Psyche
alle pijlers
Verliefdheid en relaties
zaterdag 2 juli 2022 om 07:56
Hoi,
Dit is al een langere tijd een thema in mijn leven waar ik veel over nadenk en filosofeer, maar de laatste tijd brengt het steeds meer zorgen, angsten en onrust met zich mee. Ik hoop dat jullie perspectief me wat rust kan brengen.
Ik probeer het kort te houden. Ik worstel met alle gevoelens rondom liefde. In mijn leven heb ik drie serieuze relaties gehad, waaronder een huwelijk dat gestrand is. Inmiddels ben ik er door veel therapie en introspectie achtergekomen dat deze relaties en mijn gevoelens niet (volledig) zuiver en gezond waren. Ik ben mijn tweeling sibling verloren en heb moeite met hechting, voel me vaak leeg en alleen, met grote behoefte aan een partner. Iemand die van me houdt, er onvoorwaardelijk voor me is, me echt ziet. Veel verlatingsangst in mijn relaties. Maar ik ben ook non-binair en heb genderdysforie; seks is een zeer verwarrend onderwerp voor me. Daardoor ben ik ook onzeker over mijn geaardheid. Ik voel niet snel seksuele aantrekkingskracht, maar weet niet of dat komt doordat ik die behoefte simpelweg niet heb of doordat ik niet seksueel aangeraakt wil worden. Het maakt dat ik niet weet op welk geslacht of gender ik val. Emotionele verbindingen maak ik vaak met vrouwen. Maar ik word niet (meer?) verliefd. En ik ben bang. Dat dat nooit meer gaat gebeuren, dat ik voor altijd alleen blijf, dat ik niet in staat ben die gevoelens te hebben, alsof ik (weer) anders ben dan iedereen, terwijl ik zo graag zo’n verbinding met iemand wil maken. Met veel plezier, geluk, warmte. Ik ben romantisch, zorgzaam, liefdevol, beschermend. En ik ontmoet regelmatig nieuwe mensen, ik ga op dates, in de afgelopen drie jaar heb ik van meerdere vrouwen gehoord dat ze een relatie zien zitten met mij, maar ik voel het niet. Vrouwen waarmee ik op papier goed match, waar ik een emotionele klik mee heb, die ik mooi vind. Maar ik voel niets. Geen behoefte om ze aan te raken (terwijl ik erg affectief ben, vind fysieke intimiteit -los van seks- juist fijn en belangrijk), geen kriebels, dat ik ze een blij en geliefd gevoel wil geven, voor ze wil zorgen, ze wil beschermen, continu bij ze wil zijn.
Het maakt dat ik hier steeds mee bezig ben. Waarom voel ik niets? Wat zou ik moeten voelen? Misschien moet het groeien, geef het tijd. Misschien heb je de juiste persoon nog niet ontmoet, heb geduld. Misschien ben je er niet klaar voor, focus eerst op jezelf. Misschien ben je zo bang voor de bijbehorende verwachtingen in een relatie, waar je nu niet aan kan voldoen (seks) en tekortschiet, dat je je gevoelens afsluit. Ik weet het niet en ik merk dat ik het er moeilijk mee heb, ik voel me eenzaam.
Van me afschrijven is fijn, sorry dat het toch een lang verhaal is geworden. Ik weet dat jullie ook geen oplossing hebben. Mijn therapeuten geven me genoeg advies en inzichten, dat helpt klaarblijkelijk ook niet (genoeg). Maar wie weet, ik ben al eerder ontzettend geholpen door inzichten die ik hier gekregen heb.
Alvast bedankt
Dit is al een langere tijd een thema in mijn leven waar ik veel over nadenk en filosofeer, maar de laatste tijd brengt het steeds meer zorgen, angsten en onrust met zich mee. Ik hoop dat jullie perspectief me wat rust kan brengen.
Ik probeer het kort te houden. Ik worstel met alle gevoelens rondom liefde. In mijn leven heb ik drie serieuze relaties gehad, waaronder een huwelijk dat gestrand is. Inmiddels ben ik er door veel therapie en introspectie achtergekomen dat deze relaties en mijn gevoelens niet (volledig) zuiver en gezond waren. Ik ben mijn tweeling sibling verloren en heb moeite met hechting, voel me vaak leeg en alleen, met grote behoefte aan een partner. Iemand die van me houdt, er onvoorwaardelijk voor me is, me echt ziet. Veel verlatingsangst in mijn relaties. Maar ik ben ook non-binair en heb genderdysforie; seks is een zeer verwarrend onderwerp voor me. Daardoor ben ik ook onzeker over mijn geaardheid. Ik voel niet snel seksuele aantrekkingskracht, maar weet niet of dat komt doordat ik die behoefte simpelweg niet heb of doordat ik niet seksueel aangeraakt wil worden. Het maakt dat ik niet weet op welk geslacht of gender ik val. Emotionele verbindingen maak ik vaak met vrouwen. Maar ik word niet (meer?) verliefd. En ik ben bang. Dat dat nooit meer gaat gebeuren, dat ik voor altijd alleen blijf, dat ik niet in staat ben die gevoelens te hebben, alsof ik (weer) anders ben dan iedereen, terwijl ik zo graag zo’n verbinding met iemand wil maken. Met veel plezier, geluk, warmte. Ik ben romantisch, zorgzaam, liefdevol, beschermend. En ik ontmoet regelmatig nieuwe mensen, ik ga op dates, in de afgelopen drie jaar heb ik van meerdere vrouwen gehoord dat ze een relatie zien zitten met mij, maar ik voel het niet. Vrouwen waarmee ik op papier goed match, waar ik een emotionele klik mee heb, die ik mooi vind. Maar ik voel niets. Geen behoefte om ze aan te raken (terwijl ik erg affectief ben, vind fysieke intimiteit -los van seks- juist fijn en belangrijk), geen kriebels, dat ik ze een blij en geliefd gevoel wil geven, voor ze wil zorgen, ze wil beschermen, continu bij ze wil zijn.
Het maakt dat ik hier steeds mee bezig ben. Waarom voel ik niets? Wat zou ik moeten voelen? Misschien moet het groeien, geef het tijd. Misschien heb je de juiste persoon nog niet ontmoet, heb geduld. Misschien ben je er niet klaar voor, focus eerst op jezelf. Misschien ben je zo bang voor de bijbehorende verwachtingen in een relatie, waar je nu niet aan kan voldoen (seks) en tekortschiet, dat je je gevoelens afsluit. Ik weet het niet en ik merk dat ik het er moeilijk mee heb, ik voel me eenzaam.
Van me afschrijven is fijn, sorry dat het toch een lang verhaal is geworden. Ik weet dat jullie ook geen oplossing hebben. Mijn therapeuten geven me genoeg advies en inzichten, dat helpt klaarblijkelijk ook niet (genoeg). Maar wie weet, ik ben al eerder ontzettend geholpen door inzichten die ik hier gekregen heb.
Alvast bedankt
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:04
Hier word ik een beetje emotioneel van, dit had ik niet verwacht. Ik had me onbewust toch schrap gezet voor pijnlijke reacties. Dankjewel
Qua genderidentiteit bedoel je? Nee, eigenlijk niet.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:12
MariaDeJong schreef: ↑02-07-2022 08:08Dat lijkt me best een fijne stap dan. Laag drempelig contact met mensen die waarschijnlijk heel goed snappen waar jij nu mee worstelt.
Dat is een goed idee, dat ga ik uitzoeken. Ik weet niet of mijn worsteling met gevoelens en contact met anderen (volledig) voortkomt uit mijn genderdysforie, maar enige correlatie is wel te verwachten.
Ik kan me ook (in mijn hoofd) erg bezig houden met en verwonderen over relaties van anderen. Wat voelen zij? Over zichzelf en voor elkaar? Waarom zijn zij verliefd op elkaar en zijn zij samen? Waarom zijn ze voor elkaar gevallen, wat maakt dat zij zo gelukkig zijn met elkaar? Waarom kan ik dat niet voelen?
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:15
Dankjewel voor je reactie. Ik heb sowieso moeite met plezier beleven. Ik ben continu bezig met het volgende moment, vind het lastig te genieten van het nu. Maar het gaat niet alleen maar om een partner. Het gaat om alle contact en verbinding met anderen, ook familie, vrienden, collega’s. En dat heeft ieder mens nodig, denk ik. Waardevolle relaties met anderen.
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:16
Je bent op een manier opgevoed die helemaal niet blijkt te passen bij wie jij bent. Door ouders, door omgeving, door “de norm”.
Dat die norm niet de jouwe blijkt en dat dat helemaal prima is: ik zou van minder van het pad raken.
Dus dat jij tijd nodig hebt om te leren voelen: ik vind dat niet zo gek. Gun jezelf tijd.
Dat die norm niet de jouwe blijkt en dat dat helemaal prima is: ik zou van minder van het pad raken.
Dus dat jij tijd nodig hebt om te leren voelen: ik vind dat niet zo gek. Gun jezelf tijd.
zaterdag 2 juli 2022 om 08:49
Ik herken wel delen uit je verhaal. Het in je hoofd zitten, het piekeren bijvoorbeeld. De connectie missen.
Afgelopen tijd heb ik haptonomie gehad en ik merk dat ik makkelijker sociale contacten kan onderhouden. Ook makkelijker zomaar small talk red.
En als klap op de vuurpijl een date, waarbij ik eerst erg in mijn hoofd was, maar alleen door te voelen lukt het me bij hem te blijven. Piekeren verwijderd alleen maar.
Ik denk dat haptonomie er wel aan bijgedragen heeft meer te voelen.
Afgelopen tijd heb ik haptonomie gehad en ik merk dat ik makkelijker sociale contacten kan onderhouden. Ook makkelijker zomaar small talk red.
En als klap op de vuurpijl een date, waarbij ik eerst erg in mijn hoofd was, maar alleen door te voelen lukt het me bij hem te blijven. Piekeren verwijderd alleen maar.
Ik denk dat haptonomie er wel aan bijgedragen heeft meer te voelen.
zaterdag 2 juli 2022 om 09:12
Zit daar nog ruimtemcsteamy schreef: ↑02-07-2022 08:15Dankjewel voor je reactie. Ik heb sowieso moeite met plezier beleven. Ik ben continu bezig met het volgende moment, vind het lastig te genieten van het nu. Maar het gaat niet alleen maar om een partner. Het gaat om alle contact en verbinding met anderen, ook familie, vrienden, collega’s. En dat heeft ieder mens nodig, denk ik. Waardevolle relaties met anderen.
Om dit te veranderen
Therapie?
Wat meer uit je hoofd raken
Door pmt
Of beeldende therapie
zaterdag 2 juli 2022 om 12:18
Wat rot voor je
Je wil het, maar tegelijkertijd ben je er ook bang voor?
En omdat je het graag wil en het niet lukt, hou je je bezig met de vraag hoe het bij anderen werkt?
Relatie /liefde = gevoelskwestie. Jij lijkt erg veel te rationaliseren. De oplossing lijkt te zitten in meer ( durven) voelen.
Staat voelen voor jou gelijk aan gekwetst worden?
Je wil het, maar tegelijkertijd ben je er ook bang voor?
En omdat je het graag wil en het niet lukt, hou je je bezig met de vraag hoe het bij anderen werkt?
Relatie /liefde = gevoelskwestie. Jij lijkt erg veel te rationaliseren. De oplossing lijkt te zitten in meer ( durven) voelen.
Staat voelen voor jou gelijk aan gekwetst worden?
zaterdag 2 juli 2022 om 12:21
zaterdag 2 juli 2022 om 14:03
Ik herken veel in je verhaal.
Mij helpt het om het hoofdstuk relaties voor nu even helemaal af te sluiten. Voor mij is daten te overweldigend. Ik raak de verbinding met mezelf snel kwijt en dan ga ik ook zo hard nadenken.
Ik heb gemerkt dat die denkende kant van mij mijn geluk en zelfvertrouwen saboteert.
Ik richt me nu op de relatie met mezelf zonder het harde nadenken. Gewoon er zijn. En daarnaast op verbinding met mijn gevoel, ook in contact de mensen om me heen, vriendschappen. Ook dan "er zijn" bij mezelf en dat is al moeilijk genoeg.
Ik merk dat ik gewoon erg veel tijd nodig heb om mezelf te vinden, en bij mezelf te leren blijven in mijn contacten met anderen. Het is niet dat ik nu een muur om me heen heb, maar ik ben wel een stuk selectiever in wie ik dichtbij me laat komen.
Onvoorwaardelijke liefde is er niet als volwassene, dit moet dus uit jezelf komen. Alleen daarmee kan je de leegte vullen. Ik ben nu veel meer alleen, maar eigenlijk nooit meer alleen.
Seksualiteit heb ik al helemaal op een laag pitje gezet. Want ook daarin komt mijn patroon naar voren van het afsluiten van mijn gevoel en me compleet richten op de ander, en in de war raken. Het komt wel weer, maar ik merk dat ik eigenlijk helemaal opnieuw ben begonnen met ontdekken wie ik ben en wat mijn behoeftes zijn. Ook qua aantrekkingskracht en voorkeuren.
Voor mijn gevoel was ik het leven al op level 10 aan het spelen terwijl ik level 1-9 had overgeslagen. Dus nu maar eerst rustig aan level 1 en 2 aan het doorlopen, daarna zien we wel weer.
Mij helpt het om het hoofdstuk relaties voor nu even helemaal af te sluiten. Voor mij is daten te overweldigend. Ik raak de verbinding met mezelf snel kwijt en dan ga ik ook zo hard nadenken.
Ik heb gemerkt dat die denkende kant van mij mijn geluk en zelfvertrouwen saboteert.
Ik richt me nu op de relatie met mezelf zonder het harde nadenken. Gewoon er zijn. En daarnaast op verbinding met mijn gevoel, ook in contact de mensen om me heen, vriendschappen. Ook dan "er zijn" bij mezelf en dat is al moeilijk genoeg.
Ik merk dat ik gewoon erg veel tijd nodig heb om mezelf te vinden, en bij mezelf te leren blijven in mijn contacten met anderen. Het is niet dat ik nu een muur om me heen heb, maar ik ben wel een stuk selectiever in wie ik dichtbij me laat komen.
Onvoorwaardelijke liefde is er niet als volwassene, dit moet dus uit jezelf komen. Alleen daarmee kan je de leegte vullen. Ik ben nu veel meer alleen, maar eigenlijk nooit meer alleen.
Seksualiteit heb ik al helemaal op een laag pitje gezet. Want ook daarin komt mijn patroon naar voren van het afsluiten van mijn gevoel en me compleet richten op de ander, en in de war raken. Het komt wel weer, maar ik merk dat ik eigenlijk helemaal opnieuw ben begonnen met ontdekken wie ik ben en wat mijn behoeftes zijn. Ook qua aantrekkingskracht en voorkeuren.
Voor mijn gevoel was ik het leven al op level 10 aan het spelen terwijl ik level 1-9 had overgeslagen. Dus nu maar eerst rustig aan level 1 en 2 aan het doorlopen, daarna zien we wel weer.
zondag 3 juli 2022 om 14:41
MariaDeJong schreef: ↑02-07-2022 08:16Je bent op een manier opgevoed die helemaal niet blijkt te passen bij wie jij bent. Door ouders, door omgeving, door “de norm”.
Dat die norm niet de jouwe blijkt en dat dat helemaal prima is: ik zou van minder van het pad raken.
Dus dat jij tijd nodig hebt om te leren voelen: ik vind dat niet zo gek. Gun jezelf tijd.
Dankjewel
Veel mensen begrijpen dit niet. Zelfs de mensen om mij heen vinden het lastig. Ze accepteren het, ze vinden het helemaal prima, maar zeggen dan "Je weet nu wél wat je gender is, waarom ben je er dan nog zo mee bezig?" Zij snappen (logischerwijs) niet dat mijn zoektocht naar mezelf nu pas begint, in een wereld die totaal geen ruimte heeft/maakt voor mensen zoals ik. Dat ik worstel met wat ik wil, qua genderexpressie (kleding, haarstijl, etc.), maar ook qua lichaam (wel/geen hormonen, operaties, etc.). Wat makkelijker is voor transgender vrouwen/mannen, maar zo'n zoektocht voor iedereen die niet naar de norm conformeert. Dat ik hier dagelijks mee geconfronteerd word. In hoe ik aangesproken word, hoe naar me gerefereerd wordt, welk openbaar toilet ik in moet, etc. Dat is echt wel zwaar.Ik ben al in therapie. PMT heb ik geprobeerd, maar ik voelde me erg onbegrepen door deze therapeut. Toentertijd was ik nog niet 'uit de kast' als non-binair persoon (ook naar mezelf toe), maar zij stond ook niet open voor die mogelijkheid. Zij geloofde dat het voor mij belangrijk was om te beseffen dat ik geen kind meer ben, maar een volwassen vrouw. De oefening daarvoor was het aanraken van mijn borsten; de ultieme bevestiging aangezien dat het onderscheid maakt tussen kind/volwassen. Toen ik aangaf dat ik dat niet prettig vond en waarom, zei ze "Je bént een vrouw, dus ik zie niet in waarom dit een probleem moet zijn". Toen we in de therapie niet verder kwamen legde ze de focus op mediteren, maar dat hielp (toen in ieder geval) niet.
Momenteel volg ik (sinds kort) MBT, dat is mentalization based therapy, in een groep. "Een therapie waarin je leert om jouw eigen acties, gevoelens en die van anderen te begrijpen." Ik heb nu drie sessies gehad en ben verre van overtuigd, maar ik wil het een eerlijke kans geven.
Nummer*Zoveel schreef: ↑02-07-2022 11:30Kan het misschien zijn dat je teveel in je hoofd zit? Dat je alles zoveel overdenkt en overpiekert dat er gewoon geen enkele ruimte meer is om dingen spontaan te laten gebeuren en het leven te nemen zoals het komt?
Natuurlijk, dit is een feit. De vraag is: hoe verander ik dat? Dat is nu niet bepaald een knop die je zomaar om kunt zetten, waarmee ik mijn hoofd uitzet en spontaan kan gaan genieten van het leven
Koffieverkeerd schreef: ↑02-07-2022 12:18Wat rot voor je
Je wil het, maar tegelijkertijd ben je er ook bang voor?
En omdat je het graag wil en het niet lukt, hou je je bezig met de vraag hoe het bij anderen werkt?
Relatie /liefde = gevoelskwestie. Jij lijkt erg veel te rationaliseren. De oplossing lijkt te zitten in meer ( durven) voelen.
Staat voelen voor jou gelijk aan gekwetst worden?
Dankjewel! Ook dit klopt, ik ben erg rationeel en vind het lastig om te voelen of gevoelens te identificeren en te begrijpen. Maar ik ben niet bang voor pijn. Ik ben in mijn leven vaak genoeg gekwetst, zeker tijdens en na mijn scheiding, maar ook dat heb ik overleefd. Dit klinkt misschien overdreven, maar ik vind het leven soms dusdanig moeilijk en zwaar dat ik weet dat ik elke vorm van pijn aankan. Ook als die pijn door anderen veroorzaakt wordt.
Koffieverkeerd schreef: ↑02-07-2022 12:21Verliefdheid maakt je kwetsbaar. Het kan je voor je gevoel maken of breken en misschien ben je momenteel mentaal niet sterk genoeg om dat aan te kunnen? Het vergt emotioneeo en mentaal openstellen van jezelf. Dat het nu te eng voelt wil niet zeggen dat je het nooit meer durft.
Dat klopt. Ik ben inderdaad bang dat ik geen goede partner kan zijn nu. Dat ik (nu of misschien wel nooit) niet in staat ben om er mentaal, emotioneel, seksueel, voor iemand te zijn zoals ik vind dat dat hoort. Maar ik wil het wel graag proberen. En ik geloof dat ik een ander niet tekort doe als ik vanaf het begin open en eerlijk ben over wie ik ben, waar ik mee worstel, etc. Dus daar ben ik niet bang voor, dat 'durf' ik wel. Ik voel het alleen niet. En dat is wat me bang maakt. Wat als ik dat nooit ga voelen?
Avage schreef: ↑02-07-2022 14:03Ik herken veel in je verhaal.
Mij helpt het om het hoofdstuk relaties voor nu even helemaal af te sluiten. Voor mij is daten te overweldigend. Ik raak de verbinding met mezelf snel kwijt en dan ga ik ook zo hard nadenken.
Ik heb gemerkt dat die denkende kant van mij mijn geluk en zelfvertrouwen saboteert.
Ik richt me nu op de relatie met mezelf zonder het harde nadenken. Gewoon er zijn. En daarnaast op verbinding met mijn gevoel, ook in contact de mensen om me heen, vriendschappen. Ook dan "er zijn" bij mezelf en dat is al moeilijk genoeg.
Ik merk dat ik gewoon erg veel tijd nodig heb om mezelf te vinden, en bij mezelf te leren blijven in mijn contacten met anderen. Het is niet dat ik nu een muur om me heen heb, maar ik ben wel een stuk selectiever in wie ik dichtbij me laat komen.
Onvoorwaardelijke liefde is er niet als volwassene, dit moet dus uit jezelf komen. Alleen daarmee kan je de leegte vullen. Ik ben nu veel meer alleen, maar eigenlijk nooit meer alleen.
Seksualiteit heb ik al helemaal op een laag pitje gezet. Want ook daarin komt mijn patroon naar voren van het afsluiten van mijn gevoel en me compleet richten op de ander, en in de war raken. Het komt wel weer, maar ik merk dat ik eigenlijk helemaal opnieuw ben begonnen met ontdekken wie ik ben en wat mijn behoeftes zijn. Ook qua aantrekkingskracht en voorkeuren.
Voor mijn gevoel was ik het leven al op level 10 aan het spelen terwijl ik level 1-9 had overgeslagen. Dus nu maar eerst rustig aan level 1 en 2 aan het doorlopen, daarna zien we wel weer.
Dankjewel voor het openstellen en je verhaal delen. Ik herken mezelf niet helemaal hierin, maar ik snap wel wat je zegt over de onvoorwaardelijke liefde. Hoe heb je dat aangepakt?
Bruxelloise schreef: ↑03-07-2022 12:05Mcsteamy, je hebt een privébericht van mij.
Daarnaast gewoon een welgemeende
Dankjewel, ik heb net gereageerd
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
