Psyche
alle pijlers
Vriend depressief
zondag 7 oktober 2018 om 14:35
Hoi,
Bij mijn vriend zie ik een depressie.. Mast hij probeert het voor iedereen te verbergen.
We waren bv bij zijn ouders en toen deed hij heel blij en praatte hij veel. Hij vind dat zijn ouders toch niet veel voor hem kunnen doen. Maar thuis slaapt hij dan onrustig, 12 uur en nog moe en maalt over alles en is gestopt met werk.
Ik denk erover om het zijn moeder te vertellen, hij schaamt zich zelf.
Mag ik dit doen?
Bij mijn vriend zie ik een depressie.. Mast hij probeert het voor iedereen te verbergen.
We waren bv bij zijn ouders en toen deed hij heel blij en praatte hij veel. Hij vind dat zijn ouders toch niet veel voor hem kunnen doen. Maar thuis slaapt hij dan onrustig, 12 uur en nog moe en maalt over alles en is gestopt met werk.
Ik denk erover om het zijn moeder te vertellen, hij schaamt zich zelf.
Mag ik dit doen?
zondag 7 oktober 2018 om 14:47
Moeten? Van wie?
Ik zou graag mijn partner erop willen vertrouwen dat hij niet achter mijn rug om voor mij praat.
zondag 7 oktober 2018 om 14:51
Jij ziet dat hij depressief is. Is hij al bij een arts geweest?
Hoe kunnen zijn ouders helpen? Misschien helpt het hem juist wel dat zij er niet vanaf weten.
zondag 7 oktober 2018 om 15:05
De eerste de beste die mijn ouders inlicht over mijn struggles krijgt grooote problemen met mij. Moet je écht niet doen.
Heeft 1 leidinggevende me eens geflikt, mij ouders te googelen en bellen toen ik dissocieerde. Toen was ik nog niet zo assertief en ben er niet op teruggekomen (ook met mijn ouders - die ik toen weigerde te zien - niet, dus ze weten tot op de dag van vandaag niet wat er aan de hand was).
Echt TO. Doe. Het. Niet.
.
zondag 7 oktober 2018 om 15:09
Maar ik voel mij nu zo schuldig.Anoniem262821034 schreef: ↑07-10-2018 15:05De eerste de beste die mijn ouders inlicht over mijn struggles krijgt grooote problemen met mij. Moet je écht niet doen.
Heeft 1 leidinggevende me eens geflikt, mij ouders te googelen en bellen toen ik dissocieerde. Toen was ik nog niet zo assertief en ben er niet op teruggekomen (ook met mijn ouders - die ik toen weigerde te zien - niet, dus ze weten tot op de dag van vandaag niet wat er aan de hand was).
Echt TO. Doe. Het. Niet.
Dat ik weet dat ik helemaal niet goed gaat en hij voor 1 uur helemaal blij meedoet op een feestje. En moment dat we buiten staan is het, gelukkig was het maar 1 uur.. Hoe kan ik met mijzelf leven?
Terwijl ik weet dat zijn moeder ook ooit hetzelfde heet meegemaakt. Die kan het toch juist begrijpen?
zondag 7 oktober 2018 om 15:21
vivaagirl schreef: ↑07-10-2018 15:09Maar ik voel mij nu zo schuldig.
Dat ik weet dat ik helemaal niet goed gaat en hij voor 1 uur helemaal blij meedoet op een feestje. En moment dat we buiten staan is het, gelukkig was het maar 1 uur.. Hoe kan ik met mijzelf leven?
Terwijl ik weet dat zijn moeder ook ooit hetzelfde heet meegemaakt. Die kan het toch juist begrijpen?
Ik kan me voorstellen dat het moeilijk voor je is, maar hij is volwassen.
Je kan hem adviseren, maar laat hem zijn eigen beslissingen nemen, anders raak je alleen maar vertrouwen kwijt.
.
zondag 7 oktober 2018 om 15:59
vivaagirl schreef: ↑07-10-2018 15:09Maar ik voel mij nu zo schuldig.
Dat ik weet dat ik helemaal niet goed gaat en hij voor 1 uur helemaal blij meedoet op een feestje. En moment dat we buiten staan is het, gelukkig was het maar 1 uur.. Hoe kan ik met mijzelf leven?
Terwijl ik weet dat zijn moeder ook ooit hetzelfde heet meegemaakt. Die kan het toch juist begrijpen?
Jij hebt die diagnose gesteld hè? Niet een professional? Ik zie dat je in januari nog vrijgezel was, dus de relatie is nog vrij pril?
zondag 7 oktober 2018 om 16:01
zondag 7 oktober 2018 om 16:14
Ik snap dat je het een moeilijke situatie vindt, maar je hebt natuurlijk geen reden om je schuldig te voelen, en je afvragen hoe je met jezelf kunt leven vind ik zelfs vrij dramatisch klinken. Het is jouw schuld niet. Het is niemands schuld. En het is zijn keus om zijn ouders niet in te lichten. Jij kunt weinig anders dan dat respecteren.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zondag 7 oktober 2018 om 16:15
Waaruit maak jij op dat hij manisch zal worden?MissMaran schreef: ↑07-10-2018 16:01Ik zou hem wel een beetje dwingen om naar de huisarts te gaan maar niet zonder zijn medeweten naar zijn ouders gaan, hij moet je wel kunnen vertrouwen..
Als hij manisch wordt en zichzelf of anderen in gevaar brengt dan is het een ander verhaal dan kunnen jullie alle soorten steun goed gebruiken.
Waarom zou iemand die manisch is zichzelf en anderen in gevaar brengen?
zondag 7 oktober 2018 om 16:19
Ik heb zelf een situatie meegemaakt met iemand die ook absoluut geen hulp wilde en alles koste wat kost stil wilde houden, daarmee hield ie iedereen lang in een greep, totdat hij uiteindelijk manisch werd en op een podium sprong en op politieauto's ging staan en daarna werd iedereen in de omgeving ingelicht omdat het niet anders kon.
zondag 7 oktober 2018 om 16:21
Meeste mensen met een depressie ( als TO vriend die al heeft) worden helemaal niet manisch. Is namelijk een ander ziektebeeld.MissMaran schreef: ↑07-10-2018 16:19Ik heb zelf een situatie meegemaakt met iemand die ook absoluut geen hulp wilde en alles koste wat kost stil wilde houden, daarmee hield ie iedereen lang in een greep, totdat hij uiteindelijk manisch werd en op een podium sprong en op politieauto's ging staan en daarna werd iedereen in de omgeving ingelicht omdat het niet anders kon.
En als je op politie auto's gaat staan of op een podium springt ...kunnen ze je meteen helpen. Zo dramatisch en gevaarlijk voor anderen klinkt dat niet.
En ja. Ik weet echt waar ik het over heb.
anoniem_370013 wijzigde dit bericht op 07-10-2018 16:23
19.23% gewijzigd
zondag 7 oktober 2018 om 16:21
Maar waarom zou hij manisch worden? Hij kan ook kanker krijgen. Of van de trap af lazeren. Het gros van de mensen dat een depressie krijgt (en die is bij de vriend van TO nog niet eens vastgesteld) wordt helemaal niet manisch.MissMaran schreef: ↑07-10-2018 16:19Ik heb zelf een situatie meegemaakt met iemand die ook absoluut geen hulp wilde en alles koste wat kost stil wilde houden, daarmee hield ie iedereen lang in een greep, totdat hij uiteindelijk manisch werd en op een podium sprong en op politieauto's ging staan en daarna werd iedereen in de omgeving ingelicht omdat het niet anders kon.
zondag 7 oktober 2018 om 16:24
MissMaran schreef: ↑07-10-2018 16:01Ik zou hem wel een beetje dwingen om naar de huisarts te gaan maar niet zonder zijn medeweten naar zijn ouders gaan, hij moet je wel kunnen vertrouwen..
Als hij manisch wordt en zichzelf of anderen in gevaar brengt dan is het een ander verhaal dan kunnen jullie alle soorten steun goed gebruiken.
Dan nog licht je niet zonder toestemming familie in. Daar is professionele hulpverlening voor.
anoniem_376070 wijzigde dit bericht op 07-10-2018 16:30
0.11% gewijzigd
.
