voel me erg naar

Hallo,



Nou, zoals de titel al zegt, ik voel me ontzettend naar. Sorry dat ik nu ook zo'n loze titel open waar je niks aan kunt opmaken, maar ik kan even niets beters verzinnen.

Ik voel me ontzettend alleen, verdrietig en ik voel me een heel slecht mens die niets kan. Ik zit op een creatieve opleiding en heb vandaag een heel naar gesprek gehad met een leraar die kritiek had op iets wat ik gemaakt had. Ik begreep de kritiek en de opdracht niet goed daarom ben ik nog een gesprek met haar aangegaan na de les. Dat had ik beter niet kunnen doen want het werd eig. alleen maar erger daardoor.

In de les gaf ze me dus kritiek wat bij mij vrij aanvallend overkwam (maar ik voel me ook snel aangevallen dus kan aan mij liggen). Daardoor was ik al best wel van slag (zit ook niet goed in m'n vel vanwege de spanning van beoordelingen deze week en voel me ziek), Dus toen ging ik het gesprek aan en toen ging ze ook nog eens allemaal dingen over mijn persoonlijkheid zeggen, die best wel negatief waren, allemaal eigenschappen die ze mij toekende waardoor ik volgens haar dit vak misschien niet goed zou kunnen uitoefenen. Ik kreeg toen heel erg het gevoel dat zij mij niet geschikt vind voor dit vak en eigenlijk kreeg ik gewoon helemaal het gevoel dat zij een hekel aan mij heeft en mij een vervelend persoon vind.

Ik ging mijzelf ook helemaal vanuit haar bekijken en dan dus vanuit het negatieve en ik was helemaal niet meer bij wat ik zelf eigenlijk van mezelf vind. Dat verlies ik wel vaker uit het oog. Ergens denk ik dat ik het ook niet helemaal eens ben met haar woorden maar ik kan het alleen nog maar vanuit haar bekijken. En ik hoor nu ook allemaal andere negatieve dingen over mijn persoonlijkheid van andere leraren in mijn hoofd. Zo krijg ik dan het idee dat ik beter van die school af kan gaan en dat iedereen daar een hekel aan mij heeft of mij dom vind ofzo.

Er komen ook weer allemaal negatieve dingen van vroeger naar boven. Ik heb een moeilijk verleden, werd door mijn ouders o.a. niet geaccepteerd en kon niets goed doen in hun ogen. Daardoor doe ik altijd nog meer mijn best om geen fouten te maken en wil ik graag dat iedereen mij accepteert (terwijl ik mezelf volgens mij nog niet eens heb geaccepteerd). En daardoor heb ik dus ook zoveel moeite met kritiek. Maar ik vind het ook moeilijk dat sommige leraren dus mijn hele persoonlijkheid erbij betrekken (of hoe zij denken dat ik ben), want dan voel ik mij niet alleen in mijn werk maar juist ook als mens heel erg afgewezen. En dat is dus ook wat ik van vroeger heb meegekregen: dat ik een slecht mens ben die niets kan etc.

Morgen moet ik weer naar school omdat ik dan weer van andere leraren cijfers en kritiek krijg, maar ik zie dat dus nu weer helemaal niet zitten. Mezelf kennende zal ik wel gaan, maar ik zou me wel erg naar voelen. Ik heb nu het gevoel dat ik gewoon helemaal niet mag bestaan. Dat is er altijd al, maar door dit soort dingen wordt dat weer heel heftig. Dat ik het gevoel heb dat ik beter kan verdwijnen.

Door de heftige emoties die ik nu voel is het misschien een beetje een raar verhaal geworden, maar het lukt me even niet om het puur rationeel of 'volwassen' op te schrijven.

Ik weet gewoon niet goed hoe ik hier nu weer uit moet komen en hoe ik verder moet gaan met m'n school omdat ik me zo kwetsbaar en klein voel en het gevoel heb dat ik niks goed kan doen. Ik weet ook wel dat dat alleen maar gevoelens zijn, maar dat overheerst nu dus wel en het belemmerd mij.

Misschien heeft iemand hier tips of iets van herkenning ofzo.

quote:lilaemme schreef op 20 oktober 2009 @ 16:07:

Lieve Mazou,

Wat vervelend dat jij je zo naar voelt! De enige die dit kan omkeren ben jij zelf. Je zult daar ongetwijfeld wat hulp bij kunnen gebruiken, dus ik zou, als ik jou was, eens langs gaan bij mijn huisarts en vragen om hulp. Een goede psycholoog kan jou bijvoorbeeld helpen om je gevoel van minderwaardigheid aan te pakken. Als jij je goed voelt over jezelf dan kun je ook beter omgaan met kritiek. Als jij - diep van binnen - heel goed weet dat je er mag zijn (en dat is ongetwijfeld het geval!), dan doet het er niet meer zoveel toe wat een ander van je vindt. Ik zou vanmiddag nog de telefoon pakken en die afspraak maken! Hoe eerder je een luisterend oor en een helpende hand vindt, hoe beter! Zorg dat je er niet alleen voor staat. Sterkte en heel veel succes op school morgen!Bedankt voor je reactie, een psycholoog heb ik al maar die is momenteel ziek. Ik ben met haar ook zeker constructief bezig maar er gebeuren soms dus dingen waardoor de oude dingen sterker overheersen dan de nieuwe.

quote:elninjoo schreef op 20 oktober 2009 @ 16:10:

Misschien zegt ze die dingen ter stimulering. Dat ze denkt dat je onder je kunnen presteert en door je af te zeiken jij de motivatie vindt om je te bewijzen. Maar dat moet je dan wel op willen pakken.Zou kunnen idd. Maar ik denk niet dat ik daar ooit achter kom. Ik zal zeker proberen het een volgende keer beter te doen ja. Het is niet zo dat ik de kritiek naast me neerleg omdat het me zo kwetst. Ik neem het zeker mee naar een volgende opdracht.

Bedankt voor de reactie's. Het helpt wel om het een beetje te relativeren.

Ik heb natuurlijk eerder ook positieve dingen gehoord over mijn werk, maar ik hoor het negatieve vaak ook veel harder. Tijdens de lessen heb ik ook vaak het gevoel dat ik wel op de goede plek zit omdat de leraren vaak zeggen wat ik zelf ook al bedacht had.

Maar negatieve kritiek is gewoon erg moeilijk.

En ik ben ergens misschien ook op zoek naar erkenning, dat de leraren als het ware mij laten zien dat ik wel goed genoeg ben enzo. En dat kan ik ook niet van ze verwachten maar het gebeurt vaak toch (onbewust).

quote:Kunstomized schreef op 20 oktober 2009 @ 16:35:

Ik weet niet welke studie je doet, maar ik ken het probleem. Bij ons gaat de kritiek alle kanten op. Docent A vindt het werk geweldig, terwijl docent B je 5 minuten later de grond in trapt. Ik vind dat ook erg lastig om te verwerken en moeilijk het meest interessante eruit te vissen en mee te nemen. Wat maakt dat ik me persoonlijk aangevallen voel, is als mijn werk te persoonlijk is. Misschien moet je leren meer afstand te nemen. Als je wat meer afstand kan nemen lijkt de kritiek ook minder hard.

Hoe is je beoordeling verder gegaan? Wel gehaald?



Gehaald sowieso. Voor dit vak ook wel een voldoende, maar voor dit soort vakken haal ik meestal juist hoge cijfers (theoretisch vak) omdat schrijven mij meestal wel lukt. Daarom is het extra zuur. Maar het gaat me er op zich niet om dat ik geen goed cijfer heb. Maar meer om de manier waarop de kiritiek gegeven wordt of aankomt.

Fijn dat je het wel een beetje herkent trouwens.

quote:sesame schreef op 20 oktober 2009 @ 16:42:

Hoi Mazou



Wat naar voor je dat je je zo rot voelt!



Zo te lezen ben je goed in staat om te reflecteren op jezelf en begrijp je hoe het werkt bij jou met emoties. Alleen voel je je dus niet goed omdat je het vervolgens op je hele persoon betrekt. Dat kan ik me voorstellen, tot op zekere hoogte.

"allemaal eigenschappen die ze mij toekende waardoor ik volgens haar dit vak misschien niet goed zou kunnen uitoefenen. Ik kreeg toen heel erg het gevoel dat zij mij niet geschikt vind voor dit vak en eigenlijk kreeg ik gewoon helemaal het gevoel dat zij een hekel aan mij heeft en mij een vervelend persoon vind."

Zij heeft een mening, die mag/moet ze geven, werken aan je zelfvertrouwen mbv je psycholoog zoals genoemd vind ik een nuttige tip zodat je een volgende keer niet helemaal uit het veld geslagen raakt. Meer kun je denk ik niet doen, kritiek geven is ook moeilijk vind ik en deze vrouw neemt kennelijk geen blad voor de mond.

Dus je houding en hoe je erop reageert lijkt me wel belangrijk, en blijven geloven in jezelf. Erg moeilijk gezien je verleden, maar daar werk je toch aan? Dat is al heel wat.



Wat me verder opviel; je benoemt in je post dat je heel erg het gevoel kreeg dat ze je niet geschikt vind voor het vak, ik vraag me dan af; vind ze dat ook echt? Hoe weet je dat dan zeker? Daar kun je misschien achter komen door het te vragen. Maar of je het nou wel of niet vraagt,tja... wat schiet je ermee op? Stel dat ze zegt nee hoor, zo bedoel ik het niet etc., ben jij dan gerustgesteld en mag je dan van jezelf doorgaan met iets doen waarvoor je gekozen hebt en leuk vindt...? Of als ze zegt inderdaad, totaal ongeschikt als je het mij vraagt.. moet je dan meteen stoppen met je opleiding?

Wat ik wil zeggen is dat ik denk dat het belangrijk is je innerlijke drijfveren vast te houden, waarom b en je ermee begonnen? Is het een opleiding waarvoor iedereen zomaar toegelaten wordt? Vind zij alleen dat je bepaalde dingen anders kan doen of zegt 'iedereen' dat?

Niet van een ander af laten hangen (maar ja, makkelijker gezegd dan gedaan ik weet het!)

Overigens kan het idd zo zijn dat ze je wilde prikkelen, sommige leraren hebben een voorkeur voor die benadering. Bij mij werkte die echter altijd averechts... denk dat het jou ook geen goed doet.

Gezien je daar geen invloed op hebt, (je kunt het hoogstens eens aangeven als je moeite hebt met een benadering en dan is het de vraag nog of iemand bereid is het anders aan te pakken)..., kun je iig kijken naar hoe je het ontvangen wilt. En dat moet soms even bezinken, is mijn ervaring.

Goed dat je het meeneemt naar een volgende opdracht. Dat is constructief. Iets kunnen opbouwen, van iets leren en reflecteren zijn al een hoop vaardigheden die je in een opleiding kunt toepassen,vind je niet?



Tenslotte, dat gevoeldat je er helemaal niet mag zijn is niet weg te toveren,maar wel iets aan te doen en dat moet groeien. Mij heeft een haptonoom goed gedaan in het verleden,misschien ook iets voor jou?



Sterkte!



Dank je. Nee het is geen opleiding waarbij iedereen wordt toegelaten.

Ik heb inderdaad wel (huilend, tjongejonge) gezegd dat het op mij overkwam alsof ze me niet geschikt vond. Toen zei ze wel dat ze dat niet bedoelde. Maar daarna kwamen weer andere dingen over mijn gedrag of persoonlijkheid, dus dat maakte uiteindelijk niet zoveel goed. Maar het is idd wel goed om me te realiseren dat zij dus niet letterlijk gezegd heeft dat ik niet geschikt zou zijn.

Voor de rest zal ik nadenken over je vragen en er idd bij stil proberen te staan waarom deze opleiding voor mij zo belangrijk is.

Nogmaals dank.

Vandaag gaat het alweer een beetje beter, ik heb vandaag wel weer betere kritiek gekregen bij een ander vak. Ik heb het nu ook allemaal een beetje verwerkt en gerelativeerd en dat helpt. Ben blij dat ik hier even mijn hart heb kunnen luchten. Zag het echt even niet meer.

Maargoed, wilde dus even laten weten dat het alweer wat beter gaat