Wat een puinzooi

Lieve allemaal, vandaag een dieptepunt bereikt. Een deurwaarder op de stoep. Met gerechtelijk bevel. Gelukkig ging het om een betaalbaar bedrag dus heb meteen betaald en ben daar dus vanaf. Maar ondertussen weet ik dat er nieuwe problemen gaan komen. Ik waarschuw jullie vast, dit wordt een lang verhaal.
Sinds ongeveer een jaar ben ik ontzettend aan het afglijden. Dingen bestellen. Later betalen. Hartstikke stom dat weet ik. Vaste woonlasten/ hypotheek betaal ik netjes automatisch, maar extra zaken (aankopen/ lidmaatschappen etc) gewoon niet. Ik maak sinds 6 maanden zelfs geen post meer open, dat gaat in een grote papieren tas die vervolgens ongezien in een versnipperaar verdwijnt. Ook acties die mij juist geld op zouden kunnen leveren (belastingaangifte/ hypotheekrenteaftrek) negeer ik compleet. Hoe langer dit aanhoudt, hoe meer vermijdingsgedrag ik vertoon. Elke avond neem ik me voor het aan te gaan, uitzoeken, betalen, betalingsregelingen treffen etc. Aangezien ik fulltime werk heb ik er zelfs al eens vrij voor genomen om het op te lossen, maar vervolgens duik ik gewoon weer in de vermijding en doe ik andere dingen (eindeloos scrollen/ domme filmpjes kijken/ eten). Enerzijds vanwege schaamte, anderzijds omdat ik eigenlijk niet weet hoe ik het zou moeten aanpakken. Ik weet niet eens meer waar nog bedragen openstaan, en waar ik uberhaupt zou moeten beginnen. Nu komt het meest belachelijke. Ik verdien goed (4000 euro netto per maand), heb een eigen koopwoning, vaste/ steady job etc en ben ook niet echt dom ofzo (hoewel dit hele verhaal uitwijst dat het wel zo is). Sinds een paar maanden heb ik een nieuwe vermijdingsstrategie: alcohol drinken. Zodra ik uit mijn werk kom trek ik een fles wijn open en drink ik met gemak, ook op doordeweekse dagen, 2 flessen wijn op. Ik vlucht in die roes om vervolgens weer op te staan met een kater, en met het besef dat ik alles aan het verkloten ben. Ik neem me elke dag voor om na de werkdag gezond te eten, niks te drinken, op tijd te gaan slapen en bovenstaande shit op te lossen. Het lukt me gewoon simpelweg niet. Ik weet dat ik hulp zou moeten gaan zoeken. Echter werk ik zelf in de (maatschappelijke) zorgsector en heb ik beroepsmatig (in leidinggevende functie) te maken met partijen die je kunt benaderen wanneer je dit soort problemen hebt. Zelfs met mijn eigen huisarts heb ik een professionele band. Mijn geloofwaardigheid staat enorm op het spel en het zou einde carrière kunnen betekenen als ik uit de kast zou komen met deze puinzooi. Mijn omgeving (familie/ vrienden) durf ik niet te betrekken. Vooral vanwege schaamte. Zij zien mij als succesvolle zakenvrouw die dr zaakjes wel op de rit heeft. Mijn moeder is bijv terminaal ziek en zit altijd overal op te scheppen hoe trots ze is op mij. Het zou verwoestend zijn als ze de waarheid achter mijn buitenkant zou weten.
Hoe dan ook, ik weet het allemaal gewoon echt even niet meer. Vanaf vandaag heb ik 3 weken vakantie, de perfecte kans dingen op te lossen. Maar werkelijk geen idee waar te beginnen. Waarom deze post hier? In eerste plaats is het al fijn om eindelijk eens te vertellen hoe verrot dingen zijn. Zou het ook fijn vinden om praktische tips te krijgen. Schop onder m’n hol of wat dan ook. Ook benieuwd of er hier mensen zijn die zich in een dergelijk verhaal herkennen.