Psyche
alle pijlers
Vriendschap?
zaterdag 8 mei 2010 om 10:32
Ik denk dat vriendschap uiteindelijk wel mogelijk is. Ik ben in het verleden (jaar of 4 geleden) helemaal hoteldebotel geweest van een jongen, hij niet op mij. Ik heb het wel naar hem uitgesproken en hij is heel eerlijk geweest over zijn gevoelens - die had hij dus niet voor mij. Deed veel pijn om het te horen maar uiteindelijk zijn we nu nog steeds vrienden. Ik dacht ook dat ik altijd wel een zwakke plek voor hem zou houden maar ik moet zeggen dat ik sinds ik mijn vriend ken ook niet meer kan begrijpen wat ik ook alweer in hem zag.
zaterdag 8 mei 2010 om 10:39
Nee, ik denk zelf dat het dan beter is even wat afstand te houden, anders blijf je zelf of die andere persoon hoop houden. Na een tijdje zou het eventueel mogelijk kunnen zijn dat er dan wel ruimte is voor vriendschap, maar eerlijk gezegd geloof ik niet in vriendschap tussen man en vrouw met zo'n start.
zaterdag 8 mei 2010 om 12:09
Verliefdheid gaat meestal niet zomaar over als je constant in de buurt bent van de persoon waar je verliefd op bent. Als je echt geeft om die vriend neem dan een poosje afstand om de gevoelens te laten bekoelen. Pas als de meeste van die gevoelens weer een beetje overgewaaid zijn weer verder gaan met de vriendschap.
zaterdag 8 mei 2010 om 12:19
Het lijkt me ook goed dat je duidelijk bent naar de ander. Jij bent niet verliefd en gaat het ook niet worden (wat ik uit het verhaal begrijp).
Dan ligt het een beetje aan hoe de ander met de gevoelens om gaat. Tijdelijk afstand nemen is vaak wel een goed idee.
Dan ligt het een beetje aan hoe de ander met de gevoelens om gaat. Tijdelijk afstand nemen is vaak wel een goed idee.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 8 mei 2010 om 12:23
Ben het eens met Iris. Heb het zelf meegemaakt. Zo ontzettend goed bevriend met een man die verliefd op mij was. Er bleef altijd een soort van hoop bestaan bij hem. Als we een super leuke dag hadden gehad was hij daarna toch altijd weer treurig, want hij zag in mij de perfecte partner en hoopte dan dat ik dat ook zou gaan voelen. Een vriendschap moet toch gebaseerd zijn op gelijkwaardigheid, zeker tussen een man en vrouw, en die ontbreekt compleet als 1 van de 2 verliefd is. In mijn geval heeft het de vriendschap in gevaar gebracht. Ik behandelde de man in kwestie als vriend, maar hij vatte bepaalde woorden/gebaren etc. na een tijdje op als een teken dat ik misschien toch iets meer voor hem voelde. En dus beschuldigde hij me ervan dat ik hem 'aan het lijntje hield'. Ik kon het hem niet kwalijk nemen, als je verliefd bent zie je de dingen anders, of beter gezegd: WIL je de dingen anders zien.
We hebben uiteindelijk lange tijd afstand genomen en pas toen hij verliefd werd op een ander en een relatie kreeg, kreeg de vriendschap een nieuwe kans.
We hebben uiteindelijk lange tijd afstand genomen en pas toen hij verliefd werd op een ander en een relatie kreeg, kreeg de vriendschap een nieuwe kans.
zaterdag 8 mei 2010 om 12:41
Ik geloof ook niet dat het kan en dat de vriendschap dan oprecht is. Ik ben ook ooit bevriend geweest met een jongen die erg verliefd op mij was, ik wist dat. De vriendschap was heel hecht, maar achteraf misschien niet helemaal oprecht denk ik. De vriendschap was toch gebaseerd op zijn verliefdheid voor mij. Hij bleef hoop houden dat het een relatie zou worden en ik had het gevoel dat ik hem aan het lijntje hield.
Ik denk dat een tijdje afstand nemen het beste is in zo'n situatie.
Ik denk dat een tijdje afstand nemen het beste is in zo'n situatie.
zaterdag 8 mei 2010 om 13:38
Ik heb de reakties even vluchtig gelezen, want heb weinig tijd nu.
Wat ik er zo uit opmaak is de overheersende gedachte, toch afstand nemen.
Hier was ik al een beetje bang voor......
Dit is namelijk niet echt een optie voor me. We werken zeer nauw samen en ik wil geen andere baan gaan zoeken aangezien dit de eerste baan is waar ik na een aantal jaar nog steeds met heel veel plezier naar toe ga. Tevens zijn de werktijden ideaal ivm de kinderen. En ik ben de enige werknemer.
Dus dit in het achterhoofd houdende ga ik de vraagstelling maar iets aanpassen.
De vraag is dus nu meer hoe ga ik hiermee om, zonder de ander teveel te kwetsen en zonder mijn baan op te moeten geven c.q. kwijt te raken..
Hetgeen het verwarrend voor mij maakt is dat ik de persoon op zich best mag, maar ik geloof niet dat ik verliefd ben.
Wat ik er zo uit opmaak is de overheersende gedachte, toch afstand nemen.
Hier was ik al een beetje bang voor......
Dit is namelijk niet echt een optie voor me. We werken zeer nauw samen en ik wil geen andere baan gaan zoeken aangezien dit de eerste baan is waar ik na een aantal jaar nog steeds met heel veel plezier naar toe ga. Tevens zijn de werktijden ideaal ivm de kinderen. En ik ben de enige werknemer.
Dus dit in het achterhoofd houdende ga ik de vraagstelling maar iets aanpassen.
De vraag is dus nu meer hoe ga ik hiermee om, zonder de ander teveel te kwetsen en zonder mijn baan op te moeten geven c.q. kwijt te raken..
Hetgeen het verwarrend voor mij maakt is dat ik de persoon op zich best mag, maar ik geloof niet dat ik verliefd ben.
zaterdag 8 mei 2010 om 14:05
Eenmoeder zegt:Hetgeen het verwarrend voor mij maakt is dat ik de persoon op zich best mag, maar ik geloof niet dat ik verliefd ben.
---------
Dat vind ik al een behoorlijk gevaarlijke uitspraak die je daar doet.
Je moet wel zeker zijn dat je niet verliefd bent want nu ga je jezelf straks ook in twijfel brengen.
Ik denk dat de beste optie is om met elkaar te praten hier over , hetgeen wel moeilijk kan zijn mijns inziens.
Heb je een partner?Of mag je wel verliefd worden?Heeft hij een partner?
Daar hangt natuurlijk wel veel van af.
Succes.GroetjesDrummergirl
---------
Dat vind ik al een behoorlijk gevaarlijke uitspraak die je daar doet.
Je moet wel zeker zijn dat je niet verliefd bent want nu ga je jezelf straks ook in twijfel brengen.
Ik denk dat de beste optie is om met elkaar te praten hier over , hetgeen wel moeilijk kan zijn mijns inziens.
Heb je een partner?Of mag je wel verliefd worden?Heeft hij een partner?
Daar hangt natuurlijk wel veel van af.
Succes.GroetjesDrummergirl
zaterdag 8 mei 2010 om 14:09
Ook ik heb het bij de hand gehad.
Alleen wist ik dat het nooooit iets kon worden want ik ben getrouwd en zij is alleen en vind dat prima zo.
Toch blijft het aan me trekken als ik ze zie.
Ze blijft toch altijd speciaal voor mij en dat weet ze ook.
Ik kan er nu goed mee leven en dat is het belangrijkste.
Alleen wist ik dat het nooooit iets kon worden want ik ben getrouwd en zij is alleen en vind dat prima zo.
Toch blijft het aan me trekken als ik ze zie.
Ze blijft toch altijd speciaal voor mij en dat weet ze ook.
Ik kan er nu goed mee leven en dat is het belangrijkste.
zaterdag 8 mei 2010 om 14:19
Eenmoeder, ik heb het hier ook aan de haak. Mijn beste vriend is al jaren verliefd op mij en er van overtuigd dat we bij elkaar horen. Wij praten er soms over. Hij noemt mij zijn "langst lopende blauwtje". Vaak voel ik me best rot dat ik hem pijn doe, maar ik was niet, ben niet, en wordt niet verliefd en/of aangetrokken tot hem. Hij heeft mij verteld heel blij te zijn dat ik daar altijd heel duidelijk over ben geweest. We hebben een zeer goede en hechte vriendschap, waar ik heel blij mee ben. Maar ja, soms is het zeker lastig.
zaterdag 8 mei 2010 om 21:25
We praten er ook over. Hij vertelde me dat hij verliefd is. Hij is weduwnaar. Ik heb ook geen relatie. Ook al een tijd niet gehad.
Ik ben gevleid door de aandacht, denk veel aan hem, maar of ik verliefd ben? Of zie ik hem meer als een goede vriend ondertussen? Pfff, hij is ook nog eens een heel stuk ouder en eigenlijk totaal niet mijn type. En niet alleen uiterlijk maar ook in zijn doen of laten met dingen.
Ik ben in zijn leven gekomen toen zijn vrouw nog leefde en heb de laatste periode meegemaakt. Was erg heftig. Heb hem de tijd na het overlijden natuurlijk ook gesteund. Ben hierdoor een soort van steun en toeverlaat geworden.
Zo'n situatie zorgt of je wilt of niet toch voor een soort hechte band. Ik heb zo'n beetje alle emoties bij hem langs zien gaan.
Normaliter ben je niet zo close als werkgever en werknemer.
Hij zegt dat hij ook zakelijk gezien nu heel veel op mijn mening afgaat. Dit benauwd me aan een kant, maar ik voel me ook enorm gewaardeerd.
Kortom, zoals ik al zei, ik vind dit een zeer verwarrende situatie geworden.
Ik heb ook al heel duidelijk gezegd dat ik hem niet zo zie zoals hij mij. Dat ik geen interesse heb, niet in hem niet in een ander.
Want los van het feit of ik nu wel of niet iets voor hem voel of ga voelen, ik wìl niks met hem beginnen. Dat is gewoon een slecht idee en ik wil mijn baan niet op het spel zetten.
Hij wil af en toe wat samen doen, uit eten o.i.d. Ik heb gezegd dat ik dat prima vind, maar dat ik dat alleen kan op puur vriendschappelijke basis. Maar uit de reakties tot nu toe blijkt wel dat dat waarschijnlijk dus niet haalbaar is.
Ik ben gevleid door de aandacht, denk veel aan hem, maar of ik verliefd ben? Of zie ik hem meer als een goede vriend ondertussen? Pfff, hij is ook nog eens een heel stuk ouder en eigenlijk totaal niet mijn type. En niet alleen uiterlijk maar ook in zijn doen of laten met dingen.
Ik ben in zijn leven gekomen toen zijn vrouw nog leefde en heb de laatste periode meegemaakt. Was erg heftig. Heb hem de tijd na het overlijden natuurlijk ook gesteund. Ben hierdoor een soort van steun en toeverlaat geworden.
Zo'n situatie zorgt of je wilt of niet toch voor een soort hechte band. Ik heb zo'n beetje alle emoties bij hem langs zien gaan.
Normaliter ben je niet zo close als werkgever en werknemer.
Hij zegt dat hij ook zakelijk gezien nu heel veel op mijn mening afgaat. Dit benauwd me aan een kant, maar ik voel me ook enorm gewaardeerd.
Kortom, zoals ik al zei, ik vind dit een zeer verwarrende situatie geworden.
Ik heb ook al heel duidelijk gezegd dat ik hem niet zo zie zoals hij mij. Dat ik geen interesse heb, niet in hem niet in een ander.
Want los van het feit of ik nu wel of niet iets voor hem voel of ga voelen, ik wìl niks met hem beginnen. Dat is gewoon een slecht idee en ik wil mijn baan niet op het spel zetten.
Hij wil af en toe wat samen doen, uit eten o.i.d. Ik heb gezegd dat ik dat prima vind, maar dat ik dat alleen kan op puur vriendschappelijke basis. Maar uit de reakties tot nu toe blijkt wel dat dat waarschijnlijk dus niet haalbaar is.
zaterdag 8 mei 2010 om 21:56
Inderdaad erg lastig. Volgens mij heb je t best helder voor jezelf: hij is een goede collega die je gesteund hebt. Meer niet.
Dat je je baan niet kwijt wilt is ook helder.
Misschien kun je die etentjes e.d. zoals je zelf ook aangeeft beter niet gaan doen. Jullie deden dat al niet, begrijp ik, dan zeker niet nu gaan invoeren.
Hij zal vast eenzaam zijn nu zijn partner weg gevallen is. Maar die eenzaamheid moet niet 'opgelost' worden door etentjes met jou. Dan moet hij uit een andere vijver gaan vissen: uit eten met vrienden, hobby's zoeken, daten met andere vrouwen (mits hij daar aan toe is) etc.
Wees heel duidelijk naar hem toe dat je niet verliefd bent en waarom niet. Dat is even hard maar als je vaag blijft zal hij daar wellicht verkeerde conclusies uit trekken.
Dat je je baan niet kwijt wilt is ook helder.
Misschien kun je die etentjes e.d. zoals je zelf ook aangeeft beter niet gaan doen. Jullie deden dat al niet, begrijp ik, dan zeker niet nu gaan invoeren.
Hij zal vast eenzaam zijn nu zijn partner weg gevallen is. Maar die eenzaamheid moet niet 'opgelost' worden door etentjes met jou. Dan moet hij uit een andere vijver gaan vissen: uit eten met vrienden, hobby's zoeken, daten met andere vrouwen (mits hij daar aan toe is) etc.
Wees heel duidelijk naar hem toe dat je niet verliefd bent en waarom niet. Dat is even hard maar als je vaag blijft zal hij daar wellicht verkeerde conclusies uit trekken.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 8 mei 2010 om 22:21
quote:Moonlight82 schreef op 08 mei 2010 @ 21:56:
Inderdaad erg lastig. Volgens mij heb je t best helder voor jezelf: hij is een goede collega die je gesteund hebt. Meer niet.
Dat je je baan niet kwijt wilt is ook helder.
Misschien kun je die etentjes e.d. zoals je zelf ook aangeeft beter niet gaan doen. Jullie deden dat al niet, begrijp ik, dan zeker niet nu gaan invoeren.
We zijn al een paar keer wezen eten.
Hij zal vast eenzaam zijn nu zijn partner weg gevallen is. Maar die eenzaamheid moet niet 'opgelost' worden door etentjes met jou. Dan moet hij uit een andere vijver gaan vissen: uit eten met vrienden, hobby's zoeken, daten met andere vrouwen (mits hij daar aan toe is) etc.
Wees heel duidelijk naar hem toe dat je niet verliefd bent en waarom niet. Dat is even hard maar als je vaag blijft zal hij daar wellicht verkeerde conclusies uit trekken.
Hij is mijn baas en ik het enige personeel.
Ik zie hem vaker dan wie dan ook.
Ik ben al een aantal jaren weer alleen. Kun je denken dat je verliefd op iemand bent of begint te worden doordat je te lang geen man meer in je leven hebt gehad?
Inderdaad erg lastig. Volgens mij heb je t best helder voor jezelf: hij is een goede collega die je gesteund hebt. Meer niet.
Dat je je baan niet kwijt wilt is ook helder.
Misschien kun je die etentjes e.d. zoals je zelf ook aangeeft beter niet gaan doen. Jullie deden dat al niet, begrijp ik, dan zeker niet nu gaan invoeren.
We zijn al een paar keer wezen eten.
Hij zal vast eenzaam zijn nu zijn partner weg gevallen is. Maar die eenzaamheid moet niet 'opgelost' worden door etentjes met jou. Dan moet hij uit een andere vijver gaan vissen: uit eten met vrienden, hobby's zoeken, daten met andere vrouwen (mits hij daar aan toe is) etc.
Wees heel duidelijk naar hem toe dat je niet verliefd bent en waarom niet. Dat is even hard maar als je vaag blijft zal hij daar wellicht verkeerde conclusies uit trekken.
Hij is mijn baas en ik het enige personeel.
Ik zie hem vaker dan wie dan ook.
Ik ben al een aantal jaren weer alleen. Kun je denken dat je verliefd op iemand bent of begint te worden doordat je te lang geen man meer in je leven hebt gehad?
zondag 9 mei 2010 om 23:06
Allemaal die gereageerd hebben: mijn hartelijke dank voor jullie input.
Ik heb niet op elk bericht specifiek gereageerd, maar heb het wel in me opgenomen en ben ermee aan het denken gegaan hoor!
Ik geloof dat ik er wel uit ben.
Verliefd op hem? Nee dat ben ik niet, want ik heb niet de behoefte om hem aan te raken en te zoenen enzo.
Wel zou ik een normale vriendschap met hem willen behouden/opbouwen. Dit kan alleen als hij dat kan. Dus ik zal hem nogmaals duidelijk maken dat het daarbij moet blijven. En hopelijk dringt het deze keer ook echt door. Want de andere keren dat ik het duidelijk maakte leek het of hij het begreep en vervolgens begon hij een volgende keer weer doodleuk erover dat hij toch meer wilt met me. Komt misschien ook wel doordat ik een onverbetelijke flirt ben. Ik bedoel hiermee te zeggen dat ik erg open ben en het gewoon heerlijk vind om te flirten. Niet echt met het doel om iemand te versieren, maar tja, waarom eigenlijk....ik heb eerlijk gezegd niet echt een antwoord hierop. Zo ben ik gewoon. Flirten, om het flirten zelf denk ik.
Kan hij er op deze manier niet mee omgaan, dan ga ik maar niks meer met hem ondernemen en zijn we terug bij hoe we ooit begonnen; puur alleen werkgever en werknemer.
Ik heb niet op elk bericht specifiek gereageerd, maar heb het wel in me opgenomen en ben ermee aan het denken gegaan hoor!
Ik geloof dat ik er wel uit ben.
Verliefd op hem? Nee dat ben ik niet, want ik heb niet de behoefte om hem aan te raken en te zoenen enzo.
Wel zou ik een normale vriendschap met hem willen behouden/opbouwen. Dit kan alleen als hij dat kan. Dus ik zal hem nogmaals duidelijk maken dat het daarbij moet blijven. En hopelijk dringt het deze keer ook echt door. Want de andere keren dat ik het duidelijk maakte leek het of hij het begreep en vervolgens begon hij een volgende keer weer doodleuk erover dat hij toch meer wilt met me. Komt misschien ook wel doordat ik een onverbetelijke flirt ben. Ik bedoel hiermee te zeggen dat ik erg open ben en het gewoon heerlijk vind om te flirten. Niet echt met het doel om iemand te versieren, maar tja, waarom eigenlijk....ik heb eerlijk gezegd niet echt een antwoord hierop. Zo ben ik gewoon. Flirten, om het flirten zelf denk ik.
Kan hij er op deze manier niet mee omgaan, dan ga ik maar niks meer met hem ondernemen en zijn we terug bij hoe we ooit begonnen; puur alleen werkgever en werknemer.
zondag 9 mei 2010 om 23:17
quote:eenmoeder schreef op 08 mei 2010 @ 22:21:
[...]
Hij is mijn baas en ik het enige personeel.
Ik zie hem vaker dan wie dan ook.
Ik ben al een aantal jaren weer alleen. Kun je denken dat je verliefd op iemand bent of begint te worden doordat je te lang geen man meer in je leven hebt gehad?
Ja dat kan wel, denk ik.
Dan zou je eens wat meer mannen moeten gaan zien. Klinkt stom maar als je één man iedere dag ziet en verder weinig andere mannen weet je het zelf ook niet meer, lijkt me.
Als je andere mannen ziet, via verenigingsleven of weet ik veel, kun je beter inschatten of hij gewoon leuk is, of leuker dan alle anderen.
Maar t gaat niet alleen daar om.
Ook of je wakker zou willen worden naast hem, hem in t weekend om je heen willen hebben, etc etc. Als hij je baas is, lijkt het me een rare situatie. Dan zijn jullie echt altijd samen.
[...]
Hij is mijn baas en ik het enige personeel.
Ik zie hem vaker dan wie dan ook.
Ik ben al een aantal jaren weer alleen. Kun je denken dat je verliefd op iemand bent of begint te worden doordat je te lang geen man meer in je leven hebt gehad?
Ja dat kan wel, denk ik.
Dan zou je eens wat meer mannen moeten gaan zien. Klinkt stom maar als je één man iedere dag ziet en verder weinig andere mannen weet je het zelf ook niet meer, lijkt me.
Als je andere mannen ziet, via verenigingsleven of weet ik veel, kun je beter inschatten of hij gewoon leuk is, of leuker dan alle anderen.
Maar t gaat niet alleen daar om.
Ook of je wakker zou willen worden naast hem, hem in t weekend om je heen willen hebben, etc etc. Als hij je baas is, lijkt het me een rare situatie. Dan zijn jullie echt altijd samen.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zondag 9 mei 2010 om 23:53
Hai Moonlight!
Ik zie op zich genoeg mannen....'T zijn alleen vaak dezelfde, meeste getrouwd of absoluut niet mijn type. Veelal de echte boerenzonen, op zich niks mis mee, maar niks voor mij.
Hahaha, klinkt nu misschien alsof ik verschrikkelijk kieskeurig ben, maar dat valt wel mee hoor! En ik ben ondertussen alweer zo'n tijd "manloos" dat het me eigenlijk wel bevalt zo. Dat kan ik nu eindelijk in alle eerlijkheid zeggen. De man die op een zeker moment in mijn leven komt is dan echt een aanvulling, het kersje op de taart.
Verder heb ik erg weinig tijd om me in een vereniging te storten of veel aan hobby's te doen enzo, dat komt allemaal wel weer als de kids groter zijn of de deur uit zijn. Eerst zorgen dat ze knap opgroeien.
quote:Moonlight82 schreef op 09 mei 2010 @ 23:17:
[...]
Ook of je wakker zou willen worden naast hem, hem in t weekend om je heen willen hebben, etc etc. Als hij je baas is, lijkt het me een rare situatie. Dan zijn jullie echt altijd samen.
Bedoel je met dit bovenstaande stukje dat we altijd samen zijn doordat hij mijn baas is?
Of bedoel je dat als ik naast hem wakker wil worden etc. èn hij tevens ook mijn baas is dat we dàn altijd samen zijn?
Anyway maakt eigenlijk weinig uit.
Feit is dat hij iemand is die ik van de 5 werkdagen het meeste zie, waar ik de meeste dingen mee doorneem en bespreek en waarmee ik dus automatisch een hechte band mee heb gekregen.
Komt ook door de situatie. Klein bedrijf en alles wat zijn vrouw deed doe ik nu zo ongeveer.
Ik kan me ook best verplaatsen in zijn gevoel en daarom denk ik dat hij dènkt dat hij verliefd is, maar het misschien niet eens is.
Hij vindt het bv. ook vreselijk om alleen thuis te zijn. Hij ziet me als een soort reddingsboei en verwart dat met verliefd zijn enz.
Denk ik....
Maar ook dat maakt niet uit. Het gaat erom wat ik denk, voel en wil.
Ik zie op zich genoeg mannen....'T zijn alleen vaak dezelfde, meeste getrouwd of absoluut niet mijn type. Veelal de echte boerenzonen, op zich niks mis mee, maar niks voor mij.
Hahaha, klinkt nu misschien alsof ik verschrikkelijk kieskeurig ben, maar dat valt wel mee hoor! En ik ben ondertussen alweer zo'n tijd "manloos" dat het me eigenlijk wel bevalt zo. Dat kan ik nu eindelijk in alle eerlijkheid zeggen. De man die op een zeker moment in mijn leven komt is dan echt een aanvulling, het kersje op de taart.
Verder heb ik erg weinig tijd om me in een vereniging te storten of veel aan hobby's te doen enzo, dat komt allemaal wel weer als de kids groter zijn of de deur uit zijn. Eerst zorgen dat ze knap opgroeien.
quote:Moonlight82 schreef op 09 mei 2010 @ 23:17:
[...]
Ook of je wakker zou willen worden naast hem, hem in t weekend om je heen willen hebben, etc etc. Als hij je baas is, lijkt het me een rare situatie. Dan zijn jullie echt altijd samen.
Bedoel je met dit bovenstaande stukje dat we altijd samen zijn doordat hij mijn baas is?
Of bedoel je dat als ik naast hem wakker wil worden etc. èn hij tevens ook mijn baas is dat we dàn altijd samen zijn?
Anyway maakt eigenlijk weinig uit.
Feit is dat hij iemand is die ik van de 5 werkdagen het meeste zie, waar ik de meeste dingen mee doorneem en bespreek en waarmee ik dus automatisch een hechte band mee heb gekregen.
Komt ook door de situatie. Klein bedrijf en alles wat zijn vrouw deed doe ik nu zo ongeveer.
Ik kan me ook best verplaatsen in zijn gevoel en daarom denk ik dat hij dènkt dat hij verliefd is, maar het misschien niet eens is.
Hij vindt het bv. ook vreselijk om alleen thuis te zijn. Hij ziet me als een soort reddingsboei en verwart dat met verliefd zijn enz.
Denk ik....
Maar ook dat maakt niet uit. Het gaat erom wat ik denk, voel en wil.
zondag 9 mei 2010 om 23:56
Nee, ik bedoelde dat laatste. Stel je voor dat je een relatie zou hebben en dus zowel thuis als op het werk samen bent. Lijkt me wel apart.
Precies, het gaat om jou.
Ja ik kan me voorstellen dat het naar voor hem is, alleen, maar hij moet eenzaamheid niet verwarren met verliefdheid.
Dan moet hij echt zelf iets gaan ondernemen, in plaats van te proberen een relatie te krijgen terwijl hij nog niet echt verwerkt heeft wat er gebeurd is. t kost ook tijd.
Precies, het gaat om jou.
Ja ik kan me voorstellen dat het naar voor hem is, alleen, maar hij moet eenzaamheid niet verwarren met verliefdheid.
Dan moet hij echt zelf iets gaan ondernemen, in plaats van te proberen een relatie te krijgen terwijl hij nog niet echt verwerkt heeft wat er gebeurd is. t kost ook tijd.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 10 mei 2010 om 08:49
Nee inderdaad!
Ik probeer hem dus ook te laten inzien dat het helemaal niet zo gek is dat hij dènkt verliefd te zijn. Ik bedoel het zal niet de eerste persoon zijn die zoiets denkt doordat je toch samen een hele emotionele periode hebt meegemaakt.
En dat hij dus zal moeten leren om nu zijn leven anders te gaan leven. Leren leven zonder iemand die op hem wacht als hij klaar is met werken.
Wennen aan de nieuwe situatie van het alleen zijn en alleen dingen ondernemen en (her)ontdekken wat hij leuk vindt om te doen.
En later wellicht weer met iemand in zijn leven.
Ik begrijp dat gevoel van onrust en niet alleen thuis kunnen zijn ook heel goed, want ik heb dat ook meegemaakt. Weliswaar na een scheiding maar de praktijk is thuis dan hetzelfde: je bent ook ineens weer zonder partner.
En dat wennen, ècht wennen en er vrede mee krijgen kan wel een aantal jaren duren.
Alleen ziet hij dat nu (nog) niet.
En stel dat ik ooit wel meer voor hem ga voelen dan nog denk ik niet dat ik er wat mee ga doen, want ik vind mijn werk veel te leuk om deze baan op het spel te gaan zetten. En dat doe je als je een relatie zou krijgen met iemand die je werkgever is. Er lopen tenslotte veel relaties slecht af en hoe kun je in hemelsnaam dan nog normaal samen werken?
Nee, dat is gewoon geen optie voor me.
Ik probeer hem dus ook te laten inzien dat het helemaal niet zo gek is dat hij dènkt verliefd te zijn. Ik bedoel het zal niet de eerste persoon zijn die zoiets denkt doordat je toch samen een hele emotionele periode hebt meegemaakt.
En dat hij dus zal moeten leren om nu zijn leven anders te gaan leven. Leren leven zonder iemand die op hem wacht als hij klaar is met werken.
Wennen aan de nieuwe situatie van het alleen zijn en alleen dingen ondernemen en (her)ontdekken wat hij leuk vindt om te doen.
En later wellicht weer met iemand in zijn leven.
Ik begrijp dat gevoel van onrust en niet alleen thuis kunnen zijn ook heel goed, want ik heb dat ook meegemaakt. Weliswaar na een scheiding maar de praktijk is thuis dan hetzelfde: je bent ook ineens weer zonder partner.
En dat wennen, ècht wennen en er vrede mee krijgen kan wel een aantal jaren duren.
Alleen ziet hij dat nu (nog) niet.
En stel dat ik ooit wel meer voor hem ga voelen dan nog denk ik niet dat ik er wat mee ga doen, want ik vind mijn werk veel te leuk om deze baan op het spel te gaan zetten. En dat doe je als je een relatie zou krijgen met iemand die je werkgever is. Er lopen tenslotte veel relaties slecht af en hoe kun je in hemelsnaam dan nog normaal samen werken?
Nee, dat is gewoon geen optie voor me.
