Psyche
alle pijlers
Wanneer stopt het?
donderdag 19 juni 2008 om 11:02
Ik ben benieuwd naar ervaringen, tips
en meningen van anderen.
Heb best wel een roerige jeugd gehad. Vader overleden, moeder een nieuwe vriend met wie ik totaal niet overweg kon. In zijn ogen kon ik helemaal niks. Dit is even kort gezegd het verhaal.
In het dagelijks leven ervaar ik daar nu de gevolgen kan. Ik kan totaal niet tegen kritiek en ben erg onzeker. Ik vind mezelf nooit goed genoeg, denk dat ik niks kan. Ik hoor genoeg positieve dingen over mezelf van anderen, maar ik kan daar helemaal niet mee om gaan. Ik buig die positiviteit snel om naar iets negatiefs.
Maar nu komt het. Ik merk de laatste jaren dat ik altijd op zoek ben naar iets anders. Iets nieuws, iets beters.
Bijvoorbeeld in mijn relatie. Ik had een relatie met een lieve, goede jongen. Toch waren er wel wat problemen, maar we waren erg gelukkig. Tot een vriendin me vroeg of ik een heel leven met hem voor me zag. Ik begon te twijfelen. Uiteindelijk ben ik bij hem weg gegaan. Er speelden meerdere dingen en altijd heb ik het erop gegooid dat ik niet gelukkig was bij hem. Maar nu denk ik wel eens: was ik echt niet gelukkig of heb ik me mezelf dat aangepraat?
Ook met mijn studie en werk heb ik het probleem ervaren. Ik ben met een aantal studies begonnen en ben ermee gestopt. Uiteindelijk heb ik 1 studie wel helemaal afgerond en ik ben nu bezig met de 2e studie die ik in februari af ga ronden. Voor ik deze studie begon, heb ik bijna een jaar nagedacht over wat ik nou echt wilde met mijn leven qua werk. En ik dacht HET gevonden te hebben. Maar nu ik bezig ben met de studie twijfel ik weer. Ik werk inmiddels al in dat werkveld en heb het eigenlijk bijzonder goed naar mijn zin. Maar toch voel ik me niet goed genoeg. Ik weet gewoon dat ik veel meer kan. Ik voel ook dat ik veel meer wil, maar ik kan alleen niet goed plaatsen waarom nou precies.
Ik voel een enorme inwendige druk om hierna verder te gaan studeren. Terwijl ik het naar mijn zin heb op mijn werk. Ik ben alleen bang dat het niet goed genoeg is en dat ik het werk uiteindelijk niet leuk meer ga vinden. En iets anders wil.
Ik heb het idee dat dit alles komt omdat ik mezelf nooit goed genoeg vind. Dat ik altijd op zoek ga naar nieuwe dingen waardoor ik mezelf beter ga voelen. Maar ik ga mezelf waarschijnlijk nooit beter voelen. Ik ben in therapie geweest en ben er zelf al jaren mee bezig, om over mijn onzekerheid heen te komen. Maar het lukt gewoon niet! En eht staat me dus behoorlijk in de weg, in mijn huidige, overigens zeer fijne relatie en in mijn werk.
Wanneer stopt het? Wanneer voel ik me eindelijk goed genoeg en kan ik eens ECHT gelukkig worden?
en meningen van anderen.
Heb best wel een roerige jeugd gehad. Vader overleden, moeder een nieuwe vriend met wie ik totaal niet overweg kon. In zijn ogen kon ik helemaal niks. Dit is even kort gezegd het verhaal.
In het dagelijks leven ervaar ik daar nu de gevolgen kan. Ik kan totaal niet tegen kritiek en ben erg onzeker. Ik vind mezelf nooit goed genoeg, denk dat ik niks kan. Ik hoor genoeg positieve dingen over mezelf van anderen, maar ik kan daar helemaal niet mee om gaan. Ik buig die positiviteit snel om naar iets negatiefs.
Maar nu komt het. Ik merk de laatste jaren dat ik altijd op zoek ben naar iets anders. Iets nieuws, iets beters.
Bijvoorbeeld in mijn relatie. Ik had een relatie met een lieve, goede jongen. Toch waren er wel wat problemen, maar we waren erg gelukkig. Tot een vriendin me vroeg of ik een heel leven met hem voor me zag. Ik begon te twijfelen. Uiteindelijk ben ik bij hem weg gegaan. Er speelden meerdere dingen en altijd heb ik het erop gegooid dat ik niet gelukkig was bij hem. Maar nu denk ik wel eens: was ik echt niet gelukkig of heb ik me mezelf dat aangepraat?
Ook met mijn studie en werk heb ik het probleem ervaren. Ik ben met een aantal studies begonnen en ben ermee gestopt. Uiteindelijk heb ik 1 studie wel helemaal afgerond en ik ben nu bezig met de 2e studie die ik in februari af ga ronden. Voor ik deze studie begon, heb ik bijna een jaar nagedacht over wat ik nou echt wilde met mijn leven qua werk. En ik dacht HET gevonden te hebben. Maar nu ik bezig ben met de studie twijfel ik weer. Ik werk inmiddels al in dat werkveld en heb het eigenlijk bijzonder goed naar mijn zin. Maar toch voel ik me niet goed genoeg. Ik weet gewoon dat ik veel meer kan. Ik voel ook dat ik veel meer wil, maar ik kan alleen niet goed plaatsen waarom nou precies.
Ik voel een enorme inwendige druk om hierna verder te gaan studeren. Terwijl ik het naar mijn zin heb op mijn werk. Ik ben alleen bang dat het niet goed genoeg is en dat ik het werk uiteindelijk niet leuk meer ga vinden. En iets anders wil.
Ik heb het idee dat dit alles komt omdat ik mezelf nooit goed genoeg vind. Dat ik altijd op zoek ga naar nieuwe dingen waardoor ik mezelf beter ga voelen. Maar ik ga mezelf waarschijnlijk nooit beter voelen. Ik ben in therapie geweest en ben er zelf al jaren mee bezig, om over mijn onzekerheid heen te komen. Maar het lukt gewoon niet! En eht staat me dus behoorlijk in de weg, in mijn huidige, overigens zeer fijne relatie en in mijn werk.
Wanneer stopt het? Wanneer voel ik me eindelijk goed genoeg en kan ik eens ECHT gelukkig worden?
donderdag 19 juni 2008 om 11:10
Tja meis, dat vraag ik me ook weleens af. Maar je hebt bijna twee studies afgerond, dat is toch iets om bijzonder trots op te zijn? Volgens mij moet je kijken naar de dingen die goed gaan. Je lijkt je te concentreren op zaken die je wellicht anders zou willen zien. Alsof je niet gelukkig kunt zijn, omdat je meer niet dan wel hebt. Maar dit geldt voor alle mensen.
donderdag 19 juni 2008 om 14:26
Het stopt niet. Maar je zal uiteindelijk naarmate je ouder wordt wel meer rust vinden.
Ik heb hetzelfde probleem, maar helaas geen 2 studies afgerond. Dus dat is alvast iets waavan ik vind dat jij trots op kan zijn!
Misschien moet je je tanden in een pittige baan gaan zetten. Dat studeren is leuk, maar vergroot voor jou nu niet meer je kansen denk ik.
Ik heb hetzelfde probleem, maar helaas geen 2 studies afgerond. Dus dat is alvast iets waavan ik vind dat jij trots op kan zijn!
Misschien moet je je tanden in een pittige baan gaan zetten. Dat studeren is leuk, maar vergroot voor jou nu niet meer je kansen denk ik.
donderdag 19 juni 2008 om 14:41
Al maak je drie, vier studies met succes af, dan zul je je nog niet 'goed genoeg' voelen. Hoeveel moet je nog bewijzen aan jezelf?
En al zeggen wij: alle bewondering voor jou, dat je die twee studies goed afgerond hebt, en kijk eens naar alles wat je wél hebt en kunt, dat zal ook nooit genoeg zijn.
Mag het van jezelf ook een keer genoeg zijn?
Mag het 'goed genoeg' zijn?
En al zeggen wij: alle bewondering voor jou, dat je die twee studies goed afgerond hebt, en kijk eens naar alles wat je wél hebt en kunt, dat zal ook nooit genoeg zijn.
Mag het van jezelf ook een keer genoeg zijn?
Mag het 'goed genoeg' zijn?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 19 juni 2008 om 15:42
Precies Elmervrouw!
Veel mensen zeggen ' wees blij met wat je al hebt bereikt' maar dat heeft niet zoveel zin (wel lief bedoeld hoor).
Ik weet wat ik bereikt heb, maar dan nog voelt het alsof dat niet genoeg is.
Ook mijn vriend probeert me mezelf te laten accepteren. Ook hij wil me laten inzien dat het goed genoeg is. Die peptalk helpt ook echt, ik voel me de dagen erna helemaal niet meer onzeker en sta dan achter al mijn keuzes.
Tot ik een ander zie die bijvoorbeeld bezig is met een opleiding op de universiteit en dan stort alles weer in...
Weg acceptatie, weg eigenwaarde!
Ik ga dan weer als een gek op zoek naar leuke opleidingen en maak mezelf helemaal gek.
Ik zou graag willen dat ik die positieve gedachten vast kan houden maar ik weet zo langzamerhand gewoon niet meer hoe...
Veel mensen zeggen ' wees blij met wat je al hebt bereikt' maar dat heeft niet zoveel zin (wel lief bedoeld hoor).
Ik weet wat ik bereikt heb, maar dan nog voelt het alsof dat niet genoeg is.
Ook mijn vriend probeert me mezelf te laten accepteren. Ook hij wil me laten inzien dat het goed genoeg is. Die peptalk helpt ook echt, ik voel me de dagen erna helemaal niet meer onzeker en sta dan achter al mijn keuzes.
Tot ik een ander zie die bijvoorbeeld bezig is met een opleiding op de universiteit en dan stort alles weer in...
Weg acceptatie, weg eigenwaarde!
Ik ga dan weer als een gek op zoek naar leuke opleidingen en maak mezelf helemaal gek.
Ik zou graag willen dat ik die positieve gedachten vast kan houden maar ik weet zo langzamerhand gewoon niet meer hoe...
