Wat zijn jullie gezonde coping mechanismen?

Ik weet niet of er gedrag is dat altijd goed, of altijd slecht is.

Als ik me niet goed voel, word ik wat liever voor mezelf. Tempo gaat omlaag, aantal afspraken gaat omlaag, ik neem meer tijd. Maar ik zorg ervoor dat ik wel in beweging blijf, door af en toe juist wel af te spreken en wat te ondernemen. Om te voorkomen dat ik als een ijsbeer in winterslaap ga, en daar maar heel moeilijk weer uit kan komen. Dus het is een beetje zoeken naar een balans die dan beter bij me past dan op momenten dat ik me op en top voel.

Sporten is an sich natuurlijk een hele gezonde manier om beter met stress om te kunnen gaan.
Is het voor jou mogelijk om niet de focus te leggen op resultaat boeken, maar 'gewoon' te sporten en daarvan te genieten?
Een eind wandelen kan ook een goede manier zijn. Wel in beweging, lekker naar buiten en geen enkele focus op resultaat (behalve weer thuiskomen )
Ik wandel graag. loop graag hard en ga ook graag naar de sportschool. Zeker in tijden van stress, omdat ik inmiddels weet dat het me juist dan heel veel goed doet. Maar dat is niet met een bepaalde prestatiedruk, die heb ik sowieso niet als het om sporten/bewegen gaat. Ik sport om fit en gezond te blijven, niet om mezelf pijn te doen.

Heel eerlijk, toen ik in therapie zat lukte me dat niet. Ik vond en vind therapie erg zwaar en moeilijk. Moeilijkste wat ik gedaan heb in mijn leven.

Apathisch scrollen op je telefoon en series kijken vind ik best een pluim verdienen qua coping, ik zou daar (nu, toen niet) tevreden mee zijn.

Blijkbaar ben je uitgeput, blijkbaar voel je je alleen, blijkbaar wil je iets niet voelen. Dat mag, het is ok, ga maar apathisch scrollen.

Coping is coping, het is op zichzelf al niet bedoeld om succesvol en opbouwend te zijn, het is een manier van een situatie doorstaan. Omdat je op dat moment aan het overleven bent en het zwaar is.

Mijn valkuil is dat het altijd beter moet, ik moet beter begrijpen hoe ik in elkaar zit en waarom ik zus of zo, ik moet gezondere copingstijlen. Maar daarmee houd ik onbedoeld iets in stand wat ik eigenlijk niet wil. In plaats van mezelf te accepteren en te omarmen zoals ik ben, probeer ik het nog altijd "beter" te doen.

Ik probeer nu om mezelf gewoon te omarmen, inclusief gezonde en ongezonde coping. Daardoor heb ik, paradoxaal, minder coping nodig.

Ik heb meer compassie gekregen voor mezelf, zelfs bewondering voor mezelf en mijn kracht, als ik nu terugkijk op hoe ik toen keihard worstelde en kopje onder ging tijdens die therapie, en TOCH sta ik hier nu, met alles wat ik ben en alle dingen aan mij die niet perfect zijn en die mij dwars zitten.

Maar dat is iets wat je niet kan afdwingen, soms moet je gewoon ergens doorheen zo goed en kwaad als het gaat. Sorry als dit dooddoeners zijn en niet wat je zoekt.

Ik sla even aan op 'dan hoef ik mijn gedachten niet te horen'. Zolang je alles blijft negeren en wegstoppen, gaat het natuurlijk niet goed komen. Emoties, daar moet je gewoon doorheen. Ik lees dat je vooral afleiding hebt gezocht (werken, sporten), maar dat is ook een vorm van wegstoppen. Wat beter werkt, is met je emoties aan de slag gaan. Ik kan me voorstellen dat je best moeilijk vindt, maar probeer stapje voor stapje bij je gevoel te komen. Onderga het, geef je er even aan over, stop met er tegen vechten. Moet je huilen, huil dan maar. Ben je boos, wees dan maar eens boos. Je zoekt resultaat schrijf je, maar dat betekent ook wel dat je graag 'weer verder wilt', ongeduldig, en dus niet wilt voelen. Bedenk je maar dat het wel even duurt en dat de enige manier om 'resultaat' te boeken is om ook te gaan voelen. En dat je dus moet accepteren dat je je even zo voelt.

Wat je kan doen: spreek met jezelf dagelijks een tijd af (een uur, halfuur, wat jij wilt) waarin je actief iets gaat doen met je gevoel en je gedachten. Schrijf ze op, ventileer. Door van je af te schrijven kan je het ook loslaten. Of maak een wandeling om de gedachten uit je hoofd te laten waaien (dus niet hardlopen, maar wandelen, voel blaadjes onder je voeten en wind door je haar). Leer liever voor jezelf te zijn, door bijvoorbeeld lekker te koken, of een lesje yin yoga.

Als je daarbuiten doelloos scrollt of lekker series binget is dat helemaal niet erg, want je bent er ook dagelijks actief mee bezig.