Psyche
alle pijlers
Wat is nu verstandig?
woensdag 2 september 2009 om 16:31
Werk al geruime tijd in mijn huidige functie (hulpverlening). Eigenlijk vanaf het begin liep het niet lekker. Periodes van ups waarin ik het idee had het werk aan te kunnen en periodes van downs (gevoel van incompetent voelen, op de tenen lopen) wisselden elkaar af. Uiteindelijk kreeg ik het idee wel steeds meer in de up periodes te zitten, maar momenteel lijk ik weer helemaal terug bij af.
Hoe ik me voelde in de downs? op zondag al tegen het werk opzien, misselijk wakker worden, slecht slapen, continue piekeren over doe ik het wel goed? Als ik eenmaal aan het werk ben, gaat het uiteindelijk wel weer. Rationeel gezien slaat het nergens op. mijn baas is hartstikke tevreden over mijn werk en ook mijn colllega's zien dat ik enorm gegroeid ben.
Maar ik, ik zie het niet. Ik krijg het gevoel niet weg. En na een vakantie ben ik dus flink ingestort. Paniekaanvallen, huilbuien, hyperventileren, hartkloppingen. Gelijk dus maar naar mijn baas gestapt en uiteindelijk bedrijfsarts. Voor nu minder werk en het plan is naar een psycholoog te gaan. Ook moet ik gaan nadenken over of dit werk wel mijn ding is, of ik hier wel gelukkig van wordt.
Doordat ik dit soort situaties in werk en opleiding al eerder ben tegekomen, wil ik nu echt goed met mezelf aan de slag. Nu echt eens gaan uitzoeken waar dit vandaan komt. Het zit in mij als persoon, maar hoe en waarom en wat kan ik ermee? En waar liggen mijn kwaliteiten nu echt en wat wil ik nu? juist om nu eens iets te vinden wat echt bij mij past zoals ik nu ben.
Maar nu weet ik dus niet zo goed wat ik met mijn huidige werk moet.
Aan de ene kant wil ik niet stoppen. Het voelt toch als een soort van falen en ik wil ook niet in de paniek een besluit nemen. Het voelt dan als een soort van vluchten.
Aan de andere kant wil ik dus echt een keer goed aan de slag en denk ik dat dit moeilijk te combineren is met mijn huidige werk. Een idee is dus om een wat makkelijkere baan te zoeken zodat ik echt even met mezelf aan de slag kan. Daarbij het idee dat ik kan stoppen met dit werk voelt ook goed (maar dat is ook wel logisch gezien de situatie waar ik nu inzit).
Advies, ervaringen anyone?
Hoe ik me voelde in de downs? op zondag al tegen het werk opzien, misselijk wakker worden, slecht slapen, continue piekeren over doe ik het wel goed? Als ik eenmaal aan het werk ben, gaat het uiteindelijk wel weer. Rationeel gezien slaat het nergens op. mijn baas is hartstikke tevreden over mijn werk en ook mijn colllega's zien dat ik enorm gegroeid ben.
Maar ik, ik zie het niet. Ik krijg het gevoel niet weg. En na een vakantie ben ik dus flink ingestort. Paniekaanvallen, huilbuien, hyperventileren, hartkloppingen. Gelijk dus maar naar mijn baas gestapt en uiteindelijk bedrijfsarts. Voor nu minder werk en het plan is naar een psycholoog te gaan. Ook moet ik gaan nadenken over of dit werk wel mijn ding is, of ik hier wel gelukkig van wordt.
Doordat ik dit soort situaties in werk en opleiding al eerder ben tegekomen, wil ik nu echt goed met mezelf aan de slag. Nu echt eens gaan uitzoeken waar dit vandaan komt. Het zit in mij als persoon, maar hoe en waarom en wat kan ik ermee? En waar liggen mijn kwaliteiten nu echt en wat wil ik nu? juist om nu eens iets te vinden wat echt bij mij past zoals ik nu ben.
Maar nu weet ik dus niet zo goed wat ik met mijn huidige werk moet.
Aan de ene kant wil ik niet stoppen. Het voelt toch als een soort van falen en ik wil ook niet in de paniek een besluit nemen. Het voelt dan als een soort van vluchten.
Aan de andere kant wil ik dus echt een keer goed aan de slag en denk ik dat dit moeilijk te combineren is met mijn huidige werk. Een idee is dus om een wat makkelijkere baan te zoeken zodat ik echt even met mezelf aan de slag kan. Daarbij het idee dat ik kan stoppen met dit werk voelt ook goed (maar dat is ook wel logisch gezien de situatie waar ik nu inzit).
Advies, ervaringen anyone?
woensdag 2 september 2009 om 16:46
Stop eens met ander werk zoeken gelijk te stellen aan falen.
Je kunt ook zeggen dat je al faalde toen je je huidige werk koos, dus dat je nu wel in een winsiuatie gaat komen.
ik heb bij nader inzien ook te lang doorgemodderd in de functie waar ik een opleiding voor had, voelde me veel beter toen ik iets anders ben gaan doen. En in de ogen van velen was dat toch een achteruitgang, voor mij was het heerlijk
Je kunt ook zeggen dat je al faalde toen je je huidige werk koos, dus dat je nu wel in een winsiuatie gaat komen.
ik heb bij nader inzien ook te lang doorgemodderd in de functie waar ik een opleiding voor had, voelde me veel beter toen ik iets anders ben gaan doen. En in de ogen van velen was dat toch een achteruitgang, voor mij was het heerlijk
nlies wijzigde dit bericht op 02-09-2009 16:48
Reden: pppff dat was een behoorlijke verschrijving , wegens knippen en plakken in de zin
Reden: pppff dat was een behoorlijke verschrijving , wegens knippen en plakken in de zin
% gewijzigd
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 2 september 2009 om 17:04
Wauw, je verhaal klinkt heel erg bekend. Ik heb een vriendin die in exact hetzelfde schuitje zit. Om maar eens fijn te projecteren: zij is erg perfectionistisch en heeft enorm last van faalangst. Ze beredeneert haar eigen en andermans handelen tot in den treure, om elke mogelijke fout te voorkomen. Ze is ontzettend slim, heeft VWO en universiteit op haar sloffen gedaan, maar dat ziet ze zelf niet. Ze ziet zelf alleen maar dat ze faalt.
Ze heeft na haar VWO een opleiding gekozen in de hulpverlening, net als jij. Waardoor ze elke dag geconfronteerd wordt met haar zwakke plek. Net als jij.
Hoewel ik haar persoonlijk nooit zo expliciet mijn mening zou geven, doe ik het nu een beetje via jou: zoek een ander vakgebied! Kies iets neutraals, zodat je niets steeds met jezelf geconfronteerd wordt.
Ze heeft na haar VWO een opleiding gekozen in de hulpverlening, net als jij. Waardoor ze elke dag geconfronteerd wordt met haar zwakke plek. Net als jij.
Hoewel ik haar persoonlijk nooit zo expliciet mijn mening zou geven, doe ik het nu een beetje via jou: zoek een ander vakgebied! Kies iets neutraals, zodat je niets steeds met jezelf geconfronteerd wordt.
woensdag 2 september 2009 om 17:06
Eens met nlies. Stoppen met dit werk is geen falen. Het is een sterker en moediger besluit dan maar aantobben. Ik herken je gevoel helemaal, werkte zelf ook in de hulpverlening, had periodes zoals je beschrijft en stortte ook in. Oh wat een ontzettende opluchting toen ik niet meer terug hoefde! Heb nu een heerlijke kantoorbaan en ga nooooiiit meer terug, ik heb ontzettend veel van die periode geleerd.
En mocht je toch ooit nog gaan denken dat de hulpverlening wel wat voor je is, dan ga je over een aantal jaartjes daar toch weer in terug? Ik zeg: voor jezelf kiezen is stoppen met dit werk en wat je zelf al zegt een makkelijkere baan zoeken zodat jij je psychisch kan herstellen.
En mocht je toch ooit nog gaan denken dat de hulpverlening wel wat voor je is, dan ga je over een aantal jaartjes daar toch weer in terug? Ik zeg: voor jezelf kiezen is stoppen met dit werk en wat je zelf al zegt een makkelijkere baan zoeken zodat jij je psychisch kan herstellen.
woensdag 2 september 2009 om 17:22
Meisje100,
Ik herken je verhaal, ik werk ook in de hulpverlening en zit nu met een burnout thuis. Ben er inmiddels achter wat daar de redenen voor zijn en ben net als jij aan het twijfelen hoe nu verder. Verder in het werk of niet? Ik zou zeggen: geef jezelf de tijd om erachter te komen wat je wel zou willen doen en wat je niet zo uitput. En zie het zeker niet als falen als je niet zou doorgaan met wat je nu doet. Soms pakt een keuze nu eenmaal niet zo uit als dat je zou hopen dat hij uitpakt. En wie weet heb jij talenten die in een andere sector/vakgebied enorm handig zijn!
Ik ben zelf nog niet zo ver om mijn huidige baan op te zeggen, ik wil eerst beter worden en dat wat ik geleerd heb en aan het leren ben in de praktijk brengen. Als ik dan weer het idee heb dat het ten koste gaat van mijn plezier en energie dan ga ik verder kijken. Ik denk dan ook aan een 'kantoorbaan', maar wat weet ik nog niet precies, in ieder geval iets wat minder belastend is dan hulpverlening.
Sterkte met je proces en geef jezelf rust en ruimte om aan jezelf te werken!
Ik herken je verhaal, ik werk ook in de hulpverlening en zit nu met een burnout thuis. Ben er inmiddels achter wat daar de redenen voor zijn en ben net als jij aan het twijfelen hoe nu verder. Verder in het werk of niet? Ik zou zeggen: geef jezelf de tijd om erachter te komen wat je wel zou willen doen en wat je niet zo uitput. En zie het zeker niet als falen als je niet zou doorgaan met wat je nu doet. Soms pakt een keuze nu eenmaal niet zo uit als dat je zou hopen dat hij uitpakt. En wie weet heb jij talenten die in een andere sector/vakgebied enorm handig zijn!
Ik ben zelf nog niet zo ver om mijn huidige baan op te zeggen, ik wil eerst beter worden en dat wat ik geleerd heb en aan het leren ben in de praktijk brengen. Als ik dan weer het idee heb dat het ten koste gaat van mijn plezier en energie dan ga ik verder kijken. Ik denk dan ook aan een 'kantoorbaan', maar wat weet ik nog niet precies, in ieder geval iets wat minder belastend is dan hulpverlening.
Sterkte met je proces en geef jezelf rust en ruimte om aan jezelf te werken!
woensdag 2 september 2009 om 17:24
@martinevananders: jouw verhaal maakt me wel nieuwsgierig, ik begrijp dat je ook in de hulpverlening gewerkt hebt en nu een kantoorbaan hebt waar je het heel erg naar je zin hebt.
Als ik zo vrij mag zijn: wat voor soort werk doe je? en heb je daar nog specifiek een opleiding voor gevolgd of heb je gewoon gesolliciteerd op functies die je aantrekkelijk leken?
Als ik zo vrij mag zijn: wat voor soort werk doe je? en heb je daar nog specifiek een opleiding voor gevolgd of heb je gewoon gesolliciteerd op functies die je aantrekkelijk leken?
woensdag 2 september 2009 om 17:50
Hoi Meisje100,
ik zit zo'n beetje in in dezelfde situatie als jij nu. Ook ongeveer op hetzelfde punt. Een paar weken "ziek" thuis nu. Net begonnen met therapie. Ik wéét dat ik mijn baan niet weer op moet pakken (jobcoach) maar ik weet ook niet wat ik nu moet doen.
Heb gewoon de neiging om die hele baan op te zeggen en bij Bagels & Beans ofzoiets te gaan werken. Kweetniet. Daarbij komt dat ik gewoon vooruit wil! maar hoe (zie topic: Webdesign op pijler werken) ? en waar haal je de energie en tijd vandaan? (2 jonge kinderen)
Kortom, ik lees mee en kan je helaas even geen advies geven
ik zit zo'n beetje in in dezelfde situatie als jij nu. Ook ongeveer op hetzelfde punt. Een paar weken "ziek" thuis nu. Net begonnen met therapie. Ik wéét dat ik mijn baan niet weer op moet pakken (jobcoach) maar ik weet ook niet wat ik nu moet doen.
Heb gewoon de neiging om die hele baan op te zeggen en bij Bagels & Beans ofzoiets te gaan werken. Kweetniet. Daarbij komt dat ik gewoon vooruit wil! maar hoe (zie topic: Webdesign op pijler werken) ? en waar haal je de energie en tijd vandaan? (2 jonge kinderen)
Kortom, ik lees mee en kan je helaas even geen advies geven
woensdag 2 september 2009 om 17:57
Heel herkenbaar verhaal. Heb precies hetzelfde. Geen slechte beoordelingen, maar ik ben constant zo bang om te falen. Ik werk op kantoor maar niet in een heerlijke kantoorbaan... ik ben advocaat en heb veel contacten met klanten en daar kan van alles misgaan. Ik moet mensen adviseren en sterk optreden en dat vind ik doodeng, al begrijp ik de materie inhoudelijk doorgaans prima. Gevolg: iedere keer als iets niet loopt zoals ik zou willen (en dat is nogal eens, aangezien het een vak vol tegenslagen is) ben ik misselijk, huilen, doemdenken en -dromen en gewoon, echte ángst. Faalangst is echte angst. Heb het aangekaart met mijn baas, en die heeft me nu voorgedragen voor coaching. Hopelijk helpt het. Want ik wil niet opgeven (perfectionisme, anyone?) maar hier doorheen komen. Probeer het me allemaal al minder aan te trekken maar wat is dát moeilijk zeg!
woensdag 2 september 2009 om 21:03
Bedankt allemaal voor jullie reacties!
AlettaJacobs... hoe bedoel je precies de confrontatie met mijn zwakke plek? het falen van anderen die hulp zoeken bij mij? of het feit dat er in mijn werk vaak maar kleine successen te behalen zijn (maar het soms ook wel slechter kan gaan) en ik het niet lukken direct op mezelf betrek (wat rationeel gezien helemaal niet klopt)
Meidje... ik zit nog niet helemaal thuis. Ik heb gelukkig aan de bel kunnen trekken voordat het zover kwam. Maar goed, nu wil ik er dus wel wat mee. En ja ik wil mezelf de tijd geven om te kijken wat ik dan wil om een juiste keuze te maken (dat stukje werken aan mezelf, loopbaancoaching), maar ik heb zo'n vermoeden dat dat wel enige tijd gaat duren voordat ik hierin duidelijkheid heb. Juist ook omdat als ik eerlijk ben dit gewoon al veel langer speelt. En ik wil nu echt de diepte in.. ik weet alle tips en trucs die mijn gevoel zouden moeten veranderen, maar het lukt me niet ze toe te passen. Er moet dus iets onder zitten. En ik vraag me af of ik het wel zolang volhoud in deze functie. En daarbij vraag ik me af of ik dit proces ook wel kan doen naast mijn huidige functie. Met jezelf aan de slag kost ook veel energie en maakt veel los. Kan ik dan nog wel mijn cliënten bieden wat ik wil bieden (perfectionistje als ik ben) en trek ik mijn werk dan wel?
Mlle_j.... ja dat perfectionisme. Het heeft soms zijn voordelen, maar nu zie ik even alleen maar die valkuilen ervan. En hoe goed ik ook weet dat ik niet perfect kan zijn..... (haha gaan we weer)
Alle anderen die in hetzelfde schuitje zitten (toch fijn om te lezen dat ik niet de enige ben): succes en sterkte!
AlettaJacobs... hoe bedoel je precies de confrontatie met mijn zwakke plek? het falen van anderen die hulp zoeken bij mij? of het feit dat er in mijn werk vaak maar kleine successen te behalen zijn (maar het soms ook wel slechter kan gaan) en ik het niet lukken direct op mezelf betrek (wat rationeel gezien helemaal niet klopt)
Meidje... ik zit nog niet helemaal thuis. Ik heb gelukkig aan de bel kunnen trekken voordat het zover kwam. Maar goed, nu wil ik er dus wel wat mee. En ja ik wil mezelf de tijd geven om te kijken wat ik dan wil om een juiste keuze te maken (dat stukje werken aan mezelf, loopbaancoaching), maar ik heb zo'n vermoeden dat dat wel enige tijd gaat duren voordat ik hierin duidelijkheid heb. Juist ook omdat als ik eerlijk ben dit gewoon al veel langer speelt. En ik wil nu echt de diepte in.. ik weet alle tips en trucs die mijn gevoel zouden moeten veranderen, maar het lukt me niet ze toe te passen. Er moet dus iets onder zitten. En ik vraag me af of ik het wel zolang volhoud in deze functie. En daarbij vraag ik me af of ik dit proces ook wel kan doen naast mijn huidige functie. Met jezelf aan de slag kost ook veel energie en maakt veel los. Kan ik dan nog wel mijn cliënten bieden wat ik wil bieden (perfectionistje als ik ben) en trek ik mijn werk dan wel?
Mlle_j.... ja dat perfectionisme. Het heeft soms zijn voordelen, maar nu zie ik even alleen maar die valkuilen ervan. En hoe goed ik ook weet dat ik niet perfect kan zijn..... (haha gaan we weer)
Alle anderen die in hetzelfde schuitje zitten (toch fijn om te lezen dat ik niet de enige ben): succes en sterkte!
