Psyche
alle pijlers
Verlies
zaterdag 19 november 2022 om 12:32
Hi allen,
Allereerst wil ik even vooropstellen dat ik niet ‘zielig’ wil overkomen. Ik kan me voorstellen dat deze topic dat misschien kan laten overkomen.
Ik ben al lange tijd zoekende naar mezelf en daarbij hoort ook de zoektocht naar mijn omgeving. Ik ervaar de laatste jaren dat mensen echt komen en gaan. Ook al denk ik dat alles goed zit (en dat zit het in eerste instantie ook). Toch nemen mensen op den duur afstand zonder dat ik daar altijd een antwoord op krijg. Ik probeer veel te reflecteren, maar ik blijf het lastig vinden. Ik ben er sowieso al gevoelig voor en elke keer als ik deze angst uit, doen ze hetzelfde ookal beweerden ze anders te zijn. Ergens wilde ik echt een gesprek aangaan om erachter te komen, maar dan zit toch m’n trots in de weg de laatste tijd. Dat ik denk: dan niet..
Het lijkt me dat als ik iets fout doe, de ander dat dan aangeeft. Ik snap niet hoe het voor sommigen zo makkelijk kan zijn. Ik betrap mezelf erop dat ik vaak te goed van vertrouwen ben en ook al heel snel. Maar dat is denk ik iets wat gewoon bij me hoort. Ik twijfel echt veel aan mezelf hierdoor en voel me vaak ook eenzaam hierdoor. Vooral als ik om me heenkijk en zie hoe het anderen wel lukt. Ik heb wel de nodige bagage die ik meedraag en ik heb soms het idee dat dat onbewust afschrikt. Want ondanks dat ik erg positief ben ingesteld, heb ik ook donkere dagen ertussen. Misschien dat ze niet weten hoe daar mee om te gaan, wat ik volkomen snap. Achja.. lang verhaal dus. Heeft iemand misschien wijze raad of tips hier beter mee om te gaan?
Groetjes x
Allereerst wil ik even vooropstellen dat ik niet ‘zielig’ wil overkomen. Ik kan me voorstellen dat deze topic dat misschien kan laten overkomen.
Ik ben al lange tijd zoekende naar mezelf en daarbij hoort ook de zoektocht naar mijn omgeving. Ik ervaar de laatste jaren dat mensen echt komen en gaan. Ook al denk ik dat alles goed zit (en dat zit het in eerste instantie ook). Toch nemen mensen op den duur afstand zonder dat ik daar altijd een antwoord op krijg. Ik probeer veel te reflecteren, maar ik blijf het lastig vinden. Ik ben er sowieso al gevoelig voor en elke keer als ik deze angst uit, doen ze hetzelfde ookal beweerden ze anders te zijn. Ergens wilde ik echt een gesprek aangaan om erachter te komen, maar dan zit toch m’n trots in de weg de laatste tijd. Dat ik denk: dan niet..
Het lijkt me dat als ik iets fout doe, de ander dat dan aangeeft. Ik snap niet hoe het voor sommigen zo makkelijk kan zijn. Ik betrap mezelf erop dat ik vaak te goed van vertrouwen ben en ook al heel snel. Maar dat is denk ik iets wat gewoon bij me hoort. Ik twijfel echt veel aan mezelf hierdoor en voel me vaak ook eenzaam hierdoor. Vooral als ik om me heenkijk en zie hoe het anderen wel lukt. Ik heb wel de nodige bagage die ik meedraag en ik heb soms het idee dat dat onbewust afschrikt. Want ondanks dat ik erg positief ben ingesteld, heb ik ook donkere dagen ertussen. Misschien dat ze niet weten hoe daar mee om te gaan, wat ik volkomen snap. Achja.. lang verhaal dus. Heeft iemand misschien wijze raad of tips hier beter mee om te gaan?
Groetjes x
zondag 20 november 2022 om 19:03
Ik weet niet of je met dit topic veel praktische tips gaat krijgen eigenlijk. Dat is namelijk best lastig puur aan de hand van deze OP. Zou je graag willen weten wat het is dat andere mensen uiteindelijk lijkt af te schrikken? Dat lijkt me best moeilijk om achter te komen, zelfs al zou je hierbij hulp zou hebben van een psycholoog. Bij alle relaties die ik heb gehad is bijna nooit uitgesproken welke karaktertrekken of welk gedrag van wie nou tot de breuk heeft geleid. Maar als je zegt dat mensen lijken te komen en gaan is er misschien wel een patroon?
zondag 20 november 2022 om 22:10
Ik herken me een beetje in jouw verhaal, TO. Het is wel zo dat ik introvert ben, ik zal niet snel het initiatief nemen om iemand uit te nodigen om ergens heen te gaan bijvoorbeeld. Bij mij is dat wel iets waardoor er mensen zijn afgehaakt en wat je vooral niet moet vergeten dat het ook bij vriendschappen een komen en gaan kan zijn. Daar hoeft niet echt altijd een 'echte' oorzaak voor te zijn en die hoeft ook niet altijd bij jou te liggen 
maandag 21 november 2022 om 07:07
Het kan misschien zijn dat mensen uiteindelijk afstand nemen als ze merken dat je je angst wat vaker uit.
Je vertelde in je verhaal: “ ik ben er sowieso al gevoelig voor en elke keer als ik deze angst uit”.
Een vriendschap is op basis van wederzijdse gelijkheid. Over het algemeen zoeken mensen dus ook precies dat; een vriend/ vriendin om wat gezelligs mee te doen, gezellig mee samen te zijn.
Zodra je iets vaker een angst uit of de nadruk op iets legt, gaat het een lading krijgen. Het kan voelen als zuiging voor een ander of als je vertelt over je angst van vroeger dat een vriend zomaar afstand nam zonder uitleg kan het zijn dat een vriend waar je het tegen vertelt in eerste instantie je wil verzekeren niet zo’n persoon te zijn omdat je hem in vertrouwen neemt en dat niet wil beschamen maar ondertussen druk voelt op hem. ( het is dus niet meer gelijkwaardig) .
Dat kan weer resulteren in uiteindelijk afstand willen nemen.
In vriendschap is gelijkheid belangrijk. Het beste kun je beter niet veel van je angsten/ onzekerheid delen. Ga er neutraal en nieuwsgierig in en hou je angst voor je. Zo hou je het kontakt gelijkwaardig.
Natuurlijk kan, als kontakt tot een goede vriendschap leidt, op een later tijdstip ruimte zijn om diepere dingen te delen. Maar niet nu.
Soms is dat pas na een aantal jaren.
Je vertelde in je verhaal: “ ik ben er sowieso al gevoelig voor en elke keer als ik deze angst uit”.
Een vriendschap is op basis van wederzijdse gelijkheid. Over het algemeen zoeken mensen dus ook precies dat; een vriend/ vriendin om wat gezelligs mee te doen, gezellig mee samen te zijn.
Zodra je iets vaker een angst uit of de nadruk op iets legt, gaat het een lading krijgen. Het kan voelen als zuiging voor een ander of als je vertelt over je angst van vroeger dat een vriend zomaar afstand nam zonder uitleg kan het zijn dat een vriend waar je het tegen vertelt in eerste instantie je wil verzekeren niet zo’n persoon te zijn omdat je hem in vertrouwen neemt en dat niet wil beschamen maar ondertussen druk voelt op hem. ( het is dus niet meer gelijkwaardig) .
Dat kan weer resulteren in uiteindelijk afstand willen nemen.
In vriendschap is gelijkheid belangrijk. Het beste kun je beter niet veel van je angsten/ onzekerheid delen. Ga er neutraal en nieuwsgierig in en hou je angst voor je. Zo hou je het kontakt gelijkwaardig.
Natuurlijk kan, als kontakt tot een goede vriendschap leidt, op een later tijdstip ruimte zijn om diepere dingen te delen. Maar niet nu.
Soms is dat pas na een aantal jaren.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
