Psyche
alle pijlers
Wat doen met oude foto’s en documenten van familie?
vrijdag 22 juli 2022 om 17:00
Ik heb van mijn vader een enorme stapel spullen gekregen van overleden familieleden, met name mijn moeder. Ik ben blij dat hij het bewaard heeft, maar er komt een hoop oud zeer los.
Ik weet niet goed wat ik ermee moet. Alles bewaren is geen optie. Alles weggooien is geen optie. Dingen inscannen zou een klus van máánden worden (heb zo al eens duizenden foto’s gescand, niet te doen).
Om een beeld te schetsen. Er zitten honderden nog ongeopende (!) condoleancekaarten voor mijn moeder bij. Die moeten nog beantwoord worden, na 20 jaar. Maar ook dagboeken, rijbewijzen, foto’s, souvenirs.
Ik heb geen broers en zussen dus ik moet hier alleen doorheen. Ik ben benieuwd wat jullie hebben gedaan met dit soort zaken. Misschien word ik nog enthousiast en durf ik het aan.
(Ik reageer misschien niet snel, want ik vind het lastig en het roept traumatische herinneringen op. Ik zag net in mijn meisjeshandschrift aantekeningen voor mams begrafenis, die heb ik toen geregeld. Veel angst ook, flashforwards naar hoe ik straks meer dingen alleen moet regelen als pap echt oud/hulpbehoevend wordt.)
Ik weet niet goed wat ik ermee moet. Alles bewaren is geen optie. Alles weggooien is geen optie. Dingen inscannen zou een klus van máánden worden (heb zo al eens duizenden foto’s gescand, niet te doen).
Om een beeld te schetsen. Er zitten honderden nog ongeopende (!) condoleancekaarten voor mijn moeder bij. Die moeten nog beantwoord worden, na 20 jaar. Maar ook dagboeken, rijbewijzen, foto’s, souvenirs.
Ik heb geen broers en zussen dus ik moet hier alleen doorheen. Ik ben benieuwd wat jullie hebben gedaan met dit soort zaken. Misschien word ik nog enthousiast en durf ik het aan.
(Ik reageer misschien niet snel, want ik vind het lastig en het roept traumatische herinneringen op. Ik zag net in mijn meisjeshandschrift aantekeningen voor mams begrafenis, die heb ik toen geregeld. Veel angst ook, flashforwards naar hoe ik straks meer dingen alleen moet regelen als pap echt oud/hulpbehoevend wordt.)
vrijdag 22 juli 2022 om 20:53
Ik denk dat dat per persoon verschilt. De een zal het pijnlijk vinden en een ander zal er troost uit kunnen putten. Ook afhankelijk van wat er in het dagboek staat natuurlijk.
Als je ze (nu) niet wilt lezen TO, bewaar ze dan. Weggooien krijg je misschien spijt van.
vrijdag 22 juli 2022 om 21:00
Die condoleances moet je niet beantwoorden, dat hoeft echt niet.
Ik heb destijds bij mijn moeder alles doorgekeken, en een kleine selectie gemaakt van dingen die ik echt niet kon weggooien ("does it spark joy"). Ik heb bij de Xenos een hele mooie houten kist gekocht en daar die dingen in gedaan. Eens per jaar doe ik 'm open en kijk ik nog eens naar die dingen. Soms geeft het een gevoel dat ze dan weer in de buurt is. Maar; soms zijn spullen ook gewoon voorwerpen geworden en dan kan je ze prima van de hand doen. Tip: als je iets weggooit, kan je er altijd een foto van maken. Dat neemt minder ruimte in en dan heb je toch een herinnering. En bewaar fysiek wat JIJ belangrijk vindt.
Verder spreek je veel over "oud zeer" en "traumatische herinneringen, angst en flashbacks". Als het 20 jaar geleden is, lijkt me dat wel heel zwaar voor je. En misschien ook wel te zwaar. Ik had dit destijds ook, maar ik heb hulp gezocht. Na een paar EMDR-sessies bij mijn psychotherapeut gaat het een stuk beter, ik heb de herinneringen nog wel maar het pijnlijke randje is verdwenen. Ik zou dit echt overwegen.
Veel sterkte!
Succes!
Ik heb destijds bij mijn moeder alles doorgekeken, en een kleine selectie gemaakt van dingen die ik echt niet kon weggooien ("does it spark joy"). Ik heb bij de Xenos een hele mooie houten kist gekocht en daar die dingen in gedaan. Eens per jaar doe ik 'm open en kijk ik nog eens naar die dingen. Soms geeft het een gevoel dat ze dan weer in de buurt is. Maar; soms zijn spullen ook gewoon voorwerpen geworden en dan kan je ze prima van de hand doen. Tip: als je iets weggooit, kan je er altijd een foto van maken. Dat neemt minder ruimte in en dan heb je toch een herinnering. En bewaar fysiek wat JIJ belangrijk vindt.
Verder spreek je veel over "oud zeer" en "traumatische herinneringen, angst en flashbacks". Als het 20 jaar geleden is, lijkt me dat wel heel zwaar voor je. En misschien ook wel te zwaar. Ik had dit destijds ook, maar ik heb hulp gezocht. Na een paar EMDR-sessies bij mijn psychotherapeut gaat het een stuk beter, ik heb de herinneringen nog wel maar het pijnlijke randje is verdwenen. Ik zou dit echt overwegen.
Veel sterkte!
Succes!
vrijdag 22 juli 2022 om 21:10
Kaarten meteen weg. Daar zit een soort schuldgevoel bij dat nergens op slaat. Bovendien staan ze vol emotie over een nare tijd voor jou.
Paspoorten: misschien leuk om naar de foto’s te kijken. Eventueel kun je die uitscheuren. Verder weg. Of, als je kleine kinderen in je omgeving hebt geef je ze aan hun. Paspoorten zijn super cool om mee te spelen.
Foto’s, dagboeken en herinneringen: vraag een vriend(in). Zo iemand kan diagonaal door een dagboek lezen en jou laten weten wat er zo’n beetje in staat. Dan kun jij bepalen of je denkt dat je het zou mogen lezen/ of je het wil lezen.
Ik zou niets digitaliseren. Het verliest waarde als oude foto’s en zo opeens op een computer staan. Bewaar een paar mooie foto’s. Verder niet.
Sterkte.
Paspoorten: misschien leuk om naar de foto’s te kijken. Eventueel kun je die uitscheuren. Verder weg. Of, als je kleine kinderen in je omgeving hebt geef je ze aan hun. Paspoorten zijn super cool om mee te spelen.
Foto’s, dagboeken en herinneringen: vraag een vriend(in). Zo iemand kan diagonaal door een dagboek lezen en jou laten weten wat er zo’n beetje in staat. Dan kun jij bepalen of je denkt dat je het zou mogen lezen/ of je het wil lezen.
Ik zou niets digitaliseren. Het verliest waarde als oude foto’s en zo opeens op een computer staan. Bewaar een paar mooie foto’s. Verder niet.
Sterkte.
vrijdag 22 juli 2022 om 21:12
Oh en bedenk dit. Stel er is brand en de hele zooi gaat in rook op. Wat voel je? Opluchting? Verdriet?
Neem met dat gevoel in gedachten beslissingen bij het bekijken:
Bij opluchting kies je voor makkelijk dingen wegdoen. Dus bij twijfel: weg.
Bij verdriet kun je iets voorzichtiger selecteren. Of het nog even bewaren allemaal.
Neem met dat gevoel in gedachten beslissingen bij het bekijken:
Bij opluchting kies je voor makkelijk dingen wegdoen. Dus bij twijfel: weg.
Bij verdriet kun je iets voorzichtiger selecteren. Of het nog even bewaren allemaal.
vrijdag 22 juli 2022 om 22:17
Heb je een vriendin of iemand die jouw moeder goed gekend heeft die dit samen met jou kan doen? Toen één van mijn beste vriendinnen is overleden en haar net volwassen dochter de spullen uit wilden gaan zoeken ben ik en de andere beste vriendin van haar moeder bij haar geweest (voor haar vader was het te moeilijk) dat vond ze fijn, ze kon zo nog even over haar moeder praten en vragen stellen over vroeger, aan welke dingen er ook voor ons mooie herinerinngen zaten enz. Lijkt me heel moeilijk om alleen te doen. Maar je hoeft niks hè, zeker niet meteen op stel en sprong, neem de tijd en sterkte
vrijdag 22 juli 2022 om 22:29
Dit lijkt me heel erg persoonlijk dus je moet vooral doen wat jij zelf wil.
Ik zou denk ik alle persoonlijke spullen wel bewaren. Condoleancekaarten met 'Sterkte. Gr. fam. Jansen' zou ik weggooien. Misschien dat er een extra mooie tussenzit met een mooie tekst ofzo, die zou ik bewaren. Bedankkaarten sturen hoeft natuurlijk niet meer na 20 jaar. Ik zou heel gek opkijken als ik er ééntje zou ontvangen. Ik (Brabant) ken dat sowieso niet; bedankkaarten sturen maar ik zie het mijn schoonfamilie wel doen (Noord-Holland). Misschien verschilt het dus per regio.
Ik zou denk ik alle persoonlijke spullen wel bewaren. Condoleancekaarten met 'Sterkte. Gr. fam. Jansen' zou ik weggooien. Misschien dat er een extra mooie tussenzit met een mooie tekst ofzo, die zou ik bewaren. Bedankkaarten sturen hoeft natuurlijk niet meer na 20 jaar. Ik zou heel gek opkijken als ik er ééntje zou ontvangen. Ik (Brabant) ken dat sowieso niet; bedankkaarten sturen maar ik zie het mijn schoonfamilie wel doen (Noord-Holland). Misschien verschilt het dus per regio.
vrijdag 22 juli 2022 om 22:36
Maar ik kan me voorstellen dat je bv een (schoen-) doosje wil vullen met persoonlijke dingen. (foto’s, rijbewijs, paspoort, huwelijksakte e.d.) en dat bewaard.
vrijdag 22 juli 2022 om 22:54
Ik heb de afgelopen maanden het huis van mijn vader leeg moeten ruimen waar ook nog alles van mijn moeder (27 jaar geleden overleden) tevoorschijn kwam. Ik ben heel rigoureus geweest: alleen de dingen waar ik een (goede) herinnering aan heb of die ik zelf nog ga gebruiken heb ik behouden. Uiteindelijk heb ik van iedere ouder een halve verhuisdoos met aandenken weten te vullen.
De ervaring heeft mij geleerd dat je het anders nooit weg gaat doen, en de last van het bewaren is bij mij groter dan de lust. Mijn vuistregel was: geen herinneringen van andere mensen bewaren, alleen eigen herinneringen.
De ervaring heeft mij geleerd dat je het anders nooit weg gaat doen, en de last van het bewaren is bij mij groter dan de lust. Mijn vuistregel was: geen herinneringen van andere mensen bewaren, alleen eigen herinneringen.
Disclaimer: ik heb een mannelijk brein.
zaterdag 23 juli 2022 om 00:27
Toen mijn oma overleed en mijn vader het huis moest (helpen) opruimen kwam hij terug met, voor ons, historisch leuke dingen.
Mijn opa's eerste contract, middelbare schooldiploma van opa en oma, oude lagere school en middelbare schoolrapporten van hemzelf. Inderdaad oude rijbewijzen en paspoorten.
Puur vanuit de (familie) geschiedenis zou ik die bewaren, zeker als ik kinderen zou hebben. Die dingen zijn voor kinderen of kleinkinderen misschien leuk om terug te zien. Tenminste dat vonden mijn broer en ik, en zijn kinderen ook. "Eerste contract van mijn opa, getekend in 1930 ofzo, een baantje bij de gemeente, waarbij hij 350 gulden per jaar zou verdienen, uitbetaald in 12 gelijke delen. En niet te vergeten wel 5 vakantiedagen per jaar."
Zelf heb ik geen kinderen en ga die ook niet meer krijgen, dus ik gooi voor mezelf die dingen weg. Spullen die ik heb van mijn (groot) ouders zoals dit, bewaar ik wel voor als mijn neefje en nichtje het later leuk vinden.
Een stapeltje papieren nemen niet zoveel plek in.
Maar dat is voor iedereen anders natuurlijk.
Mijn opa's eerste contract, middelbare schooldiploma van opa en oma, oude lagere school en middelbare schoolrapporten van hemzelf. Inderdaad oude rijbewijzen en paspoorten.
Puur vanuit de (familie) geschiedenis zou ik die bewaren, zeker als ik kinderen zou hebben. Die dingen zijn voor kinderen of kleinkinderen misschien leuk om terug te zien. Tenminste dat vonden mijn broer en ik, en zijn kinderen ook. "Eerste contract van mijn opa, getekend in 1930 ofzo, een baantje bij de gemeente, waarbij hij 350 gulden per jaar zou verdienen, uitbetaald in 12 gelijke delen. En niet te vergeten wel 5 vakantiedagen per jaar."
Zelf heb ik geen kinderen en ga die ook niet meer krijgen, dus ik gooi voor mezelf die dingen weg. Spullen die ik heb van mijn (groot) ouders zoals dit, bewaar ik wel voor als mijn neefje en nichtje het later leuk vinden.
Een stapeltje papieren nemen niet zoveel plek in.
Maar dat is voor iedereen anders natuurlijk.
zaterdag 23 juli 2022 om 00:27
ik heb hier nog een schoenendoos staan met o.a bidprentjes die tevoorschijn kwamen toen mijn moeder overleed. Veel prentjes van kennissen van moeder die ik niet eens ken, of wel ken maar niet belangrijk voor mij. Niemand in de familie hoeft ze, ik heb er de prentjes van de opa's en oma's en misschien nog een generatie verder uitgehaald, de rest mag degene die als eerste in de gratis vraag/aanbod advertenties in de krant, vraagt om bidprentjes hebben.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
zaterdag 23 juli 2022 om 01:00
Dat heb ik ook. Dat wissen zou ik ook moeten doen, maar ja, zelf lees ik mijn gesprekken juist wel graag terug.
Een vriendin van me ontdekte na overlijden van haar moeder ook iets heel pijnlijks, waar moeder het ook haar hele leven moeilijk mee had gehad, zo was te lezen. Ze had opeens extra pijn voor haar moeder die het daar zo zwaar mee had gehad zonder erover te kunnen spreken. En het voelde ook echt alsof ze een grens over ging.
zaterdag 23 juli 2022 om 07:50
zaterdag 23 juli 2022 om 09:23
Sterkte TO. Ik denk trouwens dat er best wel eens familieleden en/of vriendinnen zouden zijn die je er bij zouden willen helpen. Ik zou dit zeker doen voor familie of vrienden.
De kaarten zou ik openen en lezen. Afhankelijk van de inhoud zou ik ze bewaren of weggooien. Is het een formele "gecondoleerd, groeten van fam. Jansen" dan kan het weg. Staat er wat persoonlijks in of is de afzender een dierbare van je, dan bewaren. Bidprentjes of bedankjes sturen is echt niet meer nodig.
Foto's zou ik bekijken en de mooiste daarvan bewaren. Documenten evt ook.
Souvenirs zou ik alleen bewaren als het zelf waarde voor je heeft, anders weggooien.
De kaarten zou ik openen en lezen. Afhankelijk van de inhoud zou ik ze bewaren of weggooien. Is het een formele "gecondoleerd, groeten van fam. Jansen" dan kan het weg. Staat er wat persoonlijks in of is de afzender een dierbare van je, dan bewaren. Bidprentjes of bedankjes sturen is echt niet meer nodig.
Foto's zou ik bekijken en de mooiste daarvan bewaren. Documenten evt ook.
Souvenirs zou ik alleen bewaren als het zelf waarde voor je heeft, anders weggooien.
zaterdag 23 juli 2022 om 10:07
Wat een hoop reacties! Daar ben ik blij mee. Ik lees ze allemaal maar kan nog niet direct zeggen wat ik doe, ik moet het laten bezinken.
Alvast een mooi iets: de eerste kaart die ik opensloeg was van de moeder van een oude buurvrouw. Die moeder is recent overleden en buurvrouw was héél blij toen ik haar een foto van het kaartje stuurde. Was ook ontzettend mooi geschreven!
En nu stond ie plots op de de stoep met een koffer vol documenten en een doos gebak want ‘we zouden nu veertig jaar getrouwd zijn en ze was toch mijn grote liefde’.
Alvast een mooi iets: de eerste kaart die ik opensloeg was van de moeder van een oude buurvrouw. Die moeder is recent overleden en buurvrouw was héél blij toen ik haar een foto van het kaartje stuurde. Was ook ontzettend mooi geschreven!
Mijn moeder is plots overleden, vrij jong, en mijn vader was compleet lamgeslagen. Ik heb veel gedaan ja, maar niet alles is goed gegaan (die bedankjes … wist ik veel). Er is daarna nooit meer over mam gesproken, dat was taboe. Een halfjaar later had mijn vader een nieuwe partner en stonden mams spullen in vuilniszakken in de tuin. Ik dacht dat er niks meer was.xynix schreef: ↑22-07-2022 20:16Ik snap het niet goed, je hebt het over ‘meisjeshandschrift’ maar wel dat jij de begrafenis van je moeder hebt geregeld. En nu die condoleancekaarten, die jij dan zou moeten beantwoorden… had je vader dat niet moeten doen? Of waren je ouders gescheiden?
Klinkt alsof jij te jong teveel verantwoordelijkheid hebt gekregen en te veel alleen hebt moeten doen. Klopt dat?
En nu stond ie plots op de de stoep met een koffer vol documenten en een doos gebak want ‘we zouden nu veertig jaar getrouwd zijn en ze was toch mijn grote liefde’.
Hier moest ik echt om huilen, had ik dit destijds maar gehad.kes49240 schreef: ↑22-07-2022 22:17Heb je een vriendin of iemand die jouw moeder goed gekend heeft die dit samen met jou kan doen? Toen één van mijn beste vriendinnen is overleden en haar net volwassen dochter de spullen uit wilden gaan zoeken ben ik en de andere beste vriendin van haar moeder bij haar geweest (voor haar vader was het te moeilijk) dat vond ze fijn, ze kon zo nog even over haar moeder praten en vragen stellen over vroeger, aan welke dingen er ook voor ons mooie herinerinngen zaten enz. Lijkt me heel moeilijk om alleen te doen. Maar je hoeft niks hè, zeker niet meteen op stel en sprong, neem de tijd en sterkte
zaterdag 23 juli 2022 om 12:03
Dat hoeft echt niet meer na 20 jaar hoor als het al zou moeten. In mijn familie is het in ieder geval niet gebruikelijk om op condoleance kaarten te reageren. Laat het los.Kaascracker schreef: ↑22-07-2022 17:07Het is een beetje de gewoonte om als een soort van dankbetuiging een bidprentje te sturen. Die heb ik dus ook meegekregen – stille hint. Ga ik ook absoluut niet doen hoor, veel mensen zijn inmiddels zelf overleden. Maar het voelt wel als een extra last.
zaterdag 23 juli 2022 om 12:27
Het is meer dat ik dat destijds niet goed gedaan heb en daar na enkele jaren ook op aangesproken ben. Maar ik had geen idee want ik was een tiener en nog nooit op een begrafenis geweest, dus wist ik veel. Nu trok ik die koffer open en dacht ik: oh ja, dat heb ik toen verkeerd gedaan.
Ben je gek, die 300 bidprentjes gaan als eerste weg.
zaterdag 23 juli 2022 om 12:33
Goed zo! En ik mag hopen dat die mensen die je er op aan hebben gesproken geen onderdeel meer zijn van jouw leven. Je was een tiener die portverdikkie haar ouder was verloren en men spreekt jou aan op het niet krijgen van een bidprentje??? Wat een idioten!Kaascracker schreef: ↑23-07-2022 12:27Het is meer dat ik dat destijds niet goed gedaan heb en daar na enkele jaren ook op aangesproken ben. Maar ik had geen idee want ik was een tiener en nog nooit op een begrafenis geweest, dus wist ik veel. Nu trok ik die koffer open en dacht ik: oh ja, dat heb ik toen verkeerd gedaan.
Ben je gek, die 300 bidprentjes gaan als eerste weg.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zaterdag 23 juli 2022 om 13:00
Allereerst: Wat heftig voor je, dat je zo jong je moeder verloor en ook nog zaken moest regelen en dat over haar praten, daarna taboe was. 
Vrij snel een nieuwe partner voor je vader. Het is niet niks.
Ik zou de kaarten wel openen en doorlezen, wie weet wat er in staat over je moeder. Misschien kom je nog herinneringen (aan haar) tegen, die jij niet wist. Mensen schrijven vaak een herinnering of anekdote op na een overlijden.
Foto's zou ik ook bewaren en zeker bekijken. De dagboeken ook, daar staan misschien dingen in over jullie gezin, toch waardevol. Of zijn het dagboeken van haar als jong meisje? Ook dat kun je doorkijken, als je wilt.
Documenten zou ik zelf niet bewaren, dat is toch iets anders dan foto's en herinneringen op papier.
Wegdoen wat je niet wilt bewaren, kan altijd nog.
Dan haal je de, voor jou, mooiste foto's eruit.
En misschien een pagina uit dagboek, paspoort en plakt ze in 1 album.
Vrij snel een nieuwe partner voor je vader. Het is niet niks.Ik zou de kaarten wel openen en doorlezen, wie weet wat er in staat over je moeder. Misschien kom je nog herinneringen (aan haar) tegen, die jij niet wist. Mensen schrijven vaak een herinnering of anekdote op na een overlijden.
Foto's zou ik ook bewaren en zeker bekijken. De dagboeken ook, daar staan misschien dingen in over jullie gezin, toch waardevol. Of zijn het dagboeken van haar als jong meisje? Ook dat kun je doorkijken, als je wilt.
Documenten zou ik zelf niet bewaren, dat is toch iets anders dan foto's en herinneringen op papier.
Wegdoen wat je niet wilt bewaren, kan altijd nog.
Dan haal je de, voor jou, mooiste foto's eruit.
En misschien een pagina uit dagboek, paspoort en plakt ze in 1 album.
een èigen vàllei, een èigen vàllei
zondag 24 juli 2022 om 15:49
Het is jammer dat dit gevoel in je opkwam, want terugkijkend zou je ook kunnen zien dat je vader als man van je moeder dit had moeten oppakken. Dit is echt niet iets dat bij jou had moeten liggen. En als je vader het niet aankon had hij als volwassene hulp in moeten roepen van een andere volwassene. Familie of zelfs de uitvaartondernemer hadden kunnen helpen met die bedankjes. Heel erg raar om dat van een tiener te verwachten en er dan nadien ook nog opmerkingen over te maken. Zelfs vader had het later nog kunnen doen, toen hij zichzelf enigszins herpakt had.Kaascracker schreef: ↑23-07-2022 12:27Het is meer dat ik dat destijds niet goed gedaan heb en daar na enkele jaren ook op aangesproken ben. Maar ik had geen idee want ik was een tiener en nog nooit op een begrafenis geweest, dus wist ik veel. Nu trok ik die koffer open en dacht ik: oh ja, dat heb ik toen verkeerd gedaan.
Ben je gek, die 300 bidprentjes gaan als eerste weg.
zondag 24 juli 2022 om 16:22
Jij hebt niks verkeerd gedaan, je bent in de steek gelaten door de volwassenen in je leven. Waarschijnlijk niet met opzet, maar toch aan je lot overgelaten. Heel verdrietig.Kaascracker schreef: ↑23-07-2022 12:27Het is meer dat ik dat destijds niet goed gedaan heb en daar na enkele jaren ook op aangesproken ben. Maar ik had geen idee want ik was een tiener en nog nooit op een begrafenis geweest, dus wist ik veel. Nu trok ik die koffer open en dacht ik: oh ja, dat heb ik toen verkeerd gedaan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
