Psyche
alle pijlers
wanneer psycholoog of therapeut of psychiater?
maandag 6 april 2009 om 13:01
Hallo,
wanneer heb je een psycholoog nodig, wanneer een psychotherapeut en wanneer een psychiater?
Ik ben onder behandeling geweest van psycho therapeut en arts/psycholoog en nu doorverwezen naar een psychiater. Maar ook de arts/ therapeut wilde me destijds AD voor schrijven. Nu dus naar psychiater. Is dat puur vanwege het voorschijven van medicijnen?
wanneer heb je een psycholoog nodig, wanneer een psychotherapeut en wanneer een psychiater?
Ik ben onder behandeling geweest van psycho therapeut en arts/psycholoog en nu doorverwezen naar een psychiater. Maar ook de arts/ therapeut wilde me destijds AD voor schrijven. Nu dus naar psychiater. Is dat puur vanwege het voorschijven van medicijnen?
maandag 6 april 2009 om 13:26
Een psycholoog is een expert in de psychologie. Een psycholoog is geen arts. Iemand met een artsenopleiding die zich met geestesziekten wil bezighouden, kiest voor een specialisatie psychiatrie en kan dan als psychiater geestesziekten waar nodig behandelen met behulp van medicatie. ...
Een psychotherapeut is een behandelaar die mensen die geestelijk lijden of ernstige psychosociale problematiek hebben, psychotherapie geeft om zo hun persoonlijke situatie te verbeteren.
Een psychotherapeut is een behandelaar die mensen die geestelijk lijden of ernstige psychosociale problematiek hebben, psychotherapie geeft om zo hun persoonlijke situatie te verbeteren.
maandag 6 april 2009 om 13:36
Dankjulliewel.
Ik zou eerder verwachten dat ik bij een psychotherapeut thuis hoor. Ik lijd nl onder alle shit die ik mee maak en zie daardoor geen lichtpuntjes meer. Huisarts vermoedt depressie. Ik misschien trouwens ook wel, maar denk wel dat die door ervaringen komt, niet zozeer vanwege alleen een afwijking in de hersenen.
Of heb je bijvoorbeeld die afwijking (serotonine tekort, of iets dergelijks?) en manifesteert het zich dan wanneer er allerlei heftige dingen zich voor doen in je leven?
Ik ben naar een psychiater verwezen die aan psycho analyse doet. Eerlijk gezegd ben ik hier een beetje bang voor, omdat het een jarenlange weg is. Kom ik dan wel ooit van die bank af?
Aan de andere kant denk ik ook dat mijn problematiek dusdanig is dat ik er niet zo 1,2,3 van af ben.
iemand ervaring met zowel psychiater als psycho therapeut? Behandelt een psychiater ook zonder medicijnen voor te schrijven? Ik ben bang voor AD namelijk. En iemand ervaring met psycho analyse?
Ik zou eerder verwachten dat ik bij een psychotherapeut thuis hoor. Ik lijd nl onder alle shit die ik mee maak en zie daardoor geen lichtpuntjes meer. Huisarts vermoedt depressie. Ik misschien trouwens ook wel, maar denk wel dat die door ervaringen komt, niet zozeer vanwege alleen een afwijking in de hersenen.
Of heb je bijvoorbeeld die afwijking (serotonine tekort, of iets dergelijks?) en manifesteert het zich dan wanneer er allerlei heftige dingen zich voor doen in je leven?
Ik ben naar een psychiater verwezen die aan psycho analyse doet. Eerlijk gezegd ben ik hier een beetje bang voor, omdat het een jarenlange weg is. Kom ik dan wel ooit van die bank af?
Aan de andere kant denk ik ook dat mijn problematiek dusdanig is dat ik er niet zo 1,2,3 van af ben.
iemand ervaring met zowel psychiater als psycho therapeut? Behandelt een psychiater ook zonder medicijnen voor te schrijven? Ik ben bang voor AD namelijk. En iemand ervaring met psycho analyse?
maandag 6 april 2009 om 13:42
Antwoorden hier boven kloppen. Psychiater kan rechtstreeks medicijnen voorschrijven. Maar vaak worden medicijnen ook wel voorgeschreven door huisarts al dan niet in overleg met psycholoog/psychotherapeut.
Een psychiater kan ook therapie geven. Het kan ook zijn dat je nu wordt doorverwezen naar een psychiater omdat de problematiek wat zwaarder is. Omdat je bijvoorbeeld al bij psycholoog/ psychotherapeut bent geweest en dat onvoldoende hielp. Of omdat de problematiek terugkeert. Of om dat er nooit een eenduidige diagnose is geweest. Dan kan je eens een stapje zwaarder gaan kijken.
Uiteindelijk is een psychiater het meest gespecialiseerd en heeft hij/zij de zwaarste en langstdurende opleiding op het gebied van psychische aandoeningen.
Een psychiater kan ook therapie geven. Het kan ook zijn dat je nu wordt doorverwezen naar een psychiater omdat de problematiek wat zwaarder is. Omdat je bijvoorbeeld al bij psycholoog/ psychotherapeut bent geweest en dat onvoldoende hielp. Of omdat de problematiek terugkeert. Of om dat er nooit een eenduidige diagnose is geweest. Dan kan je eens een stapje zwaarder gaan kijken.
Uiteindelijk is een psychiater het meest gespecialiseerd en heeft hij/zij de zwaarste en langstdurende opleiding op het gebied van psychische aandoeningen.
maandag 6 april 2009 om 13:43
Deze vragen kun je beter stellen aan je benadelend arts. Weten zij meteen waar jij staat. Zij weten waarom je doorgestuurd bent. Ze weten nu niet van je vragen, onzekerheden en angsten op dit gebied. Het kan nuttig zijn dat ze dat wel weten.
\"Float down a river forever and ever, Emily, Emily There is no other day Let\'s try it another way\" see.emily.play1@gmail.com
maandag 6 april 2009 om 14:01
Het klopt dat er nooit een eenduidige diagnose is geweest. Ik vraag me af hoe ze bij psycho analyse komen. Ik kan het aan de huisarts vragen die me door verwees maar die zie ik niet heel regelmatig. Dus toch maar even hier.
Weten jullie iets van psycho analyse? Iemand ook met psycho analyse behandeld? En gaat dat dan icm AD, of altijd zonder?
Weten jullie iets van psycho analyse? Iemand ook met psycho analyse behandeld? En gaat dat dan icm AD, of altijd zonder?
maandag 6 april 2009 om 14:25
Hoi Duivelijntje,
Een psychotherapeut heeft een bepaalde opleiding gevolgt. Zowel psychologen als psychiaters kunnen ook als psychotherapeut geregistreerd staan.
Toevallig ben ik nu ook bij een psychiater die ook psychotherapeut is en bovendien ook vanuit de psycho analytisische invalshoek.
Dat psychoanalyse is een bepaalde stroming binnen de verschillende therapievormen. Vroeger hield psycho analyse in dat je zeker 4 keer per week een uur op de sofa lag en dat jaren lang. Dat is inmiddels achterhaald.
Over het algemeen is de therapeut zelf belangrijker dan de therapie die exact wordt toegepast. Als de therapeut goed is en er is een voldoende klik, kan de therapie heel goed werken, ongeacht vanuit welke invalshoek.
Een psychiater zal niet altijd en automatisch medicijnen voorschrijven. Ze kunnen je zeker niet dwingen om medicijnen te slikken. Vertel gewoon dat jij er bang voor bent en waarom. Je bent de enige niet! Als de psychiater je wel AD wil voorschrijven zal hij/zij het daar dan ook uitgebreid met je over hebben.
Tot slot over het serotonine tekort/ depressie en de oorzaken daarvan. Het is natuurlijk niet of/of maar alle factoren spelen mee. Je kunt een verhoogde kwetsbaarheid hebben voor depressies zoals een ander dat kan hebben voor griep. Zolang je weerstand goed is en je gezond eet en goed voor jezelf zorgt heb je geen last. Maar soms lukt dat niet en gebeuren er dingen die je niet in de hand hebt. En dan kun je dus klachten krijgen, griep of depressie.... Maar het hoeft niet altijd te gebeuren. En soms word je toch geveld in een periode dat het wel goed leek te gaan.
De oorzaak voor de depressie maakt niet zoveel uit voor de werking van de medicatie. AD's helpen in 70% van de gevallen en werken 40% beter dan placebo's (neppillen), maar zonder AD gaan depressies in de meeste gevallen ook weer over.
Sterkte!
Een psychotherapeut heeft een bepaalde opleiding gevolgt. Zowel psychologen als psychiaters kunnen ook als psychotherapeut geregistreerd staan.
Toevallig ben ik nu ook bij een psychiater die ook psychotherapeut is en bovendien ook vanuit de psycho analytisische invalshoek.
Dat psychoanalyse is een bepaalde stroming binnen de verschillende therapievormen. Vroeger hield psycho analyse in dat je zeker 4 keer per week een uur op de sofa lag en dat jaren lang. Dat is inmiddels achterhaald.
Over het algemeen is de therapeut zelf belangrijker dan de therapie die exact wordt toegepast. Als de therapeut goed is en er is een voldoende klik, kan de therapie heel goed werken, ongeacht vanuit welke invalshoek.
Een psychiater zal niet altijd en automatisch medicijnen voorschrijven. Ze kunnen je zeker niet dwingen om medicijnen te slikken. Vertel gewoon dat jij er bang voor bent en waarom. Je bent de enige niet! Als de psychiater je wel AD wil voorschrijven zal hij/zij het daar dan ook uitgebreid met je over hebben.
Tot slot over het serotonine tekort/ depressie en de oorzaken daarvan. Het is natuurlijk niet of/of maar alle factoren spelen mee. Je kunt een verhoogde kwetsbaarheid hebben voor depressies zoals een ander dat kan hebben voor griep. Zolang je weerstand goed is en je gezond eet en goed voor jezelf zorgt heb je geen last. Maar soms lukt dat niet en gebeuren er dingen die je niet in de hand hebt. En dan kun je dus klachten krijgen, griep of depressie.... Maar het hoeft niet altijd te gebeuren. En soms word je toch geveld in een periode dat het wel goed leek te gaan.
De oorzaak voor de depressie maakt niet zoveel uit voor de werking van de medicatie. AD's helpen in 70% van de gevallen en werken 40% beter dan placebo's (neppillen), maar zonder AD gaan depressies in de meeste gevallen ook weer over.
Sterkte!
maandag 6 april 2009 om 15:09
Hiltje, dankjewel voor je uitgebreide antwoord. Wat toevallig dat je bij een psychiater bent die psycho analitisch werkt. Hoe vaak ga je daar naar toe? Hoe lang ben je daar al in therapie? Heb je het idee dat het werkt? Is het vooral heel veel praten over je jeugd? Je zegt dat de klik belangrijker is dan de therapie. Begrijp dat een goede klik belangrijk is, maar zoo belangrijk?
Mijn vorige therapeut was een man en ik wilde eigenlijk nu een vrouw maar ben toch naar een man doorverwezen.
Mijn vorige therapeut was een man en ik wilde eigenlijk nu een vrouw maar ben toch naar een man doorverwezen.
maandag 6 april 2009 om 15:57
Hi Duivelijn,
Ik ben nu 3 maanden bij deze psychiater. Doorverwezen omdat ik voor de derde keer in mijn leven instortte en er nooit echt goed diagnose was geweest. Ik was enigszins atypisch in de kenmerken van depressie en de huisarts en arbo arts vonden het belangrijk dat er nu eens echt diagnose van psychiater kwam en een goed medicijn advies (ik slikte al heel lang AD voorgeschreven door huisarts maar ondanks een onderhoudsdosering stortte ik toch weer in).
Deze psych concludeerde direct depressie. Tot nu toe ben ik eens per 2 weken gegaan. Behandeling tot nu toe was eerst stabiliteit krijgen door verhoging medicatie en verder vooral nog niet wroeten en therapeutisch aan de slag. Vervolgens heb ik een uitgebreide vragenlijst thuis ingevuld over mijn levensloop en de verschillende facetten in mijn leven. Die vragenlijst hebben we besproken (zeker 2,5 sessie).
Nu ben ik een stuk stabieler en gaan we behandelplan voor de therapie opstellen. Enerzijds korte termijn doelen zoals nog meer stabiliteit en werkhervatting binnen paar weken. Daarnaast ga ik op advies binnenkort mindfullness training doen. En op de langere termijn komt ook een wat zwaarder onderwerp aan bod.
Opvallend is dat deze psych het heel rustig aan doet en van mening is dat therapie heel veel energie kost en dat er ook een bepaalde mate van emotionele stabiliteit nodig is om dat aan te kunnen. Dus eerst de depressie genezen en daarna als preventie voor volgende keren naar de oorzaken gaan kijken.
Ik heb nog niets gemerkt van een psycho analitische invalshoek. Naar mijn mening zal elke goede therapeut toch je verleden en historie meenemen in een goede therapie en zitten er ook altijd gedragstherapeutische onderdelen in.
Met een goede klik bedoel ik alleen dat je vertrouwen moet hebben in de deskundigheid van de therapeut en dat je alles moet kunnen zeggen. Deze psych zou echt niet in real life mijn type zijn. Ik vond haar in het begin best afstandelijk maar inmiddels vind ik haar, hoewel ze nooit met me meehuilt, heel lief en begaan. Ik heb in ieder geval vertrouwen in haar professionaliteit en aanpak.
Zo dat was weer een heel verhaal. Maar ik merkte zelf dat toen ik me echt slecht voelde ik me erg gesteund kon voelen door mensen die al een stuk verder waren en zich weer goed voelden. Als je gaat googlen dan kom je zo vaak verschrikkelijke ellende verhalen tegen.
Ik ben nu 3 maanden bij deze psychiater. Doorverwezen omdat ik voor de derde keer in mijn leven instortte en er nooit echt goed diagnose was geweest. Ik was enigszins atypisch in de kenmerken van depressie en de huisarts en arbo arts vonden het belangrijk dat er nu eens echt diagnose van psychiater kwam en een goed medicijn advies (ik slikte al heel lang AD voorgeschreven door huisarts maar ondanks een onderhoudsdosering stortte ik toch weer in).
Deze psych concludeerde direct depressie. Tot nu toe ben ik eens per 2 weken gegaan. Behandeling tot nu toe was eerst stabiliteit krijgen door verhoging medicatie en verder vooral nog niet wroeten en therapeutisch aan de slag. Vervolgens heb ik een uitgebreide vragenlijst thuis ingevuld over mijn levensloop en de verschillende facetten in mijn leven. Die vragenlijst hebben we besproken (zeker 2,5 sessie).
Nu ben ik een stuk stabieler en gaan we behandelplan voor de therapie opstellen. Enerzijds korte termijn doelen zoals nog meer stabiliteit en werkhervatting binnen paar weken. Daarnaast ga ik op advies binnenkort mindfullness training doen. En op de langere termijn komt ook een wat zwaarder onderwerp aan bod.
Opvallend is dat deze psych het heel rustig aan doet en van mening is dat therapie heel veel energie kost en dat er ook een bepaalde mate van emotionele stabiliteit nodig is om dat aan te kunnen. Dus eerst de depressie genezen en daarna als preventie voor volgende keren naar de oorzaken gaan kijken.
Ik heb nog niets gemerkt van een psycho analitische invalshoek. Naar mijn mening zal elke goede therapeut toch je verleden en historie meenemen in een goede therapie en zitten er ook altijd gedragstherapeutische onderdelen in.
Met een goede klik bedoel ik alleen dat je vertrouwen moet hebben in de deskundigheid van de therapeut en dat je alles moet kunnen zeggen. Deze psych zou echt niet in real life mijn type zijn. Ik vond haar in het begin best afstandelijk maar inmiddels vind ik haar, hoewel ze nooit met me meehuilt, heel lief en begaan. Ik heb in ieder geval vertrouwen in haar professionaliteit en aanpak.
Zo dat was weer een heel verhaal. Maar ik merkte zelf dat toen ik me echt slecht voelde ik me erg gesteund kon voelen door mensen die al een stuk verder waren en zich weer goed voelden. Als je gaat googlen dan kom je zo vaak verschrikkelijke ellende verhalen tegen.
maandag 6 april 2009 om 17:43
Dankjewel Hiltje voor wederom zo'n uitgebreid antwoord. Vind je t erg als ik je nog wat vragen stel? Als je tik moe bent snap ik 't ook.
Ben je dusdanig ingestort dat je niet meer kon werken? Ik heb me vandaag ziek gemeld. Niet omdat ik ziek ben maar omdat ik 't niet meer op kon brengen. Moet zoveel huilen, al dagen. Lig nu telkens op de bank. Heb vanochtend de huisarts bezocht die me doorverwees naar psychiater en vrijdag kan ik daar terecht. Vanavond met vriendin afgesproken maar zie ook daar zo tegen op. Terwijl ik me ook heel eenzaam voel en graag mensen bij me heb. Voelt nu t dichter bij komt als een enorme last. Ook een nieuwe werkdag morgen zie ik als een berg tegen op... Bij jou op 't werk weten ze dus van je depressie? Lijkt me ook moeilijk. Ik houd altijd alles stil, ook uit angst dat t tegen me gebruikt wordt en ik er uit zou kunnen liggen. Werken, werken, werken was altijd mijn credo. Het gaf me ook een reden om op te staan waanneer het niet goed met me ging, ik wist dat ik goed was in wat ik deed. Nu lig ik er alsnog uit en kan ik dat werken niet meer opbrengen.
Mindfullnes wil ik ook graag doen. Merk namelijk enorm verzet tegen m'n situatie. ken je dat? Ik wil zooo graag me weer eens goed voelen! Ik trek het niet dat ik me al zo lang zo ellendig voel. Dat ik me iedere keer bij elkaar probeer te slepen maar dat er continu heftige dingen op m'n pad blijven komen. Mindfullnes helpt meer dingen te accepteren zoals ze zijn, toch? Ipv er tegen te vechten. Heb al wel gekeken maar is nogal prijzig vind ik. Of wordt dat (deels) vergoed door verzekering?
Welk AD slik jij? Heb je last van bijwerkingen?
Ben je dusdanig ingestort dat je niet meer kon werken? Ik heb me vandaag ziek gemeld. Niet omdat ik ziek ben maar omdat ik 't niet meer op kon brengen. Moet zoveel huilen, al dagen. Lig nu telkens op de bank. Heb vanochtend de huisarts bezocht die me doorverwees naar psychiater en vrijdag kan ik daar terecht. Vanavond met vriendin afgesproken maar zie ook daar zo tegen op. Terwijl ik me ook heel eenzaam voel en graag mensen bij me heb. Voelt nu t dichter bij komt als een enorme last. Ook een nieuwe werkdag morgen zie ik als een berg tegen op... Bij jou op 't werk weten ze dus van je depressie? Lijkt me ook moeilijk. Ik houd altijd alles stil, ook uit angst dat t tegen me gebruikt wordt en ik er uit zou kunnen liggen. Werken, werken, werken was altijd mijn credo. Het gaf me ook een reden om op te staan waanneer het niet goed met me ging, ik wist dat ik goed was in wat ik deed. Nu lig ik er alsnog uit en kan ik dat werken niet meer opbrengen.
Mindfullnes wil ik ook graag doen. Merk namelijk enorm verzet tegen m'n situatie. ken je dat? Ik wil zooo graag me weer eens goed voelen! Ik trek het niet dat ik me al zo lang zo ellendig voel. Dat ik me iedere keer bij elkaar probeer te slepen maar dat er continu heftige dingen op m'n pad blijven komen. Mindfullnes helpt meer dingen te accepteren zoals ze zijn, toch? Ipv er tegen te vechten. Heb al wel gekeken maar is nogal prijzig vind ik. Of wordt dat (deels) vergoed door verzekering?
Welk AD slik jij? Heb je last van bijwerkingen?
maandag 6 april 2009 om 18:09
quote:Duivelijntje schreef op 06 april 2009 @ 17:43:
Ik heb me vandaag ziek gemeld. Niet omdat ik ziek ben maar omdat ik 't niet meer op kon brengen. Moet zoveel huilen, al dagen. Lig nu telkens op de bank. Heb vanochtend de huisarts bezocht die me doorverwees naar psychiater en vrijdag kan ik daar terecht. Vanavond met vriendin afgesproken maar zie ook daar zo tegen op. Terwijl ik me ook heel eenzaam voel en graag mensen bij me heb. Voelt nu t dichter bij komt als een enorme last. Ook een nieuwe werkdag morgen zie ik als een berg tegen op... Zo herkenbaar! Sterkte!
Ik heb me vandaag ziek gemeld. Niet omdat ik ziek ben maar omdat ik 't niet meer op kon brengen. Moet zoveel huilen, al dagen. Lig nu telkens op de bank. Heb vanochtend de huisarts bezocht die me doorverwees naar psychiater en vrijdag kan ik daar terecht. Vanavond met vriendin afgesproken maar zie ook daar zo tegen op. Terwijl ik me ook heel eenzaam voel en graag mensen bij me heb. Voelt nu t dichter bij komt als een enorme last. Ook een nieuwe werkdag morgen zie ik als een berg tegen op... Zo herkenbaar! Sterkte!
maandag 6 april 2009 om 18:34
Duivellijn,
Ja, ik ben al maanden uit de running. Bedrijf reageert goed. Hoop binnen paar weken weer aan et werk te gaan. Ben al een keer eerder 2 maanden uit de running geweest. Dat ging uiteindelijk niet goed. Weggegaan bij dat bedrijf.
Zag in een ander topic dat je contract niet wordt verlengd en toen had je ook een vraag over ziekmelden. Reacties waren daar best fel. Nu zie ik ook dat je zegt dat je je ziek hebt gemeld terwijl je niet ziek bent. Als je een depressie hebt, ben je ziek en het symptoom is dat je het niet meer op kunt brengen. Zeker als je altijd zo hard hebt gewerkt en dat altijd je houvast was, mankeert er waarschijnlijk niets aan je arbeidsethos. Je bent notabene naar huisarts geweest en doorverwezen naar psychiater. Dan ben je dus waarschijnlijk wel ziek.
Ik ken het schuldgevoel heel goed hoor. En ook hoe zwaar het is om de knoop door te moeten hakken dat je het werk niet meer aankan. Dat is mij echt heel zwaar gevallen en zorgde eigenlijk voor de grootste klap. Ben wel vanaf het begin af aan eerlijk geweest. Ik geloof oprecht dat als je het verbergt het alleen maar meer vragen en oordelen oproept.
Ook al mijn vrienden en kennissen weten ervan. Dit is voor mijn zo'n belangrijke gebeurtenis, het heeft zoveel impact op me dat ik dat niet kan en wil verbergen of onder het tafelkleed wil stoppen. Dat zou voelen als mezelf verloochenen. Ik weiger me ervoor te schamen. Ik heb ook niets verkeerd gedaan. Ik heb gewoon helaas een sterke aanleg voor depressies en dat is mijn lot. Het enige dat ik kan doen is proberen er zo goed mogelijk mee te dealen en terugvallen zoveel mogelijk te voorkomen.
Ik slik gewoon een van de bekende SSRI's (moderne anti depressiva). Ik wil je het merk wel noemen maar je hebt er niet zoveel aan. Iedereen reageert anders op AD en heeft andere bijwerkingen en daar meer of minder last van. Vaak zijn de bijwerkingen in het begin het meest heftig en nemen ze naar een paar weken af. Soms zijn de bijwerkingen te zwaar of werken ze niet en dan moet overgestapt op een ander merk waarbij het vaak wel goed gaat.
Ik ervaar eigenlijk nauwelijks bijwerkingen. Ik ben te zwaar maar elk pondje is wel door mijn mondje gegaan dus wil dat niet volledig op de AD gooien. Ik functioneer al 10 jaar met AD en heb echt -buiten de laatste depressie om- een heel gewoon leven en kan alles doen met die pillen. Voor mij zijn die pillen een zegen. Ook nu ben ik met die verhoging van de medicatie weer zo enorm opgeknapt. Ik voel me geen ander mens, ik voel me juist meer mezelf.
Ja, ik ben al maanden uit de running. Bedrijf reageert goed. Hoop binnen paar weken weer aan et werk te gaan. Ben al een keer eerder 2 maanden uit de running geweest. Dat ging uiteindelijk niet goed. Weggegaan bij dat bedrijf.
Zag in een ander topic dat je contract niet wordt verlengd en toen had je ook een vraag over ziekmelden. Reacties waren daar best fel. Nu zie ik ook dat je zegt dat je je ziek hebt gemeld terwijl je niet ziek bent. Als je een depressie hebt, ben je ziek en het symptoom is dat je het niet meer op kunt brengen. Zeker als je altijd zo hard hebt gewerkt en dat altijd je houvast was, mankeert er waarschijnlijk niets aan je arbeidsethos. Je bent notabene naar huisarts geweest en doorverwezen naar psychiater. Dan ben je dus waarschijnlijk wel ziek.
Ik ken het schuldgevoel heel goed hoor. En ook hoe zwaar het is om de knoop door te moeten hakken dat je het werk niet meer aankan. Dat is mij echt heel zwaar gevallen en zorgde eigenlijk voor de grootste klap. Ben wel vanaf het begin af aan eerlijk geweest. Ik geloof oprecht dat als je het verbergt het alleen maar meer vragen en oordelen oproept.
Ook al mijn vrienden en kennissen weten ervan. Dit is voor mijn zo'n belangrijke gebeurtenis, het heeft zoveel impact op me dat ik dat niet kan en wil verbergen of onder het tafelkleed wil stoppen. Dat zou voelen als mezelf verloochenen. Ik weiger me ervoor te schamen. Ik heb ook niets verkeerd gedaan. Ik heb gewoon helaas een sterke aanleg voor depressies en dat is mijn lot. Het enige dat ik kan doen is proberen er zo goed mogelijk mee te dealen en terugvallen zoveel mogelijk te voorkomen.
Ik slik gewoon een van de bekende SSRI's (moderne anti depressiva). Ik wil je het merk wel noemen maar je hebt er niet zoveel aan. Iedereen reageert anders op AD en heeft andere bijwerkingen en daar meer of minder last van. Vaak zijn de bijwerkingen in het begin het meest heftig en nemen ze naar een paar weken af. Soms zijn de bijwerkingen te zwaar of werken ze niet en dan moet overgestapt op een ander merk waarbij het vaak wel goed gaat.
Ik ervaar eigenlijk nauwelijks bijwerkingen. Ik ben te zwaar maar elk pondje is wel door mijn mondje gegaan dus wil dat niet volledig op de AD gooien. Ik functioneer al 10 jaar met AD en heb echt -buiten de laatste depressie om- een heel gewoon leven en kan alles doen met die pillen. Voor mij zijn die pillen een zegen. Ook nu ben ik met die verhoging van de medicatie weer zo enorm opgeknapt. Ik voel me geen ander mens, ik voel me juist meer mezelf.
maandag 6 april 2009 om 18:34
maandag 6 april 2009 om 18:36
quote:hiltje schreef op 06 april 2009 @ 18:34:
Nu zie ik ook dat je zegt dat je je ziek hebt gemeld terwijl je niet ziek bent. Als je een depressie hebt, ben je ziek en het symptoom is dat je het niet meer op kunt brengen. Ik durf het ook niet. Me ziek te melden. Maar ik trek het dus ook niet meer. Mag de koek na 17 jaar eens op zijn? Op mijn werk krijg ik het idee van niet.
Nu zie ik ook dat je zegt dat je je ziek hebt gemeld terwijl je niet ziek bent. Als je een depressie hebt, ben je ziek en het symptoom is dat je het niet meer op kunt brengen. Ik durf het ook niet. Me ziek te melden. Maar ik trek het dus ook niet meer. Mag de koek na 17 jaar eens op zijn? Op mijn werk krijg ik het idee van niet.
maandag 6 april 2009 om 18:37
quote:Duivelijntje schreef op 06 april 2009 @ 18:34:
Dankje Christiane! Weet niet precies wat er bij je speelt maar wel dat je t ook erg moeilijk hebt, dus jij ook veel sterkte en een knuffel. Ga trouwens toch maar naar die eet afspraak. Wat doe jij meestal in dat sort gevallen, gaan of niet gaan?Hangt ervan af met wie het is. Is het iemand bij wie ik me echt vertrouwd voel, dan ga ik wel. Voel ik me niet veilig, dan niet. Helaas zijn er momenteel maar heel weinig mensen bij wie ik me veilig voel. Eigenlijk alleen bij mijn moeder, mijn lief en twee vriendinnen. Niet meer bij mijn vader, zusje, zwager en andere vriendinnen. Dat voelt best eenzaam
Dankje Christiane! Weet niet precies wat er bij je speelt maar wel dat je t ook erg moeilijk hebt, dus jij ook veel sterkte en een knuffel. Ga trouwens toch maar naar die eet afspraak. Wat doe jij meestal in dat sort gevallen, gaan of niet gaan?Hangt ervan af met wie het is. Is het iemand bij wie ik me echt vertrouwd voel, dan ga ik wel. Voel ik me niet veilig, dan niet. Helaas zijn er momenteel maar heel weinig mensen bij wie ik me veilig voel. Eigenlijk alleen bij mijn moeder, mijn lief en twee vriendinnen. Niet meer bij mijn vader, zusje, zwager en andere vriendinnen. Dat voelt best eenzaam
maandag 6 april 2009 om 18:42
quote:Duivelijntje schreef op 06 april 2009 @ 17:43:
Vanavond met vriendin afgesproken maar zie ook daar zo tegen op. Terwijl ik me ook heel eenzaam voel en graag mensen bij me heb. Voelt nu t dichter bij komt als een enorme last. Ook een nieuwe werkdag morgen zie ik als een berg tegen op... Bij jou op 't werk weten ze dus van je depressie? Lijkt me ook moeilijk. Ik houd altijd alles stil, ook uit angst dat t tegen me gebruikt wordt en ik er uit zou kunnen liggen. Werken, werken, werken was altijd mijn credo. Het gaf me ook een reden om op te staan waanneer het niet goed met me ging, ik wist dat ik goed was in wat ik deed. Nu lig ik er alsnog uit en kan ik dat werken niet meer opbrengen.
Mindfullnes wil ik ook graag doen. Merk namelijk enorm verzet tegen m'n situatie. ken je dat? Ik wil zooo graag me weer eens goed voelen! Ik trek het niet dat ik me al zo lang zo ellendig voel. Dat ik me iedere keer bij elkaar probeer te slepen maar dat er continu heftige dingen op m'n pad blijven komen. Mindfullnes helpt meer dingen te accepteren zoals ze zijn, toch? Ipv er tegen te vechten. Heb al wel gekeken maar is nogal prijzig vind ik. Of wordt dat (deels) vergoed door verzekering?
Welk AD slik jij? Heb je last van bijwerkingen?
En waarschijnlijk moet je eens helemaal niets doen. Niet morgen aan het werk en de afspraak met vriendin kort houden. Proberen naar jezelf te gaan luisteren en doen waar jij behoefte aan hebt. En als dat op de bank hangen is, dan is dat op de bank hangen. Wanhopig proberen door te gaan en de normale dingen tegen wil en dank blijven doen, heb ik ook gedaan. Tot ik het echt niet meer volhield en ik noodgedwongen haast niets meer deed.....
Daarom is de strategie van mijn psych zo goed: rustig aan, niet direct van alles gaan doen.
En mindfulness kun je ook het beste gaan doen als je je balans weer een beetje gevonden hebt. Midden in de depressie gaan mediteren en yoga gaan doen kan totaal averechts werken. Jij hebt tijd nodig.... neem die tijd!
Vanavond met vriendin afgesproken maar zie ook daar zo tegen op. Terwijl ik me ook heel eenzaam voel en graag mensen bij me heb. Voelt nu t dichter bij komt als een enorme last. Ook een nieuwe werkdag morgen zie ik als een berg tegen op... Bij jou op 't werk weten ze dus van je depressie? Lijkt me ook moeilijk. Ik houd altijd alles stil, ook uit angst dat t tegen me gebruikt wordt en ik er uit zou kunnen liggen. Werken, werken, werken was altijd mijn credo. Het gaf me ook een reden om op te staan waanneer het niet goed met me ging, ik wist dat ik goed was in wat ik deed. Nu lig ik er alsnog uit en kan ik dat werken niet meer opbrengen.
Mindfullnes wil ik ook graag doen. Merk namelijk enorm verzet tegen m'n situatie. ken je dat? Ik wil zooo graag me weer eens goed voelen! Ik trek het niet dat ik me al zo lang zo ellendig voel. Dat ik me iedere keer bij elkaar probeer te slepen maar dat er continu heftige dingen op m'n pad blijven komen. Mindfullnes helpt meer dingen te accepteren zoals ze zijn, toch? Ipv er tegen te vechten. Heb al wel gekeken maar is nogal prijzig vind ik. Of wordt dat (deels) vergoed door verzekering?
Welk AD slik jij? Heb je last van bijwerkingen?
En waarschijnlijk moet je eens helemaal niets doen. Niet morgen aan het werk en de afspraak met vriendin kort houden. Proberen naar jezelf te gaan luisteren en doen waar jij behoefte aan hebt. En als dat op de bank hangen is, dan is dat op de bank hangen. Wanhopig proberen door te gaan en de normale dingen tegen wil en dank blijven doen, heb ik ook gedaan. Tot ik het echt niet meer volhield en ik noodgedwongen haast niets meer deed.....
Daarom is de strategie van mijn psych zo goed: rustig aan, niet direct van alles gaan doen.
En mindfulness kun je ook het beste gaan doen als je je balans weer een beetje gevonden hebt. Midden in de depressie gaan mediteren en yoga gaan doen kan totaal averechts werken. Jij hebt tijd nodig.... neem die tijd!
maandag 6 april 2009 om 18:46
quote:Duivelijntje schreef op 06 april 2009 @ 18:34:
Dankje Christiane! Weet niet precies wat er bij je speelt maar wel dat je t ook erg moeilijk hebt, dus jij ook veel sterkte en een knuffel. Ga trouwens toch maar naar die eet afspraak. Wat doe jij meestal in dat sort gevallen, gaan of niet gaan?
Ik heb op kerstavond echt jankend bij mijn vrienden aan tafel gezeten en ben halverwege weggegaan. Wat een desillusie dat ik zelf een etentje met vrienden (wat ik normaal gesproken een van de leukste dingen vind) niet meer aankon.
Nu heb ik zaterdag 5 van mijn beste vrienden bij mij thuis gehad en een heel diner in elkaar geflanst....
Wat ik deed: eerst geen eetafspraken maar hooguit een kopje koffie drinken en langzaam aan weer wat uitbreiden.... En een afwisseling tussen heeeel veeeel rusten en af en toe toch een korte sociale afspraak om wel onder de mensen te blijven. Ging vanzelf steeds beter en werden dus ook vanzelf weer langere afspraken.
Dankje Christiane! Weet niet precies wat er bij je speelt maar wel dat je t ook erg moeilijk hebt, dus jij ook veel sterkte en een knuffel. Ga trouwens toch maar naar die eet afspraak. Wat doe jij meestal in dat sort gevallen, gaan of niet gaan?
Ik heb op kerstavond echt jankend bij mijn vrienden aan tafel gezeten en ben halverwege weggegaan. Wat een desillusie dat ik zelf een etentje met vrienden (wat ik normaal gesproken een van de leukste dingen vind) niet meer aankon.
Nu heb ik zaterdag 5 van mijn beste vrienden bij mij thuis gehad en een heel diner in elkaar geflanst....
Wat ik deed: eerst geen eetafspraken maar hooguit een kopje koffie drinken en langzaam aan weer wat uitbreiden.... En een afwisseling tussen heeeel veeeel rusten en af en toe toch een korte sociale afspraak om wel onder de mensen te blijven. Ging vanzelf steeds beter en werden dus ook vanzelf weer langere afspraken.
maandag 6 april 2009 om 18:46
quote:hiltje schreef op 06 april 2009 @ 18:42:
[...]
En waarschijnlijk moet je eens helemaal niets doen. Niet morgen aan het werk en de afspraak met vriendin kort houden. Proberen naar jezelf te gaan luisteren en doen waar jij behoefte aan hebt. En als dat op de bank hangen is, dan is dat op de bank hangen. Wanhopig proberen door te gaan en de normale dingen tegen wil en dank blijven doen, heb ik ook gedaan. Tot ik het echt niet meer volhield en ik noodgedwongen haast niets meer deed.....
Daarom is de strategie van mijn psych zo goed: rustig aan, niet direct van alles gaan doen.
En mindfulness kun je ook het beste gaan doen als je je balans weer een beetje gevonden hebt. Midden in de depressie gaan mediteren en yoga gaan doen kan totaal averechts werken. Jij hebt tijd nodig.... neem die tijd!
Ik las pas een topic van jou. Iets over sashimi. Toen heb ik alleen maar gelezen en niet gereageerd. Maar vond wel zinnig wat je schreef. Ook dit is weer zo herkenbaar. Ik ga maar door en ga maar door. Want als ik stop, dan ben ik bang dat ik helemaal instort. Duivelijn, herken jij dat ook?
Hiltje, wat is mindfullness?
[...]
En waarschijnlijk moet je eens helemaal niets doen. Niet morgen aan het werk en de afspraak met vriendin kort houden. Proberen naar jezelf te gaan luisteren en doen waar jij behoefte aan hebt. En als dat op de bank hangen is, dan is dat op de bank hangen. Wanhopig proberen door te gaan en de normale dingen tegen wil en dank blijven doen, heb ik ook gedaan. Tot ik het echt niet meer volhield en ik noodgedwongen haast niets meer deed.....
Daarom is de strategie van mijn psych zo goed: rustig aan, niet direct van alles gaan doen.
En mindfulness kun je ook het beste gaan doen als je je balans weer een beetje gevonden hebt. Midden in de depressie gaan mediteren en yoga gaan doen kan totaal averechts werken. Jij hebt tijd nodig.... neem die tijd!
Ik las pas een topic van jou. Iets over sashimi. Toen heb ik alleen maar gelezen en niet gereageerd. Maar vond wel zinnig wat je schreef. Ook dit is weer zo herkenbaar. Ik ga maar door en ga maar door. Want als ik stop, dan ben ik bang dat ik helemaal instort. Duivelijn, herken jij dat ook?
Hiltje, wat is mindfullness?
maandag 6 april 2009 om 19:06
quote:Christiane04 schreef op 06 april 2009 @ 18:46:
[...]
Ik las pas een topic van jou. Iets over sashimi. Toen heb ik alleen maar gelezen en niet gereageerd. Maar vond wel zinnig wat je schreef. Ook dit is weer zo herkenbaar. Ik ga maar door en ga maar door. Want als ik stop, dan ben ik bang dat ik helemaal instort. Duivelijn, herken jij dat ook?
Hiltje, wat is mindfullness?
Vond je wat ik schreef over sashimi zinnig?
Nou ja.... ik heb in mijn depressie hier eigenlijk alleen maar op de psyche pijler en bij het burn out topic geschreven.
Toen ik een topic opende omdat mijn stoofvlees was mislukt wist ik dat het weer beter met me ging.
Mindfulness is een training/cursus. Het zijn volgens mij allerlei ontspanningstechnieken met veel meditatie en yoga. Komt dus beetje uit de boedhistische hoek maar heeft bewezen nuttig effect bij psychische klachten dus wordt ook steeds meer toegepast/aangeraden in de reguliere gezondheidszorg. Google maar eens op.
Tja...door blijven rennen omdat je anders echt instort.... dat zal ook vast gebeuren dan... Maar dat is dus soms nodig om weer met twee benen op de grond te komen en weer echt jezelf te worden...
Ik zou kunnen zeggen: niet doen!
Maar iedereen heeft toch zijn eigen overlevingsmechanisme en moet toch door zijn eigen proces heen. Dat kan een ander niet voor je oplossen.
Ik kan alleen maar zeggen: het komt echt weer goed!
[...]
Ik las pas een topic van jou. Iets over sashimi. Toen heb ik alleen maar gelezen en niet gereageerd. Maar vond wel zinnig wat je schreef. Ook dit is weer zo herkenbaar. Ik ga maar door en ga maar door. Want als ik stop, dan ben ik bang dat ik helemaal instort. Duivelijn, herken jij dat ook?
Hiltje, wat is mindfullness?
Vond je wat ik schreef over sashimi zinnig?
Nou ja.... ik heb in mijn depressie hier eigenlijk alleen maar op de psyche pijler en bij het burn out topic geschreven.
Toen ik een topic opende omdat mijn stoofvlees was mislukt wist ik dat het weer beter met me ging.
Mindfulness is een training/cursus. Het zijn volgens mij allerlei ontspanningstechnieken met veel meditatie en yoga. Komt dus beetje uit de boedhistische hoek maar heeft bewezen nuttig effect bij psychische klachten dus wordt ook steeds meer toegepast/aangeraden in de reguliere gezondheidszorg. Google maar eens op.
Tja...door blijven rennen omdat je anders echt instort.... dat zal ook vast gebeuren dan... Maar dat is dus soms nodig om weer met twee benen op de grond te komen en weer echt jezelf te worden...
Ik zou kunnen zeggen: niet doen!
Maar iedereen heeft toch zijn eigen overlevingsmechanisme en moet toch door zijn eigen proces heen. Dat kan een ander niet voor je oplossen.
Ik kan alleen maar zeggen: het komt echt weer goed!
maandag 6 april 2009 om 19:15
quote:hiltje schreef op 06 april 2009 @ 19:06:
[...]
Vond je wat ik schreef over sashimi zinnig?
Zo warrig is mijn hoofd nu. Wat ik bedoelde te zeggen was dat deze quote indruk op me heeft gemaakt:
quote:hiltje schreef op 04 april 2009 @ 23:31:
Ik heb echt genoten... Temeer nu ik de afgelopen 6 maanden overspannen/depressief ben geweest en dit soort avonden helemaal niet aankon. Maar het gaat beter en ik had alles in de hand. My friends hadden champagne meegenomen voor bij de borrel en we hebben gelachen en genoten. En ik besef dat ik er weer ben..... Ik kan het weer aan.... ik kan de organisatie weer op me nemen....ik kan weer lachen en genieten. Dus ik kan ook binnenkort weer aan het werk! Die was zinnig, zinvol voor me.
[...]
Vond je wat ik schreef over sashimi zinnig?
Zo warrig is mijn hoofd nu. Wat ik bedoelde te zeggen was dat deze quote indruk op me heeft gemaakt:
quote:hiltje schreef op 04 april 2009 @ 23:31:
Ik heb echt genoten... Temeer nu ik de afgelopen 6 maanden overspannen/depressief ben geweest en dit soort avonden helemaal niet aankon. Maar het gaat beter en ik had alles in de hand. My friends hadden champagne meegenomen voor bij de borrel en we hebben gelachen en genoten. En ik besef dat ik er weer ben..... Ik kan het weer aan.... ik kan de organisatie weer op me nemen....ik kan weer lachen en genieten. Dus ik kan ook binnenkort weer aan het werk! Die was zinnig, zinvol voor me.
maandag 6 april 2009 om 19:47
Ooh, dat gedeelte Christiane ,
Ik had nml kort ervoor een apart topic geopend met de vraag hoeveel gram sashimi ik per persoon nodig had.
Het komt ook weer goed hoor, ook met jou. Maar het duurt altijd wel langer dan je zelf wil en hoopt. En dat lijkt op het moment zelf vreselijk en achteraf weet je dat dit soort ontwikkelingen zo belangrijk zijn, dan een maand of meer op een mensenleven er echt niet toe doet.
Ik had nml kort ervoor een apart topic geopend met de vraag hoeveel gram sashimi ik per persoon nodig had.
Het komt ook weer goed hoor, ook met jou. Maar het duurt altijd wel langer dan je zelf wil en hoopt. En dat lijkt op het moment zelf vreselijk en achteraf weet je dat dit soort ontwikkelingen zo belangrijk zijn, dan een maand of meer op een mensenleven er echt niet toe doet.
maandag 6 april 2009 om 19:57
quote:hiltje schreef op 06 april 2009 @ 19:47:
Ooh, dat gedeelte Christiane ,
Ik had nml kort ervoor een apart topic geopend met de vraag hoeveel gram sashimi ik per persoon nodig had.
Het komt ook weer goed hoor, ook met jou. Maar het duurt altijd wel langer dan je zelf wil en hoopt. En dat lijkt op het moment zelf vreselijk en achteraf weet je dat dit soort ontwikkelingen zo belangrijk zijn, dan een maand of meer op een mensenleven er echt niet toe doet.Nee en op 17 jaar ook niet.... Maar ik hoop toch echt aan het einde van het jaar ook zo'n leuk etentje te kunnen geven!
Ooh, dat gedeelte Christiane ,
Ik had nml kort ervoor een apart topic geopend met de vraag hoeveel gram sashimi ik per persoon nodig had.
Het komt ook weer goed hoor, ook met jou. Maar het duurt altijd wel langer dan je zelf wil en hoopt. En dat lijkt op het moment zelf vreselijk en achteraf weet je dat dit soort ontwikkelingen zo belangrijk zijn, dan een maand of meer op een mensenleven er echt niet toe doet.Nee en op 17 jaar ook niet.... Maar ik hoop toch echt aan het einde van het jaar ook zo'n leuk etentje te kunnen geven!
