Psyche
alle pijlers
Verleden van seksueel misbruik en emotionele verwaarlozing
dinsdag 14 maart 2017 om 22:17
Goedeavond,
Helemaal nieuw hier.
Ik wil me graag even voorstellen.
Ik ben Graankorreltje, 31 jaar, 2 kinderen en woon samen met mijn partner.
Sinds een week of 3 ben ik begonnen met energetische therapie, dit heeft een hoop los gemaakt bij mij (je kon gaan zitten in een stoel en ze maakte contact met mij door het aanraken van mijn voeten, je hoeft als je wilt dus niet te praten). Ik ben hier mee gestart omdat ik vast liep met mezelf en in mijn relatie.
Jarenlang droeg ik een groot geheim met me mee, niemand die het mocht weten...
In mijn verleden ben ik twee jaar verkracht geweest.
Toen dit bij mijn therapeut naar boven kwam werd ik overompeld door deze situatie, emotie's en gedachten. Dit mocht niemand weten en ineens was iemand op de hoogte van mijn geheim. Nu het eruit is valt alles op zijn plaats en verklaard een hele boel waarom ik ben, wie ik nu ben. Met al mijn blokkades en beperkingen op het gebied van mezelf en in de liefde.
De therapeut heeft mijn blokkades in het lichaam weten op te sporen en deze doen laten verdwijnen. Ik zal je vertellen.. ik kan weer normaal ademen, liefde voelen en ontvangen. Ik ben iemand die ik nooit geweest ben, dat maakte me ook enigzins bang. Vervreemding op mezelf? Ik weet het niet..
Vaak kreeg ik de opmerking dat ze me niet konden bereiken, ik sloot mezelf af. Zonder dat ik me daar bewust van was. Wat voel je? Ik zou het niet weten... laat staan verwoorden. Concentratieproblemen, chronische hyperventilatie, zelfverwonding in mijn puberteit, depressiviteit. Jarenlang aan de antidepressiva en bij een psycholoog gelopen. Lichamelijke klachten en seksuele problemen. Mijn partner en ik hebben bijna twee jaar lang geen seks gehad.. ik walg van mezelf en vind het lastig om er van te genieten. Samen douchen vind ik al verschrikkelijk. Een knuffel roept bij mij soms weerstand op. Ik heb momenten gehad in mijn zwartste periode's dat ik niet naast hem kon slapen.
Hoe ik toch twee kids heb kunnen krijgen? Door zonder gevoel daar te liggen en het te laten gebeuren met de hoop dat ik maar zo snel mogelijk vanaf mocht zijn.
Mijn partner weet niks van het hele gebeuren. Hoe houd hij het vol met mij? Ik ben niet eerlijk... maar ik kan het niet....... jeetje wat is dit verdomd moeilijk!
Daarnaast ben ik emotioneel verwaarloosd door mijn moeder. Als ik thuis kwam, moest ik voor mijn eten zorgen. Het huis poetsen gebeurde op woensdag en zaterdag, als ik het niet goed gedaan had, kon ik weer overnieuw beginnen. Ze ging vreemd, letterlijk en figuurlijk waar ik als kind bij was. Ze nam andere mannen mee naar huis waar ik bij was en maakte kennis met hen. Alles onder het mom, dat het goede kennisen waren. Je gaat haar op alles controleren en mijn vader die hiervan niet op de hoogte was. Ik dors dit niet tegen mijn vader te vertellen.
Uiteindelijk zijn zij gaan scheiden toen ik 16 jaar oud was. Ik ben bij mijn vader gaan wonen en dit voelde goed. Totdat hij een nieuwe vrouw kreeg. Mijn vader was mijn alles op dat moment, en zo pikt een vrouw mijn vader in..
Dat voelde verdrietig want eindelijk voelde ik me gehoord en gezien. Het was beter om uit huis te gaan want de situatie verliep niet goed.
Dit was een goed besluit geweest. Het contact tussen mijn vader en stiefmoeder gaat nu hartstikke goed, voor mijn gevoel heb ik er een echte moeder voor terug gekregen.
Dit jaar is naar voren gekomen dat mijn moeder eigenlijk ook helemaal niet gewilt heeft dat wij bij haar zouden gaan wonen. Voor mij stond het natuurlijk al lang vast dat dit ook niet ging gebeuren maar omdat even bevestigd te horen was een hele klap.
Ik kom nu tot het besef dat ik me verdomd eenzaam heb gevoeld al die jaren en nog steeds.. de therapie heeft een hoop los gemaakt dat ik nu niet weet wat te doen.
Wie herkent zich in mijn verhaal?
Helemaal nieuw hier.
Ik wil me graag even voorstellen.
Ik ben Graankorreltje, 31 jaar, 2 kinderen en woon samen met mijn partner.
Sinds een week of 3 ben ik begonnen met energetische therapie, dit heeft een hoop los gemaakt bij mij (je kon gaan zitten in een stoel en ze maakte contact met mij door het aanraken van mijn voeten, je hoeft als je wilt dus niet te praten). Ik ben hier mee gestart omdat ik vast liep met mezelf en in mijn relatie.
Jarenlang droeg ik een groot geheim met me mee, niemand die het mocht weten...
In mijn verleden ben ik twee jaar verkracht geweest.
Toen dit bij mijn therapeut naar boven kwam werd ik overompeld door deze situatie, emotie's en gedachten. Dit mocht niemand weten en ineens was iemand op de hoogte van mijn geheim. Nu het eruit is valt alles op zijn plaats en verklaard een hele boel waarom ik ben, wie ik nu ben. Met al mijn blokkades en beperkingen op het gebied van mezelf en in de liefde.
De therapeut heeft mijn blokkades in het lichaam weten op te sporen en deze doen laten verdwijnen. Ik zal je vertellen.. ik kan weer normaal ademen, liefde voelen en ontvangen. Ik ben iemand die ik nooit geweest ben, dat maakte me ook enigzins bang. Vervreemding op mezelf? Ik weet het niet..
Vaak kreeg ik de opmerking dat ze me niet konden bereiken, ik sloot mezelf af. Zonder dat ik me daar bewust van was. Wat voel je? Ik zou het niet weten... laat staan verwoorden. Concentratieproblemen, chronische hyperventilatie, zelfverwonding in mijn puberteit, depressiviteit. Jarenlang aan de antidepressiva en bij een psycholoog gelopen. Lichamelijke klachten en seksuele problemen. Mijn partner en ik hebben bijna twee jaar lang geen seks gehad.. ik walg van mezelf en vind het lastig om er van te genieten. Samen douchen vind ik al verschrikkelijk. Een knuffel roept bij mij soms weerstand op. Ik heb momenten gehad in mijn zwartste periode's dat ik niet naast hem kon slapen.
Hoe ik toch twee kids heb kunnen krijgen? Door zonder gevoel daar te liggen en het te laten gebeuren met de hoop dat ik maar zo snel mogelijk vanaf mocht zijn.
Mijn partner weet niks van het hele gebeuren. Hoe houd hij het vol met mij? Ik ben niet eerlijk... maar ik kan het niet....... jeetje wat is dit verdomd moeilijk!
Daarnaast ben ik emotioneel verwaarloosd door mijn moeder. Als ik thuis kwam, moest ik voor mijn eten zorgen. Het huis poetsen gebeurde op woensdag en zaterdag, als ik het niet goed gedaan had, kon ik weer overnieuw beginnen. Ze ging vreemd, letterlijk en figuurlijk waar ik als kind bij was. Ze nam andere mannen mee naar huis waar ik bij was en maakte kennis met hen. Alles onder het mom, dat het goede kennisen waren. Je gaat haar op alles controleren en mijn vader die hiervan niet op de hoogte was. Ik dors dit niet tegen mijn vader te vertellen.
Uiteindelijk zijn zij gaan scheiden toen ik 16 jaar oud was. Ik ben bij mijn vader gaan wonen en dit voelde goed. Totdat hij een nieuwe vrouw kreeg. Mijn vader was mijn alles op dat moment, en zo pikt een vrouw mijn vader in..
Dat voelde verdrietig want eindelijk voelde ik me gehoord en gezien. Het was beter om uit huis te gaan want de situatie verliep niet goed.
Dit was een goed besluit geweest. Het contact tussen mijn vader en stiefmoeder gaat nu hartstikke goed, voor mijn gevoel heb ik er een echte moeder voor terug gekregen.
Dit jaar is naar voren gekomen dat mijn moeder eigenlijk ook helemaal niet gewilt heeft dat wij bij haar zouden gaan wonen. Voor mij stond het natuurlijk al lang vast dat dit ook niet ging gebeuren maar omdat even bevestigd te horen was een hele klap.
Ik kom nu tot het besef dat ik me verdomd eenzaam heb gevoeld al die jaren en nog steeds.. de therapie heeft een hoop los gemaakt dat ik nu niet weet wat te doen.
Wie herkent zich in mijn verhaal?
dinsdag 14 maart 2017 om 22:29
Is dagbehandeling een optie? Ik denk dat het (te) veel is om zomaar te verwerken en een goede begeleiding kun je daarbij wel gebruiken. Leer je ook de nieuwe JIJ die verstopt heeft gezeten voorzichtigjes en veilig kennen en vertrouwd mee raken. En uiteindelijk zul je toch ook je man moeten betrekken in het hele gebeuren en dat zal voor hem ook schrikken zijn.
Sterkte met alles.
Sterkte met alles.
woensdag 15 maart 2017 om 00:06
Ga met je man praten. En lukt het je niet alleen dan vraag je of hij mee wil gaan naar een psycholoog. Die kan dan dit gesprek begeleiden. Maar beter is het hem gewoon thuis te vertellen. Of laat hem je op lezen/schrijf hem een brief die je hem geeft die hij leest waar jij bij bent.
En ga in behandeling bij een psycholoog om je trauma's te verwerken. Voor het misbruik zou ik je EMDR aanraden .
En ga in behandeling bij een psycholoog om je trauma's te verwerken. Voor het misbruik zou ik je EMDR aanraden .
Kia aka brandhout voor de hel, aangenaam.
woensdag 15 maart 2017 om 05:08
Bij de psycholoog heb ik daar nooit over gesproken omdat ik op dat moment daar voor een andere hulpvraag was, niet wetende dat het misschien met elkaar in verbinding lag.
Met mijn partner kan ik er niet over praten, het is te ingrijpend.
Bang omdat hij me anders gaat behandelen? Tegen me aan gaat kijken?
Ik zit voor mijn gevoel nog in het rouwproces, dik twintig jaar altijd verdrongen en ben stukken kwijt. Nu na al die jaren al een hele berg over geweest door het uberhaupt met iemand te delen. Ik ben niet eerlijk, ik weet het.
Met mijn partner kan ik er niet over praten, het is te ingrijpend.
Bang omdat hij me anders gaat behandelen? Tegen me aan gaat kijken?
Ik zit voor mijn gevoel nog in het rouwproces, dik twintig jaar altijd verdrongen en ben stukken kwijt. Nu na al die jaren al een hele berg over geweest door het uberhaupt met iemand te delen. Ik ben niet eerlijk, ik weet het.
woensdag 15 maart 2017 om 05:22
Neem je tijd. Zoiets is zo persoonlijk en ontwrichtend, ik zou mezelf niet gaan haasten om het je man te vertellen. Wees lief voor jezelf, jij komt nu even eerst. Kun je er nu wel met je therapeut over praten? Probeer het idd als een proces te zien, stapje voor stapje op weg naar herstel. Sterkte.
Vlieg met me mee naar de regenboog.
