Psyche
alle pijlers
Vind jij dat jouw voornaam bij jou past?
dinsdag 22 augustus 2017 om 09:51
dinsdag 22 augustus 2017 om 09:58
Ha dit is echt een topic voor mij om op te reageren, en ik hoop dat mijn ervaring een aantal twijfelaars een steuntje kan geven.
Ik had ook vanaf kind al het gevoel van vervreemding met mijn eigen voornaam, en heb net als een boel mensen waar ik hier van lees, het idee: "je moet het er toch maar mee doen". Mijn naam was de uit categorie: "Hermien, Martijntje, Thomassina"; geeft een beetje een ouderwets idee, ook wat boers en een soort afgeleide van een mannennaam; ook op geen enkele manier leuk af te korten. Een "eervolle" vernoeming naar een lieve tante. Ik heb daarbij altijd verontwaardiging gevoeld omdat ik de jongste ben, en mijn zus een hele normale jaren 70 naam heeft. En toen moest IK ineens vernoemd worden, en dan meteen als enige naam, zodat er verder niets te kiezen viel. Ik ben gewoon een persoon en niet een levend monument voor de vriendschap van mijn ouders met een oude dame! En toch liet ik het zo omdat ik geen aansteller wilde zijn, en opzag tegen de aandacht die je er juist op vestigt als je er wat aan gaat doen.
Maar in mijn leven zijn een aantal dingen gebeurd (ziekte, burn-out etc) waardoor een grote breuk kwam in mijn professionele carrière. En onder mijn vrij unieke voornaam had ik voorheen ook netwerk van collega's van verschillende organisaties die mij op internet bij allerlei accounts volgden, ook op social media. Toen het na een paar jaar ziekte iets minder slecht ging (ik was al die tijd helemaal van de radar), besloot ik dat ik mijn "nieuwe" prive-leven niet meer met iedereen wilde delen. En DAT gaf me de steun in de rug om wel iets aan mijn voornaam te doen: je kan niet je internet-geschiedenis wissen, maar wel alle accounts opheffen en niet meer die naam gebruiken. Ik heb toen een fijne korte voornaam gekozen en hiermee een paar afgeschermde accounts gemaakt voor vrienden.
Ik had echt een "nuchtere" legitimatie nodig, maar het heeft me daarna ontzettend veel goeds gebracht dat ik de overstap gemaakt heb. Ik heb een vrij onprettige jeugd gehad, en ook als volwassene (ik heb later pas de diagnose asperger gekregen) ook heel wat blunders gemaakt. In die oude naam, zat inmiddels een heleboel bagage gebakken; geen heel positief zelfbeeld. Omdat ik de nieuwe naam ben gaan gebruiken op een moment dat het eindelijk weer een beetje beter met me ging, merk ik dat ik op de een of andere manier ook lichter naar mezelf kijk met de nieuwe naam. Mijn gedrag en keuzes waren al een nieuwe koers ingeslagen, en de nieuwe naam was gewoon een duidelijke markering van die nieuwe start. Ik mag van mezelf wat meer "menselijke fouten" maken; ik ben wat milder geworden. Maar het gekke is, dat als ik mijn oude naam moet gebruiken, ik me meteen ook minder zeker voel: dan overheerst heel sterk het gevoel dat ik anderen niet tot last mag zijn enzo.
Goed; onofficieel heb ik denk ik al een jaar of 3 een nieuwe voornaam. Ik vond het fijn dat er in mijn leven geleidelijk nieuwe situaties kwamen waardoor de overgang niet zo opviel; mijn zoon zat pas een half jaar in de kleuterklas, dus de ouders van school kennen bijna allemaal enkel mijn nieuwe naam. Ik begon een hobbycursus waar ik na een paar weken gezegd heb dat ik een andere naam ging gebruiken, en waar iedereen mij eigenlijk nu gewoon zo kent. We kregen nieuwe buren, en daarna verhuisden we zelf; overal kwam de nieuwe naam onopvallend mee. Familie van mijn mans kant is wat actiever met volgen via Facebook, en daar zien ze de nieuwe naam wel steeds en gebruiken ze hem. Maar bij die paar familiebijeenkomsten waar we elkaar zien, vergeten ze het soms. Dat neem ik dan niemand kwalijk; ik voel me daar ook niet gekrenkt door.
Mijn man stond er achter, en mijn zoon heeft de overgang duidelijk meegemaakt, en toch niet zo heel erg opgeslagen: voor hem was en bleef ik vooral mama. Nu is hij 7 en zegt soms mijn nieuwe naam (nog steeds veel meer mam), en als kinderen aan hem vragen hoe ik heet, is er ook geen verwarring. Maar hij snapt wel als iemand in de familie zich vergist waar dat vandaan komt.
zometeen even verder over de administratieve kant van dit verhaal...
Ik had ook vanaf kind al het gevoel van vervreemding met mijn eigen voornaam, en heb net als een boel mensen waar ik hier van lees, het idee: "je moet het er toch maar mee doen". Mijn naam was de uit categorie: "Hermien, Martijntje, Thomassina"; geeft een beetje een ouderwets idee, ook wat boers en een soort afgeleide van een mannennaam; ook op geen enkele manier leuk af te korten. Een "eervolle" vernoeming naar een lieve tante. Ik heb daarbij altijd verontwaardiging gevoeld omdat ik de jongste ben, en mijn zus een hele normale jaren 70 naam heeft. En toen moest IK ineens vernoemd worden, en dan meteen als enige naam, zodat er verder niets te kiezen viel. Ik ben gewoon een persoon en niet een levend monument voor de vriendschap van mijn ouders met een oude dame! En toch liet ik het zo omdat ik geen aansteller wilde zijn, en opzag tegen de aandacht die je er juist op vestigt als je er wat aan gaat doen.
Maar in mijn leven zijn een aantal dingen gebeurd (ziekte, burn-out etc) waardoor een grote breuk kwam in mijn professionele carrière. En onder mijn vrij unieke voornaam had ik voorheen ook netwerk van collega's van verschillende organisaties die mij op internet bij allerlei accounts volgden, ook op social media. Toen het na een paar jaar ziekte iets minder slecht ging (ik was al die tijd helemaal van de radar), besloot ik dat ik mijn "nieuwe" prive-leven niet meer met iedereen wilde delen. En DAT gaf me de steun in de rug om wel iets aan mijn voornaam te doen: je kan niet je internet-geschiedenis wissen, maar wel alle accounts opheffen en niet meer die naam gebruiken. Ik heb toen een fijne korte voornaam gekozen en hiermee een paar afgeschermde accounts gemaakt voor vrienden.
Ik had echt een "nuchtere" legitimatie nodig, maar het heeft me daarna ontzettend veel goeds gebracht dat ik de overstap gemaakt heb. Ik heb een vrij onprettige jeugd gehad, en ook als volwassene (ik heb later pas de diagnose asperger gekregen) ook heel wat blunders gemaakt. In die oude naam, zat inmiddels een heleboel bagage gebakken; geen heel positief zelfbeeld. Omdat ik de nieuwe naam ben gaan gebruiken op een moment dat het eindelijk weer een beetje beter met me ging, merk ik dat ik op de een of andere manier ook lichter naar mezelf kijk met de nieuwe naam. Mijn gedrag en keuzes waren al een nieuwe koers ingeslagen, en de nieuwe naam was gewoon een duidelijke markering van die nieuwe start. Ik mag van mezelf wat meer "menselijke fouten" maken; ik ben wat milder geworden. Maar het gekke is, dat als ik mijn oude naam moet gebruiken, ik me meteen ook minder zeker voel: dan overheerst heel sterk het gevoel dat ik anderen niet tot last mag zijn enzo.
Goed; onofficieel heb ik denk ik al een jaar of 3 een nieuwe voornaam. Ik vond het fijn dat er in mijn leven geleidelijk nieuwe situaties kwamen waardoor de overgang niet zo opviel; mijn zoon zat pas een half jaar in de kleuterklas, dus de ouders van school kennen bijna allemaal enkel mijn nieuwe naam. Ik begon een hobbycursus waar ik na een paar weken gezegd heb dat ik een andere naam ging gebruiken, en waar iedereen mij eigenlijk nu gewoon zo kent. We kregen nieuwe buren, en daarna verhuisden we zelf; overal kwam de nieuwe naam onopvallend mee. Familie van mijn mans kant is wat actiever met volgen via Facebook, en daar zien ze de nieuwe naam wel steeds en gebruiken ze hem. Maar bij die paar familiebijeenkomsten waar we elkaar zien, vergeten ze het soms. Dat neem ik dan niemand kwalijk; ik voel me daar ook niet gekrenkt door.
Mijn man stond er achter, en mijn zoon heeft de overgang duidelijk meegemaakt, en toch niet zo heel erg opgeslagen: voor hem was en bleef ik vooral mama. Nu is hij 7 en zegt soms mijn nieuwe naam (nog steeds veel meer mam), en als kinderen aan hem vragen hoe ik heet, is er ook geen verwarring. Maar hij snapt wel als iemand in de familie zich vergist waar dat vandaan komt.
zometeen even verder over de administratieve kant van dit verhaal...
anoniem_327275 wijzigde dit bericht op 22-08-2017 10:04
1.47% gewijzigd
dinsdag 22 augustus 2017 om 09:59
Ik heb een Franse voornaam die, als je hem voluit zeg, eigenlijk niet bij me past. Een oud-collega vond dat hij meer bij een sexy stoeipoes/pin-up hoorde. Ik ben hollands welvaren en geef totaal niet om uiterlijkheden. Als je hem afkort is het ook een populaire jongensnaam en dat hoort dan weer wel bij mij. Als ze mijn volledige naam gebruiken moet ik altijd aangetikt worden dat er iemand tegen mij spreekt. Dus bijna iedereen zegt de afkorting.
Maar waar zijn dan de oren van het konijn? Die zitten nog in mijn potlood opa (vrij naar Herman van Veen)
dinsdag 22 augustus 2017 om 10:13
Mijn naam, vroeger vond ik m niks, paste niet bij mij. En toen op een dag besloot ik dat die naam maar bij mij te passen heeft. Dat ik niet meedoe aan vooroordelen en dat ik medelijden heb met iedereen die denkt dat een naam een beschrijving is van een persoon. Rare gedachtenkronkel is dat. Nop, ik ben niet mijn naam, ik ben ik en mijn naam is hoe ik word genoemd.
dinsdag 22 augustus 2017 om 10:44
Even een vervolg op mijn post:
Onofficieel kan je sowieso een andere roepnaam kiezen, en dat is de stap die ik dus een tijd geleden gezet heb.
Maar er zijn regelmatig situaties die wel een beetje verwarring geven: soms kan ik mijn roepnaam nergens invullen (dan willen ze de gegevens die op je identiteitsbewijs staan), en dan weet ik ook niet meer zo goed hoe ik mijzelf moet voorstellen als ik bel. Ik gebruik zoveel mogelijk mijn nieuwe naam, maar dan kunnen ze me ineens niet vinden in het systeem enzo.
Toen mijn lieve oude tante (naar wie ik vernoemd ben) 92 was, heb ik haar verteld dat ik mijn voornaam wilde veranderen. Haar reactie was hartverwarmend: ze zei meteen dat ze me groot gelijk gaf en dat het een naam was die niet meer bij deze tijd paste. Ik vond dat ZO lief! Vooral omdat ze het, zo bleek achteraf, toch wel jammer vond. Maar daar wilde ze mij niet mee belasten.
Ze was mijn peettante, en kinderloos gebleven. Groot was mijn verrassing toen een achterneef na haar overlijden contact met me opnam: ik was (naast de familie van die achterneef) een erfgenaam! In het contact dat ik met die neef had in het jaar dat de erfenis afgewikkeld werd, hoorde ik dus van hem dat ze het wel jammer had gevonden. Achteraf had ik haar (vooral omdat ze zo oud was) misschien niet met de kennis moeten belasten, maar ik vond het wel heel fijn om van haar persoonlijk een zegen te krijgen, en die heeft ze me dus toch gegeven, ondanks haar eigen gevoel. Daarom heb ik (met dank aan de erfenis) de volgende stap in gang gezet om te kijken hoe ik mijn naam officieel moet maken.
Je kan je voornaam alleen wijzigen met behulp van een advocaat. Uit mijn hoofd zijn de kosten van een advocaat hiervoor iets van 800 euro (kan nog wel iets meer of minder zijn), plus de grieffiekosten van de rechtbank; ruim 300 euro. De advocaat die ik sprak, vertelde me dat ik met mijn inkomen misschien een "toevoeging" in de advocaatkosten en de griffiekosten kon krijgen, en dan zouden de kosten een stuk lager liggen; rond de 4 a 500 euro ofzo. Hiervoor was het wel nodig om bij een psycholoog een medische verklaring aan te vragen ter ondersteuning.
Ik heb navraag gedaan bij een psycholoog of mijn verhaal in aanmerking zou komen voor een verklaring. Zij zag zeker aanknopingspunten, en toen heb ik dus iets van 250 euro besteed aan een consult van een uur om die verklaring te krijgen. Tot mijn verdriet werd de aanvraag echter afgewezen! Ik heb protest aangetekend en heb er een hoorzitting over gehad omdat ik de afwijzing niet kon verklaren aan de hand van hun eigen regels. Toen is me uitgelegd dat IK niet alleen baat moet hebben bij een naamswijziging , maar dat het ook een probleem "in het maatschappelijk verkeer" moet oplossen; dat andere mensen van een eigenaardige naam echt in de war raken of gek gaan doen. Ik vind het nog steeds geen waterdicht antwoord, maar goed; ik heb me er bij neer gelegd. Had het liever geweten voordat ik in goed vertrouwen de 250 euro neertelde voor de rapportage.
Het enige positieve waar ik bij die hoorzitting achter kwam, is dat je niet per se een toevoeging toegekend moet hebben om een korting op de griffiekosten te krijgen als je inkomen laag is. Ik dacht dat dat gekoppeld was, maar ik kon bij de raad voor rechtsbijstand een inkomensverklaring aanvragen, waarmee een advocaat het lage tarief voor griffiekosten kan aanvragen; dit is iets van 75 euro ipv 300 ofzo. (uit mijn blote hoofd). Dit is dus wel inkomensafhankelijk en geldt niet voor iedereen.
De advocaat die er eerst mee bezig was, is nu met zwangerschapsverlof, en ik heb kortgeleden gebeld met en vervanger. Ik wil nu een definitieve offerte voor wat het me nog gaat kosten; de inkomensverklaring heb ik naar ze opgestuurd. Het gaat me niet om een maand meer of minder, maar ik wil het wel voor het eind van het jaar afronden. Daarna ga ik wat passen vervangen (id-kaart enzo) en dan ben ik eindelijk helemaal van die ouwe naam af, ook als ik bijvoorbeeld naar het ziekenhuis moet, of bij een instantie langs.
Ik schat dat ik nu dus iets van 800 euro advocaat + 75 euro griffiekosten moet betalen, plus de kosten van een nieuwe id-kaart enzo.
Dit vind ik een boel geld, maar na het gesprek met de psycholoog is het me wel duidelijk geworden dat de nieuwe naam me gewoon goed doet. Het was best fijn om de zaken zo een keer voor iemand op een rijtje te zetten; het is allemaal met kleine stapjes gegaan, maar het gaat eindelijk allemaal de goede kant op!
Onofficieel kan je sowieso een andere roepnaam kiezen, en dat is de stap die ik dus een tijd geleden gezet heb.
Maar er zijn regelmatig situaties die wel een beetje verwarring geven: soms kan ik mijn roepnaam nergens invullen (dan willen ze de gegevens die op je identiteitsbewijs staan), en dan weet ik ook niet meer zo goed hoe ik mijzelf moet voorstellen als ik bel. Ik gebruik zoveel mogelijk mijn nieuwe naam, maar dan kunnen ze me ineens niet vinden in het systeem enzo.
Toen mijn lieve oude tante (naar wie ik vernoemd ben) 92 was, heb ik haar verteld dat ik mijn voornaam wilde veranderen. Haar reactie was hartverwarmend: ze zei meteen dat ze me groot gelijk gaf en dat het een naam was die niet meer bij deze tijd paste. Ik vond dat ZO lief! Vooral omdat ze het, zo bleek achteraf, toch wel jammer vond. Maar daar wilde ze mij niet mee belasten.
Ze was mijn peettante, en kinderloos gebleven. Groot was mijn verrassing toen een achterneef na haar overlijden contact met me opnam: ik was (naast de familie van die achterneef) een erfgenaam! In het contact dat ik met die neef had in het jaar dat de erfenis afgewikkeld werd, hoorde ik dus van hem dat ze het wel jammer had gevonden. Achteraf had ik haar (vooral omdat ze zo oud was) misschien niet met de kennis moeten belasten, maar ik vond het wel heel fijn om van haar persoonlijk een zegen te krijgen, en die heeft ze me dus toch gegeven, ondanks haar eigen gevoel. Daarom heb ik (met dank aan de erfenis) de volgende stap in gang gezet om te kijken hoe ik mijn naam officieel moet maken.
Je kan je voornaam alleen wijzigen met behulp van een advocaat. Uit mijn hoofd zijn de kosten van een advocaat hiervoor iets van 800 euro (kan nog wel iets meer of minder zijn), plus de grieffiekosten van de rechtbank; ruim 300 euro. De advocaat die ik sprak, vertelde me dat ik met mijn inkomen misschien een "toevoeging" in de advocaatkosten en de griffiekosten kon krijgen, en dan zouden de kosten een stuk lager liggen; rond de 4 a 500 euro ofzo. Hiervoor was het wel nodig om bij een psycholoog een medische verklaring aan te vragen ter ondersteuning.
Ik heb navraag gedaan bij een psycholoog of mijn verhaal in aanmerking zou komen voor een verklaring. Zij zag zeker aanknopingspunten, en toen heb ik dus iets van 250 euro besteed aan een consult van een uur om die verklaring te krijgen. Tot mijn verdriet werd de aanvraag echter afgewezen! Ik heb protest aangetekend en heb er een hoorzitting over gehad omdat ik de afwijzing niet kon verklaren aan de hand van hun eigen regels. Toen is me uitgelegd dat IK niet alleen baat moet hebben bij een naamswijziging , maar dat het ook een probleem "in het maatschappelijk verkeer" moet oplossen; dat andere mensen van een eigenaardige naam echt in de war raken of gek gaan doen. Ik vind het nog steeds geen waterdicht antwoord, maar goed; ik heb me er bij neer gelegd. Had het liever geweten voordat ik in goed vertrouwen de 250 euro neertelde voor de rapportage.
Het enige positieve waar ik bij die hoorzitting achter kwam, is dat je niet per se een toevoeging toegekend moet hebben om een korting op de griffiekosten te krijgen als je inkomen laag is. Ik dacht dat dat gekoppeld was, maar ik kon bij de raad voor rechtsbijstand een inkomensverklaring aanvragen, waarmee een advocaat het lage tarief voor griffiekosten kan aanvragen; dit is iets van 75 euro ipv 300 ofzo. (uit mijn blote hoofd). Dit is dus wel inkomensafhankelijk en geldt niet voor iedereen.
De advocaat die er eerst mee bezig was, is nu met zwangerschapsverlof, en ik heb kortgeleden gebeld met en vervanger. Ik wil nu een definitieve offerte voor wat het me nog gaat kosten; de inkomensverklaring heb ik naar ze opgestuurd. Het gaat me niet om een maand meer of minder, maar ik wil het wel voor het eind van het jaar afronden. Daarna ga ik wat passen vervangen (id-kaart enzo) en dan ben ik eindelijk helemaal van die ouwe naam af, ook als ik bijvoorbeeld naar het ziekenhuis moet, of bij een instantie langs.
Ik schat dat ik nu dus iets van 800 euro advocaat + 75 euro griffiekosten moet betalen, plus de kosten van een nieuwe id-kaart enzo.
Dit vind ik een boel geld, maar na het gesprek met de psycholoog is het me wel duidelijk geworden dat de nieuwe naam me gewoon goed doet. Het was best fijn om de zaken zo een keer voor iemand op een rijtje te zetten; het is allemaal met kleine stapjes gegaan, maar het gaat eindelijk allemaal de goede kant op!
dinsdag 22 augustus 2017 om 12:19
Mijn naam past perfect bij mij. Het was in de tijd van mijn geboorte een best wel populaire naam.
Mijn moeder stond erop dat ik twee Franse namen zou krijgen en die heb ik dan ook.
Als ik niet blij zou zijn met mijn naam, dan zou ik hem laten veranderen, kost geloof ik geld per letter, zou ik dan zomaar doen.
Mijn moeder stond erop dat ik twee Franse namen zou krijgen en die heb ik dan ook.
Als ik niet blij zou zijn met mijn naam, dan zou ik hem laten veranderen, kost geloof ik geld per letter, zou ik dan zomaar doen.
anoniem_64c64bf305ae7 wijzigde dit bericht op 22-08-2017 12:39
1.88% gewijzigd
dinsdag 22 augustus 2017 om 15:48
Ik ben een man, dus geen Anita. Maar noem maar eens wat tokkienamen op van 20-25 jaar geleden. Kijken of mijn naam snel genoemd wordt.
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die niet tevreden is met zijn naam en dat er zelfs mensen zijn die hun naam hebben laten veranderen. Hier zat ik laatst ook eens aan te denken en wellicht dat dit in de toekomst ook nog gaat gebeuren.
dinsdag 22 augustus 2017 om 16:17
dinsdag 22 augustus 2017 om 16:33
Johnny dan?gaspedaal schreef: ↑22-08-2017 15:48Ik ben een man, dus geen Anita. Maar noem maar eens wat tokkienamen op van 20-25 jaar geleden. Kijken of mijn naam snel genoemd wordt.
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben die niet tevreden is met zijn naam en dat er zelfs mensen zijn die hun naam hebben laten veranderen. Hier zat ik laatst ook eens aan te denken en wellicht dat dit in de toekomst ook nog gaat gebeuren.
dinsdag 22 augustus 2017 om 16:38
Sjonnie is nu 40. Wesley of Jayden misschien? Of Mitchell.
dinsdag 22 augustus 2017 om 16:48
dinsdag 22 augustus 2017 om 16:58
Mieshka schreef: ↑22-08-2017 07:11Ik heb een 13 in een dozijn jaren '80 naam, beginnend met Mar... en ik zat altijd met minstens nog 1 naamgenoot in de klas (2 ook meegemaakt). Ik schaam me niet voor mijn naam, die is niet tokkie, maar wel heel erg 'gewone mensen', maar mijn ouders waren nu eenmaal heel erg 'doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg'. Ik vind natuurlijk dat het best wat origineler had gekund. Ik ben niet zo'n grijze muis als mijn naam suggereert, dus in dat opzicht past mijn naam niet bij me.
Maak er iets van dat begint met m'Ar.... heel modern!
dinsdag 22 augustus 2017 om 17:04
Ben ik toch wel heel nieuwsgierig voor welke naam je een medische verklaring kunt krijgen omdat je er zo veel last van hebt..blijmetmij schreef: ↑22-08-2017 10:44Even een vervolg op mijn post:
Onofficieel kan je sowieso een andere roepnaam kiezen, en dat is de stap die ik dus een tijd geleden gezet heb.
Maar er zijn regelmatig situaties die wel een beetje verwarring geven: soms kan ik mijn roepnaam nergens invullen (dan willen ze de gegevens die op je identiteitsbewijs staan), en dan weet ik ook niet meer zo goed hoe ik mijzelf moet voorstellen als ik bel. Ik gebruik zoveel mogelijk mijn nieuwe naam, maar dan kunnen ze me ineens niet vinden in het systeem enzo.
Toen mijn lieve oude tante (naar wie ik vernoemd ben) 92 was, heb ik haar verteld dat ik mijn voornaam wilde veranderen. Haar reactie was hartverwarmend: ze zei meteen dat ze me groot gelijk gaf en dat het een naam was die niet meer bij deze tijd paste. Ik vond dat ZO lief! Vooral omdat ze het, zo bleek achteraf, toch wel jammer vond. Maar daar wilde ze mij niet mee belasten.
Ze was mijn peettante, en kinderloos gebleven. Groot was mijn verrassing toen een achterneef na haar overlijden contact met me opnam: ik was (naast de familie van die achterneef) een erfgenaam! In het contact dat ik met die neef had in het jaar dat de erfenis afgewikkeld werd, hoorde ik dus van hem dat ze het wel jammer had gevonden. Achteraf had ik haar (vooral omdat ze zo oud was) misschien niet met de kennis moeten belasten, maar ik vond het wel heel fijn om van haar persoonlijk een zegen te krijgen, en die heeft ze me dus toch gegeven, ondanks haar eigen gevoel. Daarom heb ik (met dank aan de erfenis) de volgende stap in gang gezet om te kijken hoe ik mijn naam officieel moet maken.
Je kan je voornaam alleen wijzigen met behulp van een advocaat. Uit mijn hoofd zijn de kosten van een advocaat hiervoor iets van 800 euro (kan nog wel iets meer of minder zijn), plus de grieffiekosten van de rechtbank; ruim 300 euro. De advocaat die ik sprak, vertelde me dat ik met mijn inkomen misschien een "toevoeging" in de advocaatkosten en de griffiekosten kon krijgen, en dan zouden de kosten een stuk lager liggen; rond de 4 a 500 euro ofzo. Hiervoor was het wel nodig om bij een psycholoog een medische verklaring aan te vragen ter ondersteuning.
Ik heb navraag gedaan bij een psycholoog of mijn verhaal in aanmerking zou komen voor een verklaring. Zij zag zeker aanknopingspunten, [....]
dinsdag 22 augustus 2017 om 17:07
Overigens kan ik met mijn voornaam goed dealen, nu ik er een eigen draai aan heb gegeven.
Mijn achternaam zit mij nog veel meer dwars. Is een unieke naam in Nederland en wordt standaard fout geschreven. Erg lastig in gebruik dus.
Los daarvan is het dragen van deze achternaam om diverse redenen voor mij niet fijn. Geen contact meer met familie, gebroken met vader. En dan toch op deze manier er bijna dagelijks aan herinnerd worden. Niet leuk.
Graag niet quoten, misschien haal ik dit nog weg.
Mijn achternaam zit mij nog veel meer dwars. Is een unieke naam in Nederland en wordt standaard fout geschreven. Erg lastig in gebruik dus.
Los daarvan is het dragen van deze achternaam om diverse redenen voor mij niet fijn. Geen contact meer met familie, gebroken met vader. En dan toch op deze manier er bijna dagelijks aan herinnerd worden. Niet leuk.
Graag niet quoten, misschien haal ik dit nog weg.
dinsdag 22 augustus 2017 om 17:52
Apart en zeldzaam vind ik juist mooi. Evenals Jinthe.Jinthe schreef: ↑22-08-2017 03:08Nee mijn naam is officieel geen Jinthe... Komt nog niet eens in de buurt. Maar als je naam maar één keer voorkomt in NL moet ik gebukt gaan onder een schuilnaam
Ik krijg ook vaker te horen dat ze bij een sollicitatie of dergelijke bv zeggen 'wij hadden een jongen verwacht' krijg ook de vraag of mijn ouders beide NL's zijn (wat ik trouwens geen belediging vind hoor). Maar heb mijn naam zelf nooit echt begrepen.. Volgens mij heeft het jaren geduurd voor ik hem zelf goed uitsprak en schrijft mijn schoonvader hem na 12 jaar nog steeds verkeerd.
Achja het heeft ook zijn voordelen. Zo weet iedereen meteen over wie ze het hebbenen het is nu ook niet dat mijn naam echt verschrikkelijk is. Hij is gewoon appart.
