Psyche
alle pijlers
Wat nu?
zondag 27 augustus 2017 om 23:29
Ik ben bijna 27 jaar. Vorige zomer afgestudeerd in een lastige richting qua werkgelegenheid en nu letterlijk een jaar verder nog steeds zonder (echte) baan. Ondertussen voel ik mij al een jaar lang aan de kant staan, zowel dat je niet aan de slag komt als persoonlijk. Komende week start weer een hele lichting nieuwe studenten, ik hoor daar (gelukkig) niet meer bij maar het voelt wel alsof ik tussen wal en schip lig. Mensen komen terug van vakantie en moeten weer aan de arbeid. Ondertussen kom ik nog nergens aan de bak (geen ervaring) en zakt mijn zelfvertrouwen naar een dieptepunt. Andere mensen schijnen hun leven wel op de rit te hebben: leuke relatie, samenwonen, baan. Ik: geen baan, geen relatie, me myself and i dus. Alles en iedereen zegt: nú is het jouw beurt. Maar dat dacht ik vorige zomer ook, de wereld lag aan mijn voeten... Ik ben zo bang dat komend jaar weer van voor af aan gaat beginnen en voor je het weet is het donker, en 2018. Ik heb geen flauw idee wat ik met mijn leven wil/moet.
zondag 27 augustus 2017 om 23:34
zondag 27 augustus 2017 om 23:40
Schoonmaken bij anderen, de tuin aanharken bij de buren, echt ik doel op werkelijk alles. Zorg voor een daginvulling desnoods als vrijwilliger. Jij bent degene die jouw leven moet gaan inrichten en waarmaken en dan zal jij dat leven dus ook bewust op moeten gaan zoeken.
enn wijzigde dit bericht op 27-08-2017 23:41
0.58% gewijzigd
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 27 augustus 2017 om 23:41
Communicatie. Werkervaringsplek? Ja, alleen levert dat behalve ervaring (als ze je al willen) niet veel op... en ook geen garantie om te blijven later. En de hele branche leeft al op dat soort plekken heb ik het idee, dan draag ik daar zelf aan bij straks.
maandag 28 augustus 2017 om 09:20
Ik ben toen vrijwilligerswerk gaan doen. Zo'n bemiddelingsbureau in de buurt gezocht, beetje op interesses gezocht en voor ik het wist was ik klassenassistent op een school. Na een paar maanden stond ik zelf voor de klas. Ondertussen blijven solliciteren en nu heb ik een leuke baan én fijne werkervaring voor de klas.
Je moet ergens beginnen en vrijwilligers willen ze overal wel. Onderschat niet het netwerk dat je daarmee opbouwt.
Je moet ergens beginnen en vrijwilligers willen ze overal wel. Onderschat niet het netwerk dat je daarmee opbouwt.
maandag 28 augustus 2017 om 09:47
Communicatie.
Een los idee om te tijd te overbruggen dat je thuis zit; ga bloggen. Vloggen. Maak een site. Laat je zien op internet. Volg een online verdiepingscursus (SEO?) of schrijf je verhaal. Bied je omgeving aan om een en ander voor ze te doen en bouw een portfolio. Zo kun je vanalles laten zien als die ene ideale vacature voorbij komt èn hou je er mss nog wel leuke klussen aan over!
Een los idee om te tijd te overbruggen dat je thuis zit; ga bloggen. Vloggen. Maak een site. Laat je zien op internet. Volg een online verdiepingscursus (SEO?) of schrijf je verhaal. Bied je omgeving aan om een en ander voor ze te doen en bouw een portfolio. Zo kun je vanalles laten zien als die ene ideale vacature voorbij komt èn hou je er mss nog wel leuke klussen aan over!
maandag 28 augustus 2017 om 09:50
maandag 28 augustus 2017 om 10:59
Gewoon een baan zoeken buiten je vakgebied.
Mijn part productiewerk, thuishulp bij bejaarden of inpakwerk, je verdient wat en je komt onder de mensen.
Je bent niet wat je doet.
Zolang er maar geld binnenkomt en je er plezier in hebt, je moet niet gaan wachten totdat er een baan voorbij komt waar je je 'goed genoeg voor voelt'.
Althans, dat heb ik nooit gedaan.
Mijn part productiewerk, thuishulp bij bejaarden of inpakwerk, je verdient wat en je komt onder de mensen.
Je bent niet wat je doet.
Zolang er maar geld binnenkomt en je er plezier in hebt, je moet niet gaan wachten totdat er een baan voorbij komt waar je je 'goed genoeg voor voelt'.
Althans, dat heb ik nooit gedaan.
donderdag 31 augustus 2017 om 20:18
Bedankt voor de reacties. Kickstart your social impact klinkt goed maar is niet in de buurt en je krijgt maar 600 euro, wat volgens mij niet mag met mijn uitkering en anders weer verrekend wordt.
Ik heb de laatste dagen een flinke terugval... Voel me zoooooooooo sloom, moe wakker worden, tussendoor nergens fut voor hebben, midden op de dag in slaap vallen en daarna meteen weer moe... van wat eigenlijk? Sociaal afgesloten, geen doel. Nou van een jaar lang iedere dag opstaan met het gevoel je te moeten verantwoorden, afvragen waarom je maar niet aan de bak komt, waar het aan ligt, wanneer wél etc. Gewoon niet kunnen relaxen / van je af zetten.
Ik baal er ook gewoon verschrikkelijk van dat het allemaal zo lang duurt: reacties op sollicitaties, mensen die niet terugbellen, steeds dezelfde vacatures tegenkomen en alsnog afgewezen worden. Bah, mijn dagen voelen zo leeg. Krijg steeds meer het gevoel dat het leven draait om wát je bent/doet dan wie je bent. Zolang je nog student bent of bezig met afstuderen is het allemaal prima, niemand die vragen stelt, maar als je je studie klaar hebt, waarom werk je dan niet?? Simpele baantjes zat toch om voor een tijdje te doen? Ook gesprekken met mijn ouders voer ik nog zelden, het gaat toch maar over één ding en ik weet dat we er allemaal niet gelukkig van worden als we daarover praten. Gelukkig ga ik over een tijdje even een paar dagen weg, maar helaas zijn mijn problemen daarna ook niet ineens verdwenen bedenk ik me.
Pff, burnout van weinig zelfvertrouwen ook mogelijk?
Ik heb de laatste dagen een flinke terugval... Voel me zoooooooooo sloom, moe wakker worden, tussendoor nergens fut voor hebben, midden op de dag in slaap vallen en daarna meteen weer moe... van wat eigenlijk? Sociaal afgesloten, geen doel. Nou van een jaar lang iedere dag opstaan met het gevoel je te moeten verantwoorden, afvragen waarom je maar niet aan de bak komt, waar het aan ligt, wanneer wél etc. Gewoon niet kunnen relaxen / van je af zetten.
Ik baal er ook gewoon verschrikkelijk van dat het allemaal zo lang duurt: reacties op sollicitaties, mensen die niet terugbellen, steeds dezelfde vacatures tegenkomen en alsnog afgewezen worden. Bah, mijn dagen voelen zo leeg. Krijg steeds meer het gevoel dat het leven draait om wát je bent/doet dan wie je bent. Zolang je nog student bent of bezig met afstuderen is het allemaal prima, niemand die vragen stelt, maar als je je studie klaar hebt, waarom werk je dan niet?? Simpele baantjes zat toch om voor een tijdje te doen? Ook gesprekken met mijn ouders voer ik nog zelden, het gaat toch maar over één ding en ik weet dat we er allemaal niet gelukkig van worden als we daarover praten. Gelukkig ga ik over een tijdje even een paar dagen weg, maar helaas zijn mijn problemen daarna ook niet ineens verdwenen bedenk ik me.
Pff, burnout van weinig zelfvertrouwen ook mogelijk?
donderdag 31 augustus 2017 om 21:16
Is wel begrijpelijk dat je wil voldoen aan een ideaalplaatje en dan kijken naar de mensen die dat wél hebben, in plaats van ook eens te kijken naar mensen die dat helemaal niet hebben. Zoveel mensen die niet hebben gestudeerd, jarenlang geen serieuze relatie enz. En alleen naar de buitenkant kijken is ook makkelijk. Wat er aan de binnenkant zit zie je vaak niet. Vooral ook doen wat binnen jouw mogelijkheden ligt en proberen daarmee gelukkig te zijn. En eens meer kijken naar wat je wèl hebt, zoals je familie, misschien vrienden, een huisdier, een goede gezondheid enz.
Burn out van weinig zelfvertrouwen? Denk het wel. Heeft vaak te maken met perfectionisme, waar onzekerheid aan ten grondslag ligt. Naast zoeken naar werk, misschien vrijwilligerswerk doen, eens dingen doen waardoor je lekkerder van in je velletje komt te zitten. Een wandeling, zwemmen, eens aardig zijn voor een ander. Vooral dat laatste kan veel energie geven. Als je moe bent is het beter om dingen doen waar je meer energie van krijgt dan denken dat een baan dat voor je oplost. Als je in de positieve flow zit kom je ook eerder iets tegen wat bij je past, dan wanneer je heel krampachtig op zoek bent.
Burn out van weinig zelfvertrouwen? Denk het wel. Heeft vaak te maken met perfectionisme, waar onzekerheid aan ten grondslag ligt. Naast zoeken naar werk, misschien vrijwilligerswerk doen, eens dingen doen waardoor je lekkerder van in je velletje komt te zitten. Een wandeling, zwemmen, eens aardig zijn voor een ander. Vooral dat laatste kan veel energie geven. Als je moe bent is het beter om dingen doen waar je meer energie van krijgt dan denken dat een baan dat voor je oplost. Als je in de positieve flow zit kom je ook eerder iets tegen wat bij je past, dan wanneer je heel krampachtig op zoek bent.
donderdag 31 augustus 2017 om 21:21
Zonder dat ik dit rot bedoel... het valt me op dat je (vrijwel) alle suggesties in dit topic direct van de hand wijst. Als je je zo op blijft stellen, begrijp ik wel dat je niet aan werk komt. Aan 'volgens mij' heb je niets... dan ga je het navragen, zodat je het zeker weet.
Opmerkingen als 'is niet in de buurt' vind ik ook vreemd. Grote kans dat je werkplek straks ook niet in dezelfde wijk, plaats of regio ligt. Als je graag wilt werken, moet je er ook iets voor over hebben (en dus ook op de voorbereidingen voor de baan). Ik heb ook moeten verhuizen voor mijn baan hoor en heb dat er graag voor over gehad.
Ga anders sollicitatietraining volgen (of was die al genoemd?)
Opmerkingen als 'is niet in de buurt' vind ik ook vreemd. Grote kans dat je werkplek straks ook niet in dezelfde wijk, plaats of regio ligt. Als je graag wilt werken, moet je er ook iets voor over hebben (en dus ook op de voorbereidingen voor de baan). Ik heb ook moeten verhuizen voor mijn baan hoor en heb dat er graag voor over gehad.
Ga anders sollicitatietraining volgen (of was die al genoemd?)
