Psyche
alle pijlers
Wat te doen
zaterdag 1 juni 2019 om 21:41
Hoe houden jullie angsten, somberheid en nare gedachten in bedwang? Steeds vaker sta ik stil bij ons sterfelijkheid. Daardoor denk ik vaak, wat is de moeite nog wel allemaal waard? We gaan toch dood en wat voor meerwaarde brengt het mijn best doen nog op? Jaren lang streefde ik naar succes en rijkdom, helaas ben ik dr achter gekomen dat dit ook niet mij gelukkig maakt. Ergens denk ik dat we niet te vaak stil moeten staan bij bepaalde zaken. Ik weet niet wat het is, maar ik besef dat ieder persoon een ander leven vanuit zijn/haar visie leidt. Ik sta bij te veel dingen stil, waardoor ik mezelf volledig ben kwijt geraakt. Ik heb ook gehoord dat na je twintigste levensjaar veel psychische klachten kunnen optreden en dan pas tot uiting komt. Ik merk dat ik nergens meer voldoening uithaal. Normaliter heb ik de tijd niet om hier allemaal bij stil te staan, door continu te werken naar succes.
Maar nu dat niet meer van toepassing is, heb ik enorm veel tijd over om te piekeren over vragen zoals: stel ik sterf morgen? Wat als ik 50 ben, ben ik dan nog net zo gelukkig? Mijn lichaam voelt als een kwetsbaar iets aan, waardoor ik niks meer aan kan. Jaren lang hielden mijn dromen mij staande, maar nu ik die niet meer heb? Ik leefde namelijk altijd op een roze wolk, waarbij bepaalde fantasieën mij staande hield. Nu lijkt het alsof de realiteit en besef van alle werkelijkheid mij met stomheid omver hebben geslagen. Moet ik mijn dromen bijstellen en continu spanning ervaren? Dat hielp me iig voorheen. Ik weet het niet meer, hoe ervaren jullie dit en herkennen jullie mijn probleem? Ik voel me namelijk intens ongelukkig en heb nergens meer zin in. Wellicht moet ik mezelf dwingen om het gevoel van leven weer te voelen. Het zweven van momenten door adrenaline.
Momenteel kan ik ook niemand meer aan, altijd al eigenlijk. Daarom heb ik nooit een relatie gehad en liefde volledig een kans kunnen geven. Ik heb namelijk altijd een bepaald perfectionist beeld van mezelf, waarbij eerst alles op orde gesteld dient te worden alvorens ik aan liefde begin. Ik wil mijn leven leiden zoals films, maar toch heb ik vaak bij bepaalde fantasieën dat in werkelijkheid toch weer niets blijkt te voorstellen.
Hoe herpak ik mezelf? Waar begin ik mee? Qua geloof heb ik dit na lange tijd naast me laten liggen. Dit door de feit dat ik bij het onderzoeken van geloof erachter kwam dat er zoveel zaken zijn die ik niet zal begrijpen. Daardoor raakte ik nog meer gefrustreerd en besloot ik om mijn leven zo atheïstisch mogelijk te leiden. Alhoewel ik mezelf nog steeds als gelovige zie, doordat ik echt wel ergens geloof en hoop dat er een leven na de dood op ons wacht, waarbij we al onze geliefdes terug zullen zien. Maar voor nu zie ik mijn leven erg negatief in, terwijl ik altijd erg positief ben ingesteld. Ik ben constant moe, heb verschillende bloedonderzoeken al gedaan en blijkt niet veel mis mee te zijn. Over twee weken begin ik met een gesprek bij een psycholoog. Veel vertrouwen heb ik er niet in. Verder heb ik spijt van de soort instelling, doordat ik er achter kwam laatst bij intake dat de mensen die er werkzaam zijn velen bekenden van de buurt tussen zitten. Ook al zitten ze met geheimhoudingsplicht, het zit me niet lekker. Vooral doordat blijkelijk de hoofbehandelaar die over medicijnen gaat ook mijn vader kent en mijn broer ook door hem behandeld word. Ik heb alleen geen zin om dit bij de huisarts aan te geven, doordat het al bijna twee maanden heeft geduurd vanwege wachtlijsten voordat ik hier terecht kon.
Ik weet het allemaal niet meer.
Maar nu dat niet meer van toepassing is, heb ik enorm veel tijd over om te piekeren over vragen zoals: stel ik sterf morgen? Wat als ik 50 ben, ben ik dan nog net zo gelukkig? Mijn lichaam voelt als een kwetsbaar iets aan, waardoor ik niks meer aan kan. Jaren lang hielden mijn dromen mij staande, maar nu ik die niet meer heb? Ik leefde namelijk altijd op een roze wolk, waarbij bepaalde fantasieën mij staande hield. Nu lijkt het alsof de realiteit en besef van alle werkelijkheid mij met stomheid omver hebben geslagen. Moet ik mijn dromen bijstellen en continu spanning ervaren? Dat hielp me iig voorheen. Ik weet het niet meer, hoe ervaren jullie dit en herkennen jullie mijn probleem? Ik voel me namelijk intens ongelukkig en heb nergens meer zin in. Wellicht moet ik mezelf dwingen om het gevoel van leven weer te voelen. Het zweven van momenten door adrenaline.
Momenteel kan ik ook niemand meer aan, altijd al eigenlijk. Daarom heb ik nooit een relatie gehad en liefde volledig een kans kunnen geven. Ik heb namelijk altijd een bepaald perfectionist beeld van mezelf, waarbij eerst alles op orde gesteld dient te worden alvorens ik aan liefde begin. Ik wil mijn leven leiden zoals films, maar toch heb ik vaak bij bepaalde fantasieën dat in werkelijkheid toch weer niets blijkt te voorstellen.
Hoe herpak ik mezelf? Waar begin ik mee? Qua geloof heb ik dit na lange tijd naast me laten liggen. Dit door de feit dat ik bij het onderzoeken van geloof erachter kwam dat er zoveel zaken zijn die ik niet zal begrijpen. Daardoor raakte ik nog meer gefrustreerd en besloot ik om mijn leven zo atheïstisch mogelijk te leiden. Alhoewel ik mezelf nog steeds als gelovige zie, doordat ik echt wel ergens geloof en hoop dat er een leven na de dood op ons wacht, waarbij we al onze geliefdes terug zullen zien. Maar voor nu zie ik mijn leven erg negatief in, terwijl ik altijd erg positief ben ingesteld. Ik ben constant moe, heb verschillende bloedonderzoeken al gedaan en blijkt niet veel mis mee te zijn. Over twee weken begin ik met een gesprek bij een psycholoog. Veel vertrouwen heb ik er niet in. Verder heb ik spijt van de soort instelling, doordat ik er achter kwam laatst bij intake dat de mensen die er werkzaam zijn velen bekenden van de buurt tussen zitten. Ook al zitten ze met geheimhoudingsplicht, het zit me niet lekker. Vooral doordat blijkelijk de hoofbehandelaar die over medicijnen gaat ook mijn vader kent en mijn broer ook door hem behandeld word. Ik heb alleen geen zin om dit bij de huisarts aan te geven, doordat het al bijna twee maanden heeft geduurd vanwege wachtlijsten voordat ik hier terecht kon.
Ik weet het allemaal niet meer.
zaterdag 1 juni 2019 om 22:59
Sterfelijkheid geeft mij juist motivatie om eens iets te ondernemen, Als ik wist dat ik nooit de pijp uit zou gaan dan zou ik alles tot in de eeuwigheid uitstellen en op de bank blijven liggen.
Ik krijg het idee dat je nogal leeft vanuit "what if" ipv "what is" (Ik kan ff geen Nederlandse vertaling bedenken).
De werkelijkheid is nu eenmaal een stuk minder enerverend dan dromen en fantasieën.
Ik krijg het idee dat je nogal leeft vanuit "what if" ipv "what is" (Ik kan ff geen Nederlandse vertaling bedenken).
De werkelijkheid is nu eenmaal een stuk minder enerverend dan dromen en fantasieën.
zaterdag 1 juni 2019 om 23:06
Hè joh, wat een rotgedachtes die jou in hun greep houden.
Het enige wat ik (als ook zo'n denker) je kan aanraden is.... dóen. Dóen en alleen daar mee bezig zijn. Haal je werkelijk nergens voldoening uit? Wat als je lekker je huisje hebt schoongemaakt van top tot teen, voelt dat dan niet prettig nadien? Ik weet het, het zijn hele kleine dingen. Maar bij mij zijn het juist die kleine dingen die het hem doen op zo'n moment dat mijn hoofd weer eens bezet is met rotgedachtes...
Het enige wat ik (als ook zo'n denker) je kan aanraden is.... dóen. Dóen en alleen daar mee bezig zijn. Haal je werkelijk nergens voldoening uit? Wat als je lekker je huisje hebt schoongemaakt van top tot teen, voelt dat dan niet prettig nadien? Ik weet het, het zijn hele kleine dingen. Maar bij mij zijn het juist die kleine dingen die het hem doen op zo'n moment dat mijn hoofd weer eens bezet is met rotgedachtes...
zaterdag 1 juni 2019 om 23:37
Jullie hebben gelijk. Moet gewoon opstaan en dingen ondernemen. I.p.v. blijven piekeren over allerlei zaken. Dat van de dood is een goeie voorbeeld, als we indd voor eeuwig zouden leven zou het ook zorgen voor instelling: dat kan over 100 jaar ook nog.
Ik voelde me laatste tijd niet zo lekker en beetje vreemd. Alsof ik niet mijn eigen lichaam bestuurde en alles nep is.
Ik weet het de laatste tijd niet meer. Doordat ik heel erg constant dacht over de dood, dacht ik steeds meer ah laat maar gaan. We gaan toch allemaal dood. Ik bevind me ook in een identiteitscrisis waarbij ik in de war ben.
Zit een tijd lang thuis en nu wil ik weer na een lange tijd niks doen, mijn leven oppakken door zo veel mogelijk te gaan dien en ondernemen. Ik wil weer gaan lekker werken studeren en van het leven genieten. Dan heb je ook geen tijd voor dat onnozele gepieker dat je alleen maar meer de afgrond in werkt.
Ik voelde me laatste tijd niet zo lekker en beetje vreemd. Alsof ik niet mijn eigen lichaam bestuurde en alles nep is.
Ik weet het de laatste tijd niet meer. Doordat ik heel erg constant dacht over de dood, dacht ik steeds meer ah laat maar gaan. We gaan toch allemaal dood. Ik bevind me ook in een identiteitscrisis waarbij ik in de war ben.
Zit een tijd lang thuis en nu wil ik weer na een lange tijd niks doen, mijn leven oppakken door zo veel mogelijk te gaan dien en ondernemen. Ik wil weer gaan lekker werken studeren en van het leven genieten. Dan heb je ook geen tijd voor dat onnozele gepieker dat je alleen maar meer de afgrond in werkt.
zondag 2 juni 2019 om 00:41
Wat goed dat je hulp hebt gezocht! En ik vind het knap hoe jij je gedachtens kan verwoorden.
Je schrijft in je OP dat je altijd positief was. Wat is er gebeurd waardoor dit veranderd is?
Wat zou de dood jou brengen in het leven hierna, wat je nu op aarde niet hebt?
Betreft je behandelaar, probeer het professioneel te zien. Ga kennis maken en kijk hoe dit voor je voelt. Er is altijd mogelijkheid om over te stappen. Dus laat dat geen belemmering voor je zijn.
Ongeacht of dit wel/niet mogelijk is, wat zou jij willen met je leven? Heb je dromen, wensen?
Begrijp ik het goed dat je geen werk hebt? Probeer toch een ritme aan te houden. Elke ochtend op dezelfde tijd opstaan, gezond eten en bewegen. Het klinkt allemaal heel cliché en misschien heb je er geen energie voor. Maar juist omdat het je energie kost, heb je minder ruimte om te piekeren.
Zijn er mensen in je omgeving die je vertrouwd en waar je terecht bij kunt? Voor een goed gesprek, een kopje thee, of een wandeling?
Dingen die mij vaak helpen als ik stress heb of niet lekker in mijn vel zit zijn: hardlopen, gezond eten, dingen opschrijven maar vooral muziek.
Voel je niet verplicht antwoord te geven op mijn vragen. Maar stel de vragen aan jezelf en denk er eens over na.
Sterkte!
Je schrijft in je OP dat je altijd positief was. Wat is er gebeurd waardoor dit veranderd is?
Wat zou de dood jou brengen in het leven hierna, wat je nu op aarde niet hebt?
Betreft je behandelaar, probeer het professioneel te zien. Ga kennis maken en kijk hoe dit voor je voelt. Er is altijd mogelijkheid om over te stappen. Dus laat dat geen belemmering voor je zijn.
Ongeacht of dit wel/niet mogelijk is, wat zou jij willen met je leven? Heb je dromen, wensen?
Begrijp ik het goed dat je geen werk hebt? Probeer toch een ritme aan te houden. Elke ochtend op dezelfde tijd opstaan, gezond eten en bewegen. Het klinkt allemaal heel cliché en misschien heb je er geen energie voor. Maar juist omdat het je energie kost, heb je minder ruimte om te piekeren.
Zijn er mensen in je omgeving die je vertrouwd en waar je terecht bij kunt? Voor een goed gesprek, een kopje thee, of een wandeling?
Dingen die mij vaak helpen als ik stress heb of niet lekker in mijn vel zit zijn: hardlopen, gezond eten, dingen opschrijven maar vooral muziek.
Voel je niet verplicht antwoord te geven op mijn vragen. Maar stel de vragen aan jezelf en denk er eens over na.
Sterkte!
zondag 2 juni 2019 om 02:47
Dankjewel voor je reactie!viva-life22 schreef: ↑02-06-2019 00:41Wat goed dat je hulp hebt gezocht! En ik vind het knap hoe jij je gedachtens kan verwoorden.
Je schrijft in je OP dat je altijd positief was. Wat is er gebeurd waardoor dit veranderd is?
School en werk ging minder, op een gegeven moment ging niks meer waardoor ik te veel rust heb genomen. Uiteindelijk besef ik dat ik toch mijn draai terug wil vinden door bezig te blijven zijn.
Wat zou de dood jou brengen in het leven hierna, wat je nu op aarde niet hebt?
volledig gelukkig kunnen zijn. Ik heb altijd in een God geloofd. Alleen moet ik mezelf meer in verdiepen door veel kennis te vergaren om er zeker van te zijn. Ik wil niet geloven dat er na dit er gewoon niks is. Bovendien zijn er genoeg onverklaarbare wonderen waardoor je eigenlijk met zekerheid kan zeggen dat God bestaat. Sommige strenggelovige leven precies volgende bepaalde strikte lijnen om vervolgens in de hemel oas echt de ultieme genot en geluk te kunnen beleven. Het stimuleert je ook om hier een goed mens te zijn voor je zelf en anderenz. Denk ook dat door er niet in te geloven je depressieve gevoelens versterkt.
Betreft je behandelaar, probeer het professioneel te zien. Ga kennis maken en kijk hoe dit voor je voelt. Er is altijd mogelijkheid om over te stappen. Dus laat dat geen belemmering voor je zijn.
ik ga het inderdaad eens eerst aankijken en dan alsnog kan later eventueel als daar de behoefte aan is om eventueel te overstappen.
Ongeacht of dit wel/niet mogelijk is, wat zou jij willen met je leven? Heb je dromen, wensen?
Ik heb veel dromen en wensen, maar in hoeverre ze realistisch zijn? Ik wil werken en vooral ook meer genieten. Alleen is het veel werk, om bijv op vakantie te mogen en te genieten, moet ik veel dingen regelen zoals toestemming van ouders. Waardoor ik er al geen zin meer in heb.
Begrijp ik het goed dat je geen werk hebt? Probeer toch een ritme aan te houden. Elke ochtend op dezelfde tijd opstaan, gezond eten en bewegen. Het klinkt allemaal heel cliché en misschien heb je er geen energie voor. Maar juist omdat het je energie kost, heb je minder ruimte om te piekeren.
Ja klopt, ga ik meer proberen te onderhouden.
Zijn er mensen in je omgeving die je vertrouwd en waar je terecht bij kunt? Voor een goed gesprek, een kopje thee, of een wandeling? jawel alleen mijn omgeving is zelf ook best moedeloos en kampt met allerlei problemen. Wilt niet te veel voor ze zijn. Houd liever de schijn op dat alles altijd goed gaat. Ik weet zelf namelijk als geen ander hoe het is als iemand constant negativiteit uitstoomt. Uiteindelijk sleurt het je mee.
Dingen die mij vaak helpen als ik stress heb of niet lekker in mijn vel zit zijn: hardlopen, gezond eten, dingen opschrijven maar vooral muziek.
Voel je niet verplicht antwoord te geven op mijn vragen. Maar stel de vragen aan jezelf en denk er eens over na.
Sterkte!
Muziek ga ik ook meer gebruiken als uitlaatklep en meer schrijven.
zondag 2 juni 2019 om 13:18
Lieve meid, jij hoeft geen toestemming te vragen aan je ouders om op vakantie te gaan. Wel toestemming van je werk, en je moet vakantiedagen doorgeven. Maar dat is hooguit 10 min werk.
Nog iets: ultiem perfect gelukkig worden, dat is wel heel hoog gegrepen. Zelfs in het voorbeeld wat jij aanhaalt, van gelovigen die volgens regels leven omdat ze dan in de hemel komen... denk jij dat die regels volgen hen gelukkig maakt?
Nog iets: ultiem perfect gelukkig worden, dat is wel heel hoog gegrepen. Zelfs in het voorbeeld wat jij aanhaalt, van gelovigen die volgens regels leven omdat ze dan in de hemel komen... denk jij dat die regels volgen hen gelukkig maakt?
zondag 2 juni 2019 om 18:29
Is de hele essentie van geloven juist niet dat je het niet zeker weet? Anders zou het wetenschap heten.
Weet je zeker dat die wonderen er ook echt zijn geweest? Immers, we noemen ze wel, maar er is verder eigenlijk nooit iemand bij geweest en er is ook niets vastgelegd.
Is dat misschien niet de essentie van je probleem? Dat je een beetje uit een bubbel begint te komen en niet zo goed weet hoe je met de realiteit moet omgaan?
Weet je zeker dat die wonderen er ook echt zijn geweest? Immers, we noemen ze wel, maar er is verder eigenlijk nooit iemand bij geweest en er is ook niets vastgelegd.
Is dat misschien niet de essentie van je probleem? Dat je een beetje uit een bubbel begint te komen en niet zo goed weet hoe je met de realiteit moet omgaan?
