Psyche
alle pijlers
Wat te doen met hartkloppingen na meemaken reanimatie?
woensdag 10 januari 2018 om 19:14
Hoi,
Zo'n 2,5 maand geleden kreeg mijn stiefvader een hartstilstand, ik en mijn moeder waren hierbij en m'n moeder is gelijk begonnen met reanimeren.
Ik ben nog nooit zo in paniek geweest.
Hij heeft het overleefd en met minimale hersenschade (wonder).
Inmiddels is mijn moeder constant 'on edge', ik moet iedere dag maar kijken hoe de vlag erbij hangt, elke dag staat in het teken van mijn moeder en stiefvader.
Toen de rust eindelijk een beetje was teruggekeerd (er hoorde nog een familiedrama bij) kreeg ik last van hartkloppingen.
Ik heb hier nu elke dag last van, steeds wanneer ik rustig zou moeten zijn. Als ik in de trein zit, of op de bank, of als ik ergens stil sta.
Ik weet dat het door angst komt maar ik voel op dat moment geen angst en adem ook niet raar.
De hartkloppingen zijn best heftig en het doet ook vaak pijn na een paar minuten.
De huisarts adviseerde me een paar weken terug om het tijd te geven maar het wordt alleen maar erger.
Wat is de beste manier om hiervan af te komen? Weer terug naar de huisarts met het risico dat hij er niets mee doet? Is er iemand die hier ervaring mee heeft?
Zo'n 2,5 maand geleden kreeg mijn stiefvader een hartstilstand, ik en mijn moeder waren hierbij en m'n moeder is gelijk begonnen met reanimeren.
Ik ben nog nooit zo in paniek geweest.
Hij heeft het overleefd en met minimale hersenschade (wonder).
Inmiddels is mijn moeder constant 'on edge', ik moet iedere dag maar kijken hoe de vlag erbij hangt, elke dag staat in het teken van mijn moeder en stiefvader.
Toen de rust eindelijk een beetje was teruggekeerd (er hoorde nog een familiedrama bij) kreeg ik last van hartkloppingen.
Ik heb hier nu elke dag last van, steeds wanneer ik rustig zou moeten zijn. Als ik in de trein zit, of op de bank, of als ik ergens stil sta.
Ik weet dat het door angst komt maar ik voel op dat moment geen angst en adem ook niet raar.
De hartkloppingen zijn best heftig en het doet ook vaak pijn na een paar minuten.
De huisarts adviseerde me een paar weken terug om het tijd te geven maar het wordt alleen maar erger.
Wat is de beste manier om hiervan af te komen? Weer terug naar de huisarts met het risico dat hij er niets mee doet? Is er iemand die hier ervaring mee heeft?
'You can't always get what you want'
woensdag 10 januari 2018 om 19:22
Nee. Verbaas ik me ook over. Zeker gezien de staat van mijn moeder na de gebeurtenis.
'You can't always get what you want'
woensdag 10 januari 2018 om 20:00
Nee! Dat vind ik zo vreemd. Ik ben volkomen rustig op zo'n moment en ineens komt het opzetten.veensteker schreef: ↑10-01-2018 19:28Zou het kunnen dat je hyperventileert? Daar kan je ook aardige hartkloppingen van krijgen. Ga inderdaad naar je huisarts.
'You can't always get what you want'
woensdag 10 januari 2018 om 20:04
Ik heb ook eens met zulke klachten bij de huisarts gezeten, en dat was toen ook hyperventillatie. Ik verbaasde me want ik kende ook alleen de variant met piepend ademhalen en paniek, maar het kan ook zijn dat je (door de stress) structureel te veel lucht inademt. Je kunt je daar heel vervelend en onrustig door gaan voelen.
woensdag 10 januari 2018 om 20:05
Terug naar je huisarts en bespreek met hem of haar wat een bij jou passende aanpak zou kunnen zijn.
Heb je medische geruststelling nodig dat er niks mis is met jouw hart? Heb je ontspanningsoefeningen en ademhalingsoefeningen nodig (cesartherapeuten doen dit vaak goed)? Helpt het jou om een rustgevend of hartslagverlagend pilletje op zak te hebben zodat je het gevoel hebt er meer controle op te hebben? Heb je behoefte om met een psycholoog te praten?
Heb je medische geruststelling nodig dat er niks mis is met jouw hart? Heb je ontspanningsoefeningen en ademhalingsoefeningen nodig (cesartherapeuten doen dit vaak goed)? Helpt het jou om een rustgevend of hartslagverlagend pilletje op zak te hebben zodat je het gevoel hebt er meer controle op te hebben? Heb je behoefte om met een psycholoog te praten?
woensdag 10 januari 2018 om 20:39
Niet per se medische geruststelling maar ik wil hier gewoon echt van af. Heb dit nog nooit gehad en het is natuurlijk geen toeval dat het nu gebeurt. Vind het alleen lastig om een goeie psycholoog te vinden waarbij ik niet dicht klap. Anders was het een goeie optie geweest.Foodb schreef: ↑10-01-2018 20:05Terug naar je huisarts en bespreek met hem of haar wat een bij jou passende aanpak zou kunnen zijn.
Heb je medische geruststelling nodig dat er niks mis is met jouw hart? Heb je ontspanningsoefeningen en ademhalingsoefeningen nodig (cesartherapeuten doen dit vaak goed)? Helpt het jou om een rustgevend of hartslagverlagend pilletje op zak te hebben zodat je het gevoel hebt er meer controle op te hebben? Heb je behoefte om met een psycholoog te praten?
'You can't always get what you want'
woensdag 10 januari 2018 om 21:50
Terug naar de huisarts, want je klachten zijn gebleven. Volgens mij (uit eerdere topics) ben jij best een controlebehoeftige type en dan zijn zulke klachten zeker niet raar na zo'n gebeurtenis. Het is natuurlijk wel belangrijk dat je huisarts een medische oorzaak uitsluit. Je kan de psycholoog al afschrijven voordat je wel bent gestart, maar dan hou je weinig opties over. Misschien kun je bij de psycholoog gelijk iets leren over het dichtklappen? Maar eerst terug naar de huisarts in ieder geval.
vrijdag 12 januari 2018 om 23:46
Eens met cowandchicken.
Ik heb zelf iemand gereanimeerd en iemand die dichtbij mij staat heeft twee hartinfarcten gehad.
Daarbij heb ik zelf een hartritmestoornis dus dat alles bij elkaar maakte dat ik heel erg bezig was met wat ik voelde.
Ik heb ook nooit de tijd gehad om dat alles te verwerken omdat er steeds weer iets was waardoor ik daar gewoon geen tijd voor had.
Net als jij dus, eerst was er dat familiedrama waar je over schrijft en nu moet je steeds zien hoe het met je moeder gaat.
Wanneer kom jij eraan toe om te verwerken wat je hebt meegemaakt?
Zoiets is heel traumatisch.
Wat jij voelt is puur jouw lichaam dat reageert op alle stress die er nu niet uit kan.
Juist op momenten dat jij rustig zit en denkt te ontspannen.
Zoiets kan heel beangstigend zijn ook al weet je heel goed dat er niks ernstigs is.
Mij hielp het al heel erg dat ik wist dat dit gewoon een reactie van mijn lichaam is op de stress die eruit wil.
Als ik zoiets nu voel aankomen weet ik dat er blijkbaar iets is wat eruit wil en dat mijn lichaam me dat op deze manier duidelijk maakt.
Dit heb ik van mijn psycholoog geleerd en daar heb ik echt wat aan.
Misschien helpt deze gedachte jouw ook wel.
En ik zou je zeker adviseren een goede psycholoog te zoeken en dit met EMDR aan te pakken.
Bij mij heeft het ook jaren geduurd voor ik eindelijk een goede had gevonden, maar wat ben ik nu blij met haar.
Naast wat ik op “hartgebied” heb meegemaakt heb ik ook PTSS door iets anders en daarvoor krijg ik ook EMDR.
Het is heel zwaar, maar ik kan het je echt aanraden want het werkt heel goed om trauma’s te verwerken.
Heel veel sterkte!
Ik heb zelf iemand gereanimeerd en iemand die dichtbij mij staat heeft twee hartinfarcten gehad.
Daarbij heb ik zelf een hartritmestoornis dus dat alles bij elkaar maakte dat ik heel erg bezig was met wat ik voelde.
Ik heb ook nooit de tijd gehad om dat alles te verwerken omdat er steeds weer iets was waardoor ik daar gewoon geen tijd voor had.
Net als jij dus, eerst was er dat familiedrama waar je over schrijft en nu moet je steeds zien hoe het met je moeder gaat.
Wanneer kom jij eraan toe om te verwerken wat je hebt meegemaakt?
Zoiets is heel traumatisch.
Wat jij voelt is puur jouw lichaam dat reageert op alle stress die er nu niet uit kan.
Juist op momenten dat jij rustig zit en denkt te ontspannen.
Zoiets kan heel beangstigend zijn ook al weet je heel goed dat er niks ernstigs is.
Mij hielp het al heel erg dat ik wist dat dit gewoon een reactie van mijn lichaam is op de stress die eruit wil.
Als ik zoiets nu voel aankomen weet ik dat er blijkbaar iets is wat eruit wil en dat mijn lichaam me dat op deze manier duidelijk maakt.
Dit heb ik van mijn psycholoog geleerd en daar heb ik echt wat aan.
Misschien helpt deze gedachte jouw ook wel.
En ik zou je zeker adviseren een goede psycholoog te zoeken en dit met EMDR aan te pakken.
Bij mij heeft het ook jaren geduurd voor ik eindelijk een goede had gevonden, maar wat ben ik nu blij met haar.
Naast wat ik op “hartgebied” heb meegemaakt heb ik ook PTSS door iets anders en daarvoor krijg ik ook EMDR.
Het is heel zwaar, maar ik kan het je echt aanraden want het werkt heel goed om trauma’s te verwerken.
Heel veel sterkte!
