Verleden met vader maar geen plek kunnen geven

17-04-2021 12:27 16 berichten
Alle reacties Link kopieren
..
maria62819 wijzigde dit bericht op 11-12-2021 11:17
99.72% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Aanvulling:
maria62819 wijzigde dit bericht op 11-12-2021 11:17
92.69% gewijzigd
Je vergeeft iemand niet door dat in een brief te zetten. Dat moet echt uit jezelf komen en, als het je echt goed moet doen, onafhankelijk zijn van wat hij nu nog doet of zegt.
Je zoekt erkenning. Heel begrijpelijk,maar het lijkt er niet op dat je die gaat krijgen.
Ik denk dat het verstandig is als je met een psycholoog ofzo gaat praten,zodat je er minder last van krijgt.
.
anoniem_400865 wijzigde dit bericht op 03-07-2021 10:47
97.56% gewijzigd
Zoals Tacal ook schrijft: je zoekt erkenning.

Tijd om te accepteren dat je dit niet van je vader gaat krijgen. Dat is moeilijk, maar maakt je leven wel een stuk makkelijker.

Ik heb zelf ook niet bepaald de beste jeugd gehad, en mijn ouders blijven hierin ontkennen, mij de schuld geven etc. Ik kan er beter niet over praten met ze. Het acceptatieproces - dat ik dit nooit samen met hen kan afsluiten, en dat dus alleen, voor mezelf moet doen - duurde wel even maar momenteel kan ik een normale koetjes-en-kalfjes relatie met mijn ouders hebben zonder dat er heel vaak weer iets getriggerd wordt bij mij.
Alle reacties Link kopieren
Ik lees dat je schrijft dat je afsluiting wilt. Bedenk je wel dat alleen jij jezelf afsluiting kan geven. Je bent nu geen klein kind meer. Nu ben je volwassen. Wat er nu mis is in je leven is jouw eigen verantwoordelijkheid geworden.

Mijn advies is: Leer je vader te accepteren zoals hij is. Zelf vond ik dit filmpje enorm resoneren:

https://www.youtube.com/watch?v=in3Lt1cei1o
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het e.e.a. en ik moet zeggen dat ik ook niet het juiste antwoord heb. Mijn band met mijn vader is er eigenlijk 1 uit pure verplichting en ook lafheid om niet het contact te verbreken. Situatie waarschijnlijk anders dan die van jou maar ik kan zeggen dat ik geen leuke jeugd heb gehad, weinig herinneringen waarschijnlijk geblokkeerd. Mijn vader is in mijn ogen een narcisitisch type die het nodig vind om andere neer te halen om zichzelf op te kunnen hemelen. Ben ook altijd anders behandeld dan mijn broers, want ik was een vrouw en in zijn ogen weinig nut en tot op de dag van vandaag ervaar ik dat nog steeds, in mindere mate, maar toch. Ik ben ook bij diverse psychologen geweest om dit een plek te kunnen geven maar heeft tot op de dag van vandaag weinig effect gehad. Mijn vader is nu 82 en ik verwacht geen ommekeer meer. Ik heb meerdere malen discussies en ruzies gehad en hij erkent zijn eigen rol niet dus ik besloten om het hierbij te laten want ik krijg toch nooit de erkenning van hoe ik mijn jeugd heb ervaren.

Je hebt hier waarschijnlijk niets aan maar je post raakte mij omdat ik zelf dus ook het antwoord niet heb.
Ik geef aandacht aan de personen die voor mij belangrijk zijn en de rest probeer ik los te laten.
Je hoeft geen uitleg te geven, je kunt best (oppervlakkig) contact hebben, zo veel of weinig als je wil.
Het gevolg zal zijn dat je geen (diepgaande) band met je vader zult hebben, maar dat heeft hij zelf geoogst.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor jullie reacties!
maria62819 wijzigde dit bericht op 11-12-2021 11:18
88.38% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
@cappi wat naar voor je!! Dikke knuffel
Alle reacties Link kopieren
...
maria62819 wijzigde dit bericht op 11-12-2021 11:18
97.52% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
@minto.. jeetje dat nummer, raakt me enorm..pffff
💐
Alle reacties Link kopieren
.
maria62819 wijzigde dit bericht op 11-12-2021 11:20
0.00% gewijzigd
.
anoniem_400865 wijzigde dit bericht op 03-07-2021 10:46
99.65% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
.
maria62819 wijzigde dit bericht op 11-12-2021 11:19
98.86% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Misschien is ACA iets voor je, (adult children of alcoholics and other dysfunctional families) een 12 stappen programma waarin je lotgenoten treft.

Ik ben zelf bezig met zelfhulpgedoe, voor iets anders, en merk hoezeer het van belang is om mijn neiging om andermans gedrag te bepalen en te controlen, om dat te erkennen. Zien dat ik machteloos ben, en stuurloos. Stuurlozer word zelfs, naarmate ik me meer vastbijt in mijn strijd.

Ik kan niet afdwingen dat een ander iets voelt, erkent, vindt of toegeeft. Die behoefte loslaten is niet makkelijk. Maar geeft me wel veel meer vrijheid. Door los te laten erkenning bij een ander te zoeken, is het makkelijker geworden om het mezelf te gaan geven. De strijd valt weg.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven