Psyche
alle pijlers
Wat is toch dat onderbuik gevoel? (Eenzaamheid?)
zondag 9 april 2017 om 17:23
Hallo lieve mensen,
Ik zit de laatste tijd een beetje in de knoop met mezelf, en hoop dat er hier mensen zijn die hier hetzelfde ervaren/hebben ervaart.
het probleem bij mij zijn de dagen dat ik niks ingepland heb of geen/weinig mensen om mij heen heb.
Op die dagen krijg ik dan dat onderbuik gevoel, alsof ik iets mis of dat ik me eenzaam voel.
Terwijl ik mij zelf altijd al goed kon vermaken in mijn eentje, zoals vandaag ook alleen naar de jaarbeurs geweest.
Maar toch soms dat onderbuik gevoel, dat ik iets mis of....
Ik ben iemand van het tevoren plannen, probeer ook altijd zoveel mogelijk in te plannen.
Als ik onder de mensen ben of met gezelschap, dan voel ik me totaal niet alleen of iets dergelijks.
Maar het zijn juist de momenten dat ik dan alleen ben, of weinig contact heb met mensen, dat dan dat gevoel terugkomt.
Dat gevoel heb ik niet als ik bijvoorbeeld die dag iets heb ondernomen met andere mensen, dan kan ik prima even alleen zijn zonder dat dat gevoel er is.
Alsof dat een volmaakt gevoel geeft, dat het dan geen probleem is voor mij.
Klinkt een beetje raar allemaal, maar ik zit er wel mee, en ik hoop dat hier mensen zijn die hier over kunnen praten?
Ik zit de laatste tijd een beetje in de knoop met mezelf, en hoop dat er hier mensen zijn die hier hetzelfde ervaren/hebben ervaart.
het probleem bij mij zijn de dagen dat ik niks ingepland heb of geen/weinig mensen om mij heen heb.
Op die dagen krijg ik dan dat onderbuik gevoel, alsof ik iets mis of dat ik me eenzaam voel.
Terwijl ik mij zelf altijd al goed kon vermaken in mijn eentje, zoals vandaag ook alleen naar de jaarbeurs geweest.
Maar toch soms dat onderbuik gevoel, dat ik iets mis of....
Ik ben iemand van het tevoren plannen, probeer ook altijd zoveel mogelijk in te plannen.
Als ik onder de mensen ben of met gezelschap, dan voel ik me totaal niet alleen of iets dergelijks.
Maar het zijn juist de momenten dat ik dan alleen ben, of weinig contact heb met mensen, dat dan dat gevoel terugkomt.
Dat gevoel heb ik niet als ik bijvoorbeeld die dag iets heb ondernomen met andere mensen, dan kan ik prima even alleen zijn zonder dat dat gevoel er is.
Alsof dat een volmaakt gevoel geeft, dat het dan geen probleem is voor mij.
Klinkt een beetje raar allemaal, maar ik zit er wel mee, en ik hoop dat hier mensen zijn die hier over kunnen praten?
dinsdag 11 april 2017 om 19:30
quote:Maan86 schreef op 10 april 2017 @ 18:43:
Overigens heb ik gewoon hele lieve vriendinnen, die altijd voor me klaar zullen staan. Maar soms is er gewoon de leegte, stukje verdriet nog van geen relatie meer hebben, niemand die aan je denkt.
Als ik echt geen zin heb om iets te doen dat ik gepland had, dan ga ik niet. Beetje gezonde tegenzin moet ik af en toen doorheen, wetende dat ik het echt wel leuk vind als ik er eenmaal ben.
ja precies maan86, daar komt ook merendeels het gevoel weg denk ik.
en ook al weet je dat je altijd bij je vrienden/familie terecht kunt, het is en blijft toch altijd anders dan een geliefde missen.
nou moet ik zeggen dat er niet veel 'echte' vrienden zijn voor mij waar ik terecht kan bij wijze van, ook dat vind ik soms vervelend.
voor mijn gevoel mis ik echt vriendschappen, alsof die ik nu heb, niet genoeg zijn voor mij, dat ik meer vriendschappen nodig heb.
of vriendschappen waar ik echt alles kwijt kan.
hoe ervaar jij dat maan86?
Overigens heb ik gewoon hele lieve vriendinnen, die altijd voor me klaar zullen staan. Maar soms is er gewoon de leegte, stukje verdriet nog van geen relatie meer hebben, niemand die aan je denkt.
Als ik echt geen zin heb om iets te doen dat ik gepland had, dan ga ik niet. Beetje gezonde tegenzin moet ik af en toen doorheen, wetende dat ik het echt wel leuk vind als ik er eenmaal ben.
ja precies maan86, daar komt ook merendeels het gevoel weg denk ik.
en ook al weet je dat je altijd bij je vrienden/familie terecht kunt, het is en blijft toch altijd anders dan een geliefde missen.
nou moet ik zeggen dat er niet veel 'echte' vrienden zijn voor mij waar ik terecht kan bij wijze van, ook dat vind ik soms vervelend.
voor mijn gevoel mis ik echt vriendschappen, alsof die ik nu heb, niet genoeg zijn voor mij, dat ik meer vriendschappen nodig heb.
of vriendschappen waar ik echt alles kwijt kan.
hoe ervaar jij dat maan86?
dinsdag 11 april 2017 om 19:35
Misschien is het leuk om nog even verder te kletsen.
Bij mij zijn er best veel mensen uit beeld geraakt in een jaar tijd. Collega's van mijn vorige werk, collega's van vrijwilligerswerk (was niet te combineren met nieuwe baan), twee vriendschappen zijn stukgelopen en een paar mannen zijn 'verdwenen'.
Veel tegelijk dus. Dan ook nog vader ziek waardoor het met de familie ook anders is. En sinds kort een goede bekende die ook ernstig ziek is.
Ik moet af en toe echt even bedenken wat er nog wél over is. Dat is ook nog best veel hoor. Maar er zijn momenten dat het me even aanvliegt.
Bij mij zijn er best veel mensen uit beeld geraakt in een jaar tijd. Collega's van mijn vorige werk, collega's van vrijwilligerswerk (was niet te combineren met nieuwe baan), twee vriendschappen zijn stukgelopen en een paar mannen zijn 'verdwenen'.
Veel tegelijk dus. Dan ook nog vader ziek waardoor het met de familie ook anders is. En sinds kort een goede bekende die ook ernstig ziek is.
Ik moet af en toe echt even bedenken wat er nog wél over is. Dat is ook nog best veel hoor. Maar er zijn momenten dat het me even aanvliegt.
Je kunt méér.
donderdag 13 april 2017 om 17:39
donderdag 13 april 2017 om 17:43
quote:Moon-Alisa schreef op 11 april 2017 @ 19:35:
Misschien is het leuk om nog even verder te kletsen.
Bij mij zijn er best veel mensen uit beeld geraakt in een jaar tijd. Collega's van mijn vorige werk, collega's van vrijwilligerswerk (was niet te combineren met nieuwe baan), twee vriendschappen zijn stukgelopen en een paar mannen zijn 'verdwenen'.
Veel tegelijk dus. Dan ook nog vader ziek waardoor het met de familie ook anders is. En sinds kort een goede bekende die ook ernstig ziek is.
Dat kan ik mee heel goed voorstellen Moon-Alisa, alsof alles ineens verdwijnt om je heen.
Daar komt voor jou ook de 'eenzaamheid' weg denk ik?
Of in ieder geval de gevoelens om er 'alleen' voor te staan, wat echt geen fijn gevoel is..
Ik moet af en toe echt even bedenken wat er nog wél over is. Dat is ook nog best veel hoor. Maar er zijn momenten dat het me even aanvliegt.
Misschien is het leuk om nog even verder te kletsen.
Bij mij zijn er best veel mensen uit beeld geraakt in een jaar tijd. Collega's van mijn vorige werk, collega's van vrijwilligerswerk (was niet te combineren met nieuwe baan), twee vriendschappen zijn stukgelopen en een paar mannen zijn 'verdwenen'.
Veel tegelijk dus. Dan ook nog vader ziek waardoor het met de familie ook anders is. En sinds kort een goede bekende die ook ernstig ziek is.
Dat kan ik mee heel goed voorstellen Moon-Alisa, alsof alles ineens verdwijnt om je heen.
Daar komt voor jou ook de 'eenzaamheid' weg denk ik?
Of in ieder geval de gevoelens om er 'alleen' voor te staan, wat echt geen fijn gevoel is..
Ik moet af en toe echt even bedenken wat er nog wél over is. Dat is ook nog best veel hoor. Maar er zijn momenten dat het me even aanvliegt.
donderdag 13 april 2017 om 23:16
quote:Delhi23 schreef op 13 april 2017 @ 20:01:
Ik denk dat iedereen dit gevoel wel min of meer kent.
Soms lijkt het alsof iedereen ALTIJD een sociaal leven heeft.
Social media helpt daarin ook zo lekker mee.
En dat voelt awkward....sometimes....
Heb je hobby's?
Ja verschikkelijk die social media, mis dan soms echt de tijd zonder het internet/mobieltjes..
Ja hobby's zijn het probleem niet, beoefen mijn sport 3x per week, en dan ook onder de mensen. Daarnaast ook af en toe fietsen voor de conditie.
Denk niet dat daar het probleem ligt eigenlijk.
Ik denk dat iedereen dit gevoel wel min of meer kent.
Soms lijkt het alsof iedereen ALTIJD een sociaal leven heeft.
Social media helpt daarin ook zo lekker mee.
En dat voelt awkward....sometimes....
Heb je hobby's?
Ja verschikkelijk die social media, mis dan soms echt de tijd zonder het internet/mobieltjes..
Ja hobby's zijn het probleem niet, beoefen mijn sport 3x per week, en dan ook onder de mensen. Daarnaast ook af en toe fietsen voor de conditie.
Denk niet dat daar het probleem ligt eigenlijk.
donderdag 13 april 2017 om 23:21
quote:Ilovefairytales schreef op 13 april 2017 @ 21:50:
Ik had ook zoiets soms. Maar bij mij is het duidelijk dat ik een partner mis , een geliefde. Een vorm van liefde en intiemiteit en fysiek ook. Dus ben ook nu aan het open stellen voor on line daten.
Mis jij stiekem een partner?
Ja dat zou ook maar zo is kunnen ilovefairytales.
Eerlijk gezegt mis ik dat ook enorm, een geliefde hebben, de genegenheid etc.
Hoe ben je daar achter gekomen dat het 'gevoel' bij jou wegkomt van het missen van een partner?
Ik had ook zoiets soms. Maar bij mij is het duidelijk dat ik een partner mis , een geliefde. Een vorm van liefde en intiemiteit en fysiek ook. Dus ben ook nu aan het open stellen voor on line daten.
Mis jij stiekem een partner?
Ja dat zou ook maar zo is kunnen ilovefairytales.
Eerlijk gezegt mis ik dat ook enorm, een geliefde hebben, de genegenheid etc.
Hoe ben je daar achter gekomen dat het 'gevoel' bij jou wegkomt van het missen van een partner?
vrijdag 14 april 2017 om 23:35
quote:8ump schreef op 13 april 2017 @ 23:21:
[...]
Ja dat zou ook maar zo is kunnen ilovefairytales.
Eerlijk gezegt mis ik dat ook enorm, een geliefde hebben, de genegenheid etc.
Hoe ben je daar achter gekomen dat het 'gevoel' bij jou wegkomt van het missen van een partner?
Kwam door mindfulness cursus die ik had gedaan. Tijdens meditaties kwam een groot verlangen omhoog, bijna een soort oerdrift.
Ik deed de cursus om meer te voelen. Ook omdat ik niet op een leuk werkplek zat.
Omdat vriendinnen, een hond ...de natuur en sporten en andere dingentjes waar ik van geniet en er ook echt wel de moeite voor wil doen. Geven en nemen.
Maar ik mis de intimiteit qua gesprekstof die ik dagelijks kan voeren met iemand, met een partner.Het troostende vinden in een knuffel of sex wanneer je er zin in hebt met degene die van jou is. Die jou ontroert. Die met je op de bank ligt en die gevoel wegneemt omdat je dat toelaat. Soort troosten.... Speciaal gevoel...
Het idee dat ik met zo iemand een kind kan maken en samen opvoeden. Maakt me blij.
Dit kunnen mijn vriendinnen niet geven of een familielid. Wel een stukje, maar niet dit.
Ik vroeg het aan mezelf of dit het was wat ik kennelijk miste. Niet een soort toevlucht of iets. En waarom het niet is in me leven. En tot hoever kan ik mezelf deze vorm creeren of krijgen. Het was beetje k*t want ik heb duidelijk gekeken naar me verleden op dat moment. Vooral me dating verleden en relatie. En ik zag ook wel dat ik het een verlangen is naar een partner. Ik kan hem niet creeren. Hij bestaat al haha , maar ergens. Ik ben hem niet tegen gekomen nog. Waar ik wel van baalde ergens. Is er iets mis met mij dacht ik dan? Nee , er is niets mis met het verlangen naar een partner, een intiemer band. Dat ik hem liefheb en liefde toon op mijn manier. Dus wil ik me kans vergroten om meer te openen. Hoe eng ik het ook vind. On line daten vind ik vreselijk en confronterend. Ik probeer het luchtig te zien van " lekker drankje doen & iemand leren kennen" ...
[...]
Ja dat zou ook maar zo is kunnen ilovefairytales.
Eerlijk gezegt mis ik dat ook enorm, een geliefde hebben, de genegenheid etc.
Hoe ben je daar achter gekomen dat het 'gevoel' bij jou wegkomt van het missen van een partner?
Kwam door mindfulness cursus die ik had gedaan. Tijdens meditaties kwam een groot verlangen omhoog, bijna een soort oerdrift.
Ik deed de cursus om meer te voelen. Ook omdat ik niet op een leuk werkplek zat.
Omdat vriendinnen, een hond ...de natuur en sporten en andere dingentjes waar ik van geniet en er ook echt wel de moeite voor wil doen. Geven en nemen.
Maar ik mis de intimiteit qua gesprekstof die ik dagelijks kan voeren met iemand, met een partner.Het troostende vinden in een knuffel of sex wanneer je er zin in hebt met degene die van jou is. Die jou ontroert. Die met je op de bank ligt en die gevoel wegneemt omdat je dat toelaat. Soort troosten.... Speciaal gevoel...
Het idee dat ik met zo iemand een kind kan maken en samen opvoeden. Maakt me blij.
Dit kunnen mijn vriendinnen niet geven of een familielid. Wel een stukje, maar niet dit.
Ik vroeg het aan mezelf of dit het was wat ik kennelijk miste. Niet een soort toevlucht of iets. En waarom het niet is in me leven. En tot hoever kan ik mezelf deze vorm creeren of krijgen. Het was beetje k*t want ik heb duidelijk gekeken naar me verleden op dat moment. Vooral me dating verleden en relatie. En ik zag ook wel dat ik het een verlangen is naar een partner. Ik kan hem niet creeren. Hij bestaat al haha , maar ergens. Ik ben hem niet tegen gekomen nog. Waar ik wel van baalde ergens. Is er iets mis met mij dacht ik dan? Nee , er is niets mis met het verlangen naar een partner, een intiemer band. Dat ik hem liefheb en liefde toon op mijn manier. Dus wil ik me kans vergroten om meer te openen. Hoe eng ik het ook vind. On line daten vind ik vreselijk en confronterend. Ik probeer het luchtig te zien van " lekker drankje doen & iemand leren kennen" ...
zaterdag 15 april 2017 om 13:11
quote:Ilovefairytales schreef op 14 april 2017 @ 23:35:
[...]
Kwam door mindfulness cursus die ik had gedaan. Tijdens meditaties kwam een groot verlangen omhoog, bijna een soort oerdrift.
Ik deed de cursus om meer te voelen. Ook omdat ik niet op een leuk werkplek zat.
Omdat vriendinnen, een hond ...de natuur en sporten en andere dingentjes waar ik van geniet en er ook echt wel de moeite voor wil doen. Geven en nemen.
Maar ik mis de intimiteit qua gesprekstof die ik dagelijks kan voeren met iemand, met een partner.Het troostende vinden in een knuffel of sex wanneer je er zin in hebt met degene die van jou is. Die jou ontroert. Die met je op de bank ligt en die gevoel wegneemt omdat je dat toelaat. Soort troosten.... Speciaal gevoel...
Het idee dat ik met zo iemand een kind kan maken en samen opvoeden. Maakt me blij.
Dit kunnen mijn vriendinnen niet geven of een familielid. Wel een stukje, maar niet dit.
Ik vroeg het aan mezelf of dit het was wat ik kennelijk miste. Niet een soort toevlucht of iets. En waarom het niet is in me leven. En tot hoever kan ik mezelf deze vorm creeren of krijgen. Het was beetje k*t want ik heb duidelijk gekeken naar me verleden op dat moment. Vooral me dating verleden en relatie. En ik zag ook wel dat ik het een verlangen is naar een partner. Ik kan hem niet creeren. Hij bestaat al haha , maar ergens. Ik ben hem niet tegen gekomen nog. Waar ik wel van baalde ergens. Is er iets mis met mij dacht ik dan? Nee , er is niets mis met het verlangen naar een partner, een intiemer band. Dat ik hem liefheb en liefde toon op mijn manier. Dus wil ik me kans vergroten om meer te openen. Hoe eng ik het ook vind. On line daten vind ik vreselijk en confronterend. Ik probeer het luchtig te zien van " lekker drankje doen & iemand leren kennen" ...
Ja dat gevoel herken ik ook heel goed, dat er iemand naast je zit, wat jou een goed gevoel geeft, ook al praat je nog niet eens met elkaar.
Maar inderdaad de intimiteit wat mist, dat is echt heel vervelend...
En vooral de knuffel wat ik enorm mis, gewoon even een fijne knuffel naar elkaar toe, dat gevoel wat je daarvan krijgt is gewoon heerlijk en lijkt het weer dat je de hele wereld aan kunt.
Hoelang is het voor jou geleden ilovefairytales dat je relatie uitgegaan is?
[...]
Kwam door mindfulness cursus die ik had gedaan. Tijdens meditaties kwam een groot verlangen omhoog, bijna een soort oerdrift.
Ik deed de cursus om meer te voelen. Ook omdat ik niet op een leuk werkplek zat.
Omdat vriendinnen, een hond ...de natuur en sporten en andere dingentjes waar ik van geniet en er ook echt wel de moeite voor wil doen. Geven en nemen.
Maar ik mis de intimiteit qua gesprekstof die ik dagelijks kan voeren met iemand, met een partner.Het troostende vinden in een knuffel of sex wanneer je er zin in hebt met degene die van jou is. Die jou ontroert. Die met je op de bank ligt en die gevoel wegneemt omdat je dat toelaat. Soort troosten.... Speciaal gevoel...
Het idee dat ik met zo iemand een kind kan maken en samen opvoeden. Maakt me blij.
Dit kunnen mijn vriendinnen niet geven of een familielid. Wel een stukje, maar niet dit.
Ik vroeg het aan mezelf of dit het was wat ik kennelijk miste. Niet een soort toevlucht of iets. En waarom het niet is in me leven. En tot hoever kan ik mezelf deze vorm creeren of krijgen. Het was beetje k*t want ik heb duidelijk gekeken naar me verleden op dat moment. Vooral me dating verleden en relatie. En ik zag ook wel dat ik het een verlangen is naar een partner. Ik kan hem niet creeren. Hij bestaat al haha , maar ergens. Ik ben hem niet tegen gekomen nog. Waar ik wel van baalde ergens. Is er iets mis met mij dacht ik dan? Nee , er is niets mis met het verlangen naar een partner, een intiemer band. Dat ik hem liefheb en liefde toon op mijn manier. Dus wil ik me kans vergroten om meer te openen. Hoe eng ik het ook vind. On line daten vind ik vreselijk en confronterend. Ik probeer het luchtig te zien van " lekker drankje doen & iemand leren kennen" ...
Ja dat gevoel herken ik ook heel goed, dat er iemand naast je zit, wat jou een goed gevoel geeft, ook al praat je nog niet eens met elkaar.
Maar inderdaad de intimiteit wat mist, dat is echt heel vervelend...
En vooral de knuffel wat ik enorm mis, gewoon even een fijne knuffel naar elkaar toe, dat gevoel wat je daarvan krijgt is gewoon heerlijk en lijkt het weer dat je de hele wereld aan kunt.
Hoelang is het voor jou geleden ilovefairytales dat je relatie uitgegaan is?
dinsdag 18 april 2017 om 23:19
Het is bij mij een beetje dubbel.
Ik wil wel nieuwe contacten 'zoeken' maar juist het leggen van nieuwe contacten kost tijd en energie plus dat ik bij een nieuw iemand niet meteen mijn hele ziel en zaligheid wil uitstorten. Bedoel ik wil niet bij het eerste kopje thee gaan uithuilen vanwege zieke familieleden, een mislukte werk-opdracht en geldzorgen tegelijk (bijvoorbeeld).
Wat je misschien wel doet bij iemand die je al lang kent: Even klagen over alles wat kut is.
Dus ik ben wel actief op zoek naar nieuwe contacten maar heb er ook niet altijd energie voor. Heb wel nu hier in mijn woonplaats een plek gevonden met veel mensen van mijn leeftijd. Een soort hobby-achtig-iets. Daar probeer ik nu 1 x per week heen te gaan.
Vandaag vroeg manager een beetje door over mijn vriendschappen. Zij heeft ook wel door dat dat een beetje een pijnpunt is op het moment.
Ik wil wel nieuwe contacten 'zoeken' maar juist het leggen van nieuwe contacten kost tijd en energie plus dat ik bij een nieuw iemand niet meteen mijn hele ziel en zaligheid wil uitstorten. Bedoel ik wil niet bij het eerste kopje thee gaan uithuilen vanwege zieke familieleden, een mislukte werk-opdracht en geldzorgen tegelijk (bijvoorbeeld).
Wat je misschien wel doet bij iemand die je al lang kent: Even klagen over alles wat kut is.
Dus ik ben wel actief op zoek naar nieuwe contacten maar heb er ook niet altijd energie voor. Heb wel nu hier in mijn woonplaats een plek gevonden met veel mensen van mijn leeftijd. Een soort hobby-achtig-iets. Daar probeer ik nu 1 x per week heen te gaan.
Vandaag vroeg manager een beetje door over mijn vriendschappen. Zij heeft ook wel door dat dat een beetje een pijnpunt is op het moment.
Je kunt méér.
