bent en hun trouwen met jou willen delen. Of je dan wel of niet 'de perfecte' gast bent maakt hen echt niet uit. Vooral als het goede vrienden zijn is het toch fijn zo'n dag met ze te delen.



Mijn advies is je er zo min mogelijk proberen zorgen om te maken (ook al is dat misschien niet makkelijk). "Men lijdt het meest onder het lijden dat men vreest", nietwaar? En als je vantevoren al bedenkt dat het verschrikkelijk gaat worden, wordt die gedachte misschien wel een self-fulfilling prophecy.

Ik ontloop ook zoveel mogelijk groot opgezette verjaardagen en partijen. Heb gewoon geen zin in dat soort verplichte nummertjes. Doe liever iets gezelligs met de mensen waar 't om gaat, dan op 'n groot feest te moeten komen. Als ik toch 'n keer moet (bruiloft van 'n goede vriend(in) dan kom ik de avond wel door, maar m'n hobby zal 't niet worden. Aan verplichte nummertjes van vage kennissen of familie waar ik niet mee optrek doe ik niet. Overigens is het wel beter te harden in zo'n partyzaal sinds er niet meer gerookt mag worden.

Je bent niet helemaal eerlijk geweest dus tegen die vriendin, als je echt zo onzeker bent en zij jou zo niet kent.

Als ze echt je vriendin is, dan kent ze alle kanten van je en accepteert ze die en probeert je wellicht ook nog te helpen. Ze kan niet raden hoe jij je voelt... dus moet je haar wel die kans geven om zelf een reactie te geven.



Het is nooit te laat voor eerlijkheid.

quote:lisa2615 schreef op 09 november 2008 @ 11:18:

Ik weet dat ik me niet zo druk moet maken maar ik kan er gewoon niks aan doen.

Ik vindt het ook niet zo erg als ik het niet helemaal naar mijn zin heb op bijv zo,n bruiloft ,maar het moet er wel uitzien alsof ik het naar mijn zin heb want ik ga daar naartoe voor mijn beste vriendin.En daarom moet/wil ik er toch bij zijn. maar dan denk ik.

Wat zal mijn vriendin nu wel niet van mij denken. Want die kent mij helemaal niet zo onzeker. En mischien wil ze wel niet meer met me omgaan omdat ik me zo gedragen heb. Terwijl ik het zooooo graag anders zou willen.Juist je beste vrienden moeten toch weten dat je 'n schurfthekel hebt aan grote feesten? En op bruiloften spreek je de persoon waar 't om gaat nauwelijks omdat het daar veel te druk voor is. Al ga je in 'n hoekje zitten huilen zou het je beste vriendin nog niet opvallen. Dus als je je gezicht hebt laten zien is 't goed.

quote:lisa2615 schreef op 09 november 2008 @ 11:18:

Ik weet dat ik me niet zo druk moet maken maar ik kan er gewoon niks aan doen.

Ik vindt het ook niet zo erg als ik het niet helemaal naar mijn zin heb op bijv zo,n bruiloft ,maar het moet er wel uitzien alsof ik het naar mijn zin heb want ik ga daar naartoe voor mijn beste vriendin.En daarom moet/wil ik er toch bij zijn. maar dan denk ik.

Wat zal mijn vriendin nu wel niet van mij denken. Want die kent mij helemaal niet zo onzeker. En mischien wil ze wel niet meer met me omgaan omdat ik me zo gedragen heb. Terwijl ik het zooooo graag anders zou willen.



Dit klinkt misschien een beetje hard, maar zolang jij denkt dat je er niks aan kan doen, tja, dan gebeurt het ook niet..



En wat betreft je vriendin, ten eerste, lekkere vriendin als dat waar zou zijn, dat ze dit van je zou denken. En ten tweede lekkere vriendin ben jij dat je je eigen vriendin zo onderschat.



Dit bedoel ik niet vervelend hoor. Maar ik had het een keer met een vriendin, en ik was vergeten haar te bellen o.i.d. weet het niet meer. De volgende keer dat ik haar zag zei ik: " Ik voel me zo lullig dat ik je niet gebeld heb....blahblahblah". Haar antwoord was; "Maak je niet druk, zo belangrijk ben je niet". Nou, daar stond ik wel even van te kijken. Maar ik was blij dat ze me er op wees. Het was namelijk een hele egocentrische gedachte. Het ging er niet om dat ik het vervelend vond voor haar , maar ik zat alleen maar aan mezelf te denken. Ik voelde me lullig, want wat zou zij wel niet van me denken. Wat ik dus wil zeggen is dat wanneer jij je zo druk maakt om wat je vriendin denkt, dit niets met haar te maken heeft, maar alles met jou. Dat jij een probleem hebt met je eigen muurbloempjes gedrag (om het maar even zo te noemen) wil nog niet zeggen dat dat voor andere mensen ook een probleem is. Maak je probleem dus niet groter dan het is, zo belangrijk ben je niet (in deze context dus. Ieder persoon is natuurlijk belangrijk en zo).



Verder, niemand zegt dat je grote feesten ofzo ineens leuk moet gaan vinden, maar je kunt wel je eigen houding en onzekerheid aanpakken. Positiever denken en relatieveren kun je echt leren hoor, je hoeft niet vast te blijven zitten in dat patroon. Maar niemand kan dat voor jou doen, dat is echt aan jou.