Psyche
alle pijlers
Vriendschappen
dinsdag 3 oktober 2017 om 07:34
Onlangs heb ik een vriendschap verbroken met iemand waarmee ik niet echt verder meer kwam.
Het was erg moeilijk om afspraken met hem te maken en ik kreeg erg weinig hoogte van hem.
Tevens heeft hij ook behoorlijke problemen met blowen en drinken en is al vrij lang zonder werk.
Nou vind ik het erg vervelend voor hem, dat hij werkloos is.
Toch verbaasd het mij wel een beetje dat hij geen vrijwilligerswerk oid zou willen gaan doen.
Op deze manier raakt hij alleen maar meer in een isolement; wat ik erg naar voor hem vind.
Verder kreeg ik ook het gevoel dat ik met hem bleef hangen in een vicieuze cirkel en totaal niet meer verder kwam met hem.
De klik leek steeds meer te verdwijnen, ook nadat ik begin dit jaar een behoorlijk conflict met hem heb gehad.
Ook vind ik dat hij slecht tegen kritiek kan en hier niet goed mee omgaat.
Op den duur was het gewoon helemaal genoeg voor mij.
Spijt dat ik deze vriendschap heb verbroken, heb ik niet.
Wel heb ik ergens wat last van een schuldgevoel, wat aan me knaagt.
Het is nooit leuk om met iemand te breken en je kunt het nooit goed doen in zulke situaties
Vind vriendschappen (de laatste tijd wel een soort van 'stokpaardje' van me geworden....) vaak best wel erg complex.
Sommige vriendschappen zijn 'voor het leven', maar veel vriendschappen komen en gaan en dit kun je niet krampachtig in stand blijven houden (helemaal als je geen goed gevoel er meer bij hebt).
De laatste ca 15 a 17 jaar heb ik bepaalde vriendschappen gehad die (op langere termijn) niet goed voor mij bleken te zijn (dit leken haast toxische vriendschappen te zijn).
Zo bleek ik met sommige personen (uiteindelijk) niet op de juiste golflengte (meer) te zitten en het koste me steeds meer (negatieve) energie.
Op den duur konden bepaalde irritaties etc de overhand gaan krijgen en ik bleef hier vaak te lang mee doorlopen.
De klik werd steeds minder (voor mijn gevoel vooral dan) en uiteindelijk werd de behoefte om te 'breken' steeds groter.
Ik zocht geen contact meer en wilde het laten verwateren.
De 'andere partij' bleef echter maar contact zoeken, met als gevolg dat ik mij zodanig voor het blok gezet voelde, dat ik uiteindelijk toch reageerde.
Met als gevolg dat het met diegene(n) vroeg of laat escaleerde.
Vaak had dit dan ook een breuk als gevolg (ook doordat ik uiteindelijk mijn grenzen ging aangeven en/of diegene op zijn gedrag wees) en soms ook door conflictsituaties oid.
Vermijding is vaak niet goed en je kunt het beste maar op den duur grenzen aangeven en duidelijkheid gaan geven.
Toch heb ik eigenlijk nooit spijt gehad dat ik bepaalde vriendschappen heb verbroken.
Wel vond/vind ik het jammer dat het in de communicatie uiteindelijk zo spaak gelopen is.
Dit heeft mij best wel vaak achtervolgd (schuldgevoelens die aan mij knaagden etc).
Het blijft moeilijk om bepaalde vriendschappen vast te houden en soms kun je de grip op den duur totaal kwijtraken hierin.
Dat is wel iets wat mij erg kan frustreren.
Wat vinden jullie eigenlijk van vriendschappen?
En hoe gaan jullie hier mee om (ook met moeilijke situaties, zoals irritaties, geen klik meer voelen, uit elkaar groeien etc)?
Het was erg moeilijk om afspraken met hem te maken en ik kreeg erg weinig hoogte van hem.
Tevens heeft hij ook behoorlijke problemen met blowen en drinken en is al vrij lang zonder werk.
Nou vind ik het erg vervelend voor hem, dat hij werkloos is.
Toch verbaasd het mij wel een beetje dat hij geen vrijwilligerswerk oid zou willen gaan doen.
Op deze manier raakt hij alleen maar meer in een isolement; wat ik erg naar voor hem vind.
Verder kreeg ik ook het gevoel dat ik met hem bleef hangen in een vicieuze cirkel en totaal niet meer verder kwam met hem.
De klik leek steeds meer te verdwijnen, ook nadat ik begin dit jaar een behoorlijk conflict met hem heb gehad.
Ook vind ik dat hij slecht tegen kritiek kan en hier niet goed mee omgaat.
Op den duur was het gewoon helemaal genoeg voor mij.
Spijt dat ik deze vriendschap heb verbroken, heb ik niet.
Wel heb ik ergens wat last van een schuldgevoel, wat aan me knaagt.
Het is nooit leuk om met iemand te breken en je kunt het nooit goed doen in zulke situaties
Vind vriendschappen (de laatste tijd wel een soort van 'stokpaardje' van me geworden....) vaak best wel erg complex.
Sommige vriendschappen zijn 'voor het leven', maar veel vriendschappen komen en gaan en dit kun je niet krampachtig in stand blijven houden (helemaal als je geen goed gevoel er meer bij hebt).
De laatste ca 15 a 17 jaar heb ik bepaalde vriendschappen gehad die (op langere termijn) niet goed voor mij bleken te zijn (dit leken haast toxische vriendschappen te zijn).
Zo bleek ik met sommige personen (uiteindelijk) niet op de juiste golflengte (meer) te zitten en het koste me steeds meer (negatieve) energie.
Op den duur konden bepaalde irritaties etc de overhand gaan krijgen en ik bleef hier vaak te lang mee doorlopen.
De klik werd steeds minder (voor mijn gevoel vooral dan) en uiteindelijk werd de behoefte om te 'breken' steeds groter.
Ik zocht geen contact meer en wilde het laten verwateren.
De 'andere partij' bleef echter maar contact zoeken, met als gevolg dat ik mij zodanig voor het blok gezet voelde, dat ik uiteindelijk toch reageerde.
Met als gevolg dat het met diegene(n) vroeg of laat escaleerde.
Vaak had dit dan ook een breuk als gevolg (ook doordat ik uiteindelijk mijn grenzen ging aangeven en/of diegene op zijn gedrag wees) en soms ook door conflictsituaties oid.
Vermijding is vaak niet goed en je kunt het beste maar op den duur grenzen aangeven en duidelijkheid gaan geven.
Toch heb ik eigenlijk nooit spijt gehad dat ik bepaalde vriendschappen heb verbroken.
Wel vond/vind ik het jammer dat het in de communicatie uiteindelijk zo spaak gelopen is.
Dit heeft mij best wel vaak achtervolgd (schuldgevoelens die aan mij knaagden etc).
Het blijft moeilijk om bepaalde vriendschappen vast te houden en soms kun je de grip op den duur totaal kwijtraken hierin.
Dat is wel iets wat mij erg kan frustreren.
Wat vinden jullie eigenlijk van vriendschappen?
En hoe gaan jullie hier mee om (ook met moeilijke situaties, zoals irritaties, geen klik meer voelen, uit elkaar groeien etc)?
dinsdag 3 oktober 2017 om 08:28
dinsdag 3 oktober 2017 om 08:33
dinsdag 3 oktober 2017 om 09:19
Vrienden vergeef je, van vrienden kun je meer hebben dan van anderen, anders zijn het geen vrienden of tenminste niet voor lang.
Ik weet niet wat je bedoelt met toxische vriendschappen.
De laatste vriendschap die je hebt verbroken klinkt niet erg toxisch...eerder dat jij allerlei verwachtingen hebt van je vrienden en de lat erg hoog legt.
Niet erg vriendschappelijk dus.
Kijk eens naar je eigen rol in vriendschappen, wat draag jij persoonlijk bij aan het welslagen van een vriendschap?
Wat denk je dat er voor nodig is om langdurig met een ander mens bevriend te zijn en te blijven?
Wat s jouw aandeel?
Hoe communiceer je met elkaar, hoe schep je verbondenheid, hoe zorg jij ervoor dat de ander zich geaccepteerd voelt door jou?
Ik weet niet wat je bedoelt met toxische vriendschappen.
De laatste vriendschap die je hebt verbroken klinkt niet erg toxisch...eerder dat jij allerlei verwachtingen hebt van je vrienden en de lat erg hoog legt.
Niet erg vriendschappelijk dus.
Kijk eens naar je eigen rol in vriendschappen, wat draag jij persoonlijk bij aan het welslagen van een vriendschap?
Wat denk je dat er voor nodig is om langdurig met een ander mens bevriend te zijn en te blijven?
Wat s jouw aandeel?
Hoe communiceer je met elkaar, hoe schep je verbondenheid, hoe zorg jij ervoor dat de ander zich geaccepteerd voelt door jou?
dinsdag 3 oktober 2017 om 09:30
Waarom reageren mensen zo aanvallend op ts?
Vrienden die uit elkaar groeien is iets dat bij het leven hoort. Vriendschappen van de kleuterklas tot aan het bejaardentehuis zijn zeldzaam. Verschillende mensen passen bij verschillende fases in je leven.
Ik snap het idee van iets willen laten verwateren, de ander snapt de hint niet en blijft contact zoeken, en vervolgens moet jij uitleggen dat je er geen zin meer in hebt. Dat is vaak erg ongemakkelijk.
Laat het voortaan niet tot een confrontatie komen maar wees meteen duidelijk en eerlijk. En voel je er niet schuldig over als je het netjes hebt afgehandeld.
Wat betreft die vriend; ik zou me ook zorgen maken over veelvuldig drinken en blowen. Als je om iemand geeft wil je niet dat iemands gezondheid in gevaar komt.
Vrijwilligerswerk moet je liggen. Als je het leuk vind en anderen wilt helpen prima. Als je het alleen doet voor je cv of ‘karma’ dan vind ik het onzin.
Al zou ik hem wel aanraden om meerdere keren per week iets om handen te hebben en onder de mensen te komen. Dat kan ook sporten zijn.
Vrienden die uit elkaar groeien is iets dat bij het leven hoort. Vriendschappen van de kleuterklas tot aan het bejaardentehuis zijn zeldzaam. Verschillende mensen passen bij verschillende fases in je leven.
Ik snap het idee van iets willen laten verwateren, de ander snapt de hint niet en blijft contact zoeken, en vervolgens moet jij uitleggen dat je er geen zin meer in hebt. Dat is vaak erg ongemakkelijk.
Laat het voortaan niet tot een confrontatie komen maar wees meteen duidelijk en eerlijk. En voel je er niet schuldig over als je het netjes hebt afgehandeld.
Wat betreft die vriend; ik zou me ook zorgen maken over veelvuldig drinken en blowen. Als je om iemand geeft wil je niet dat iemands gezondheid in gevaar komt.
Vrijwilligerswerk moet je liggen. Als je het leuk vind en anderen wilt helpen prima. Als je het alleen doet voor je cv of ‘karma’ dan vind ik het onzin.
Al zou ik hem wel aanraden om meerdere keren per week iets om handen te hebben en onder de mensen te komen. Dat kan ook sporten zijn.
woensdag 4 oktober 2017 om 07:39
Heb bewust ervoor gekozen om gisteren niet te reageren.
Vind sommige reacties ronduit schokkend.
Vooral de reactie van 'gele suikerspin' vind ik absoluut niet kunnen.
Heb er geen behoefte aan om me zo te laten schofferen.
Verder hou ik het hier voor gezien, want op deze manier wil ik mij niet laten bejegenen.
Vind sommige reacties ronduit schokkend.
Vooral de reactie van 'gele suikerspin' vind ik absoluut niet kunnen.
Heb er geen behoefte aan om me zo te laten schofferen.
Verder hou ik het hier voor gezien, want op deze manier wil ik mij niet laten bejegenen.
vrijdag 6 oktober 2017 om 14:04
disco_dip schreef: ↑03-10-2017 09:30Waarom reageren mensen zo aanvallend op ts?
Vrienden die uit elkaar groeien is iets dat bij het leven hoort. Vriendschappen van de kleuterklas tot aan het bejaardentehuis zijn zeldzaam. Verschillende mensen passen bij verschillende fases in je leven.
Ik snap het idee van iets willen laten verwateren, de ander snapt de hint niet en blijft contact zoeken, en vervolgens moet jij uitleggen dat je er geen zin meer in hebt. Dat is vaak erg ongemakkelijk.
Laat het voortaan niet tot een confrontatie komen maar wees meteen duidelijk en eerlijk. En voel je er niet schuldig over als je het netjes hebt afgehandeld.
Wat betreft die vriend; ik zou me ook zorgen maken over veelvuldig drinken en blowen. Als je om iemand geeft wil je niet dat iemands gezondheid in gevaar komt.
Vrijwilligerswerk moet je liggen. Als je het leuk vind en anderen wilt helpen prima. Als je het alleen doet voor je cv of ‘karma’ dan vind ik het onzin.
Al zou ik hem wel aanraden om meerdere keren per week iets om handen te hebben en onder de mensen te komen. Dat kan ook sporten zijn.
Wil toch nog laten weten dat ik deze reactie erg kan waarderen en mij hier dan ook zeker bij wil aansluiten.
In al mijn emoties (van enkele dagen terug) heb ik dit helaas niet eerder kenbaar kunnen maken; het doet me echter goed.
vrijdag 6 oktober 2017 om 14:06
disco_dip schreef: ↑03-10-2017 09:30Ik snap het idee van iets willen laten verwateren, de ander snapt de hint niet en blijft contact zoeken, en vervolgens moet jij uitleggen dat je er geen zin meer in hebt. Dat is vaak erg ongemakkelijk.
Laat het voortaan niet tot een confrontatie komen maar wees meteen duidelijk en eerlijk. En voel je er niet schuldig over als je het netjes hebt afgehandeld.
Dit vind ik ook een een zeer goed advies en dit wil ik dan ook zeker ter harte gaan nemen!
vrijdag 6 oktober 2017 om 20:19
Vrienden maken vind ik lastig. Sinds mijn puberteit heb ik al niet gauw een klik meer met mensen. Veel leeftijdsgenoten zitten in andere fases dan ik. Sinds een paar jaar heb weer een klein aantal vriendschappen.
Ik heb nog 1 jeugdvriendin over. We zijn nu 22 jaar bevriend, maar voor mij is ze kennis geworden. We zijn uit elkaar gegroeid merk ik. Het is dat zij me blijft uitnodigen voor haar verjaardag en ik haar daarom maar terug vraag. Toen ik 30 werd was ze ook op mijn feest. Samen met haar vriend. Ze kwamen wat later en er was geen plek meer aan de tafel waar ik met mijn nieuwe vriendinnen zat. Zij zaten met z'n tweeën en uit plichtsgevoel ben ik af en toe bij die 2 gaan zitten. Terwijl ik het aan "mijn" tafel veel gezelliger had. Want ja, ze komt wel speciaal voor mij. Dan moet ik toch even laten merken dat ik haar waardeer. We lachten af en toe schaapachtig naar elkaar en de gesprekken hadden weinig inhoud. Toen zij dit jaar 30 werd ben ik ook gevraagd. Het zou een etentje zijn en daarna dansen. Van beide dingen houd ik niet van en heb gezegd dat ik slecht tegen drukte kan en niet graag tussen allemaal vreemden zit. Ze zei dat ik 's middags ook even apart kon komen. Dat heb ik gedaan. Een gebakje eten, bijkletsen en weer weg voor het echte feest begon. Was wel relaxt. Dan heb ik toch even mijn neus laten zien. Het contact verbreken vind ik net weer iets TE. Ik denk omdat we elkaar al zo lang kennen.
Wat ik wel belangrijk vind in vriendschappen is dat je interesses kunt delen. Anders werkt het niet voor mij. Hoeft niet alles te zijn. De dingen die we niet gemeenschappelijk hebben doen we met een ander of alleen.
Ik vind het wel frappant dat ik met een stukgelopen vriendschap de meeste uitjes had en die ook het vaakst kon. Maar juist met haar had ik weinig moeite dat het over was. Waarschijnlijk omdat zij begon te claimen en ik daar gauw klaar mee was. En ik ken haar nog maar 3 jaar.
Bij mijn basisschoolvriendinnen heb ik jaren op een comeback gehoopt terwijl ik daar regelmatig heb. Terwijl zij het niet altijd zo nauw namen met afspreken. Daar was ik soms het 5e wiel. Maar daar heb ik meer historie mee.
Ik heb nog 1 jeugdvriendin over. We zijn nu 22 jaar bevriend, maar voor mij is ze kennis geworden. We zijn uit elkaar gegroeid merk ik. Het is dat zij me blijft uitnodigen voor haar verjaardag en ik haar daarom maar terug vraag. Toen ik 30 werd was ze ook op mijn feest. Samen met haar vriend. Ze kwamen wat later en er was geen plek meer aan de tafel waar ik met mijn nieuwe vriendinnen zat. Zij zaten met z'n tweeën en uit plichtsgevoel ben ik af en toe bij die 2 gaan zitten. Terwijl ik het aan "mijn" tafel veel gezelliger had. Want ja, ze komt wel speciaal voor mij. Dan moet ik toch even laten merken dat ik haar waardeer. We lachten af en toe schaapachtig naar elkaar en de gesprekken hadden weinig inhoud. Toen zij dit jaar 30 werd ben ik ook gevraagd. Het zou een etentje zijn en daarna dansen. Van beide dingen houd ik niet van en heb gezegd dat ik slecht tegen drukte kan en niet graag tussen allemaal vreemden zit. Ze zei dat ik 's middags ook even apart kon komen. Dat heb ik gedaan. Een gebakje eten, bijkletsen en weer weg voor het echte feest begon. Was wel relaxt. Dan heb ik toch even mijn neus laten zien. Het contact verbreken vind ik net weer iets TE. Ik denk omdat we elkaar al zo lang kennen.
Wat ik wel belangrijk vind in vriendschappen is dat je interesses kunt delen. Anders werkt het niet voor mij. Hoeft niet alles te zijn. De dingen die we niet gemeenschappelijk hebben doen we met een ander of alleen.
Ik vind het wel frappant dat ik met een stukgelopen vriendschap de meeste uitjes had en die ook het vaakst kon. Maar juist met haar had ik weinig moeite dat het over was. Waarschijnlijk omdat zij begon te claimen en ik daar gauw klaar mee was. En ik ken haar nog maar 3 jaar.
Bij mijn basisschoolvriendinnen heb ik jaren op een comeback gehoopt terwijl ik daar regelmatig heb. Terwijl zij het niet altijd zo nauw namen met afspreken. Daar was ik soms het 5e wiel. Maar daar heb ik meer historie mee.
zondag 8 oktober 2017 om 13:09
hoe kan je je nou schuldig voelen na het verbreken van n vriendschap?
was je zelf niet helemaal eerlijk? of speelde er andere dingen?
er zijn niet veel mensen waarmee ik echt verbreek maar als ze te ver gaan verbreek ik idd de vriendschap.
zo had ik n vriendin die er helemaal n zooitje van maakte en dan anderen de schuld daarvan gaf. haha
iedereen ziet wie ze werkelijk is
was je zelf niet helemaal eerlijk? of speelde er andere dingen?
er zijn niet veel mensen waarmee ik echt verbreek maar als ze te ver gaan verbreek ik idd de vriendschap.
zo had ik n vriendin die er helemaal n zooitje van maakte en dan anderen de schuld daarvan gaf. haha
iedereen ziet wie ze werkelijk is
zondag 8 oktober 2017 om 15:52
Ik had ook zo'n vriendin. Een collega-vriendin stuurde ineens een teleurgestelde mail. Het leek erop dat ze verwachtte dat ze nr. 1 was en dat ik een aantal voor mij belangrijke dingen liet vallen voor haar. Dat deed ik niet en daardoor was ze erg gekwetst. Ze stuurde nog een paar steeds bozere mails. Ze ging de ruzie ook in haar werk betrekken. Mij zwart lopen maken bij collega's. Ineens was niks meer goed aan me. Ik zag het uit de hand lopen en ben met heel onze correspondentie naar de baas gegaan. Ze heeft een gesprek gehad en laat me nu met rust. Alleen het hoognodige zeggen we tegen elkaar.loveher schreef: ↑08-10-2017 13:09hoe kan je je nou schuldig voelen na het verbreken van n vriendschap?
was je zelf niet helemaal eerlijk? of speelde er andere dingen?
er zijn niet veel mensen waarmee ik echt verbreek maar als ze te ver gaan verbreek ik idd de vriendschap.
zo had ik n vriendin die er helemaal n zooitje van maakte en dan anderen de schuld daarvan gaf. haha
iedereen ziet wie ze werkelijk is
zondag 8 oktober 2017 om 17:27
Zou hier toch nog even op willen reageren.loveher schreef: ↑08-10-2017 13:09hoe kan je je nou schuldig voelen na het verbreken van n vriendschap?
was je zelf niet helemaal eerlijk? of speelde er andere dingen?
er zijn niet veel mensen waarmee ik echt verbreek maar als ze te ver gaan verbreek ik idd de vriendschap.
zo had ik n vriendin die er helemaal n zooitje van maakte en dan anderen de schuld daarvan gaf. haha
iedereen ziet wie ze werkelijk is
Zelf ben ik helemaal eerlijk geweest en heb mijn gevoelens en grenzen duidelijk aangegeven naar hem toe (en je moet eens weten hoe zwaar ik dit vond).
Verder moet ik ook concluderen dat deze persoon zich nogal in de slachtofferrol plaatst en nogal vaak met het vingertje naar een ander wijst.
Hij verplaatst zich nooit eens in anderen, begrijpt anderen nooit en kijkt nooit naar zijn eigen handelen etc.
Dit heb ik ook van andere personen moeten horen, die met hem omgingen.
