Psyche
alle pijlers
Voelen, denken, doen
vrijdag 22 augustus 2008 om 14:45
Ik heb het idee dat ik dingen niet echt beleef en voel. Ik kan niet alles in de juiste context plaatsen en weet daarbij niet meer wat ik moet voelen, denken en doen. Het lijkt alsof ik mezelf volledig kwijt ben. Zelfs dit berichtje typen.. hierbij heb ik het idee, ik doe maar wat.. Ik kan mezelf niet uitten, maar ik zou ook niet weten wat ik zou moeten uitten.
Dit is een heel oppervlakkig post, ik heb gewoon het idee dat ik alles wat ik doe en zeg bullshit is. Zo voel ik me eigenlijk.
Alsof jij niet meedoet, alles maar gebeurt en jij nergens grip op hebt. Je gevoelloos bent dus maar om je heen kijkt hoe anderen zich voelen en daarbij te denken, zo zou ik me moeten voelen.
Daarbij heb ik het gevoel alsof de dagen geen dagen meer zijn, lastig uit te leggen. Dingen lijkten abstract. Ik doe iedere ochtend creme op, maar waarom? Niks heeft meer een reden. Als robot.
Tegen anderen lijk ik altijd hetzelfde te zeggen: ik voel me wazig, etc. Ik krijg advies (bij ga lezen, sporten, dit dat..) maar ik doe er niets mee. Ik zeg dan, ik kan niet lezen. Dat kan ik dan ook niet, ik kan me er echt niet op concentreren. Ik lees, maar de inhoud is vaag. Ik denk ook vaak dat dit allemaal nergens op slaat, wat ik denk en ik me gewoon aanstel. Maar dan kun je nog geen kant op. Niks is gewoon goed.
De dingen kloppen niet meer.
Ik zal dit berichtje later aanpassen, want er moet nog wat inhoud aan toegevoegd worden.
Dit is een heel oppervlakkig post, ik heb gewoon het idee dat ik alles wat ik doe en zeg bullshit is. Zo voel ik me eigenlijk.
Alsof jij niet meedoet, alles maar gebeurt en jij nergens grip op hebt. Je gevoelloos bent dus maar om je heen kijkt hoe anderen zich voelen en daarbij te denken, zo zou ik me moeten voelen.
Daarbij heb ik het gevoel alsof de dagen geen dagen meer zijn, lastig uit te leggen. Dingen lijkten abstract. Ik doe iedere ochtend creme op, maar waarom? Niks heeft meer een reden. Als robot.
Tegen anderen lijk ik altijd hetzelfde te zeggen: ik voel me wazig, etc. Ik krijg advies (bij ga lezen, sporten, dit dat..) maar ik doe er niets mee. Ik zeg dan, ik kan niet lezen. Dat kan ik dan ook niet, ik kan me er echt niet op concentreren. Ik lees, maar de inhoud is vaag. Ik denk ook vaak dat dit allemaal nergens op slaat, wat ik denk en ik me gewoon aanstel. Maar dan kun je nog geen kant op. Niks is gewoon goed.
De dingen kloppen niet meer.
Ik zal dit berichtje later aanpassen, want er moet nog wat inhoud aan toegevoegd worden.
vrijdag 22 augustus 2008 om 14:53
Ik sta in de wachtlijst bij het riagg, heb al intake gesprekken gehad. Daar was ik ook niet mezelf. En dat vind ik het erge, je gedraagt je op een bepaalde manier, mensen zien wat je doet en hoe je je gedraagt en zien jou zo. Ik vind dat ik daar geen grip op heb, bij alle dingen die je doet zijn concequenties..
terwijl ik niet het idee heb dat ik het echt doe.. dus loopt het allemaal niet meer synchroon (of hoe zeg je dat).
En ik weet zeker dat dit wat ik allemaal zeg niet klopt, maar waarom zeg ik het dan.. of doe ik dan zo.
terwijl ik niet het idee heb dat ik het echt doe.. dus loopt het allemaal niet meer synchroon (of hoe zeg je dat).
En ik weet zeker dat dit wat ik allemaal zeg niet klopt, maar waarom zeg ik het dan.. of doe ik dan zo.
vrijdag 22 augustus 2008 om 15:23
Hey Vocuz,
Zoals jij je gevoel beschrijft, heb ik dat precies hetzelfde.
Een wazig gevoel. Vooral het stukje alsof jij niet meedoet, en je veel kijkt naar hoe anderen zich voelen en daarbij denken je ook zo zou ik met ook moeten voelen.
vind het wel prettig om dit te lezen want het is precies zoals ik me ook voel alleen kan ik het niets eens omschrijven.
Gek he, ik ben vaak heel erg bewust van mezelf hoe ik overkomen. Maar ik denk dat het is heel belangrijk is om te 'voelen', daar zit het in, dan beleef je en doe je het vanuit jezelf.
Maar goed, ik vind het lastig om te benoemen wat en hoe ik denk.
Ik vind het lastig om mezelf te uiten, vooral met woorden, voel me dan vaak leeg.
Ik ben weleens in therapie geweest, mijn therapeut handelde vanuit denken voelen en doen, soort cognitieve therapie ze had vastgesteld dat ik een sociale fobie heb. heeft me wel geholpen, alleen wat je hier omschrijft is ook hoe ik me voel, ik woon bijna een jaar om mezelf en heb af en toe ook van die wazige dagen vooral als ik alleen ben.
Mag ik vragen hoe oud jij bent? Ik ben 27.
Zoals jij je gevoel beschrijft, heb ik dat precies hetzelfde.
Een wazig gevoel. Vooral het stukje alsof jij niet meedoet, en je veel kijkt naar hoe anderen zich voelen en daarbij denken je ook zo zou ik met ook moeten voelen.
vind het wel prettig om dit te lezen want het is precies zoals ik me ook voel alleen kan ik het niets eens omschrijven.
Gek he, ik ben vaak heel erg bewust van mezelf hoe ik overkomen. Maar ik denk dat het is heel belangrijk is om te 'voelen', daar zit het in, dan beleef je en doe je het vanuit jezelf.
Maar goed, ik vind het lastig om te benoemen wat en hoe ik denk.
Ik vind het lastig om mezelf te uiten, vooral met woorden, voel me dan vaak leeg.
Ik ben weleens in therapie geweest, mijn therapeut handelde vanuit denken voelen en doen, soort cognitieve therapie ze had vastgesteld dat ik een sociale fobie heb. heeft me wel geholpen, alleen wat je hier omschrijft is ook hoe ik me voel, ik woon bijna een jaar om mezelf en heb af en toe ook van die wazige dagen vooral als ik alleen ben.
Mag ik vragen hoe oud jij bent? Ik ben 27.
vrijdag 22 augustus 2008 om 15:31
jee,wat herken ik je verhaal.
ben 4x naar een pshyg geweest,maar ben er maar mee gekapt.
helpt ook niet voor mn gevoel.
ik weet ook niet wat er tegen te doen,zit vast.
in mn gedachten,mn gevoel kan niet want ik voel bijna niks.
ik vind mezelf behoorlijk emotie-gestoord.
en idd,iedereen zegt,je moet gaan sporten je moet dit je moet dat.
maar het gaat gewoon niet.
de pshyg had het over een ernstige BURN-OUT.
of het een idee was om alles van me af te schrijven.
heb ik geprobeerd,maar dat is zo doorvermoeiend,daar heb ik me een beetje in verslikt.
ik blijf dit topic even een poosje volgen in de hoop dat er iemand met het ei van columbus komt.
ben 4x naar een pshyg geweest,maar ben er maar mee gekapt.
helpt ook niet voor mn gevoel.
ik weet ook niet wat er tegen te doen,zit vast.
in mn gedachten,mn gevoel kan niet want ik voel bijna niks.
ik vind mezelf behoorlijk emotie-gestoord.
en idd,iedereen zegt,je moet gaan sporten je moet dit je moet dat.
maar het gaat gewoon niet.
de pshyg had het over een ernstige BURN-OUT.
of het een idee was om alles van me af te schrijven.
heb ik geprobeerd,maar dat is zo doorvermoeiend,daar heb ik me een beetje in verslikt.
ik blijf dit topic even een poosje volgen in de hoop dat er iemand met het ei van columbus komt.
vrijdag 22 augustus 2008 om 17:53
Vocuz, klinkt als derealisatie en depersonalisatie. Dat zijn vormen van dissociatie. Je koppelt dan je gedachten, je gevoel en je handelen los van elkaar. Dat geeft een heel wezenloos en onthecht gevoel.
Het is een symptoom dat veel voorkomt bij verschillende psychiatrische ziektebeelden zoals bij depressie, persoonlijkheidsstoornissen en bij post traumatische stress stoornis (PTSS). Het is vaak een reactie op angst of stress.
Wat naar voor je dat je er last van hebt. En dat je niet goed duidelijk kan maken bij huisarts en riagg hoe je je voelt. Maar goed dat je hulp aan het zoeken bent. Lijkt me een verstandige stap. Probeer het toch te verwoorden bij de riagg. Zoals ik al zei: deze klachten komen heel veel voor. En de verwarring die je voelt hoort daarbij. Succes!
Het is een symptoom dat veel voorkomt bij verschillende psychiatrische ziektebeelden zoals bij depressie, persoonlijkheidsstoornissen en bij post traumatische stress stoornis (PTSS). Het is vaak een reactie op angst of stress.
Wat naar voor je dat je er last van hebt. En dat je niet goed duidelijk kan maken bij huisarts en riagg hoe je je voelt. Maar goed dat je hulp aan het zoeken bent. Lijkt me een verstandige stap. Probeer het toch te verwoorden bij de riagg. Zoals ik al zei: deze klachten komen heel veel voor. En de verwarring die je voelt hoort daarbij. Succes!
vrijdag 22 augustus 2008 om 18:07
Zeker aangeven bij het riagg, dat alles zo wazig is.
Ik weet niet of het woord 'onwerkelijk' er ook bij past, alsof het ook een ander zou kunnen overkomen?
Ben zelf erg dissociatief, en herken we een aantal dingen uit je verhaal.
Als je de goede te pakken hebt bij het riagg en probeert duidelijk uit te leggen, zoals je bij ons deed, denk ik dat ze je erg goed kunnen helpen hoor.
Er zijn cursussen gericht op orientatie en in het hier en nu blijven.
Ik merk trouwens dat voor mij vooral bewegingstherapie goed doorkomt. Praattherapie kan je natuurlijk nog lekker vanuit je 'luchtbel' doen.
Succes!
Ik weet niet of het woord 'onwerkelijk' er ook bij past, alsof het ook een ander zou kunnen overkomen?
Ben zelf erg dissociatief, en herken we een aantal dingen uit je verhaal.
Als je de goede te pakken hebt bij het riagg en probeert duidelijk uit te leggen, zoals je bij ons deed, denk ik dat ze je erg goed kunnen helpen hoor.
Er zijn cursussen gericht op orientatie en in het hier en nu blijven.
Ik merk trouwens dat voor mij vooral bewegingstherapie goed doorkomt. Praattherapie kan je natuurlijk nog lekker vanuit je 'luchtbel' doen.
Succes!
vrijdag 22 augustus 2008 om 23:06
hey allemaal!
Het lijkt alsof alles nu een beetje meer betekenis heeft (zonder enige aanleiding.. ben van huis weggegaan want kon wel ontploffen. nu weer terug. Allang niet meer gehad.
wat nu ook speelt is dat....
(niemand kan voor me kiezen, maar ik ben blij met suggesties..)
-ik zal moeten kiezen wat ik dit jaar ga doen..
Dit doe je normaal op grond van wat je interesses zijn en wat je bezig houdt. Ik lijk nooit stil te staan bij mezelf. En weet niet zo goed wat ik moet gaan doen.
Heb eerst vmbo gedaan (2004 diploma behaald)
Daarna havo (2007 diploma behaald)
Daarna gewerkt.
Op dit moment even niets meer..
Ik ben langs geweest bij een ROC
decaan raadde me aan
5 vakken vwo te volgen (gesch, wis a1, maatsch, duits, ned)
wanneer het me bevalt kan het jaar erna het hele vwo diploma halen. Dit zijn ongeveer 11uur. Daarnaast moet ik me dan orienteren op het komende jaar.
Of ik begin een HBO opleiding waarvan ik het propedeuse jaar doe en dan verder kijk.
Bijvoorbeeld HBO communicatie (ik kan me nog aanmelden.. )
Op dit moment heb ik bij een keus die ik maak..
o..... ik ga dit doen.... zonder besef.
Orientatie project
Ik heb dit jaar ook een orientatietraject voor een studiekeuze gevolgd. Maar dat was verschrikkelijk. Niet dat het op zichzelfstaand verschrikkelijk is, maar meer omdat ik maar daar zo niet aanwezig voelde. Ik zei toen tegen een jongen die daar ook aan meedeed: Ik heb niet het idee dat ik echt de keuze heb gemaakt om hieraan mee te doen.
Hij: was je dronken ofzo..
Bij dit soort dingen krijg je door dat je er niet helemaal bij bent.
Dit jaar heb ik ook gewerkt.. Ik ging sporten en koortsachtig allerlei dingen doen, die ook geen zin hadden, omdat ik ze deed omdat ik dacht, dan voel ik me vast beter. Maar het werd eigenlijk erger.
Het lijkt alsof alles nu een beetje meer betekenis heeft (zonder enige aanleiding.. ben van huis weggegaan want kon wel ontploffen. nu weer terug. Allang niet meer gehad.
wat nu ook speelt is dat....
(niemand kan voor me kiezen, maar ik ben blij met suggesties..)
-ik zal moeten kiezen wat ik dit jaar ga doen..
Dit doe je normaal op grond van wat je interesses zijn en wat je bezig houdt. Ik lijk nooit stil te staan bij mezelf. En weet niet zo goed wat ik moet gaan doen.
Heb eerst vmbo gedaan (2004 diploma behaald)
Daarna havo (2007 diploma behaald)
Daarna gewerkt.
Op dit moment even niets meer..
Ik ben langs geweest bij een ROC
decaan raadde me aan
5 vakken vwo te volgen (gesch, wis a1, maatsch, duits, ned)
wanneer het me bevalt kan het jaar erna het hele vwo diploma halen. Dit zijn ongeveer 11uur. Daarnaast moet ik me dan orienteren op het komende jaar.
Of ik begin een HBO opleiding waarvan ik het propedeuse jaar doe en dan verder kijk.
Bijvoorbeeld HBO communicatie (ik kan me nog aanmelden.. )
Op dit moment heb ik bij een keus die ik maak..
o..... ik ga dit doen.... zonder besef.
Orientatie project
Ik heb dit jaar ook een orientatietraject voor een studiekeuze gevolgd. Maar dat was verschrikkelijk. Niet dat het op zichzelfstaand verschrikkelijk is, maar meer omdat ik maar daar zo niet aanwezig voelde. Ik zei toen tegen een jongen die daar ook aan meedeed: Ik heb niet het idee dat ik echt de keuze heb gemaakt om hieraan mee te doen.
Hij: was je dronken ofzo..
Bij dit soort dingen krijg je door dat je er niet helemaal bij bent.
Dit jaar heb ik ook gewerkt.. Ik ging sporten en koortsachtig allerlei dingen doen, die ook geen zin hadden, omdat ik ze deed omdat ik dacht, dan voel ik me vast beter. Maar het werd eigenlijk erger.
vrijdag 22 augustus 2008 om 23:43
op de momenten die jij nu lijkt te omschrijven:
onwerkelijk, veel op automatische piloot.
Alsof ik een film van mezelf zit te kijken. Kan ook oprecht geinteresseerd zijn in hoe het af zal lopen. Maar niet voelen op dat moment. Dus als er iets *paniek* gebeurd dan ben ik best benieuwd hoe ik me daaruit ga redden. En handel. En doe. En voel niet eigenlijk. Vaak alleen het gevoel 'dit overkomt mij niet'.
Ook vaak alsof ik in een soort van 'luchtbel' zit. beetje gescheiden van de rest van de wereld. En misschien ook van mezelf. Ik hoor dingen wel, ik reageer wel, maar het dringt niet helemaal door.
Nou is het bij mij nogal heftig in dat het door kan zetten in dat ik helemaal niet meer weet wat ik uitspook, maar het principe dissociatie heb je in vele heftigheden en variaties.
Maar voor je denkt: 'jaaaaaaaaa' : duidelijk vertellen bij het riagg. Die kunnen je veel beter helpen dan ik, en kunnen ook veel beter uitleggen wat het inhoud en of dit bij jou het geval zou kunnen zijn.
Je kan er wèl bijvertellen dat je je erin herkende als dat zo is. Om te zorgen dat ze die richting in ieder geval eens onderzoeken.
Succes!
onwerkelijk, veel op automatische piloot.
Alsof ik een film van mezelf zit te kijken. Kan ook oprecht geinteresseerd zijn in hoe het af zal lopen. Maar niet voelen op dat moment. Dus als er iets *paniek* gebeurd dan ben ik best benieuwd hoe ik me daaruit ga redden. En handel. En doe. En voel niet eigenlijk. Vaak alleen het gevoel 'dit overkomt mij niet'.
Ook vaak alsof ik in een soort van 'luchtbel' zit. beetje gescheiden van de rest van de wereld. En misschien ook van mezelf. Ik hoor dingen wel, ik reageer wel, maar het dringt niet helemaal door.
Nou is het bij mij nogal heftig in dat het door kan zetten in dat ik helemaal niet meer weet wat ik uitspook, maar het principe dissociatie heb je in vele heftigheden en variaties.
Maar voor je denkt: 'jaaaaaaaaa' : duidelijk vertellen bij het riagg. Die kunnen je veel beter helpen dan ik, en kunnen ook veel beter uitleggen wat het inhoud en of dit bij jou het geval zou kunnen zijn.
Je kan er wèl bijvertellen dat je je erin herkende als dat zo is. Om te zorgen dat ze die richting in ieder geval eens onderzoeken.
Succes!
zaterdag 23 augustus 2008 om 11:10
nee,ik denk eerder dat ik niet tot de pshyg doordrong.
heb heel duidelijk gezegd dat ik me niet goed voel.
dan weer emotieloos dan weer teveel emotie voel.
of erg agresief kan worden.
zit nu dan ook met een gebroken hand in het gips omdat ik erg kwaad werd,zo ineens en tegen een paal aan heb geslagen om me af te reageren.
beter die paal dan ''iemand'' anders,gelukkig!
voel me dan weer een stuiterbal van binnen maar kan er niks mee,word alleen maar onrustig met vlekken in mn nek en hals.
en dan ineens komt er een klik in mn hoofd en lijf.
en die klik kan ik echt lijfelijk voelen,alsof ik tegen iets oploop,en BOEM mn gemoedstoestand draait ineens weer om tot ''zombie''.
krijg dan ook niks gedaan.
en dat kan iedere paar minuten weer veranderen of soms dagen niet en zit ik in de ''luchtbel'' zoals het hier zo mooi word verwoord.
maar mn psyg blijft maar praten over ''me op een andere rustige plaats visualiseren''.
en van me af schrijven.
en ze denkt dat ik een ernstige burn-out heb
kan er niks mee,heb er niks aan.
mss dat die pshyg niet de juiste voor mij is,maar ik hoef even niet meer.
zaterdag 23 augustus 2008 om 20:06
Ik ga binnenkort ook naar een psycholoog om te praten. Vond het erg moeilijk om te verzinnen hoe ik mijn probleem moet omschrijven, maar hier haal ik wel bekende dingen uit. Ik maak keuzes omdat ik denk dat dat een logische keuze zou kunnen zijn (zonder enig idee of ik me er goed bij voel) of ik doe het omdat ik denk dat de meeste andere mensen daar ook voor zouden kiezen. Ik hoor mezelf ruzie maken met mijn partner alsof ik zelf op een stoel in de zaal zit en alles op het podium gebeurt, en ga zo maar door. Achteraf gebeurt het trouwens nogal eens dat ik ontdek dat ik iets helemaal fout heb gedaan of dat ik een hele verkeerde keuze heb gemaakt, omdat ik me er dan rot over voel. Maar dan is iets al weer helemaal in gang gezet en weet ik niet hoe ik het terug moet draaien. Ik zou zo graag veel meer in contact staan met mijn eigen gevoel, niet achteraf, maar gewoon altijd eigenlijk, merken wat je voelt en dan een afweging maken tussen gevoel en verstand. Nu wordt alles beredeneerd...
dinsdag 26 augustus 2008 om 20:10
Hallo!
Ik ben vandaag langsgegaan bij een antroposofische arts. Kan nu niet direct uitleggen wat het precies is..
Ik had daar een gesprek en zij zou dan met mij kijken wat ik het beste kan doen.
Ik had haar verteld erover en ik kan nu niet helemaal precies terughalen wat ze zei. Maar het kwam erop neer dat de balans tussen lichaam en geest verstoord is en dat het dieper zit.
Het kwam over alsof ze me wel begreep (als je je zo voelt, heb je het idee eigenlijk dat niemand je begrijpt, maar dit was toch wel goed).
Bij haar praktijk zit een psychiater (of psycholoog?) aangesloten en ze raadde me aan daarnaartoe te gaan.
Ik heb verteld dat ik al bij het Riagg was aangemeld.
Nu gaat deze psuchiater in gesprek met het Riagg om te kijken of het niet "overgedragen" kan worden.
Wat de arts ook zei is dat het nu minder belangrijk is om gesprekken aan te gaan, maar juist in vorm van therapie iets te doen. En pas als ik weer meer bij mezelf kom praten.
Het gekke is dat mijn tante dit ook vond.
Eind deze week krijg ik telefoon over hoe en wat.
Deze psychiater heeft ook niet erg lange wachtlijsten.
Ik ben vandaag langsgegaan bij een antroposofische arts. Kan nu niet direct uitleggen wat het precies is..
Ik had daar een gesprek en zij zou dan met mij kijken wat ik het beste kan doen.
Ik had haar verteld erover en ik kan nu niet helemaal precies terughalen wat ze zei. Maar het kwam erop neer dat de balans tussen lichaam en geest verstoord is en dat het dieper zit.
Het kwam over alsof ze me wel begreep (als je je zo voelt, heb je het idee eigenlijk dat niemand je begrijpt, maar dit was toch wel goed).
Bij haar praktijk zit een psychiater (of psycholoog?) aangesloten en ze raadde me aan daarnaartoe te gaan.
Ik heb verteld dat ik al bij het Riagg was aangemeld.
Nu gaat deze psuchiater in gesprek met het Riagg om te kijken of het niet "overgedragen" kan worden.
Wat de arts ook zei is dat het nu minder belangrijk is om gesprekken aan te gaan, maar juist in vorm van therapie iets te doen. En pas als ik weer meer bij mezelf kom praten.
Het gekke is dat mijn tante dit ook vond.
Eind deze week krijg ik telefoon over hoe en wat.
Deze psychiater heeft ook niet erg lange wachtlijsten.
dinsdag 26 augustus 2008 om 21:38
Had ik net een stuk getypt, klik ik het weg.. overnieuw dus.
Wat fijn voor je dat je het gevoel hebt bij de antroposofische arts geholpen kan worden. Ik blijf deze topic meelezen.
Ik heb net eens gegoogeld naar derealisatie en depersonalisatie. Het lijkt wel dat er dingen overeenkomen.
Ik probeer nu na te gaan wat ik precies voel en wanneer ik het wazige gevoel heb. Sinds ik op mezelf oon (bijna 1 jaar) heb ik dit vooral, denk omddat je dan erg op jezelf bent aangewezen en zegmaar niet geleefd wordt.
Bijvoorbeeld toen ik terug kwam van mijn vakantie had ik wel zo'n dromerig gevoel. Ook heb ik het op mijn werk weleens zo einde van de week dan ben ik natuurlijk vermoeider, dan voel ik me zo anders ik doe maar wat, kan me moeilijk concentreren en ben ook gespannen. Maar dit kan ook te maken hebben met mijn sociale angstoornis waarvoor ik in therapie ben geweest. Dat je hierdoor derealisatie en depersonalisatie klachten kan hebben, tenminste zoeits las ik.
In gesprekken met mensen heb ik moeite om in het contact te blijven, als ik een vriendin op bezoek heb, heb ik ook weleens een dromerig gevoel dan dringen niet tot me door ofzo.
En ook klusjes in huis doen zoek ik soms niet, omdat ik me dan moe voel maar dus ook het iedee hebt dat je dingen zonder reden doet.
Moeilijk hoor want soms voel ik me een periode best goed. In het weekend ga ik regematig op stap, dat vind ik gezellig maar vind het dan lastig om contact te maken. Voel me dan alleen ofzo. Oja ik kreeg laatst ook een opmerking van een jongen dat ik er niet relaxt bij stond (waren n praatje aan t maken) dat ik bedacht keek, of zoiets.. Daar ging ik natuurlijk weer over na denken, en ben dan nog bewuster van mezelf die avond dat vind ik niet fijn.
maargoed, dit is onderhand een lang verhaal geworden, misschien ook niet helemaal duidelijk, maar ik wil proberen door mijn gedachten hier neer te zetten het voor mezelf wat helderder te krijgen.
Wat fijn voor je dat je het gevoel hebt bij de antroposofische arts geholpen kan worden. Ik blijf deze topic meelezen.
Ik heb net eens gegoogeld naar derealisatie en depersonalisatie. Het lijkt wel dat er dingen overeenkomen.
Ik probeer nu na te gaan wat ik precies voel en wanneer ik het wazige gevoel heb. Sinds ik op mezelf oon (bijna 1 jaar) heb ik dit vooral, denk omddat je dan erg op jezelf bent aangewezen en zegmaar niet geleefd wordt.
Bijvoorbeeld toen ik terug kwam van mijn vakantie had ik wel zo'n dromerig gevoel. Ook heb ik het op mijn werk weleens zo einde van de week dan ben ik natuurlijk vermoeider, dan voel ik me zo anders ik doe maar wat, kan me moeilijk concentreren en ben ook gespannen. Maar dit kan ook te maken hebben met mijn sociale angstoornis waarvoor ik in therapie ben geweest. Dat je hierdoor derealisatie en depersonalisatie klachten kan hebben, tenminste zoeits las ik.
In gesprekken met mensen heb ik moeite om in het contact te blijven, als ik een vriendin op bezoek heb, heb ik ook weleens een dromerig gevoel dan dringen niet tot me door ofzo.
En ook klusjes in huis doen zoek ik soms niet, omdat ik me dan moe voel maar dus ook het iedee hebt dat je dingen zonder reden doet.
Moeilijk hoor want soms voel ik me een periode best goed. In het weekend ga ik regematig op stap, dat vind ik gezellig maar vind het dan lastig om contact te maken. Voel me dan alleen ofzo. Oja ik kreeg laatst ook een opmerking van een jongen dat ik er niet relaxt bij stond (waren n praatje aan t maken) dat ik bedacht keek, of zoiets.. Daar ging ik natuurlijk weer over na denken, en ben dan nog bewuster van mezelf die avond dat vind ik niet fijn.
maargoed, dit is onderhand een lang verhaal geworden, misschien ook niet helemaal duidelijk, maar ik wil proberen door mijn gedachten hier neer te zetten het voor mezelf wat helderder te krijgen.
