Wanneer stoppen met AD? Psych of huisarts hier?

03-01-2018 16:23 119 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik wil misschien starten met een antidepressivum om mijn stemming iets te stabiliseren . Ik vraag me alleen af wanneer je er weer mee stopt? Als je stopt dan is het effect toch ook weg en verval je weer in oude gedachten en gevoelens en gedrag? Dus waarom niet levenslang ad ad? Of kan je iets blijvends repareren met ad? Mijn huisarts kon het mij niet goed helder uitleggen vandaar dat ik het hier probeer. Dank jullie wel voor de uitleg.
konijn82 schreef:
04-01-2018 00:21
Dat zeg ik niet. De combinatie is nog altijd de beste behandelmethode. En zoals ik al zei, sommige mensen zullen hun levenlang medicatie nodig hebben. Meestal hebben zij ook hun levenlang af en aan onderhoudsgesprekken/therapie.
Dat ligt toch volledig aan het ziektebeeld?
Therapie gaat bij mij totaal niets toevoegen, ook niet als onderhoud, dus dat wil ik ook niet. Het is gewoon niet nodig.
Moiren’ schreef:
04-01-2018 00:24
Dat ligt toch volledig aan het ziektebeeld?
Therapie gaat bij mij totaal niets toevoegen, ook niet als onderhoud, dus dat wil ik ook niet. Het is gewoon niet nodig.
Moiren, Jij hebt iig eerst therapie gehad. Ik doel op huisartsen die zonder ook een patiënt te adviseren therapie te volgens AD voorschrijven. Niet over het voorschrijven van AD bij een client die al een therapietraject heeft gehad. Jouw situatie is totaal anders dan wat ik vaak onder ogen krijg. Mensen die al 5 jaar AD slikken maar nooit therapie hebben aangeboden gekregen/doorverwezen zijn, en inmiddels ook al 5 jaar kwakkelen. Dat is waar ik op doel. Niet op jouw situatie, die begrijp ik.
Ik heb met enkele cliënten tweemaandelijkse onderhoudsgesprekken omdat ze dat helpend vinden bij het levend houden van bijvoorbeeld een veiligheidsplan. Iedere client is anders.
konijn82 schreef:
04-01-2018 00:39
Moiren, Jij hebt iig eerst therapie gehad. Ik doel op huisartsen die zonder ook een patiënt te adviseren therapie te volgens AD voorschrijven. Niet over het voorschrijven van AD bij een client die al een therapietraject heeft gehad. Jouw situatie is totaal anders dan wat ik vaak onder ogen krijg. Mensen die al 5 jaar AD slikken maar nooit therapie hebben aangeboden gekregen/doorverwezen zijn, en inmiddels ook al 5 jaar kwakkelen. Dat is waar ik op doel. Niet op jouw situatie, die begrijp ik.
Ik heb met enkele cliënten tweemaandelijkse onderhoudsgesprekken omdat ze dat helpend vinden bij het levend houden van bijvoorbeeld een veiligheidsplan. Iedere client is anders.
Ik heb geen therapie gehad hiervoor. Is ook totaal onzinnig, omdat de depressie vanuit de bipolaire stoornis komt, en niet vanuit trauma.
Dubbel
anoniem_131921 wijzigde dit bericht op 04-01-2018 01:17
98.96% gewijzigd
Moiren’ schreef:
04-01-2018 00:42
Ik heb geen therapie gehad hiervoor. Is ook totaal onzinnig, omdat de depressie vanuit de bipolaire stoornis komt, en niet vanuit trauma.
Had best gekund, dat je therapie had gehad. Zat mensen die wel degelijk stabieler worden of om wat voor reden dan ook bij bipolaire problematiek baat hebben bij therapie. Jij dus niet en daar geloof ik je meteen in. En blijkbaar heb ik je even verward met een andere forummer die dat wel had gehad maar er verder niets meer mee wilde. Mijn excuses. Je hoeft ook niet zo mijn kop eraf te bijten. Maar goed, dan heb je het dus ook niet over het belang van therapie bij depressie in engere zin of dysthyme problematiek. Zoals ik al eerder aangaf. To heeft wel die problematiek en zal mogelijk wel baat hebben bij een combinatie. Dus zou t fraai zijn als een huisarts met het voorschrijven van medicatie doorverwijst, mocht dit nog niet gebeurd zijn.

En hoezo komt depressie voort uit trauma? Dat hoeft helemaal niet.
Bij mijn eerste opname moest ik juist stoppen met pillen. Dat waren dan slaappillen, maar waarom niet even bekijken of anti depressiva zou aanslaan.
Na ontslag kreeg ik ze wel voorgeschreven via de huisarts, maar helaas is dat nooit echt baanbrekend geweest.
Ik zit nu zelf aan iets te denken wat het dopaminepijl kan opwaarderen, maar wat...? (hardop nadenkend, dus niet advies vragend ;))
Ik bijt je kop er niet af, ik verbeter je.
Het enige wat ik zeg is dat therapie niet àltijd een toegevoegde waarde heeft.
konijn82 schreef:
04-01-2018 01:14

En hoezo komt depressie voort uit trauma? Dat hoeft helemaal niet.
Bij Moiren komt het niet voort uit trauma.
Dat zou ik echt met een psychiater bespreken Bruise.
De slaappillen zou ik graag afwillen, maar ik ontregel elke keer tijdens het afbouwen.
Vreemd bruise, dat een combinatie niet werd ingezet. Had je misschien wel meer rust gegeven. Of waren “ze” bang dat je een te grote afhankelijkheid oid had opgebouwd ofzo?
Als je niets te verweken hebt lijkt therapie me wat overbodig.
Slaappillen slik ik ook al eeuwen. Zonder kan ik maar tijdelijk, maar dan heb ik afleiding nodig aangezien ik dan echt uren wakker lig.
Het is helaas geen placebo-effect, want toen ik ooit zonder te weten een andere pil had geslikt lag ik dus weer uren wakker en kwam er de volgende dag achter dat ik een pijnstiller had genomen i.p.v. een slaappil.

Wat ontregelt jou, of hoe bedoel je dat?
Bruise schreef:
04-01-2018 01:19
Bij Moiren komt het niet voort uit trauma.
Dat lees ik. Bij veel mensen niet.
Moiren’ schreef:
04-01-2018 01:18
Ik bijt je kop er niet af, ik verbeter je.
Het enige wat ik zeg is dat therapie niet àltijd een toegevoegde waarde heeft.
Dit had ik al eerder aangegeven en blijkbaar anders door jou geïnterpreteerd. Het heeft een grotere kans op herstel. Maar dat ligt dus aan je diagnose/aandoening. Ik heb het over klassieke depressie/al dan niet met angst/dysthymie. Niet over bipolair of wel ander ziektebeeld dan ook waar depressie bij komt kijken.
Ik denk dat we elkaar best begrijpen, alleen schrijf ik vanuit de diagnose van TO en jij vanuit jouw referentiekader.
konijn82 schreef:
04-01-2018 01:25
Dit had ik al eerder aangegeven en blijkbaar anders door jou geïnterpreteerd. Het heeft een grotere kans op herstel. Maar dat ligt dus aan je diagnose/aandoening. Ik heb het over klassieke depressie/al dan niet met angst/dysthymie. Niet over bipolair of wel ander ziektebeeld dan ook waar depressie bij komt kijken.
Ik denk dat we elkaar best begrijpen, alleen schrijf ik vanuit de diagnose van TO en jij vanuit jouw referentiekader.
Nee hoor. Ik heb geen idee wat goed is voor TO.
Therapie is niet altijd nodig. En soms weer wel.
konijn82 schreef:
04-01-2018 01:20
Vreemd bruise, dat een combinatie niet werd ingezet. Had je misschien wel meer rust gegeven. Of waren “ze” bang dat je een te grote afhankelijkheid oid had opgebouwd ofzo?
Ik weet het niet. Had er zelf ook niet aangedacht toendertijd, maar na ontslag vroeg ik de huisarts of ad misschien iets voor me kon zijn en kreeg gelijk seroxat voorgeschreven.
Ik vind therapie overigens ook niet altijd zo goed, dat gewroet in het geheugen op zoek naar trauma's.
Moiren’ schreef:
04-01-2018 01:21
Als je niets te verweken hebt lijkt therapie me wat overbodig.
Dat is een andere discussie. Ik heb therapie gehad bij depressie die voortkwam uit hele andere dingen dan een trauma. Nooit verwacht dat ik dat zou krijgen. En uiteindelijk veel geleerd.

(Ff iets aangepast ivm herkenbaarheid)
anoniem_131921 wijzigde dit bericht op 04-01-2018 02:02
25.08% gewijzigd
Bruise schreef:
04-01-2018 01:28
Ik vind therapie overigens ook niet altijd zo goed, dat gewroet in het geheugen op zoek naar trauma's.
Volledig eens. Wroeten hoeft ook niet. Soms is het wel handig om andere patronen aan te leren en is het helpend om te weten waar de huidige (mogelijk disfunctionerende) patronen vandaan komen. En soms ook niet. Want ook mensen die een gezonde jeugd hebben gehad of gewoon een normaal leven hebben geleid, kunnen omkukelen, of een psychische aandoening krijgen die niet meer overgaat.
anoniem_131921 wijzigde dit bericht op 04-01-2018 01:33
5.77% gewijzigd
Bruise schreef:
04-01-2018 01:28
Ik vind therapie overigens ook niet altijd zo goed, dat gewroet in het geheugen op zoek naar trauma's.
Ik vind therapie wel goed, maar wel dat het ergens moet stoppen.
Er komt een punt dat je moet accepteren dat het is zoals het is en jezelf oppakken en gaan doen.
Moiren’ schreef:
04-01-2018 01:33
Ik vind therapie wel goed, maar wel dat het ergens moet stoppen.
Er komt een punt dat je moet accepteren dat het is zoals het is en jezelf oppakken en gaan doen.
Eens.
Ik snap ook werkelijk waar niet dat iemand op zijn 60e nog in therapie gaat als die al sinds zijn 20e in de hulpverlening terecht is gekomen. Dat duidt er toch duidelijk op dat het niets helpt?
Ha, daar zijn jullie het dus mee eens ;)
Moiren’ schreef:
04-01-2018 01:27
Nee hoor. Ik heb geen idee wat goed is voor TO.
Therapie is niet altijd nodig. En soms weer wel.
Bij dysthyme stoornis is het jammer om het niet te proberen omdat het leven (al dan niet in combinatie met medicatie) misschien net wat meer naar de 6 gaat dan alleen met medicatie. Of dat je net wat meer tools krijgt. En misschien ook niet. Maar dan heb je het iig een kans gegeven.
konijn82 schreef:
04-01-2018 01:39
Bij dysthyme stoornis is het jammer om het niet te proberen omdat het leven (al dan niet in combinatie met medicatie) misschien net wat meer naar de 6 gaat dan alleen met medicatie. Of dat je net wat meer tools krijgt. En misschien ook niet. Maar dan heb je het iig een kans gegeven.
Ja, zou zomaar kunnen. Ik heb het niet, dus weet het niet :)

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven