Psyche
alle pijlers
verward...
woensdag 6 augustus 2008 om 15:37
Beste mensen hier,
Ik moet even goed nadenken hoe ik mijn verhaal hier zo helder mogelijk neer kan zetten. Ik ben in de war. Ben altijd mezelf, maar ik vraag me af of ik dat wel moet zijn. Veel mensen lijken een masker te dragen. Sommige maskers lijken daar bijzonder veel geldigheid voor te krijgen. Ik als persoon die mezelf ben voel me vaak gewaardeerd door mensen, maar soms voel ik me ook een beetje lullig. Alsof ik bij mezelf vandaan raak. Waar leg je de grens in jezelf zijn. Je wilt dat mensen dingen van je weten om ze samen te delen, een bepaalde verdieping in je contact met die mensen te creeeren. Maar ik merk ook dat het je status als mensen naar beneden kan doen brengen. Ik vind het heel moeilijk om dit uit te leggen. Niet dat ik perse een status wil, en het gevoel hebben dat ik een hoge status in een groep bekleed want dat interesseert me als individu niet zo. Maar ik merk dat er soms een strijd tussen mensen, waaronder mezelf ontstaat in wie is er beter. Het gevoel dat een ander zich over mijn rug beter wil voelen? Als ik terug kijk bijvoorbeeld naar mijn relatie, laat ik die maar als voorbeeld nemen. Ik was heel open, eerlijk en oprecht. Hij was ook oprecht in de zin dat hij voor mij wilde gaan. Iemand die open was, maar toch weer niet. Lastig uit te leggen. Hij heeft zichzelf nooit in negatieve zin gepresenteerd. Hij zei wel dat hij in bepaalde dingen minder goed was, maar hij zou nooit iets dat minder positief is zomaar vertellen zonder dat daar reden voor is. Bijvoorbeeld: toen ik hem vertelde dat ik ooit ergens ontslagen was, zei hij ja hoe vind je het dan dat ik ergens weggepest werd omdat ik daar te veel geld verdiende, omdat ik daar als meest gewaardeerde werknemer rond liep. Dat is ook niet leuk. Uit alles wat hij zei bleek dus waardering van andere mensen. Iemand die hem bijv een lulletje zou vinden daar sprak hij nooit over. Dus als ik bijv eens zei dat mijn collega lullig tegen me deed dan gaf hij nooit een vergelijking. Hij presenteerde zichzelf altijd zo of iemand hem nodig had, iedereen hem waardeert en graag mag, hij de allerliefste ouders heeft en ga zo maar door. Nu het na jaren uit is ben ik in de war. Ik voel mezelf opeens heel klein, alsof ik niemand meer ben, alsof ik geen leuke ouders heb, geen leuke vrienden, geen leuke baan, niet genoeg capaciteiten. Jullie vast denken vergelijk je niet met hem. Maar omdat ik in een relatie heb gezeten waarbij iemand zo zelfverzekerd was, of iig niet het achterste van zijn tong heeft laten zien. Voel ik me opeens en toen ook al in de relatie echt mezelf met al mijn zwakke en sterke punten. Hij presenteerde zichzelf zodat mensen hem op een voetstuk kunnen zetten en dat ook deden, dat vond hij fijn en aantrekkelijk. Ik zelf ben altijd mezelf geweest heel fijn, maar ik wil dat gevoel soms ook hebben. Het gevoel van een onderscheid maken. Vroeger voor die relatie deed ik dat maar het is weg. Oh jongens, begrijpen jullie wat ik bedoel? Lastig uit te leggen hoor!
Ik moet even goed nadenken hoe ik mijn verhaal hier zo helder mogelijk neer kan zetten. Ik ben in de war. Ben altijd mezelf, maar ik vraag me af of ik dat wel moet zijn. Veel mensen lijken een masker te dragen. Sommige maskers lijken daar bijzonder veel geldigheid voor te krijgen. Ik als persoon die mezelf ben voel me vaak gewaardeerd door mensen, maar soms voel ik me ook een beetje lullig. Alsof ik bij mezelf vandaan raak. Waar leg je de grens in jezelf zijn. Je wilt dat mensen dingen van je weten om ze samen te delen, een bepaalde verdieping in je contact met die mensen te creeeren. Maar ik merk ook dat het je status als mensen naar beneden kan doen brengen. Ik vind het heel moeilijk om dit uit te leggen. Niet dat ik perse een status wil, en het gevoel hebben dat ik een hoge status in een groep bekleed want dat interesseert me als individu niet zo. Maar ik merk dat er soms een strijd tussen mensen, waaronder mezelf ontstaat in wie is er beter. Het gevoel dat een ander zich over mijn rug beter wil voelen? Als ik terug kijk bijvoorbeeld naar mijn relatie, laat ik die maar als voorbeeld nemen. Ik was heel open, eerlijk en oprecht. Hij was ook oprecht in de zin dat hij voor mij wilde gaan. Iemand die open was, maar toch weer niet. Lastig uit te leggen. Hij heeft zichzelf nooit in negatieve zin gepresenteerd. Hij zei wel dat hij in bepaalde dingen minder goed was, maar hij zou nooit iets dat minder positief is zomaar vertellen zonder dat daar reden voor is. Bijvoorbeeld: toen ik hem vertelde dat ik ooit ergens ontslagen was, zei hij ja hoe vind je het dan dat ik ergens weggepest werd omdat ik daar te veel geld verdiende, omdat ik daar als meest gewaardeerde werknemer rond liep. Dat is ook niet leuk. Uit alles wat hij zei bleek dus waardering van andere mensen. Iemand die hem bijv een lulletje zou vinden daar sprak hij nooit over. Dus als ik bijv eens zei dat mijn collega lullig tegen me deed dan gaf hij nooit een vergelijking. Hij presenteerde zichzelf altijd zo of iemand hem nodig had, iedereen hem waardeert en graag mag, hij de allerliefste ouders heeft en ga zo maar door. Nu het na jaren uit is ben ik in de war. Ik voel mezelf opeens heel klein, alsof ik niemand meer ben, alsof ik geen leuke ouders heb, geen leuke vrienden, geen leuke baan, niet genoeg capaciteiten. Jullie vast denken vergelijk je niet met hem. Maar omdat ik in een relatie heb gezeten waarbij iemand zo zelfverzekerd was, of iig niet het achterste van zijn tong heeft laten zien. Voel ik me opeens en toen ook al in de relatie echt mezelf met al mijn zwakke en sterke punten. Hij presenteerde zichzelf zodat mensen hem op een voetstuk kunnen zetten en dat ook deden, dat vond hij fijn en aantrekkelijk. Ik zelf ben altijd mezelf geweest heel fijn, maar ik wil dat gevoel soms ook hebben. Het gevoel van een onderscheid maken. Vroeger voor die relatie deed ik dat maar het is weg. Oh jongens, begrijpen jullie wat ik bedoel? Lastig uit te leggen hoor!
woensdag 6 augustus 2008 om 15:51
Welk gevoel wil jij soms ook hebben? Dat mensen je op een voetstuk zetten? Het gevoel hebben dat je er toe doet en dat je er mag zijn?
En is dat nu weg?
Klopt het dat jij het idee hebt gekregen dat het helpt om je anders voor te doen dan je bent om op die manier een plaatsje in de samenleving te veroveren? En dat je van dat idee af wilt?
En is dat nu weg?
Klopt het dat jij het idee hebt gekregen dat het helpt om je anders voor te doen dan je bent om op die manier een plaatsje in de samenleving te veroveren? En dat je van dat idee af wilt?
woensdag 6 augustus 2008 om 15:52
In het algemeen is het een kwestie van vertrouwen of je je wel of niet kwetsbaar opstelt (d.i. ook je zogenaamd zwakke punten laat zien). Als een ander dat vervolgens niet doet, lijkt me het geen gelijkwaardige relatie. Het is ook belangrijk dat je de ander daarin kan vertrouwen en hij/zij goed met deze informatie om gaat. En daar moet je inderdaad mensen op 'selecteren', de echte vrienden gaan hier goed mee om en misbruiken de info niet om zichzelf beter te voelen.
"jezelf zijn' houdt in dat je eerlijk over jezelf bent, maar niet dat je jezelf altijd naar beneden haalt. Als je jezelf bent in een relatie maar iemand neemt nooit de moeite je op te peppen (stel je bent onzeker over iets) dan zit er ook iets scheef, toch?
Vertel je mensen ook wel een dingen over jezelf die goed zijn, of waar je trots op bent? Kan je evenwicht aanbrengen in positieve en negatieve punten?
"jezelf zijn' houdt in dat je eerlijk over jezelf bent, maar niet dat je jezelf altijd naar beneden haalt. Als je jezelf bent in een relatie maar iemand neemt nooit de moeite je op te peppen (stel je bent onzeker over iets) dan zit er ook iets scheef, toch?
Vertel je mensen ook wel een dingen over jezelf die goed zijn, of waar je trots op bent? Kan je evenwicht aanbrengen in positieve en negatieve punten?
woensdag 6 augustus 2008 om 16:09
Dank je Vl43inder, ik hoop dat het het goede 'spoor' is 
Want wat ik me ook nog bedenk nav je vriend: hij kan zichzelf wel als geweldig en onaantastbaar presenteren, maar dat wil niet zeggen dat andere mensen het daarmee eens zijn. Zelf ga ik liever niet om met mensen die alleen maar bezig zijn met zichzelf bewijzen. Vaak hebben die mensen zelf niet eens door dat ze irritatie opwekken en het contact nooit diep gaat. Ik ken ook iemand die zo is. Het enige wat ik dan zeg is: 'wat fijn voor je dat alles zo goed gaat'. Maar een goede vriendin zal het niet worden.
Uit wat jij beschrijft wil je juist wel dat diepere contact, inclusief onzekerheden laten zien zonder als 'minder' beschouwd te worden. Klopt dat? Want dat lijkt mij een heel normaal streven. Niemand is perfect, zelfs vrienden, familie en werk niet. Iemand die doet voorkomen alsof dat wel zo is vind ik erg ongeloofwaardig en weinig interessant. Misschien moet je proberen je idee daarover weer te veranderen en los te laten hoe je vriend hierover dacht? En je zwakheden niet meer als negatief zien maar als iets normaals waar iedereen (behalve je ex) last van heeft?
Want wat ik me ook nog bedenk nav je vriend: hij kan zichzelf wel als geweldig en onaantastbaar presenteren, maar dat wil niet zeggen dat andere mensen het daarmee eens zijn. Zelf ga ik liever niet om met mensen die alleen maar bezig zijn met zichzelf bewijzen. Vaak hebben die mensen zelf niet eens door dat ze irritatie opwekken en het contact nooit diep gaat. Ik ken ook iemand die zo is. Het enige wat ik dan zeg is: 'wat fijn voor je dat alles zo goed gaat'. Maar een goede vriendin zal het niet worden.
Uit wat jij beschrijft wil je juist wel dat diepere contact, inclusief onzekerheden laten zien zonder als 'minder' beschouwd te worden. Klopt dat? Want dat lijkt mij een heel normaal streven. Niemand is perfect, zelfs vrienden, familie en werk niet. Iemand die doet voorkomen alsof dat wel zo is vind ik erg ongeloofwaardig en weinig interessant. Misschien moet je proberen je idee daarover weer te veranderen en los te laten hoe je vriend hierover dacht? En je zwakheden niet meer als negatief zien maar als iets normaals waar iedereen (behalve je ex) last van heeft?
woensdag 6 augustus 2008 om 17:17
Ik begrijp wel een beetje wat je bedoelt denk ik. Om me heen zie ik mensen die zich aanpassen, om ergens bij te horen, hogerop te komen, de juiste vrienden te vinden, enz.. En bij mij is het nog iets extremer vrees ik want ik woon in de VS 
. Maar ik heb ook lange tijd geworsteld met mezelf omdat ik dat ook wilde doen, want ik wil er ook bij horen, ook hogerop, ook de juiste mensen kennen enz. Maar ik kan het niet en jij zo te horen ook niet. Ik voel mij blijer als ik de dingen doe die ik leuk vind, omga met de mensen die mij liggen en als deze mij echt accepteren zoals ik ben, waarbij ik ook veilig negatieve kenmerke kan uiten. Je zou moeten koesteren dat je een oprecht, integer mens bent! En als jij dat koestert zul je ook niet in waarde dalen, op het eerste gezicht beoordelen mensen elkaar vaak op nogal oppervlakkige kenmerken, maar 'in the long run' gaat het daar niet om.
. Maar ik heb ook lange tijd geworsteld met mezelf omdat ik dat ook wilde doen, want ik wil er ook bij horen, ook hogerop, ook de juiste mensen kennen enz. Maar ik kan het niet en jij zo te horen ook niet. Ik voel mij blijer als ik de dingen doe die ik leuk vind, omga met de mensen die mij liggen en als deze mij echt accepteren zoals ik ben, waarbij ik ook veilig negatieve kenmerke kan uiten. Je zou moeten koesteren dat je een oprecht, integer mens bent! En als jij dat koestert zul je ook niet in waarde dalen, op het eerste gezicht beoordelen mensen elkaar vaak op nogal oppervlakkige kenmerken, maar 'in the long run' gaat het daar niet om.
woensdag 6 augustus 2008 om 17:49
Precies Milous, ik heb die oppervlakkigheden ook!!!!! Net als al die andere mensen. En in eerste instantie word ik ook overal bij gehaald. Maar ik wil juist gewoon omgaan met wie ik wil omdat ik me bij die mensen op mijn gemak voel. Gewoon een echter dieper contact. En dan vinden die mensen die zich alleen richten op dat oppervlakkige je soms bijzonder bedreigend. En mensen die zich richten op het diepere, daar zitten soms ook enkele bij die stiekem eigenlijk hoger op willen maar het niet durven en daarmee kom je ook zo af en toe in confrontatie. En er zijn natuurlijk weer hele leuke mensen waarbij beide het geval niet is.
En wat betreft mijn ex-vriend die was heel integer en warm, die presenteerde zich gewoon op alle vlakken overdreven perfect. Die wilde mij in alles wat ik was en kon overrulen. Maar kwam dan wel vaak met uitspraken 'maar jij kunt dat ook hoor' ik zag mezelf altijd als een kleurrijk veelzijdig persoon, maar hij overschaduwde mij en mijn negatievere zijdigheden sprak hij me op aan. Ik kan het lastig uitleggen...
En wat betreft mijn ex-vriend die was heel integer en warm, die presenteerde zich gewoon op alle vlakken overdreven perfect. Die wilde mij in alles wat ik was en kon overrulen. Maar kwam dan wel vaak met uitspraken 'maar jij kunt dat ook hoor' ik zag mezelf altijd als een kleurrijk veelzijdig persoon, maar hij overschaduwde mij en mijn negatievere zijdigheden sprak hij me op aan. Ik kan het lastig uitleggen...
woensdag 6 augustus 2008 om 20:31
Tja mensen zijn nu eenmaal niet perfect . Exen niet, vrienden niet, jij niet. Zo zullen velen worstelen met wie ze nu echt zijn en wat ze nu echt willen en die kom je allemaal tegen op je pad. En hun verwarring brengt jou dan misschien in verwarring. Misschien moet je voor jezelf duidelijker op een rijtje krijgen wat jij nu ECHT belangrijk vindt en waar jij blij van wordt. Dan kun je je daar op richten. En de dingen die je ex belangrijk vond en waar hij jou naar jouw idee overschaduwde, vind jij die ook belangrijk?
. Exen niet, vrienden niet, jij niet. Zo zullen velen worstelen met wie ze nu echt zijn en wat ze nu echt willen en die kom je allemaal tegen op je pad. En hun verwarring brengt jou dan misschien in verwarring. Misschien moet je voor jezelf duidelijker op een rijtje krijgen wat jij nu ECHT belangrijk vindt en waar jij blij van wordt. Dan kun je je daar op richten. En de dingen die je ex belangrijk vond en waar hij jou naar jouw idee overschaduwde, vind jij die ook belangrijk?
