Psyche
alle pijlers
Waar komt die angst ineens vandaan?
woensdag 11 april 2018 om 06:36
Hi allemaal,
Zit ik dan... Inmiddels al een tijdje wakker, al sinds 3 uren voordat mijn wekker eigenlijk gaat. Ik ben bang, ik pieker, ik voel een negatieve waas over me heen.
Sinds vorig jaar werk ik als verpleegkundige met kinderen. Sinds kort ben ik net begonnen met de studie tot kinderverpleegkundige. Ik vind het geweldig!
Vorige week leek er ineens een knop in mijn hoofd om te gaan. Waar ik mij normaliter niet snel druk maak, ging er dit keer van alles door me heen. Ik voelde spanning en angst en ik begon ontzettend te piekeren: kan ik dit wel aan, is het niet te veel, als ik moet stoppen, dan ben ik mijn werkgever een boete verschuldigd voor de opleiding, dan ben ik mijn prachtige baan kwijt, wat moet ik dan gaan doen enz. enz. Gedachten en gevoelens waar ik niet bepaald vrolijk van word. Ik ben bang dat er psychisch iets met mij aan de hand is of zal gaan zijn.
Ondanks dat ik thuis vreselijk chaotisch kan zijn, ben ik ontzettend perfectionistisch in mijn werk.
Mijn karakter is normaliter opgewekt en vrolijk. Mensen om me heen zouden zeggen: “die redt zich wel, met haar gaat het ‘altijd’ goed”. Inmiddels beklemt me deze gedachte heel erg. Het gaat niet lekker met mij momenteel en ik wil dit niet, “want met mij gaat het toch altijd goed?”. Ontzettend dom en naïef om te denken, maar ik voel dat ik mij hier tegen verzet. Ik voel me opgebrand en ik wil dat niet.
Sinds enige tijd ben ik trouwens ook aan de thyrax i.v.m. een traagwerkende schildklier. Ik zat al te denken misschien i.v.m. dat de schildklier allerlei hormonen regelt, of het daar misschien niet vandaan komt (stom gezegd hoop ik dat ontzettend, omdat ik hier zo snel mogelijk van af wil).
Wat moet ik doen? Ik lig al enige tijd wakker en dit is de laatste nachten vaker het geval...
Zit ik dan... Inmiddels al een tijdje wakker, al sinds 3 uren voordat mijn wekker eigenlijk gaat. Ik ben bang, ik pieker, ik voel een negatieve waas over me heen.
Sinds vorig jaar werk ik als verpleegkundige met kinderen. Sinds kort ben ik net begonnen met de studie tot kinderverpleegkundige. Ik vind het geweldig!
Vorige week leek er ineens een knop in mijn hoofd om te gaan. Waar ik mij normaliter niet snel druk maak, ging er dit keer van alles door me heen. Ik voelde spanning en angst en ik begon ontzettend te piekeren: kan ik dit wel aan, is het niet te veel, als ik moet stoppen, dan ben ik mijn werkgever een boete verschuldigd voor de opleiding, dan ben ik mijn prachtige baan kwijt, wat moet ik dan gaan doen enz. enz. Gedachten en gevoelens waar ik niet bepaald vrolijk van word. Ik ben bang dat er psychisch iets met mij aan de hand is of zal gaan zijn.
Ondanks dat ik thuis vreselijk chaotisch kan zijn, ben ik ontzettend perfectionistisch in mijn werk.
Mijn karakter is normaliter opgewekt en vrolijk. Mensen om me heen zouden zeggen: “die redt zich wel, met haar gaat het ‘altijd’ goed”. Inmiddels beklemt me deze gedachte heel erg. Het gaat niet lekker met mij momenteel en ik wil dit niet, “want met mij gaat het toch altijd goed?”. Ontzettend dom en naïef om te denken, maar ik voel dat ik mij hier tegen verzet. Ik voel me opgebrand en ik wil dat niet.
Sinds enige tijd ben ik trouwens ook aan de thyrax i.v.m. een traagwerkende schildklier. Ik zat al te denken misschien i.v.m. dat de schildklier allerlei hormonen regelt, of het daar misschien niet vandaan komt (stom gezegd hoop ik dat ontzettend, omdat ik hier zo snel mogelijk van af wil).
Wat moet ik doen? Ik lig al enige tijd wakker en dit is de laatste nachten vaker het geval...
