Wat doen met oude foto’s en documenten van familie?

Anoniem_64beb7c5f08e2 vrijdag 22 juli 2022 om 17:00

Ik heb van mijn vader een enorme stapel spullen gekregen van overleden familieleden, met name mijn moeder. Ik ben blij dat hij het bewaard heeft, maar er komt een hoop oud zeer los.

Ik weet niet goed wat ik ermee moet. Alles bewaren is geen optie. Alles weggooien is geen optie. Dingen inscannen zou een klus van máánden worden (heb zo al eens duizenden foto’s gescand, niet te doen).

Om een beeld te schetsen. Er zitten honderden nog ongeopende (!) condoleancekaarten voor mijn moeder bij. Die moeten nog beantwoord worden, na 20 jaar. Maar ook dagboeken, rijbewijzen, foto’s, souvenirs.

Ik heb geen broers en zussen dus ik moet hier alleen doorheen. Ik ben benieuwd wat jullie hebben gedaan met dit soort zaken. Misschien word ik nog enthousiast en durf ik het aan.

(Ik reageer misschien niet snel, want ik vind het lastig en het roept traumatische herinneringen op. Ik zag net in mijn meisjeshandschrift aantekeningen voor mams begrafenis, die heb ik toen geregeld. Veel angst ook, flashforwards naar hoe ik straks meer dingen alleen moet regelen als pap echt oud/hulpbehoevend wordt.)

Thalas vrijdag 22 juli 2022 om 18:20

De dagboeken zou ik trouwens lezen, dat lijkt me een mooie link naar je moeder. En die kaarten zou ik lezen en daarna weggooien. Of, als het er echt honderden zijn, er willekeurig een paar uit vissen om te lezen en de rest integraal weggooien. Honderden is echt teveel.

Anoniem_655778c911c2f vrijdag 22 juli 2022 om 18:20

Zijn er ook goede herinneringen bij of alleen 'oud zeer'? In het eerste geval zou ik er heel globaal doorheen gaan en alleen houden wat een goede herinnering oproept. In het laatste geval alles in een keer de kliko in. Je hebt er 20 jaar zonder gekund, dat lukt de rest van je leven ook wel.

impala vrijdag 22 juli 2022 om 18:25

Thalas schreef: ↑
22-07-2022 18:20
De dagboeken zou ik trouwens lezen, dat lijkt me een mooie link naar je moeder.

Dat kon wel eens een heel slecht idee zijn. Je hebt geen idee wat je gaat lezen, dingen die je misschien helemaal niet wil weten, en waar je niks mee kan behalve van slag van raken. Het verleden kun je beter laten rusten, zeker het verleden van een ander.

.

Thalas vrijdag 22 juli 2022 om 18:28

Als ik voortijdig zou overlijden zou ik heel graag willen dat mijn kinderen mijn dagboeken lazen.

impala vrijdag 22 juli 2022 om 18:32

Thalas schreef: ↑
22-07-2022 18:28
Als ik voortijdig zou overlijden zou ik heel graag willen dat mijn kinderen mijn dagboeken lazen.

Als je ze iets te zeggen hebt kun je dat beter nu doen. Dan kunnen ze er nog op reageren ipv dat je ze verward en met vragen achterlaat.

.

Thalas vrijdag 22 juli 2022 om 18:38

impala schreef: ↑
22-07-2022 18:32
Als je ze iets te zeggen hebt kun je dat beter nu doen. Dan kunnen ze er nog op reageren ipv dat je ze verward en met vragen achterlaat.

Natuurlijk niet, kinderen hebben een compleet ander referentiekader dan volwassenen. Wat ik ze nu zou zeggen zouden ze niet kunnen begrijpen omdat ze daar te jong voor zijn. Maar wanneer ze volwassen zijn zouden dagboeken een vorm van hun moeder zijn die ze kunnen begrijpen en die ze inzicht kan geven. Heel waardevol.

Anoniem_63a4aa770857d vrijdag 22 juli 2022 om 18:39

Waarom is alles houden geen optie?

Anoniem_63a4aa770857d vrijdag 22 juli 2022 om 18:40

Roxy21 schreef: ↑
22-07-2022 17:14
Gelijk weggooien, dan heb je minder om over na te denken. Leuk eze die stille hint, maar je vader had dat zelf kunnen doen als het echt zo belangrijk was, ergens de afgelopen 20 jaar.

Voelt alles als moeitje, of vindt je zelf dat er echt interessante/mooie/bijzondere dingen tussen de stapel zitten? Dan zou ik een paar mooie foto's bewaren en de rest wegdoen. Inscannen zou ik alleen doen als je zeker weet als je de scans daarna nog weleens zal bekijken, anders is het zonde van je tijd en energie.

Ik zie niet in waarom alles weggooien geen optie is?
Het klinkt niet alsof je zelf hier heel enthousiast wordt, maar dat je je emotioneel klemgezet voelt en denkt dat het nu aan jou is om deze documenten en foto's te eren, maar dat is niet zo.

Daar hoef je inderdaad niets meer mee hoor. Je kan lezen maar je kan het ook wel weggooien, je hoeft echt niet nog bedankjes te gaan sturen.

anoniem_63a4aa770857d wijzigde dit bericht op 22-07-2022 18:46

1.54% gewijzigd

impala vrijdag 22 juli 2022 om 18:44

Thalas schreef: ↑
22-07-2022 18:38
Natuurlijk niet, kinderen hebben een compleet ander referentiekader dan volwassenen. Wat ik ze nu zou zeggen zouden ze niet kunnen begrijpen omdat ze daar te jong voor zijn. Maar wanneer ze volwassen zijn zouden dagboeken een vorm van hun moeder zijn die ze kunnen begrijpen en die ze inzicht kan geven. Heel waardevol.

Niet mee eens. Ze kunnen geen vragen meer stellen en moeten het doen met jouw subjectieve beleving en allerlei emoties van jou waar ze niks mee kunnen. Wat denk je er in vredesnaam mee te bereiken?
Als je je eigen dagboeken na 20 jaar terugleest is het al bijna gênant, laat staan dat je iemand anders daarmee lastigvalt. En al helemaal niet je eigen kinderen.

impala wijzigde dit bericht op 22-07-2022 18:47

12.20% gewijzigd

.

KooktMetKnoflook vrijdag 22 juli 2022 om 18:47

Susan schreef: ↑
22-07-2022 17:08
Inderdaad, waarom moeten die condoleancekaarten nog beantwoord worden? Sowieso verwachten mensen geen antwoord op condoleancekaarten denk ik, maar al helemaal niet na twintig jaar nog.

Een rijtjeshuis, ergens in Noord-Holland. Twee mensen, een echtpaar van 50, 60 jaar.
De kinderen zijn het huis uit.

Ze zitten koffie te drinken en de krant te lezen.
De brievenbus kleppert.
Meteen kijken ze op, hun ogen vinden de ander. Zou het... ?
De man staat op, en staat met paar ferme passen bij de brievenbus.
Hij komt terug, zijn lippen op elkaar geklemd. Hij ontwijkt een moment haar blik.
Dan kijkt hij haar aan.
Zij: "... nee? "
Hij zwijgt. Sluit een moment zijn ogen. En schudt zijn hoofd.
"Misschien morgen", zegt zij.

Met gesloten ogen knikt hij even.
Misschien morgen.

Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.

Pepé-Le-Pew vrijdag 22 juli 2022 om 18:52

Net alsof ik mijn eigen verhaal lees, ik ben ook het enigste kind en werd opgezadeld met allemaal condoleance kaarten en andere zeer pijnlijke correspondentie van mijn overleden moeder. Ik heb het 20 jaar bewaard, maar volgend jaar is het zoveel jaar geleden dat ze overleed dat ik besloten heb om alles te verbranden en de as uit te strooien op haar verstrooi plek of tegenover ons oude ouderlijk huis waar ze altijd heel gelukkig is geweest. Wat je keuze ook gaat worden, heel veel sterkte.

Elizabethie vrijdag 22 juli 2022 om 18:53

Voor jou dierbare foto's: daar enkele van bewaren en in een mooi albumpje plakken.
De rest: naar de stort.
Zo heb ik het gedaan. Ik ben ook enig kind, man ook. We hebben nu 2 albumpjjes met dierbare foto's van onze ouders/ overleden familileden. En eigenlijk bekijken we ze nooit.

Anoniem_64099e414652c vrijdag 22 juli 2022 om 19:03

De voornaamste reden dat ik geen dagboek bijhoud, is de angst dat er dan na mijn dood nog eens mensen door mijn persoonlijke gedachten heen spitten. Ik heb een beetje hetzelfde met mijn e-mail/WhatsApp, dat hoeven anderen van mij niet te lezen. Ik moet er niet aan denken, maar goed, wat gebeurt, gebeurt. Ik ben er dan niet meer. Maar leuk is anders.

Realiseerde me dat ook heel erg met het overlijden van mijn vader, je zit echt in iemands privé. Mijn oog viel op een aantal dingen en, meteen dacht ik, nee, dit is van hem.

En inderdaad, zelf teruglezen is al erg genoeg.

Susan vrijdag 22 juli 2022 om 19:10

KooktMetKnoflook schreef: ↑
22-07-2022 18:47
Een rijtjeshuis, ergens in Noord-Holland. Twee mensen, een echtpaar van 50, 60 jaar.
De kinderen zijn het huis uit.

Ze zitten koffie te drinken en de krant te lezen.
De brievenbus kleppert.
Meteen kijken ze op, hun ogen vinden de ander. Zou het... ?
De man staat op, en staat met paar ferme passen bij de brievenbus.
Hij komt terug, zijn lippen op elkaar geklemd. Hij ontwijkt een moment haar blik.
Dan kijkt hij haar aan.
Zij: "... nee? "
Hij zwijgt. Sluit een moment zijn ogen. En schudt zijn hoofd.
"Misschien morgen", zegt zij.

Met gesloten ogen knikt hij even.
Misschien morgen.

Ik zie het helemaal voor me!

Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.

Susan vrijdag 22 juli 2022 om 19:12

Wat betreft die dagboeken: ik snap de opmerking dat ze privé zijn, ik vind het ergens toch wel erg streng om te vinden dat iemand min of meer verplicht is om ze weg te gooien, ik kan me voorstellen dat dát juist wel heel waardevol is om te hebben van je moeder en dat je daar nou net geen afstand van kan doen. En ook dat je ze wel leest.

Edit: nu ik het teruglees weet ik niet of het zo bedoeld is dat ze ze weg zou moeten gooien.

Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.

Valkyrie vrijdag 22 juli 2022 om 19:22

Ik heb na het overlijden van een dierbare een grove schifting gemaakt: dit kan sowieso weg, dit nog niet. Wat ik wilde bewaren in een kartonnen doos gedaan en op zolder gezet tot ik eraan toe ben erin te kijken. Dit is inmiddels jaren geleden en ik heb nog niet de behoefte gehad er iets mee te doen, maar sluit niet uit dat dit ooit nog komt dus gooi het nog niet weg.

Je moet uiteindelijk niets, doe wat voor jou goed voelt

Quincy2 vrijdag 22 juli 2022 om 19:49

Alles van andere familieleden dan mijn moeder zou ik sowieso meteen wegdoen.

Anna75 vrijdag 22 juli 2022 om 19:51

Volgens mij zijn bidprentjes bedoeld om mee te geven na een (katholieke) uitvaart, niet als bedankje voor het ontvangen van een condoleancekaart. Dus wellicht zijn die bidprentjes destijds vergeten, en had je vader het voornemen ze ooit nog eens op te sturen. Maar na 20 jaar schrikken mensen zich kapot als er opeens een bidprentje op de deurmat valt. Of ze zijn er zelf niet meer. Of ze hebben zelf verliezen geleden. Dus ik zou er eentje bewaren en de rest wegdoen.

Zelf heb ik een aantal echt mooie foto's bewaard en onlangs kreeg ik toevallig een oud agendaatje. En ja, ik vind het heel bijzonder en nee, het was niet alleen maar leuk om te lezen.

Dag is nooit zo nat of zun schient aaltied wat.

impala vrijdag 22 juli 2022 om 19:57

Ik reageer misschien niet snel, want ik vind het lastig en het roept traumatische herinneringen op. Ik zag net in mijn meisjeshandschrift aantekeningen voor mams begrafenis, die heb ik toen geregeld. Veel angst ook, flashforwards naar hoe ik straks meer dingen alleen moet regelen als pap echt oud/hulpbehoevend wordt.)

Dit is de reden dat je er niet meer doorheen moet gaan. Je brein heeft als het goed is die herinneringen verwerkt en een plek op zolder gegeven ipv in je actuele geheugen.
Als dat niet goed gelukt is, gaan mensen in therapie en doen ze emdr om dat alsnog te bereiken. En dan ga jij het omgekeerde doen en de boel weer naar voren halen?

.

Lorem_Ipsum vrijdag 22 juli 2022 om 20:02

Anna75 schreef: ↑
22-07-2022 19:51
Volgens mij zijn bidprentjes bedoeld om mee te geven na een (katholieke) uitvaart, niet als bedankje voor het ontvangen van een condoleancekaart. Dus wellicht zijn die bidprentjes destijds vergeten, en had je vader het voornemen ze ooit nog eens op te sturen. Maar na 20 jaar schrikken mensen zich kapot als er opeens een bidprentje op de deurmat valt. Of ze zijn er zelf niet meer. Of ze hebben zelf verliezen geleden. Dus ik zou er eentje bewaren en de rest wegdoen.

Zelf heb ik een aantal echt mooie foto's bewaard en onlangs kreeg ik toevallig een oud agendaatje. En ja, ik vind het heel bijzonder en nee, het was niet alleen maar leuk om te lezen.

Ik zie vaak inderdaad het bidprentje na de dienst in een kerk (weet niet of dat katholiek is), maar daarna ook nog per post een bedankje voor iedereen die geweest is, of van zich heeft laten horen. Het zijn allebei van die kleine kaartjes, vaak met een foto en een kort tekstje.

Toevallig deze week nog een bedankkaart ontvangen na een begrafenis van een aantal weken terug. Het bidprentje had ik al in huis.

Anoniem_6576f0ab9b250 vrijdag 22 juli 2022 om 20:06

Ik zou niet nog iets terugsturen na twintig jaar, dat is echt onzin.
De rest zou ik houden en langzaam, als ik er zin in had, beetje bij beetje uitzoeken.
Zelf ook een ouder op jonge leeftijd verloren en ik heb bijna niks en dat is soms best jammer. Tegelijkertijd zou ik niet bevreesd zijn dingen weg te gooien, in tachtig procent van de kaarten staat waarschijnlijk alleen 'veel sterkte, Truus, Johan en de kinderen.' en die kun je echt met een gerust hart bij het oud papier gooien.

Anoniem_670295c5b7b2b vrijdag 22 juli 2022 om 20:16

Ik snap het niet goed, je hebt het over ‘meisjeshandschrift’ maar wel dat jij de begrafenis van je moeder hebt geregeld. En nu die condoleancekaarten, die jij dan zou moeten beantwoorden… had je vader dat niet moeten doen? Of waren je ouders gescheiden?

Klinkt alsof jij te jong teveel verantwoordelijkheid hebt gekregen en te veel alleen hebt moeten doen. Klopt dat?

In dat geval: af en toe een stapeltje uitzoeken en alleen houden waar je blij van wordt. Rest zo gauw mogelijk in de fik.

Ik weet niet hoe het in jouw omgeving is, maar in de mijne zijn mensen na 20 jaar echt wel verhuisd. Dus als je geen contact gehouden hebt gaat een bedankje naar het verkeerde adres. En sls je wel contact gehouden hebt, dan hoeft zo’n bedankje niet.

Anoniem_670295c5b7b2b vrijdag 22 juli 2022 om 20:17

Thalas schreef: ↑
22-07-2022 18:28
Als ik voortijdig zou overlijden zou ik heel graag willen dat mijn kinderen mijn dagboeken lazen.

Dan hoop ik voor hen dat jouw dagboeken minder expliciet en minder zwart zijn dan de mijne.

Shero vrijdag 22 juli 2022 om 20:42

Die bedankjes na 20 jaar is echt onzinnig. Soms krijg ik een bedankkaartje, maar dan is het hoogstens van een derdegraads familielid. Ik heb nog nooit een bedankje verwacht.

Eventueel plaats je een "in memoriam" in een lokaal krantje waarin je "nogmaals" iedereen bedankt voor de lieve reacties destijds.

Als er 'militaire documenten en frutsels' bij zitten, dan kun je die vaak ook kwijt bij een veteranenhuis.

Sterkte met je beslissingen.

Of course your opinion matters. Just not to me.

Anoniem_63d7cf7e9ac44 vrijdag 22 juli 2022 om 20:50

navyblue schreef: ↑
22-07-2022 19:03
De voornaamste reden dat ik geen dagboek bijhoud, is de angst dat er dan na mijn dood nog eens mensen door mijn persoonlijke gedachten heen spitten. Ik heb een beetje hetzelfde met mijn e-mail/WhatsApp, dat hoeven anderen van mij niet te lezen. Ik moet er niet aan denken, maar goed, wat gebeurt, gebeurt. Ik ben er dan niet meer. Maar leuk is anders.

Realiseerde me dat ook heel erg met het overlijden van mijn vader, je zit echt in iemands privé. Mijn oog viel op een aantal dingen en, meteen dacht ik, nee, dit is van hem.

En inderdaad, zelf teruglezen is al erg genoeg.

Dat heb ik ook. Daarom heb ik mijn oude dagboeken ook weggedaan en andere “gevoelige” info. Whatsap gesprekken wis ik ook regelmatig.

Actieve topics