Psyche
alle pijlers
Waarom zeg je als kind dingen die niet waar zijn?
vrijdag 14 januari 2022 om 22:26
Ik ben in een melancholische bui en ik merk dat herinneringen van vroeger de revue passeren. Met deze herinneringen komen ook vragen naar boven.
Als jonge puber was ik heel erg dik, ik woog 120 kilo bij een lengte van 173 cm. Een duidelijke oorzaak hiervoor was er niet. Ik at niet slecht, ik at ook niet te veel. Op school maakten ze zich zorgen, met name met gym kwam ik niet echt mee en dus werd besloten dat ik, samen met een jongen uit mijn klas, tijdens een andere les waarin ik wel uitblinkte, extra gym zou krijgen. Tijdens deze extra gymlessen stelde de gymleraar weleens vragen over mijn eetpatroon. Ik vertelde hem doodleuk dat wij thuis vaak eetwedstrijden hielden met jamkoekjes en dat ik altijd won. Ik zal er hoogstwaarschijnlijk ook trots bij gekeken hebben. Echter was hier helemaal niks van waar. Maar waarom zei ik dit dan toch? Een ander voorbeeld is het kerstontbijt op school. Waar ik normaal 's ochtends bijna nooit at of hooguit iets kleins, presteerde ik het tijdens het kerstontbijt om me volledig vol te vreten. Toen de leraar vroeg of iemand het laatste ei wilde zei ik gretig ja, aangezien ik al heel veel op had zei de leraar "nou, misschien wil een ander ook nog wel iets". Het was best kwetsend, ondanks dat hij natuurlijk wel gewoon gelijk had. Maar waarom deed ik dit? Waarom ben ik als een idioot gaan bunkeren terwijl ik dat normaal ook nooit deed? Waarom zette ik mezelf op een dergelijke manier neer? Ik snap het niet.
Overigens, toen ik 16 was ben ik 50 kilo afgevallen en nog 7 cm gegroeid in de lengte. Ik heb er niks voor hoeven doen of laten. Toen had ik deze school al wel verruild voor een andere.
Als jonge puber was ik heel erg dik, ik woog 120 kilo bij een lengte van 173 cm. Een duidelijke oorzaak hiervoor was er niet. Ik at niet slecht, ik at ook niet te veel. Op school maakten ze zich zorgen, met name met gym kwam ik niet echt mee en dus werd besloten dat ik, samen met een jongen uit mijn klas, tijdens een andere les waarin ik wel uitblinkte, extra gym zou krijgen. Tijdens deze extra gymlessen stelde de gymleraar weleens vragen over mijn eetpatroon. Ik vertelde hem doodleuk dat wij thuis vaak eetwedstrijden hielden met jamkoekjes en dat ik altijd won. Ik zal er hoogstwaarschijnlijk ook trots bij gekeken hebben. Echter was hier helemaal niks van waar. Maar waarom zei ik dit dan toch? Een ander voorbeeld is het kerstontbijt op school. Waar ik normaal 's ochtends bijna nooit at of hooguit iets kleins, presteerde ik het tijdens het kerstontbijt om me volledig vol te vreten. Toen de leraar vroeg of iemand het laatste ei wilde zei ik gretig ja, aangezien ik al heel veel op had zei de leraar "nou, misschien wil een ander ook nog wel iets". Het was best kwetsend, ondanks dat hij natuurlijk wel gewoon gelijk had. Maar waarom deed ik dit? Waarom ben ik als een idioot gaan bunkeren terwijl ik dat normaal ook nooit deed? Waarom zette ik mezelf op een dergelijke manier neer? Ik snap het niet.
Overigens, toen ik 16 was ben ik 50 kilo afgevallen en nog 7 cm gegroeid in de lengte. Ik heb er niks voor hoeven doen of laten. Toen had ik deze school al wel verruild voor een andere.
vrijdag 14 januari 2022 om 22:43
Ik verkondigde tijdens de onderbouw van de basisschool tijd graag tijdens vakanties dat ik zong in het kinderen voor kinderen koor. En als kleuter vertelde ik na elke schooldag tegen mijn moeder dat Sesamstraat langs was geweest en een verhaaltje met ons had gelezen..
Waarom ik het deed? Geen idee. Maar in mijn fantasie waren dit wel dingen die ‘echt’ gebeurde. Nu zie ik het bij mijn neefjes gebeuren: ook zeer rijke fantasie en dat wordt ook erg gestimuleerd door mijn ouders.
Hoort denk ik bij de ontwikkeling van het brein.
Waarom ik het deed? Geen idee. Maar in mijn fantasie waren dit wel dingen die ‘echt’ gebeurde. Nu zie ik het bij mijn neefjes gebeuren: ook zeer rijke fantasie en dat wordt ook erg gestimuleerd door mijn ouders.
Hoort denk ik bij de ontwikkeling van het brein.
vrijdag 14 januari 2022 om 23:00
vrijdag 14 januari 2022 om 23:08
Bij jonge kinderen snap ik dat, maar ik was toen tussen de 13 en 14. Dan ben je je toch wel bewust van dingen?Gpdmoh schreef: ↑14-01-2022 22:43Ik verkondigde tijdens de onderbouw van de basisschool tijd graag tijdens vakanties dat ik zong in het kinderen voor kinderen koor. En als kleuter vertelde ik na elke schooldag tegen mijn moeder dat Sesamstraat langs was geweest en een verhaaltje met ons had gelezen..
Waarom ik het deed? Geen idee. Maar in mijn fantasie waren dit wel dingen die ‘echt’ gebeurde. Nu zie ik het bij mijn neefjes gebeuren: ook zeer rijke fantasie en dat wordt ook erg gestimuleerd door mijn ouders.
Hoort denk ik bij de ontwikkeling van het brein.
vrijdag 14 januari 2022 om 23:12
Je gaf het antwoord waarvan je dacht dat de ander wilde horen en vertoonde het gedrag wat ze van je verwachtten.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 14 januari 2022 om 23:17
' je bent een liegbeest, een jokkebrok, van achteren en van voren
Maar ga er asjeblieft mee door, want het is zo grappig om te horen'
Tekst van een liedje van vroeger.
Mijn ene kind vertelt heel veel fantasieverhalen.
Het is nu ' ik zag op youtube' en dan wil hij gewoon checken of iets waar is of echt kan.
' ik zag een YouTuber en dat was echt toevallig, die liep precies hier (vlakbij ons huis) en hij zei dat er wolven lopen'.
En dan leg ik uit dat het te druk is, en dan zegt hij 'ja die Youtubers kletsen maar wat', maar duidelijk opgelucht.
Zijn vriendjes zijn ook zo, of Youtubers doen de meest fantastisch dingen (met speciale schoenen naar Amerika lopen, een dinosaurus hebben, er) of zijzelf. Vermakelijk om af te luisteren, want tellen of rekenen kunnen ze niet dus dit soort gesprekken
'hoe laat moet jij naar bed?'
' acht uur'
' haha dat is echt vroeg, ik ga om HALF acht naar bed, haha, half uur later'
'hoe lang mag jij op een scherm'
'een uur'
'haha dat is echt weinig, ik DRIE kwartier'
Kind s avonds ' iedereen mag later dan ik naar bed en langer gamen'.
Ik heb het hem maar eens uitgelegd: nooit als eerste zeggen hoe laat je naar bed gaat want de ander zegt altijd later,probeer maar eens half 11 te zeggen.
En: weet je nog dat jij vertelde dat je zestig doelpunten had gemaakt, newsflash: dat kunnen anderen ook.
Maar ga er asjeblieft mee door, want het is zo grappig om te horen'
Tekst van een liedje van vroeger.
Mijn ene kind vertelt heel veel fantasieverhalen.
Het is nu ' ik zag op youtube' en dan wil hij gewoon checken of iets waar is of echt kan.
' ik zag een YouTuber en dat was echt toevallig, die liep precies hier (vlakbij ons huis) en hij zei dat er wolven lopen'.
En dan leg ik uit dat het te druk is, en dan zegt hij 'ja die Youtubers kletsen maar wat', maar duidelijk opgelucht.
Zijn vriendjes zijn ook zo, of Youtubers doen de meest fantastisch dingen (met speciale schoenen naar Amerika lopen, een dinosaurus hebben, er) of zijzelf. Vermakelijk om af te luisteren, want tellen of rekenen kunnen ze niet dus dit soort gesprekken
'hoe laat moet jij naar bed?'
' acht uur'
' haha dat is echt vroeg, ik ga om HALF acht naar bed, haha, half uur later'
'hoe lang mag jij op een scherm'
'een uur'
'haha dat is echt weinig, ik DRIE kwartier'
Kind s avonds ' iedereen mag later dan ik naar bed en langer gamen'.
Ik heb het hem maar eens uitgelegd: nooit als eerste zeggen hoe laat je naar bed gaat want de ander zegt altijd later,probeer maar eens half 11 te zeggen.
En: weet je nog dat jij vertelde dat je zestig doelpunten had gemaakt, newsflash: dat kunnen anderen ook.
zaterdag 15 januari 2022 om 07:11
zaterdag 15 januari 2022 om 08:57
Zal wel een combinatie zijn van behoeften. Aandacht speelt meestal wel een rol omdat je ouders je soms niet begrijpen en je aan je vriendjes niet alles kan vertellen. En je weet dat er een controverse is waardoor ze naar je gaan kijken en zich dan ergeren. Dat je in staat bent anderen te ergeren geeft je een machtsgevoel.
Maar ook kan het zijn dat je de neiging hebt om dat maar te gaan doen waar ze je van beschuldigen: " nu heb je tenminste ook echt een reden om me ergens van te beschuldigen".
En het kan ook zijn dat je het er gewoon van neemt nu ze toch al kwaad van je denken.
Maar ook kan het zijn dat je de neiging hebt om dat maar te gaan doen waar ze je van beschuldigen: " nu heb je tenminste ook echt een reden om me ergens van te beschuldigen".
En het kan ook zijn dat je het er gewoon van neemt nu ze toch al kwaad van je denken.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
