Psyche
alle pijlers
Vertrouwen in vader weg
maandag 26 februari 2018 om 19:11
Hallo allemaal,
Ik loop al tijden te malen met van alles en nog wat. Voornamelijk mijn relatie met mijn vader. Mijn moeder zegt altijd dat ik niet makkelijk met m kan gaan omdat we zoveel op klaar lijken.
We worden allebei wel wat sneller boos en hebben voorheen veel ruzie gehad. Mijn zus is 3 jaar ouder en sinds mijn 10 begonnen bij haar de problemen. Eerst drinken en roken wat later leidde tot drugsverslaving en nog meer problemen. Altijd ging alle aandacht na mijn zus terwijl het met mij niet veel beter ging. Ik werd veel gepest op school, geen vriendinnen en toen ik een jongen leerde kennen heeft hij me ook seksueel misbruikt. Alleen hij had aandacht voor me en daardoor was ik ook zo stom om hem zijn dingen met me te laten doen omdat ik niet alleen wou zijn.
Ondanks al mijn problemen was mijn zus belangrijker. Na mijn erge relatie ben ik mijn leven gaan beteren door hard te werken, veel geld te verdienen en nooit meer van iemand afhankelijk te zijn. Mijn zus vond dan ook regelmatig geld op mijn kamer waarbij het jatten ook begon. Maar dan kreeg ik op m'n flikker van m'n vader, had ik mijn geld maar moeten opruimen. Als ze iets had gepakt wat van mij was en ik t kapot terug kreeg, zei m'n vader dat ik t maar niet had moeten afgeven en toch geld zat had om iets nieuws te kopen.
Nu ben ik alweer 27 maar nog steeds gaat het hetzelfde. Altijd krijgt m'n zus alle aandacht en heeft pap een grote tv over van zoveel inch, ahh dat geven we wel aan haar. Want ik heb nu eenmaal geld genoeg.
Zij doet geen flikker en zit al 8 jaar in de uitkering te genieten. Als ze te veel zou werken zou ze weer een terug val kunnen krijgen in de drugsverleden.
Maar momenteel ben ik wel klaar met m'n vader. Hij doet wel weer zijn best om contact te maken. Maar ik heb er geen zin meer in. Als hij langs me staat wil ik alleen maar weg lopen van m. Ik kan het niet uitstaan als hij me aanraakt. Alleen gedachte dat hij wilt langskomen maakt me weer chagrijnig. Ik heb geen idee hoe ik hiermee om moet gaan.
Het is en blijft mijn vader dus ik zal er toch nog even mee moeten doen, lomp gezegd. Maar hoe kan ik dit gevoel wegkrijgen. Ik durf er ook niet echt over te praten met m'n vriend of familie. Het gevoel dat men me niet begrijpt. Al snap ik het zelf ook niet.
Iemand raad hoe ik dit kan aanpakken?
Vast bedankt voor de steun en raad
Ik loop al tijden te malen met van alles en nog wat. Voornamelijk mijn relatie met mijn vader. Mijn moeder zegt altijd dat ik niet makkelijk met m kan gaan omdat we zoveel op klaar lijken.
We worden allebei wel wat sneller boos en hebben voorheen veel ruzie gehad. Mijn zus is 3 jaar ouder en sinds mijn 10 begonnen bij haar de problemen. Eerst drinken en roken wat later leidde tot drugsverslaving en nog meer problemen. Altijd ging alle aandacht na mijn zus terwijl het met mij niet veel beter ging. Ik werd veel gepest op school, geen vriendinnen en toen ik een jongen leerde kennen heeft hij me ook seksueel misbruikt. Alleen hij had aandacht voor me en daardoor was ik ook zo stom om hem zijn dingen met me te laten doen omdat ik niet alleen wou zijn.
Ondanks al mijn problemen was mijn zus belangrijker. Na mijn erge relatie ben ik mijn leven gaan beteren door hard te werken, veel geld te verdienen en nooit meer van iemand afhankelijk te zijn. Mijn zus vond dan ook regelmatig geld op mijn kamer waarbij het jatten ook begon. Maar dan kreeg ik op m'n flikker van m'n vader, had ik mijn geld maar moeten opruimen. Als ze iets had gepakt wat van mij was en ik t kapot terug kreeg, zei m'n vader dat ik t maar niet had moeten afgeven en toch geld zat had om iets nieuws te kopen.
Nu ben ik alweer 27 maar nog steeds gaat het hetzelfde. Altijd krijgt m'n zus alle aandacht en heeft pap een grote tv over van zoveel inch, ahh dat geven we wel aan haar. Want ik heb nu eenmaal geld genoeg.
Zij doet geen flikker en zit al 8 jaar in de uitkering te genieten. Als ze te veel zou werken zou ze weer een terug val kunnen krijgen in de drugsverleden.
Maar momenteel ben ik wel klaar met m'n vader. Hij doet wel weer zijn best om contact te maken. Maar ik heb er geen zin meer in. Als hij langs me staat wil ik alleen maar weg lopen van m. Ik kan het niet uitstaan als hij me aanraakt. Alleen gedachte dat hij wilt langskomen maakt me weer chagrijnig. Ik heb geen idee hoe ik hiermee om moet gaan.
Het is en blijft mijn vader dus ik zal er toch nog even mee moeten doen, lomp gezegd. Maar hoe kan ik dit gevoel wegkrijgen. Ik durf er ook niet echt over te praten met m'n vriend of familie. Het gevoel dat men me niet begrijpt. Al snap ik het zelf ook niet.
Iemand raad hoe ik dit kan aanpakken?
Vast bedankt voor de steun en raad
maandag 26 februari 2018 om 19:17
Dat gevoel krijg je niet weg. Niet zolang hij jou zo behandeld en je zus altijd voortrekt en overal eieren onder legt.
Je zegt dat je klaar bent met je vader. Ik zou daar ook wel klaar mee zijn, ook al is het je vader. Ik zou dat ook gewoon tegen hem zeggen. Hoe hij jou behandeld (heeft), je zus altijd voortrekt en alles goedpraat, dat hij er niet voor jou is en je daarom wel klaar bent met hem..
Je verdient beter...
Je zegt dat je klaar bent met je vader. Ik zou daar ook wel klaar mee zijn, ook al is het je vader. Ik zou dat ook gewoon tegen hem zeggen. Hoe hij jou behandeld (heeft), je zus altijd voortrekt en alles goedpraat, dat hij er niet voor jou is en je daarom wel klaar bent met hem..
Je verdient beter...
maandag 26 februari 2018 om 20:22
Ik snap je juist heel goed, TO. En ik weet zeker dat ik de enige niet ben. Het is ook gewoon geen normale situatie waar je in zit. Natuurlijk in het geval van je zus snap ik dat er veel aandacht naar haar is gegaan, maar het lijkt wel of hij helemaal geen oog heeft voor jou. En jij staat er alleen voor en jij maar werken.. kan echt niet. Als ouder moet hij ook aandacht geven aan jou, hoe jouw vader jouw zus voortrekt in alles is echt niet oke, ik vind het zelfs heel kwalijk. Hij zou er ook voor jou moeten zijn. Zou het niet fijn zijn om er juist wél een keer over te praten met je vriend of een vriend(in), eventueel een professional? Als ik de situatie zo lees ben je het wss niet gewend om hulp te vragen, maar begrip en een luisterend oor van buitenaf is misschien wat je juist nodig hebt.
Als ik jou was dan zou ik ook klaar zijn met hem ook al is het familie. Ik zou het een keer duidelijk tegen hem zeggen, wat je dwars zit en dat je er geen zin meer in hebt op deze manier. Dan heb jij je hart gelucht en weet hij waar hij fout zit.
maandag 26 februari 2018 om 21:52
Meestal als er diverse lekken in een boot zitten richt je je op de grootste gaten zodat het bootje zo lang mogelijk blijft drijven. En in jullie geval was dat je zus. Omdat jij je eigen boontjes leek te kunnen doppen (min of meer) was het niet zo urgent om aandacht aan je te besteden. De man was bezig om het gezin te laten overleven.
Ik denk dat hij er beter aan gedaan had om hulp in te roepen maar misschien wist hij niet dat dat kon of was hij te trots.
Of het veel zin heeft om hem jouw versie van jullie verhaal te vertellen weet ik niet. Vermoedelijk gaat hij in de defensie en ontkent hij de problemen.
Ik denk dat hij er beter aan gedaan had om hulp in te roepen maar misschien wist hij niet dat dat kon of was hij te trots.
Of het veel zin heeft om hem jouw versie van jullie verhaal te vertellen weet ik niet. Vermoedelijk gaat hij in de defensie en ontkent hij de problemen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 27 februari 2018 om 08:27
Hij heeft haar dus vreselijk verwend en daardoor is ze in de problemen geraakt.Nu ben ik alweer 27 maar nog steeds gaat het hetzelfde. Altijd krijgt m'n zus alle aandacht en heeft pap een grote tv over van zoveel inch, ahh dat geven we wel aan haar. Want ik heb nu eenmaal geld genoeg.
Gelukkig maar dat hij dat bij jou niet gedaan heeft. Het verwennen van kinderen is mishandeling. Het is een egoïstische daad. Jij voelt je de goede vent en daar doe je het voor. Het is niet opvoedkundig bedoeld; hij is bezig met zijn schuldgevoel dat hij wil afkopen.
En daar ben jij dan jaloers op?!
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 28 februari 2018 om 10:40
Retrostar, als ik het zo lees heeft vader TO genegeerd en emotioneel verwaarloosd. Dat is ook mishandeling.retrostar schreef: ↑27-02-2018 08:27Hij heeft haar dus vreselijk verwend en daardoor is ze in de problemen geraakt.
Gelukkig maar dat hij dat bij jou niet gedaan heeft. Het verwennen van kinderen is mishandeling. Het is een egoïstische daad. Jij voelt je de goede vent en daar doe je het voor. Het is niet opvoedkundig bedoeld; hij is bezig met zijn schuldgevoel dat hij wil afkopen.
En daar ben jij dan jaloers op?!
To, het klinkt alsof je nog wel graag een band zou willen hebben met je vader. Je kunt ervoor kiezen om hier nog aan te gaan werken (evt met professionele begeleiding). Of je kiest er voor om het contact op een laag pitje te zetten/helemaal af te breken.
