Psyche
alle pijlers
Vind jij het leven leuk?
dinsdag 15 juni 2021 om 20:52
Naar aanleiding van een ander topic moest ik weer denken ‘nou, vaak vind ik het leven op zich niet leuk.’ Ik heb geen donkere gedachten ofzo, totaal niet. Maar als je mij vraagt ‘vind jij het leven leuk?’, moet ik toegeven dat ik dat vaak niet vind. Nochtans een warm gezin, gezonde kinderen, financieel stabiel en een job.
Dus, vind jij het leven leuk?
Dus, vind jij het leven leuk?
dinsdag 15 juni 2021 om 22:06
Naar de poolcirkel verhuizen!tanteslankie schreef: ↑15-06-2021 22:00In de winter wel, in de zomer niet. Ik haat de zomer. Ik leef eigenlijk alleen echt in de donkere, koude en liefst natte winter periode. De rest van het jaar is het overleven op pillen en heel veel slaap.
dinsdag 15 juni 2021 om 22:07
dinsdag 15 juni 2021 om 22:09
Oh absoluut hoor. Dan hebben die mensen in mijn ogen heel veel veerkracht en positief denkvermogen.Maduixa schreef: ↑15-06-2021 21:44Ik lig nu al een dag hondsberoerd op bed dus dat vind ik niet leuk, maar over het algemeen vind het leven fantastisch. Al denk ik er ook helemaal niet zo over na, misschien dat dat helpt.
Toch ken ik ook heel veel mensen met echt veel pech, of gewoon veel sterfgevallen achter elkaar bijvoorbeeld, die toch niet overkomen als pechvogels maar over het algemeen best gelukkig zijn. Ik denk echt dat het is wat je wilt zien en deels (deels zeg ik!!) wat je wilt voelen.
Het gaat ook beetje om draagkracht en draaglast.
Er zijn inderdaad mensen die behoorlijk wat te dragen hebben, maar wiens draagkracht bovengemiddeld is...
Daar zijn ze dan weer mee gezegend...
dinsdag 15 juni 2021 om 22:10
Maar bij de ene is die grens al bereikt bij 1 sterfgeval. Dat is dan geen zeurpiet of aansteller, iedereen heeft gewoon een eigen draagkracht.LeslieKnope schreef: ↑15-06-2021 21:53Pardon? Wat is er rot aan als ik zeg dat ik zes (!) keer in aanraking met de dood in één jaar niet heb kunnen verwerken? Met een beetje zwartgallige humor? Ik vind het echt bizar dat je meer meeleeft met degene die roept dat er mensen zijn die "gewoon" veel sterfgevallen meemaken en toch gelukkig lijken dan met iemand die dat daadwerkelijk heeft meegemaakt. Op een gegeven moment is de grens wel bereikt van hoeveel sterfgevallen je achter elkaar aan kunt. Dankjewel voor je medeleven.
Dus jezelf neerzetten als de enige echte zieligerd is niet echt heel empathisch, hoe rot het ook is om in zo korte tijd zoveel sterfgevallen mee te maken.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 15 juni 2021 om 22:11
Meestal komt zwartgallige humor cynisme ook niet voort uit leedvermaak. Ik hoop dat mijn gevoel voor humor de komende jaren ook van zwart naar een mooi vrolijk lichtgeel zal gaan, samen met mijn stemming. En kudo's voor iedereen met meer draagkracht. Ik vind het leven gewoon kut nu. Echt SUPERkut.
leslieknope wijzigde dit bericht op 16-06-2021 05:33
Reden: Sorry, verkeerde woord gekozen.
Reden: Sorry, verkeerde woord gekozen.
9.90% gewijzigd
dinsdag 15 juni 2021 om 22:13
Wat wàs de humor dan?LeslieKnope schreef: ↑15-06-2021 22:11Meestal komt zwartgallige humor ook niet voort uit leedvermaak. Ik hoop dat mijn gevoel voor humor de komende jaren ook van zwart naar een mooi vrolijk lichtgeel zal gaan, samen met mijn stemming. En kudo's voor iedereen met meer draagkracht. Ik vind het leven gewoon kut nu. Echt SUPERkut.
dinsdag 15 juni 2021 om 22:13
Ik hoop voor je dat er snel wat licht aan het eind van de tunnel komt.LeslieKnope schreef: ↑15-06-2021 22:11Meestal komt zwartgallige humor ook niet voort uit leedvermaak. Ik hoop dat mijn gevoel voor humor de komende jaren ook van zwart naar een mooi vrolijk lichtgeel zal gaan, samen met mijn stemming. En kudo's voor iedereen met meer draagkracht. Ik vind het leven gewoon kut nu. Echt SUPERkut.
dinsdag 15 juni 2021 om 22:14
Lijkt mij heerlijk, maar dan nietChagrijnigPrinsesje schreef: ↑15-06-2021 22:10Dat soort opmerkingen maken het er niet beter op.
Voor mij geldt hetzelfde, voel me in de zomermaanden significant slechter. Dan staat mijn leven on hold, vanaf oktober kan het weer beginnen.
O ik zie nu ook nog eens dat ik het niet tegen jou zei.
anoniem_404919 wijzigde dit bericht op 15-06-2021 22:15
8.14% gewijzigd
dinsdag 15 juni 2021 om 22:15
Herken dat.tanteslankie schreef: ↑15-06-2021 22:07Graag. Ik ben echter niet alleen, ik heb een man en een kind.
dinsdag 15 juni 2021 om 22:20
Dank je, ik ga slapen, meestal voel ik me dan weer even beter. En voorlopig even offline, misschien helpt dat ook. Sorry voor de zwartgalligheid, ik wens niemand de dood toe, sterfgevallen zijn extreem kut.
dinsdag 15 juni 2021 om 22:21
Nee ik vind het niet leuk. Ik vind het zwaar, ingewikkeld en oneerlijk. Het loopt ook niet zoals ik verwacht had en heb nu constant het gevoel dat ik overal achteraan loop en het een verloren zaak is.
Daarnaast vind ik de meeste mensen ook echt verschrikkelijk. Wat wij andere mensen en vooral ook dieren en de natuur aandoen... Nee ik maakte hier liever geen deel van uit.
Daarnaast vind ik de meeste mensen ook echt verschrikkelijk. Wat wij andere mensen en vooral ook dieren en de natuur aandoen... Nee ik maakte hier liever geen deel van uit.
dinsdag 15 juni 2021 om 22:21
Ja, ik vind het leven leuk. Ondanks dat ik lang niet altijd een makkelijk leven heb.
Wat je wel of niet meemaakt in je leven hoeft niet je levensgeluk altijd te bepalen.
Karakter, genen ed hebben hier mede mee te maken. Ik mag van geluk spreken dat ik positief ben ingesteld, dat heb ik gekregen, is niet mijn eigen verdienste, zo zit ik nou eenmaal in elkaar, die mazzel heb ik. Ik weet ook dat het heel makkelijk kan omslaan. Dus wat je wel of niet meemaakt is niet altijd een afspiegeling van hoe je het leven beleeft.
Wat je wel of niet meemaakt in je leven hoeft niet je levensgeluk altijd te bepalen.
Karakter, genen ed hebben hier mede mee te maken. Ik mag van geluk spreken dat ik positief ben ingesteld, dat heb ik gekregen, is niet mijn eigen verdienste, zo zit ik nou eenmaal in elkaar, die mazzel heb ik. Ik weet ook dat het heel makkelijk kan omslaan. Dus wat je wel of niet meemaakt is niet altijd een afspiegeling van hoe je het leven beleeft.
dinsdag 15 juni 2021 om 22:24
Wel als je in je jeugd dingen meemaakt die je vormen als persoonlijkheid.lylli schreef: ↑15-06-2021 22:21Ja, ik vind het leven leuk. Ondanks dat ik lang niet altijd een makkelijk leven heb.
Wat je wel of niet meemaakt in je leven hoeft niet je levensgeluk altijd te bepalen.
Karakter, genen ed hebben hier mede mee te maken. Ik mag van geluk spreken dat ik positief ben ingesteld, dat heb ik gekregen, is niet mijn eigen verdienste, zo zit ik nou eenmaal in elkaar, die mazzel heb ik. Ik weet ook dat het heel makkelijk kan omslaan. Dus wat je wel of niet meemaakt is niet altijd een afspiegeling van hoe je het leven beleeft.
dinsdag 15 juni 2021 om 22:24
Sterkte....rouw is ook erg zwaarLeslieKnope schreef: ↑15-06-2021 22:20Dank je, ik ga slapen, meestal voel ik me dan weer even beter. En voorlopig even offline, misschien helpt dat ook. Sorry voor de zwartgalligheid, ik wens niemand de dood toe, sterfgevallen zijn extreem kut.
dinsdag 15 juni 2021 om 22:25
Ik vind het leven ook niet zo leuk. Ik vind het ook niet per se niet leuk, maar gewoon neutraal - wat ik hier al vaker lees. Ik ervaar het leven als redelijk nutteloos. Mensen zeggen dan al snel dat het nuttig is voor de mensen om je heen, maar mijn idee is dan: als ik er niet was geweest, hadden ze mij ook niet gemist. Als het leven überhaupt niet had bestaan, waren zij er ook niet geweest. Dus voor mij voelt dat niet als een goede reden voor nut. Deze nutteloosheid vind ik lastig, maar - voor de duidelijkheid - geen reden om eruit te stappen.
Verder heb ik moeite met het leed dat er op de wereld bestaat. Veelal toegebracht door mensen: soms meer direct, door mensen van nu - soms meer indirect, door mensen van vroeger. Ik vind het moeilijk dat ik bij een 'diersoort' hoor die in het grote geheel zo egocentrisch en wreed is als de mens. Voor de duidelijkheid: ik vind niet dat mensen bewust wreed zijn. Vaak is het vanuit onbewuste (maar toch wel zelfgekozen) onwetendheid (struisvogelen), het idee dat 'een iemand toch niets kan veranderen', het idee dat 'je jezelf ook iets moet gunnen' of het idee 'dat je toch al andere dingen wel goed doet'. Als ik teveel nadenk over wat wij als soort andere mensen, dieren en het milieu aandoen, kan ik daar echt heel naar van worden.
Ten slotte vind ik het heel moeilijk om een balans te vinden in mijn leven. Ik ben slim, heb op kosten van de maatschappij en mijn niet-welvarende familie gestudeerd (erfenis). Nu heb ik de mogelijkheid om veel geld te verdienen. Het voelt alsof ik alsof ik dit moet doen, zodat ik iets voor mijn familie en de maatschappij terug kan doen. Zoals mijn siblings studie helpen bekostigen en goede doelen steunen. Soms wil ik heel graag iets anders. Ik weet niet eens wat. Misschien zou ik zelfs wel hetzelfde doen, maar ik zou me zo graag vrij willen voelen. Toch weet je dat hoe ouder je wordt, hoe meer verantwoordelijkheden je krijgt. Misschien heb ik vroeger niet genoeg van mijn vrijheid genoten, ik voelde me altijd al verantwoordelijk en was als puber al veel te veel bezig met school etc. Het zorgt er in ieder geval (samen met de rest hierboven) voor dat ik het leven ervaar als vooral veel verantwoordelijkheden - niet als leuk.
Verder heb ik moeite met het leed dat er op de wereld bestaat. Veelal toegebracht door mensen: soms meer direct, door mensen van nu - soms meer indirect, door mensen van vroeger. Ik vind het moeilijk dat ik bij een 'diersoort' hoor die in het grote geheel zo egocentrisch en wreed is als de mens. Voor de duidelijkheid: ik vind niet dat mensen bewust wreed zijn. Vaak is het vanuit onbewuste (maar toch wel zelfgekozen) onwetendheid (struisvogelen), het idee dat 'een iemand toch niets kan veranderen', het idee dat 'je jezelf ook iets moet gunnen' of het idee 'dat je toch al andere dingen wel goed doet'. Als ik teveel nadenk over wat wij als soort andere mensen, dieren en het milieu aandoen, kan ik daar echt heel naar van worden.
Ten slotte vind ik het heel moeilijk om een balans te vinden in mijn leven. Ik ben slim, heb op kosten van de maatschappij en mijn niet-welvarende familie gestudeerd (erfenis). Nu heb ik de mogelijkheid om veel geld te verdienen. Het voelt alsof ik alsof ik dit moet doen, zodat ik iets voor mijn familie en de maatschappij terug kan doen. Zoals mijn siblings studie helpen bekostigen en goede doelen steunen. Soms wil ik heel graag iets anders. Ik weet niet eens wat. Misschien zou ik zelfs wel hetzelfde doen, maar ik zou me zo graag vrij willen voelen. Toch weet je dat hoe ouder je wordt, hoe meer verantwoordelijkheden je krijgt. Misschien heb ik vroeger niet genoeg van mijn vrijheid genoten, ik voelde me altijd al verantwoordelijk en was als puber al veel te veel bezig met school etc. Het zorgt er in ieder geval (samen met de rest hierboven) voor dat ik het leven ervaar als vooral veel verantwoordelijkheden - niet als leuk.
dinsdag 15 juni 2021 om 22:28
dinsdag 15 juni 2021 om 22:32
Ik weet het niet… soms vind ik het leven heel leuk, ik kan namelijk enorm genieten van verschillende dingen (van groot zoals vakantie tot klein zoals met een boek in de tuin zitten) maar ik kan ook heel verdrietig zijn (gemis van mijn moeder die veel te jong overleden is, zorgen om een kind met etiketjes, gebrek aan lieve familie etc). Ik ben niet een gematigd persoon qua emoties, dus ik ben soms heel blij maar soms heel boos of heel verdrietig.
Maar over het algemeen mag ik niet klagen:
Leuke man, de allerleukste kinderen, leuke baan, leuke vriendinnen, financieel alles goed voor elkaar dus ruimte voor voldoende leuke dingen. Maar wel 2 grote pijnpunten, namelijk gemis/rouw en een zorgenkind. Dat maakt dat ik het leven soms best zwaar vind.
Maar over het algemeen mag ik niet klagen:
Leuke man, de allerleukste kinderen, leuke baan, leuke vriendinnen, financieel alles goed voor elkaar dus ruimte voor voldoende leuke dingen. Maar wel 2 grote pijnpunten, namelijk gemis/rouw en een zorgenkind. Dat maakt dat ik het leven soms best zwaar vind.
dinsdag 15 juni 2021 om 22:36
Het zorgt er in ieder geval (samen met de rest hierboven) voor dat ik het leven ervaar als vooral veel verantwoordelijkheden - niet als leuk.
[/quote]
Het hebben van verantwoordelijkheden is voor mij het enige dat het leven nut geeft en de moeite waard. Maar zo zie je maar dat iedereen het anders ervaart.
[/quote]
Het hebben van verantwoordelijkheden is voor mij het enige dat het leven nut geeft en de moeite waard. Maar zo zie je maar dat iedereen het anders ervaart.
dinsdag 15 juni 2021 om 22:50
Ik geloof niet dat mijn geluksgevoel afhangt van wind mee of tegen. Eigenlijk voel ik nooit zo heel bewust, ik doe gewoon mijn ding en sommige dagen vind ik leuker dan andere. Ik heb ook wel eens een half jaar alleen maar rotdagen gehad, maar volgens mij voelde ik me toen niet ongelukkig. Gek eigenlijk, sommige dagen zat ik drie uur huilend op de badkamervloer, maar ook wel met het idee dat dat toch ook wel een keer weer over zou gaan. De rest van de tijd had ik kinderen om voor te zorgen, dus dan moet je toch een beetje toneel spelen.
dinsdag 15 juni 2021 om 22:52
Het zorgt er in ieder geval (samen met de rest hierboven) voor dat ik het leven ervaar als vooral veel verantwoordelijkheden - niet als leuk.
Klopt, vaak zijn mensen die helemaal geen verantwoordelijkheden hebben juist erg ongelukkig. Bijvoorbeeld kinderen van heel rijke families, die nooit hoeven te werken. Vaak geeft dat juist geen voldoening.Het hebben van verantwoordelijkheden is voor mij het enige dat het leven nut geeft en de moeite waard. Maar zo zie je maar dat iedereen het anders ervaart.
anoniem_404358 wijzigde dit bericht op 15-06-2021 22:56
6.22% gewijzigd
dinsdag 15 juni 2021 om 22:53
Interessant topic.
In normale tijden ervaar ik het leven vooral als een hoop gedoe. Ik heb al een paar jaar het gevoel alsof ik de maatschappij meer vanaf de zijlijn beschouw in plaats van er zélf aan deelneem. Ik heb wel gewoon een baan en vrienden enzo, maar ik merk vaak dat de mensen om me heen zo anders in het leven staan dan ik.
Die vinden dan vaak dat ze allerlei dingen 'moeten', en ik denk dan vaak alleen maar : wat doe je jezelf aan? Laatst nog een heel boek gelezen over een jonge vrouw die advocate was geweest op de zuidas en die er dan begin dertig in een burn-out terecht kwam en die erachter kwam dat ze dat ''streberige'' leven helemaal niet wilde, en daar allemaal lof voor kreeg dat ze daar al zo jong achter was gekomen.
Terwijl ik dan denk : wat is daar zo knap aan? Ik wist op mijn twintigste al dat ik nooit op zo'n manier mee zou willen doen aan zo'n ratrace en ben er überhaupt nooit aan begonnen.
Nu is het anderhalf jaar lockdown geweest bijna. Ik heb fulltime thuis gewerkt en een heel klein cirkeltje gehad en dat vond ik prima. Eigenlijk vond ik het leven tijdens corona dan ook best leuk. Ik vraag me af of ik het straks in het 'normaal' ook nog leuk blijf vinden, als ik me weer minstens 5 keer per week ga afvragen : ''waarom ben ik hier eigenlijk?'' ''waarom begeef ik me in dit gezelschap?'' ''waarom sta ik aan deze statafel met deze mensen waar ik geen band mee heb slappe gesprekken te houden die ik niet als plezierig ervaar terwijl ik Duyvis nootjes uit een wit plastic bakje eet?'' ''Waarom zit ik om kwart over 7 's ochtends in een volle trein tussen allemaal natgeregende mensen om allerlei verplichtingen na te komen waar ik het nut eigenlijk niet van in zie?''
In normale tijden ervaar ik het leven vooral als een hoop gedoe. Ik heb al een paar jaar het gevoel alsof ik de maatschappij meer vanaf de zijlijn beschouw in plaats van er zélf aan deelneem. Ik heb wel gewoon een baan en vrienden enzo, maar ik merk vaak dat de mensen om me heen zo anders in het leven staan dan ik.
Die vinden dan vaak dat ze allerlei dingen 'moeten', en ik denk dan vaak alleen maar : wat doe je jezelf aan? Laatst nog een heel boek gelezen over een jonge vrouw die advocate was geweest op de zuidas en die er dan begin dertig in een burn-out terecht kwam en die erachter kwam dat ze dat ''streberige'' leven helemaal niet wilde, en daar allemaal lof voor kreeg dat ze daar al zo jong achter was gekomen.
Terwijl ik dan denk : wat is daar zo knap aan? Ik wist op mijn twintigste al dat ik nooit op zo'n manier mee zou willen doen aan zo'n ratrace en ben er überhaupt nooit aan begonnen.
Nu is het anderhalf jaar lockdown geweest bijna. Ik heb fulltime thuis gewerkt en een heel klein cirkeltje gehad en dat vond ik prima. Eigenlijk vond ik het leven tijdens corona dan ook best leuk. Ik vraag me af of ik het straks in het 'normaal' ook nog leuk blijf vinden, als ik me weer minstens 5 keer per week ga afvragen : ''waarom ben ik hier eigenlijk?'' ''waarom begeef ik me in dit gezelschap?'' ''waarom sta ik aan deze statafel met deze mensen waar ik geen band mee heb slappe gesprekken te houden die ik niet als plezierig ervaar terwijl ik Duyvis nootjes uit een wit plastic bakje eet?'' ''Waarom zit ik om kwart over 7 's ochtends in een volle trein tussen allemaal natgeregende mensen om allerlei verplichtingen na te komen waar ik het nut eigenlijk niet van in zie?''
