Psyche
alle pijlers
vroeger gepest
vrijdag 14 september 2007 om 15:22
Ik ben 27 en mijn vriend en ik willen graag kinderen.Ik draag een stukje geschiedenis mee,waardoor ik twijfel aan mij keus.
Ik ben van mijn 13 tot mijn 15 gepest om mijn uiterlijk.
2 jaar lang ben ik uitgescholden,buitengesloten en genegeerd.Ik ben mede hierdoor van deze school af gegaan.
Daarna is mijn leven aanzienlijk veranderd en ben ik bijna nooit meer gepest.Toch is het een stukje verleden wat ik blijkbaar nog niet verwerkt heb.Ik merk het aan de kleinste dingen
Ik heb zo nu en dan nachtmerries over vroeger.
Mijn dromen gaan vaak over ruzie's en er niet bijhoren.
Ik wil heel graag aardig gevonden worden( dat heeft iedereen,maar volgens mij heb ik het extreem)
Ik vergelijk mij alijd met anderen,vind iedereen leuker en knapper dan mijzelf..
Meet mijn populariteit aan het aantal afspraken dat ik heb.
Ben jaloers als mensen om mij heen heel veel afspraakjes hebben en ik niet.
Als iets niet loopt zo als ik het wil,komt meteen die gedachte van vroeger naar boven( zie nou wel,je bent anders daarom/wil of lukt het niet)
Ik probeer de delen van mijn uiterlijk waar ik mee gespest ben te verbergen.
Ik let altijd heel erg op of andere mensen naar mij kijken.
Wil veel aandacht( ben op een feestje met veel mensen,en als ik dan ff niemand heb om mee te praten,raak ik in paniek)
Let wel niemand merkt dit bovenstaande aan mij.
Ik ben een spontane vlotte meid die graag onder de mensen is.
Toch denk ik dat ik niet goed bezig ben.
En even terugkomend op de de eerste zin van mijn verhaal.
Ik weet niet of ik wel een kind durf te krijgen.
Stel het lijkt op mij,wordt het dan ook gepest?
Kan ik dit wel aan?
Kan ik mijn kind wel steunen?
Ik schaam mij voor deze gedachten
Wat vinden jullie
Ik ben van mijn 13 tot mijn 15 gepest om mijn uiterlijk.
2 jaar lang ben ik uitgescholden,buitengesloten en genegeerd.Ik ben mede hierdoor van deze school af gegaan.
Daarna is mijn leven aanzienlijk veranderd en ben ik bijna nooit meer gepest.Toch is het een stukje verleden wat ik blijkbaar nog niet verwerkt heb.Ik merk het aan de kleinste dingen
Ik heb zo nu en dan nachtmerries over vroeger.
Mijn dromen gaan vaak over ruzie's en er niet bijhoren.
Ik wil heel graag aardig gevonden worden( dat heeft iedereen,maar volgens mij heb ik het extreem)
Ik vergelijk mij alijd met anderen,vind iedereen leuker en knapper dan mijzelf..
Meet mijn populariteit aan het aantal afspraken dat ik heb.
Ben jaloers als mensen om mij heen heel veel afspraakjes hebben en ik niet.
Als iets niet loopt zo als ik het wil,komt meteen die gedachte van vroeger naar boven( zie nou wel,je bent anders daarom/wil of lukt het niet)
Ik probeer de delen van mijn uiterlijk waar ik mee gespest ben te verbergen.
Ik let altijd heel erg op of andere mensen naar mij kijken.
Wil veel aandacht( ben op een feestje met veel mensen,en als ik dan ff niemand heb om mee te praten,raak ik in paniek)
Let wel niemand merkt dit bovenstaande aan mij.
Ik ben een spontane vlotte meid die graag onder de mensen is.
Toch denk ik dat ik niet goed bezig ben.
En even terugkomend op de de eerste zin van mijn verhaal.
Ik weet niet of ik wel een kind durf te krijgen.
Stel het lijkt op mij,wordt het dan ook gepest?
Kan ik dit wel aan?
Kan ik mijn kind wel steunen?
Ik schaam mij voor deze gedachten
Wat vinden jullie
vrijdag 14 september 2007 om 15:34
Beste Amy80,
Heb je er al eens over nagedacht om dit met een psychologe te delen? Ik denk dat je twijfels menselijk zijn maar ook wijs wat betreft 'zelfkennis'. Ik denk dat je zeker wel kunt proberen een kindje te krijgen maar ik denk ook dat het kindje een nog beter leven kan krijgen wanneer jij 'verwerkt' hebt wat je nu af en toe belemmerd optimaal te leven. Zo ben je leuker voor jezelf en een leuker voorbeeld voor je kindje.
Ikzelf heb dit ook besloten en na 6 maanden therapie ben ik een ander persoon geworden, rustiger, zachter en ben ik onzekerheden, angsten ed. grotendeels kwijt. Als ik ooit wakker word met het gevoel dat ik klaar ben om moeder te worden ga ik het proberen. Voor een psycholoog hoef je geen 'wrak' te zijn en het kan heel veel leuke en fijne inzichten geven waar je zelf ook nog leuker van word
Succes ermee!
Liefs.
Heb je er al eens over nagedacht om dit met een psychologe te delen? Ik denk dat je twijfels menselijk zijn maar ook wijs wat betreft 'zelfkennis'. Ik denk dat je zeker wel kunt proberen een kindje te krijgen maar ik denk ook dat het kindje een nog beter leven kan krijgen wanneer jij 'verwerkt' hebt wat je nu af en toe belemmerd optimaal te leven. Zo ben je leuker voor jezelf en een leuker voorbeeld voor je kindje.
Ikzelf heb dit ook besloten en na 6 maanden therapie ben ik een ander persoon geworden, rustiger, zachter en ben ik onzekerheden, angsten ed. grotendeels kwijt. Als ik ooit wakker word met het gevoel dat ik klaar ben om moeder te worden ga ik het proberen. Voor een psycholoog hoef je geen 'wrak' te zijn en het kan heel veel leuke en fijne inzichten geven waar je zelf ook nog leuker van word
Succes ermee!
Liefs.
vrijdag 14 september 2007 om 21:23
Hoihoi,
Ik kan me je gedachten heel goed voorstellen. Ik ben op de middelbare school ook heel lang gepest en dit heeft zo zijn sporen achter gelaten. Ik heb een laag zelfbeeld, heb weinig zelfvertrouwen etc. Momenteel kamp ik ook met geestelijke problemen(concrete diagnose nog niet gesteld en ik denk ook niet dat het direct met mijn 'pest' verleden te maken heeft, wellicht wel indirect).
Wel heb ik een dochter van nu anderhalf. Een schatje....waarvan ik uiteraard hoop dat ze nooit en te nimmer gepest gaat worden. Toch ben ik daar ook wel eens bang voor, zonder dat ik daar een echte reden voor heb. Het is tot nu toe een heel sociaal kind(dat zegt ook niet alles dat begrijp ik heel goed). Ik moet er ook niet achter komen dat zij later kinderen pest, dat zou ik ontzettend erg vinden!
Misschien kun je idd eens je verhaal bespreken met je huisarts om eens te kijken of idd therapie iets voor je is. Ik heb verder helaas niet echt tips voor je....
Josje
Ik kan me je gedachten heel goed voorstellen. Ik ben op de middelbare school ook heel lang gepest en dit heeft zo zijn sporen achter gelaten. Ik heb een laag zelfbeeld, heb weinig zelfvertrouwen etc. Momenteel kamp ik ook met geestelijke problemen(concrete diagnose nog niet gesteld en ik denk ook niet dat het direct met mijn 'pest' verleden te maken heeft, wellicht wel indirect).
Wel heb ik een dochter van nu anderhalf. Een schatje....waarvan ik uiteraard hoop dat ze nooit en te nimmer gepest gaat worden. Toch ben ik daar ook wel eens bang voor, zonder dat ik daar een echte reden voor heb. Het is tot nu toe een heel sociaal kind(dat zegt ook niet alles dat begrijp ik heel goed). Ik moet er ook niet achter komen dat zij later kinderen pest, dat zou ik ontzettend erg vinden!
Misschien kun je idd eens je verhaal bespreken met je huisarts om eens te kijken of idd therapie iets voor je is. Ik heb verder helaas niet echt tips voor je....
Josje
zondag 16 september 2007 om 12:05
Hoi,
Zal er eens over nadenken of therapie wat voor mij is.
Creatiefje slaat wel de spijker op zijn kop.
Ik ben inderdaad niet altijd even leuk voor mijzelf (of voor mijn partner). Mag graag mijzelf (of andere mensen afkraken in de hoop dat ik mij dan beter te voel
Vaak werkt dit avenrechts,vind mijzelf na die tijd helemaal niet leuk.
Bedankt voor jullie reacties
greetzzz Amy
Zal er eens over nadenken of therapie wat voor mij is.
Creatiefje slaat wel de spijker op zijn kop.
Ik ben inderdaad niet altijd even leuk voor mijzelf (of voor mijn partner). Mag graag mijzelf (of andere mensen afkraken in de hoop dat ik mij dan beter te voel
Vaak werkt dit avenrechts,vind mijzelf na die tijd helemaal niet leuk.
Bedankt voor jullie reacties
greetzzz Amy
zondag 16 september 2007 om 15:29
Lieve Amy,
Ik heb ook niet echt tips voor je, maar ik wilde je toch even een hart onder de riem steken. Ook ik heb een rottijd gehad op de middelbare school en ik kan me in veel van jouw verhaal vinden. Ik ben van jouw leeftijd en manlief en ik zijn aan het proberen kindjes te maken. Ik ben er zelf niet echt bang voor. Manlief is knapper dan ik, dus ik hoop dat de baby veel van hem heeft.
Ik ben ook niet lelijk objectief gezien (denk ik), maar ik voel me dat meestal wel. Kinderen zijn gewoon heel gemeen. Word je er nu op volwassen leeftijd nog mee gepest? Vast niet. Je voelt je er onzeker over, maar niet veel mensen zullen je er nu nog op aanspreken. Het hangt heel erg van de kinderen af (en van hun opvoeding). Ik ben op de lagere school nooit gepest en heb daar een geweldige tijd gehad. Ik had veel vriendinnetjes en een leuke klas. En toen ging ik naar de middelbare school. Tja, toen ging het mis. Ik had een bril, kort haar en ik was iets te dik. Ja, dan ben je het haasje. Hoewel brillen tegenwoordig hartstikke leuk zijn, kort haar heel hip is en bijna iedereen wel iets te zwaar is. Ik draag inmiddels geen bril meer en mijn haar is lang(er), maar te zwaar ben ik nog steeds. Ik heb me erbij neergelegd dat ik nooit een maatje 36 zal krijgen, maar het blijft wel steken. Ik voel me ook altijd minder waard dan een ander hoewel ik verstandelijk beredeneerd ook wel weet dat dat nergens op slaat.
Ik hoop dat je (net als ik) een lieve vriend hebt die je nukken en je zelfspot begrijpt en die je regelmatig vertelt dat hij je mooi vindt. Want dat ben je echt wel. En als hij dat niet doet, geef dan aan dat je dat nodig hebt. Mijn man vertelt me dagelijks dat hij me de mooiste van de hele wereld vindt. Nu weet ik natuurlijk ook wel dat dat niet zo is (serieus, ik ben maar heel gewoon en niks bijzonders qua uiterlijk), maar het helpt wel iets. Ik probeer altijd als ik mezelf weer eens omlaag haal te denken: maar ik heb een man die mij geweldig vindt, ik heb een leuke familie, een leuke baan, veel leuke vriendinnen, een leuke kat, een leuk huis, etc. etc. Count your blessings, zeg maar... Ik hoop dat jouw je vriend jou dat gevoel kan geven, want dat verdien je en dat heb je nodig...
Wat therapie betreft: ik heb er geen ervaring mee, maar het kan vast geen kwaad. Ik wens je veel sterkte toe. En wat kinderen bereft: het is nooit de schuld van jou(w kind), het hangt heel erg van de klas af (denk ik). Als je je kind maar een veilige haven kan bieden en een liefdevol gezin komt het vast goed.
Hou je taai, meid.
xx B80
Ik heb ook niet echt tips voor je, maar ik wilde je toch even een hart onder de riem steken. Ook ik heb een rottijd gehad op de middelbare school en ik kan me in veel van jouw verhaal vinden. Ik ben van jouw leeftijd en manlief en ik zijn aan het proberen kindjes te maken. Ik ben er zelf niet echt bang voor. Manlief is knapper dan ik, dus ik hoop dat de baby veel van hem heeft.
Ik ben ook niet lelijk objectief gezien (denk ik), maar ik voel me dat meestal wel. Kinderen zijn gewoon heel gemeen. Word je er nu op volwassen leeftijd nog mee gepest? Vast niet. Je voelt je er onzeker over, maar niet veel mensen zullen je er nu nog op aanspreken. Het hangt heel erg van de kinderen af (en van hun opvoeding). Ik ben op de lagere school nooit gepest en heb daar een geweldige tijd gehad. Ik had veel vriendinnetjes en een leuke klas. En toen ging ik naar de middelbare school. Tja, toen ging het mis. Ik had een bril, kort haar en ik was iets te dik. Ja, dan ben je het haasje. Hoewel brillen tegenwoordig hartstikke leuk zijn, kort haar heel hip is en bijna iedereen wel iets te zwaar is. Ik draag inmiddels geen bril meer en mijn haar is lang(er), maar te zwaar ben ik nog steeds. Ik heb me erbij neergelegd dat ik nooit een maatje 36 zal krijgen, maar het blijft wel steken. Ik voel me ook altijd minder waard dan een ander hoewel ik verstandelijk beredeneerd ook wel weet dat dat nergens op slaat. Ik hoop dat je (net als ik) een lieve vriend hebt die je nukken en je zelfspot begrijpt en die je regelmatig vertelt dat hij je mooi vindt. Want dat ben je echt wel. En als hij dat niet doet, geef dan aan dat je dat nodig hebt. Mijn man vertelt me dagelijks dat hij me de mooiste van de hele wereld vindt. Nu weet ik natuurlijk ook wel dat dat niet zo is (serieus, ik ben maar heel gewoon en niks bijzonders qua uiterlijk), maar het helpt wel iets. Ik probeer altijd als ik mezelf weer eens omlaag haal te denken: maar ik heb een man die mij geweldig vindt, ik heb een leuke familie, een leuke baan, veel leuke vriendinnen, een leuke kat, een leuk huis, etc. etc. Count your blessings, zeg maar... Ik hoop dat jouw je vriend jou dat gevoel kan geven, want dat verdien je en dat heb je nodig...
Wat therapie betreft: ik heb er geen ervaring mee, maar het kan vast geen kwaad. Ik wens je veel sterkte toe. En wat kinderen bereft: het is nooit de schuld van jou(w kind), het hangt heel erg van de klas af (denk ik). Als je je kind maar een veilige haven kan bieden en een liefdevol gezin komt het vast goed.
Hou je taai, meid.
xx B80
woensdag 26 september 2007 om 18:13
hallo,
ik heb helemaal hetzelfde als jou,
ben vroeger ook gepest en voel me daar heel onzeker over!!!
ik kan alleen zeggen ga een praten met een maatschappelijk werkster ik doe het ook en het helpt echt!!!!!
ook ga ik nu een curces doen doe heet vrouwen en grenzen.
www.stichtingkwadraas.nl misschien ook iets voor jou!!!!
succes Barbarella
ik heb helemaal hetzelfde als jou,
ben vroeger ook gepest en voel me daar heel onzeker over!!!
ik kan alleen zeggen ga een praten met een maatschappelijk werkster ik doe het ook en het helpt echt!!!!!
ook ga ik nu een curces doen doe heet vrouwen en grenzen.
www.stichtingkwadraas.nl misschien ook iets voor jou!!!!
succes Barbarella
woensdag 26 september 2007 om 22:19
Het gevoel "er niet bij te horen" is herkenbaar, ik heb namelijk ook niet echt een supermiddelbare schooltijd gehad. Maar nu ik dertig ben, hoor ik dat van zoveel mensen! En wat mijn vader vroeger tegen me zei, is waar: degenen met de grootste mond zijn het onzekerst.
Daar had je toen niet zoveel aan, voor jou hebben ze een hoop verpest. Medelijden hoef je dus niet met ze te hebben. Maar probeer erboven te staan. En wees niet bang om kinderen te krijgen. Ieder mens is anders en je kunt toch nooit inschatten waaraan het pesten precies ligt. Sommige van de vroeger kwelgeesten waren echt niet moeders mooiste!
Probeer je toekomstige zoon/dochter wel weerbaar te maken, want kinderen met een zacht karakter hebben het vaak het moeilijkst.
Hebben ze echter een goede thuisbasis met 2 ouders om op terug te vallen, dan helpt dat al een heel eind.
Daar had je toen niet zoveel aan, voor jou hebben ze een hoop verpest. Medelijden hoef je dus niet met ze te hebben. Maar probeer erboven te staan. En wees niet bang om kinderen te krijgen. Ieder mens is anders en je kunt toch nooit inschatten waaraan het pesten precies ligt. Sommige van de vroeger kwelgeesten waren echt niet moeders mooiste!
Probeer je toekomstige zoon/dochter wel weerbaar te maken, want kinderen met een zacht karakter hebben het vaak het moeilijkst.
Hebben ze echter een goede thuisbasis met 2 ouders om op terug te vallen, dan helpt dat al een heel eind.
vrijdag 28 september 2007 om 21:19
Ik herken het ook, ik werd genegeerd en buitengesloten op de lagere school. Als ik eraan terugdenk denk ik ook weleens, wat gemeen eigenlijk... Maar tegelijk denk ik, als ik beter had geweten hoe ik me sterk op had kunnen stellen had ik me naar aanleiding van de pesterijen misschien ook niet als slachtoffer opgesteld. Ik werd er juist verlegener en stiller van, alsof ik ze gelijk gaf.
Mijn huidige vriend vertelde eens dat hij op de middelbare school heel erg gepest is en ik snapte daar niks van. En ik heb het achteraf van meer mensen gehoord. Terwijl het leuke, gewone mensen zijn.
Blijkbaar is er bij iedereen wel iets te vinden, in innerlijk of uiterlijk, waarmee hij/zij gepest kan worden. Het zit 'm waarschijnlijk in de reactie van diegene hoeveel succes de pesters daarmee hebben. Weerbaar maken lijkt dus een goed idee, plus een veilig thuis bieden waarin je kinderen het gevoel hebben met hun verhaal te kunnen komen voor luisterend oor en steun.
Mijn huidige vriend vertelde eens dat hij op de middelbare school heel erg gepest is en ik snapte daar niks van. En ik heb het achteraf van meer mensen gehoord. Terwijl het leuke, gewone mensen zijn.
Blijkbaar is er bij iedereen wel iets te vinden, in innerlijk of uiterlijk, waarmee hij/zij gepest kan worden. Het zit 'm waarschijnlijk in de reactie van diegene hoeveel succes de pesters daarmee hebben. Weerbaar maken lijkt dus een goed idee, plus een veilig thuis bieden waarin je kinderen het gevoel hebben met hun verhaal te kunnen komen voor luisterend oor en steun.
zaterdag 29 september 2007 om 01:24
Ik wil jullie bedanken voor alle reacties.Stiekem voel ik mij gesteunt in het feit dat ik niet de enige ben die gepest is.Mijn ouders hebben mij toendertijd wel goed gesteund,maar van school hoefde ik niks te verwachten.Ik weet wel dat iedereen gepest kan worden.Ik werd immers na het verlaten van deze school niet meer gepest en dat terwijl ik niks veranderd ben..Een vriendin van mij is vroeger ook gepest terwijl ze een super mooie meid is.
Ik ben gewoon bang dat ,mocht mijn kind ook gepest worden,alles bij mij weer naar boven komt.Ik heb ook altijd het idee dat veel mensen gewoon voor een kindje gaan en hopen dat het gezond is.Ik ga een stap verder en hoop dat mijn kindje er leuk uit ziet.Ik ben daar ook heel erg mee bezig...
Het ene moment denk ik,ach wat de hek (bv als iemand zegt dat ik er leuk uit zie,of als ik een foto zie waar ik leuk opsta) Maar als ik bv een foto zie waar ik lelijk opsta of iemand maakt een opmerking dan durf ik ineens niet meer..
groetjes Amy
Ik ben gewoon bang dat ,mocht mijn kind ook gepest worden,alles bij mij weer naar boven komt.Ik heb ook altijd het idee dat veel mensen gewoon voor een kindje gaan en hopen dat het gezond is.Ik ga een stap verder en hoop dat mijn kindje er leuk uit ziet.Ik ben daar ook heel erg mee bezig...
Het ene moment denk ik,ach wat de hek (bv als iemand zegt dat ik er leuk uit zie,of als ik een foto zie waar ik leuk opsta) Maar als ik bv een foto zie waar ik lelijk opsta of iemand maakt een opmerking dan durf ik ineens niet meer..
groetjes Amy
zaterdag 29 september 2007 om 18:13
ik ben vroeger ook gepest
mede hierdoor heb ik een sociale fobie ontwikkeld op mijn 24e
sluipend begonnen,en opeens durfde ik niet meer naar buiten
na psychotherapie,assertiviteitstraining,ben ik weer de oude geworden
nee,
ik ben zelfverzekerder geworden,accepteer mezelf
mijn zelfbeeld is niet meer zo laag
ik vind mezelf echt niet de mooiste en beste,maar vind mezelf niet meer superlelijk zoals ik altijd dacht
weet je,pesetrs zijn volgens mij echt onzeker,en doen ze pesten om erbij te horen
als ik soms nog weleens een van vroeger tegenkom,lach ik ze in het gezicht uit(bij wijze van spreken!)
die misselijke mensen,die zo popijopi waren,daar is meestal niks meer van over
degene wat altijd zeiden,lelijk dik kind,
moeten zichzelf eens goed gaan bekijken!
meestal is er niks meer van over
en wie het laatst lacht,lacht het best!
ik was niet assertief,had geen zelfvertrouwen,dat maakt het al makkelijker om diegene te pesten
maar nog steeds vraag ik me af,waarom mensen zo gemeen kunnen zijn
om zichzelf beter te laten voelen.......
weet je,'
het zou zonde zijn om geen moeder te worden,vanwege die minkukels van vroeger!
laat je leven er niet door leiden,
als je kind mischien gepest zou worden,herken je het eerder
ben je bang dat alles terugkomt,kijk voor een therapie,om het verleden af te sluiten!
maar laat het verleden niet je heden beinvloeden!
veel te zonde!
ga lekker genieten van je leven!!
je bent de moeite waard!
ik ken je wel niet,maar meen het wel!
liefs,ellen
mede hierdoor heb ik een sociale fobie ontwikkeld op mijn 24e
sluipend begonnen,en opeens durfde ik niet meer naar buiten
na psychotherapie,assertiviteitstraining,ben ik weer de oude geworden
nee,
ik ben zelfverzekerder geworden,accepteer mezelf
mijn zelfbeeld is niet meer zo laag
ik vind mezelf echt niet de mooiste en beste,maar vind mezelf niet meer superlelijk zoals ik altijd dacht
weet je,pesetrs zijn volgens mij echt onzeker,en doen ze pesten om erbij te horen
als ik soms nog weleens een van vroeger tegenkom,lach ik ze in het gezicht uit(bij wijze van spreken!)
die misselijke mensen,die zo popijopi waren,daar is meestal niks meer van over
degene wat altijd zeiden,lelijk dik kind,
moeten zichzelf eens goed gaan bekijken!
meestal is er niks meer van over
en wie het laatst lacht,lacht het best!
ik was niet assertief,had geen zelfvertrouwen,dat maakt het al makkelijker om diegene te pesten
maar nog steeds vraag ik me af,waarom mensen zo gemeen kunnen zijn
om zichzelf beter te laten voelen.......
weet je,'
het zou zonde zijn om geen moeder te worden,vanwege die minkukels van vroeger!
laat je leven er niet door leiden,
als je kind mischien gepest zou worden,herken je het eerder
ben je bang dat alles terugkomt,kijk voor een therapie,om het verleden af te sluiten!
maar laat het verleden niet je heden beinvloeden!
veel te zonde!
ga lekker genieten van je leven!!
je bent de moeite waard!
ik ken je wel niet,maar meen het wel!
liefs,ellen
