Psyche
alle pijlers
wat zou jij antwoorden?
dinsdag 21 oktober 2008 om 16:26
Oke, de situatie is alsvolgd...
Mijn zus is zwanger en wil het kind alleen opvoeden. Nu gaat ze binnenkort verhuizen en heeft daarbij alle hulp hard nodig natuurlijk.
Nu heeft ze last van ernstige stemmings wisselingen die door de zwangerschap waarschijnlijk alleen maar verergerd worden.
Ik heb vandaag dit sms-je van haar gehad: "Ik hoef geen contact meer met de familie. Er is toch geen land met me te bezeilen volgens ma. en pa heeft geen tijd en ik zie het leven niet meer zitten. Maar laat ons maar, ik los alles wel alleen op zoals altijd. Het ga jullie goed."
Ik wil haar graag laten weten dat ik er toch voor haar ben. Maar ik kom er even niet uit hoe ik dit in een sms kan proppen… Vanavond als ik thuis kom ga ik dr zeker bellen, maar voor nu… heeft iemand een goede tekst voor me? Alles wat ik typ lijkt opeens helemaal niet goed over te komen…
Mijn zus is zwanger en wil het kind alleen opvoeden. Nu gaat ze binnenkort verhuizen en heeft daarbij alle hulp hard nodig natuurlijk.
Nu heeft ze last van ernstige stemmings wisselingen die door de zwangerschap waarschijnlijk alleen maar verergerd worden.
Ik heb vandaag dit sms-je van haar gehad: "Ik hoef geen contact meer met de familie. Er is toch geen land met me te bezeilen volgens ma. en pa heeft geen tijd en ik zie het leven niet meer zitten. Maar laat ons maar, ik los alles wel alleen op zoals altijd. Het ga jullie goed."
Ik wil haar graag laten weten dat ik er toch voor haar ben. Maar ik kom er even niet uit hoe ik dit in een sms kan proppen… Vanavond als ik thuis kom ga ik dr zeker bellen, maar voor nu… heeft iemand een goede tekst voor me? Alles wat ik typ lijkt opeens helemaal niet goed over te komen…
dinsdag 21 oktober 2008 om 17:04
Ik wou dat ik zo'n zus als jij had die zich afvroeg hoe ze reageren moest!
Als ze op mij lijkt kwa gedrag zal ze je niet meteen toelaten maar is ze wel heel blij als je haar even troost!
(Het is zo lekker makkelijk op de korte termijn om iedereen van je af te schudden omdat je zo op dat moment het idee hebt dat je mensen het minste pijn doet, omdat je weet dat je in je woede/bui lelijke dingen ga zeggen over jezelf en over andere. Als je niemand hebt kun je niemand kwetsen. Maar zonder iemand die je steunt red je het niet)
Als ze op mij lijkt kwa gedrag zal ze je niet meteen toelaten maar is ze wel heel blij als je haar even troost!
(Het is zo lekker makkelijk op de korte termijn om iedereen van je af te schudden omdat je zo op dat moment het idee hebt dat je mensen het minste pijn doet, omdat je weet dat je in je woede/bui lelijke dingen ga zeggen over jezelf en over andere. Als je niemand hebt kun je niemand kwetsen. Maar zonder iemand die je steunt red je het niet)
dinsdag 21 oktober 2008 om 17:08
quote:Fausto schreef op 21 oktober 2008 @ 17:04:
Ik ben geloof niet zo lief als de meesten hier. Ik houd totaal niet van dit soort aandachttrekkerij. Mijn schoonzusje heeft ook vaak dit soort buien. Smsjes sturen in de trand van: Laat me maar weer in de steek, huilend alleen in een hoekje etc. En dat terwijl niemand haar ook maar iets aangedaan heeft. Ze mag ook graag onder etentjes dramatisch de tafel verlaten en met de deur smijten. Bij haar werkt een nuchtere benadering het best. Het juist niet teveel 'voeden' van zo'n bui.Vaak zit er meer achter dan 'gewoon' aandacht zoeken hoor! Ik geloof dat je schoonzusje nou zelf ook niet echt trots is op haar dramaqueen act. Vaak is juist even steunen en aanhoren waardoor ze zich zo voelt en daarna gewoon weer doorgaan met de gewone gang van dag het beste (iig bij mij wel)
Ik ben geloof niet zo lief als de meesten hier. Ik houd totaal niet van dit soort aandachttrekkerij. Mijn schoonzusje heeft ook vaak dit soort buien. Smsjes sturen in de trand van: Laat me maar weer in de steek, huilend alleen in een hoekje etc. En dat terwijl niemand haar ook maar iets aangedaan heeft. Ze mag ook graag onder etentjes dramatisch de tafel verlaten en met de deur smijten. Bij haar werkt een nuchtere benadering het best. Het juist niet teveel 'voeden' van zo'n bui.Vaak zit er meer achter dan 'gewoon' aandacht zoeken hoor! Ik geloof dat je schoonzusje nou zelf ook niet echt trots is op haar dramaqueen act. Vaak is juist even steunen en aanhoren waardoor ze zich zo voelt en daarna gewoon weer doorgaan met de gewone gang van dag het beste (iig bij mij wel)
dinsdag 21 oktober 2008 om 17:10
dinsdag 21 oktober 2008 om 17:11
Persoonlijk heb ik altijd veel moeite met mensen die op deze manier agressief gaan zitten doen en dat je dan geacht wordt ook nog naar die persoon zijn/haar pijpen te gaan lopen dansen.
Wie stuurt die SMS nou? Zij toch? Dus, als zij over haar boze buitje heen is, kan ze bellen en haar excuus aanbieden en dan zou jij die kunnen accepteren, als je dat wil.
Moet iedereen in de houding gaan springen omdat iemand zwanger is en zich honds gedraagt? Ik zou er niet aan meewerken en ik ben toch écht een lief mens doorgaans.
Lekker even laten prutten. Misschien leert ze er nog iets van als niemand reageert, dat lijkt me een wijze les voor als ze straks moeder is, dan zijn ook heel veel dingen ineens doodnormaal en dan krijg je ook niet overal een 'dank je wel' voor of support bij. Dan moet je het ook gewoon zelf doen, zoals iedereen.
Ik zou niks doen en die hele SMS zo snel mogelijk wissen.
Wie stuurt die SMS nou? Zij toch? Dus, als zij over haar boze buitje heen is, kan ze bellen en haar excuus aanbieden en dan zou jij die kunnen accepteren, als je dat wil.
Moet iedereen in de houding gaan springen omdat iemand zwanger is en zich honds gedraagt? Ik zou er niet aan meewerken en ik ben toch écht een lief mens doorgaans.
Lekker even laten prutten. Misschien leert ze er nog iets van als niemand reageert, dat lijkt me een wijze les voor als ze straks moeder is, dan zijn ook heel veel dingen ineens doodnormaal en dan krijg je ook niet overal een 'dank je wel' voor of support bij. Dan moet je het ook gewoon zelf doen, zoals iedereen.
Ik zou niks doen en die hele SMS zo snel mogelijk wissen.
dinsdag 21 oktober 2008 om 17:11
quote:Fausto schreef op 21 oktober 2008 @ 17:04:
Ik ben geloof niet zo lief als de meesten hier. Ik houd totaal niet van dit soort aandachttrekkerij. Mijn schoonzusje heeft ook vaak dit soort buien. Smsjes sturen in de trand van: Laat me maar weer in de steek, huilend alleen in een hoekje etc. En dat terwijl niemand haar ook maar iets aangedaan heeft. Ze mag ook graag onder etentjes dramatisch de tafel verlaten en met de deur smijten. Bij haar werkt een nuchtere benadering het best. Het juist niet teveel 'voeden' van zo'n bui.
jij negeert deze berichten dan?
Meestal negeer ik het niet, en geef niet lang erna respons wat vaak uitloopt op verwijten van haar kant vandaan wat ik op een gegeven moment niet meer trek en dan gaat het fout natuurlijk...
Dus ben dan wel benieuwd hoe jij dat dan doet...
opzich een reactie in een eerder bericht "niets smssen en thuis bellen met heel nuchter: wat was er nou?" moet ik zeggen dat dat ook wel goed klinkt, en menselijk iig...
Ik ben geloof niet zo lief als de meesten hier. Ik houd totaal niet van dit soort aandachttrekkerij. Mijn schoonzusje heeft ook vaak dit soort buien. Smsjes sturen in de trand van: Laat me maar weer in de steek, huilend alleen in een hoekje etc. En dat terwijl niemand haar ook maar iets aangedaan heeft. Ze mag ook graag onder etentjes dramatisch de tafel verlaten en met de deur smijten. Bij haar werkt een nuchtere benadering het best. Het juist niet teveel 'voeden' van zo'n bui.
jij negeert deze berichten dan?
Meestal negeer ik het niet, en geef niet lang erna respons wat vaak uitloopt op verwijten van haar kant vandaan wat ik op een gegeven moment niet meer trek en dan gaat het fout natuurlijk...
Dus ben dan wel benieuwd hoe jij dat dan doet...
opzich een reactie in een eerder bericht "niets smssen en thuis bellen met heel nuchter: wat was er nou?" moet ik zeggen dat dat ook wel goed klinkt, en menselijk iig...
dinsdag 21 oktober 2008 om 17:13
Een vervelende situatie Pol. Mijn eerste gedachte was ook het negeren van het sms-je en vanavond opbellen. Nadat je echter schreef dat ze van de ene arts het etiketje borderline en van de andere arts het etiketje manisch depressief gekregen heeft ben ik gaan twijfelen.
Ik zou zeker wel reageren in de trant van...ik zie je sms-je nu pas maar vanavond bel/kom ik en dan kunnen we er over praten.
Krijgt zij überhaupt nog psychische hulp? Nu ze zwanger is en behoorlijke stemmingswisselingen heeft lijkt me dat wel op zijn plaats.
Sterkte
Ik zou zeker wel reageren in de trant van...ik zie je sms-je nu pas maar vanavond bel/kom ik en dan kunnen we er over praten.
Krijgt zij überhaupt nog psychische hulp? Nu ze zwanger is en behoorlijke stemmingswisselingen heeft lijkt me dat wel op zijn plaats.
Sterkte
dinsdag 21 oktober 2008 om 17:15
Tuurlijk zit er meer achter, ik heb ook wel 'normale' gesprekken met haar. Maar wanneer iemand zich zo opstelt, dan bereikt die persoon weinig bij mij. Het wekt alleen maar vreselijk veel ergernis op. In het begin ging ik er nog iedere keer steunend, begripvol en lief achteraan, maar op die manier kreeg ze het idee dat ze iets bereikt had met haar gedrag, dat het 'normaal' is. Nu negeer ik haar of geef een nuchtere opmerking en ik merk dat dat, bij haar in ieder geval, veel beter werkt.
Ik heb zelf ook wel zulke buien gehad, maar die hielden wel op toen ik een jaar of 17 was. Op een gegeven moment moet je ook leren 'volwassen' te reageren vind ik. Magoed, misschien denk ik er wel te makkelijk over hoor.
Ik heb zelf ook wel zulke buien gehad, maar die hielden wel op toen ik een jaar of 17 was. Op een gegeven moment moet je ook leren 'volwassen' te reageren vind ik. Magoed, misschien denk ik er wel te makkelijk over hoor.
dinsdag 21 oktober 2008 om 17:18
quote:pollepel schreef op 21 oktober 2008 @ 17:11:
[...]
jij negeert deze berichten dan?
Meestal negeer ik het niet, en geef niet lang erna respons wat vaak uitloopt op verwijten van haar kant vandaan wat ik op een gegeven moment niet meer trek en dan gaat het fout natuurlijk...
Dus ben dan wel benieuwd hoe jij dat dan doet...
opzich een reactie in een eerder bericht "niets smssen en thuis bellen met heel nuchter: wat was er nou?" moet ik zeggen dat dat ook wel goed klinkt, en menselijk iig...Ik moet eerlijk bekennen dat ze meestal mijn vriend dit soort dingen smst, dat is haar grote broer. Mijn vriend is kei en de keihard tegen haar, dat zal sommigen misschien tegen de borst stuiten. Maar toch heeft hij, van de hele familie, de beste band met haar en luistert ze het best naar hem. Hij smst gerust iets terug als: Ja X, wat ben je weer zielig. Bel maar als je weer normaal kunt doen, groeten Broer. Of hij reageert idd helemaal niet. Vaak heeft ze een dag later alweer spijt en denkt ze er alweer heel anders over.
[...]
jij negeert deze berichten dan?
Meestal negeer ik het niet, en geef niet lang erna respons wat vaak uitloopt op verwijten van haar kant vandaan wat ik op een gegeven moment niet meer trek en dan gaat het fout natuurlijk...
Dus ben dan wel benieuwd hoe jij dat dan doet...
opzich een reactie in een eerder bericht "niets smssen en thuis bellen met heel nuchter: wat was er nou?" moet ik zeggen dat dat ook wel goed klinkt, en menselijk iig...Ik moet eerlijk bekennen dat ze meestal mijn vriend dit soort dingen smst, dat is haar grote broer. Mijn vriend is kei en de keihard tegen haar, dat zal sommigen misschien tegen de borst stuiten. Maar toch heeft hij, van de hele familie, de beste band met haar en luistert ze het best naar hem. Hij smst gerust iets terug als: Ja X, wat ben je weer zielig. Bel maar als je weer normaal kunt doen, groeten Broer. Of hij reageert idd helemaal niet. Vaak heeft ze een dag later alweer spijt en denkt ze er alweer heel anders over.
dinsdag 21 oktober 2008 om 17:21
Als je manisch depressief bent óf borderliner, is het dan uberhaupt verstandig om moeder te gaan worden? Als je om het minste en geringste al van de rel bent en iedereen van alles gaat verwijten? Een kind doet straks ook dingen die niet altijd even fijn zijn, is iemand met MD/BL dan in staat om dát wel te relativeren? Daar zou ik me als familie zorgen om maken.
dinsdag 21 oktober 2008 om 17:21
quote:eleonora schreef op 21 oktober 2008 @ 17:11:
Persoonlijk heb ik altijd veel moeite met mensen die op deze manier agressief gaan zitten doen en dat je dan geacht wordt ook nog naar die persoon zijn/haar pijpen te gaan lopen dansen.
Wie stuurt die SMS nou? Zij toch? Dus, als zij over haar boze buitje heen is, kan ze bellen en haar excuus aanbieden en dan zou jij die kunnen accepteren, als je dat wil.
Moet iedereen in de houding gaan springen omdat iemand zwanger is en zich honds gedraagt? Ik zou er niet aan meewerken en ik ben toch écht een lief mens doorgaans.
Lekker even laten prutten. Misschien leert ze er nog iets van als niemand reageert, dat lijkt me een wijze les voor als ze straks moeder is, dan zijn ook heel veel dingen ineens doodnormaal en dan krijg je ook niet overal een 'dank je wel' voor of support bij. Dan moet je het ook gewoon zelf doen, zoals iedereen.
Ik zou niks doen en die hele SMS zo snel mogelijk wissen.
ik kan me opzich wel vinden in jou reactie, dat is vaak ook een van de reacties die bij mij op komt. Maar ik weet dat ik daar niets mee bereik en zij ook niet. Ze is zwanger, maar ook zonder de zwangerschap heeft ze deze buien, dr zit meer achter dan de zwangerschap. Psychologen denken aan borderline of bipolaire stoornis.
Dan nog is het geen excuus om naar haar pijpen te moeten dansen, dat gevoel stuit me ook vaak tegen de borst... Zij trapt weg, ik moet terug komen... Zo voelt het wel...
Maar doe ik het niet, dan hebben we jaren geen contact. Klinkt als een makkelijke oplossing, maar vergeet niet dat zij een geweldig persoon is als ze geen last heeft van zo'n bui. En het is mijn zus. ik wil dr niet laten vallen...
en ik voelde me altijd in deze besluiten alleen, mijn ouders weten ook niet hoe en wat en doen op hun manier hun best. Maar daarom leek het mij handig om eens de mening van anderen te horen, misschien ook mensen die zich zelf zo voelen als mijn zus. Om het misschien te begrijpen en een makkelijkere manier te vinden om weer dichter bij haar te kunnen komen na een trap weg te hebben gekregen... Want ze zegt ook vaak dat zij er daarna dagen verdriet van heeft... En ik geloof haar wel daarin.
Persoonlijk heb ik altijd veel moeite met mensen die op deze manier agressief gaan zitten doen en dat je dan geacht wordt ook nog naar die persoon zijn/haar pijpen te gaan lopen dansen.
Wie stuurt die SMS nou? Zij toch? Dus, als zij over haar boze buitje heen is, kan ze bellen en haar excuus aanbieden en dan zou jij die kunnen accepteren, als je dat wil.
Moet iedereen in de houding gaan springen omdat iemand zwanger is en zich honds gedraagt? Ik zou er niet aan meewerken en ik ben toch écht een lief mens doorgaans.
Lekker even laten prutten. Misschien leert ze er nog iets van als niemand reageert, dat lijkt me een wijze les voor als ze straks moeder is, dan zijn ook heel veel dingen ineens doodnormaal en dan krijg je ook niet overal een 'dank je wel' voor of support bij. Dan moet je het ook gewoon zelf doen, zoals iedereen.
Ik zou niks doen en die hele SMS zo snel mogelijk wissen.
ik kan me opzich wel vinden in jou reactie, dat is vaak ook een van de reacties die bij mij op komt. Maar ik weet dat ik daar niets mee bereik en zij ook niet. Ze is zwanger, maar ook zonder de zwangerschap heeft ze deze buien, dr zit meer achter dan de zwangerschap. Psychologen denken aan borderline of bipolaire stoornis.
Dan nog is het geen excuus om naar haar pijpen te moeten dansen, dat gevoel stuit me ook vaak tegen de borst... Zij trapt weg, ik moet terug komen... Zo voelt het wel...
Maar doe ik het niet, dan hebben we jaren geen contact. Klinkt als een makkelijke oplossing, maar vergeet niet dat zij een geweldig persoon is als ze geen last heeft van zo'n bui. En het is mijn zus. ik wil dr niet laten vallen...
en ik voelde me altijd in deze besluiten alleen, mijn ouders weten ook niet hoe en wat en doen op hun manier hun best. Maar daarom leek het mij handig om eens de mening van anderen te horen, misschien ook mensen die zich zelf zo voelen als mijn zus. Om het misschien te begrijpen en een makkelijkere manier te vinden om weer dichter bij haar te kunnen komen na een trap weg te hebben gekregen... Want ze zegt ook vaak dat zij er daarna dagen verdriet van heeft... En ik geloof haar wel daarin.
dinsdag 21 oktober 2008 om 17:26
quote:eleonora schreef op 21 oktober 2008 @ 17:11:
Persoonlijk heb ik altijd veel moeite met mensen die op deze manier agressief gaan zitten doen en dat je dan geacht wordt ook nog naar die persoon zijn/haar pijpen te gaan lopen dansen.
Wie stuurt die SMS nou? Zij toch? Dus, als zij over haar boze buitje heen is, kan ze bellen en haar excuus aanbieden en dan zou jij die kunnen accepteren, als je dat wil.
Moet iedereen in de houding gaan springen omdat iemand zwanger is en zich honds gedraagt? Ik zou er niet aan meewerken en ik ben toch écht een lief mens doorgaans.
Lekker even laten prutten. Misschien leert ze er nog iets van als niemand reageert, dat lijkt me een wijze les voor als ze straks moeder is, dan zijn ook heel veel dingen ineens doodnormaal en dan krijg je ook niet overal een 'dank je wel' voor of support bij. Dan moet je het ook gewoon zelf doen, zoals iedereen.
Ik zou niks doen en die hele SMS zo snel mogelijk wissen.
Persoonlijk heb ik altijd veel moeite met mensen die op deze manier agressief gaan zitten doen en dat je dan geacht wordt ook nog naar die persoon zijn/haar pijpen te gaan lopen dansen.
Wie stuurt die SMS nou? Zij toch? Dus, als zij over haar boze buitje heen is, kan ze bellen en haar excuus aanbieden en dan zou jij die kunnen accepteren, als je dat wil.
Moet iedereen in de houding gaan springen omdat iemand zwanger is en zich honds gedraagt? Ik zou er niet aan meewerken en ik ben toch écht een lief mens doorgaans.
Lekker even laten prutten. Misschien leert ze er nog iets van als niemand reageert, dat lijkt me een wijze les voor als ze straks moeder is, dan zijn ook heel veel dingen ineens doodnormaal en dan krijg je ook niet overal een 'dank je wel' voor of support bij. Dan moet je het ook gewoon zelf doen, zoals iedereen.
Ik zou niks doen en die hele SMS zo snel mogelijk wissen.
dinsdag 21 oktober 2008 om 17:27
quote:bosaapje schreef op 21 oktober 2008 @ 17:13:
Een vervelende situatie Pol. Mijn eerste gedachte was ook het negeren van het sms-je en vanavond opbellen. Nadat je echter schreef dat ze van de ene arts het etiketje borderline en van de andere arts het etiketje manisch depressief gekregen heeft ben ik gaan twijfelen.
Ik zou zeker wel reageren in de trant van...ik zie je sms-je nu pas maar vanavond bel/kom ik en dan kunnen we er over praten.
Krijgt zij überhaupt nog psychische hulp? Nu ze zwanger is en behoorlijke stemmingswisselingen heeft lijkt me dat wel op zijn plaats.
Sterkte
Ze had therapie, maar ze had het idee dat haar daar alleen nog maar meer problemen aangepraat werden. dus daar is ze mee gestopt... Daar voor is ze ook bij vele psychiaters langs geweest die maar weinig voor haar kunnen doen...
Ze is niet gek genoeg zal ik maar zeggen...
Ze heeft een baan (wel elk jaar een andere) geen schulden en lijkt het voor de buiten wereld goed voor elkaar te hebben...
Dus helaas op het moment geen hulp.
Een vervelende situatie Pol. Mijn eerste gedachte was ook het negeren van het sms-je en vanavond opbellen. Nadat je echter schreef dat ze van de ene arts het etiketje borderline en van de andere arts het etiketje manisch depressief gekregen heeft ben ik gaan twijfelen.
Ik zou zeker wel reageren in de trant van...ik zie je sms-je nu pas maar vanavond bel/kom ik en dan kunnen we er over praten.
Krijgt zij überhaupt nog psychische hulp? Nu ze zwanger is en behoorlijke stemmingswisselingen heeft lijkt me dat wel op zijn plaats.
Sterkte
Ze had therapie, maar ze had het idee dat haar daar alleen nog maar meer problemen aangepraat werden. dus daar is ze mee gestopt... Daar voor is ze ook bij vele psychiaters langs geweest die maar weinig voor haar kunnen doen...
Ze is niet gek genoeg zal ik maar zeggen...
Ze heeft een baan (wel elk jaar een andere) geen schulden en lijkt het voor de buiten wereld goed voor elkaar te hebben...
Dus helaas op het moment geen hulp.
dinsdag 21 oktober 2008 om 17:35
Dit lijkt mij op dit moment wel een prioriteit....
Het is niet niks of borderline of manisch depressief en dan zonder begeleiding in verwachting zijn, en dan ook nog zonder partner.
Dat de psychiaters weinig voor haar kunnen doen is vaak omdat ze de kans niet krijgen. Zij zal het type zijn die denkt dat ze geen hulp nodig heeft en niet "gek" is Dit komt vaak voor bij oa borderline patienten. Zolang ze geen gevaar voor zichzelf of voor een ander is staan de artsen vaak machteloos.
Is het geen idee om het met haar te bespreken dat ze in ieder geval tijdens haar zwangerschap om hulp vraagt? Vooral als ze manisch-depressief is, is begeleiding en vaak medicamenten zeker nodig.
Raar dat er 2 zo verschillende diagnoses gesteld zijn.
Het is niet niks of borderline of manisch depressief en dan zonder begeleiding in verwachting zijn, en dan ook nog zonder partner.
Dat de psychiaters weinig voor haar kunnen doen is vaak omdat ze de kans niet krijgen. Zij zal het type zijn die denkt dat ze geen hulp nodig heeft en niet "gek" is Dit komt vaak voor bij oa borderline patienten. Zolang ze geen gevaar voor zichzelf of voor een ander is staan de artsen vaak machteloos.
Is het geen idee om het met haar te bespreken dat ze in ieder geval tijdens haar zwangerschap om hulp vraagt? Vooral als ze manisch-depressief is, is begeleiding en vaak medicamenten zeker nodig.
Raar dat er 2 zo verschillende diagnoses gesteld zijn.
dinsdag 21 oktober 2008 om 17:36
quote:eleonora schreef op 21 oktober 2008 @ 17:21:
Als je manisch depressief bent óf borderliner, is het dan uberhaupt verstandig om moeder te gaan worden? Als je om het minste en geringste al van de rel bent en iedereen van alles gaat verwijten? Een kind doet straks ook dingen die niet altijd even fijn zijn, is iemand met MD/BL dan in staat om dát wel te relativeren? Daar zou ik me als familie zorgen om maken.
gelukkig heeft ze meer goede dan kwade momenten.
Of het verstandig is, wil ik niet over oordelen.
Wel wil ik er voor haar en dr kindje zijn, ook om eventueel op te vangen.
Als je manisch depressief bent óf borderliner, is het dan uberhaupt verstandig om moeder te gaan worden? Als je om het minste en geringste al van de rel bent en iedereen van alles gaat verwijten? Een kind doet straks ook dingen die niet altijd even fijn zijn, is iemand met MD/BL dan in staat om dát wel te relativeren? Daar zou ik me als familie zorgen om maken.
gelukkig heeft ze meer goede dan kwade momenten.
Of het verstandig is, wil ik niet over oordelen.
Wel wil ik er voor haar en dr kindje zijn, ook om eventueel op te vangen.
dinsdag 21 oktober 2008 om 17:40
quote:bosaapje schreef op 21 oktober 2008 @ 17:35:
Dit lijkt mij op dit moment wel een prioriteit....
Het is niet niks of borderline of manisch depressief en dan zonder begeleiding in verwachting zijn, en dan ook nog zonder partner.
Dat de psychiaters weinig voor haar kunnen doen is vaak omdat ze de kans niet krijgen. Dit is erg typerend voor oa borderline patienten. Zolang ze geen gevaar voor zichzelf of voor een ander is staan de artsen vaak machteloos.
Is het geen idee om het met haar te bespreken dat ze in ieder geval tijdens haar zwangerschap om hulp vraagt?
ik geloof dat ze alle instanties in de afgelopen jaren al heeft gehad en daar door ook wel het vertrouwen kwijt is. Ik zou dus niet weten waar zij terecht zou kunnen waar ze nog niet is geweest...
maar verder ben ik het zeker wel met je eens hoor, en ik denk zij zelf ook, anders had ze sowieso niet al die keren hulp gezocht..
Maar ik ga nu naar huis en haar daar vandaan proberen zo nuchter mogelijk te bellen en mij proberen niet door haar mee te laten slepen...
Als ik nog met dr van de telefoon af kom, post ik hier nog wel ff een berichtje...
Thanx allen zover voor het mee denken en het medeleven!
Dit lijkt mij op dit moment wel een prioriteit....
Het is niet niks of borderline of manisch depressief en dan zonder begeleiding in verwachting zijn, en dan ook nog zonder partner.
Dat de psychiaters weinig voor haar kunnen doen is vaak omdat ze de kans niet krijgen. Dit is erg typerend voor oa borderline patienten. Zolang ze geen gevaar voor zichzelf of voor een ander is staan de artsen vaak machteloos.
Is het geen idee om het met haar te bespreken dat ze in ieder geval tijdens haar zwangerschap om hulp vraagt?
ik geloof dat ze alle instanties in de afgelopen jaren al heeft gehad en daar door ook wel het vertrouwen kwijt is. Ik zou dus niet weten waar zij terecht zou kunnen waar ze nog niet is geweest...
maar verder ben ik het zeker wel met je eens hoor, en ik denk zij zelf ook, anders had ze sowieso niet al die keren hulp gezocht..
Maar ik ga nu naar huis en haar daar vandaan proberen zo nuchter mogelijk te bellen en mij proberen niet door haar mee te laten slepen...
Als ik nog met dr van de telefoon af kom, post ik hier nog wel ff een berichtje...
Thanx allen zover voor het mee denken en het medeleven!
dinsdag 21 oktober 2008 om 17:46
quote:pollepel schreef op 21 oktober 2008 @ 17:21:
[...]
Maar doe ik het niet, dan hebben we jaren geen contact.
Gewoon even benieuwd maar hóe weet je dat je jaren geen contact zult hebben als je haar nu negeert of terug SMS-t dat je vindt dat ze op zoek moet gaan naar een crucifix omdat dat hét decorstuk is wat nog ontbreekt aan haar martelaarschap?
Hebben jullie al eerder jaren geen contact gehad?
[...]
Maar doe ik het niet, dan hebben we jaren geen contact.
Gewoon even benieuwd maar hóe weet je dat je jaren geen contact zult hebben als je haar nu negeert of terug SMS-t dat je vindt dat ze op zoek moet gaan naar een crucifix omdat dat hét decorstuk is wat nog ontbreekt aan haar martelaarschap?
Hebben jullie al eerder jaren geen contact gehad?
dinsdag 21 oktober 2008 om 19:10
Ik vind het eigenlijk wel verschil maken of iemand " borderliner " is ( heeft ? ) , of simpelweg een moeilijk mens in de omgang . Niet dat het eerste minder irritant is , maar daar kan ik - met moeite - begrip voor opbrengen . In het laatste geval zou ik een sms sturen met " vallen de blaadjes weer van de bomen ? wat jij wil , laat maar horen als je weer normaal kan doen "
Hebben jij en je ouders weleens geprobeerd jullie te verdiepen in hoe je om zou moeten gaan met iemand die deze stoornis heeft ? Begrip is natuurlijk prima , maar je eigen grenzen stellen óók ; het kan niet zo zijn dat je zus elke keer maar kan roepen wat ze wil zonder dat daar bepaalde consequenties aan vast zitten . Jij komt nu á la minuut opdraven als zij zegt dat je op moet rotten ; zo werkt het natuurlijk niet . Ze mag ook weten dat zoiets behoorlijk pijnlijk voor de ander is en dat ze zelf de verkeerde signalen geeft .
Hebben jij en je ouders weleens geprobeerd jullie te verdiepen in hoe je om zou moeten gaan met iemand die deze stoornis heeft ? Begrip is natuurlijk prima , maar je eigen grenzen stellen óók ; het kan niet zo zijn dat je zus elke keer maar kan roepen wat ze wil zonder dat daar bepaalde consequenties aan vast zitten . Jij komt nu á la minuut opdraven als zij zegt dat je op moet rotten ; zo werkt het natuurlijk niet . Ze mag ook weten dat zoiets behoorlijk pijnlijk voor de ander is en dat ze zelf de verkeerde signalen geeft .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
dinsdag 21 oktober 2008 om 20:50
@ eleonora: ja, ik heb eerder een dik jaar geen contact met haar gehad omdat ik niet wist wat ik met haar aan moest en dus geen contact met haar opnam nadat zij de hoorn op de haak had gegooid in een ruzie.
Uiteindelijk is niemand daar beter van geworden, dus ik wil wel met haar leren omgaan in moeilijke periodes.
@ bosaapje: ik heb haar net gesproken en ze heeft zich idd toevallig gisteren weer aangemeld voor hulp zei ze. Ze staat nu op de wachtlijst en heeft een kennismakings gesprek over een maand. Eerder kon niet. Wat een klote zorg systeem he...
@ Bianca: ja ik ben samen met mijn zus ook naar een symposium over persoonlijkheids stoornissen geweest, wat zowel voor haar als voor mij ook zeker wel prettig was gezien de informatie die ze daar hadden voor de borderliner zelf maar ook voor de omstanders. Maar grenzen stellen (en hoe je het zegt) is toch moeilijk. Zeker gezien zij gewoon "geen rem" heeft zeg maar...
Nouja, ik heb dus een dikk 2 uur met haar aan de telefoon gezeten, en ik denk dat ik juist heb gehandeld. Ze was idd al wel uitgeraasd en ik ben gewoon neutraal het gesprek in gegaan.Ik merkte dat zij dat ook prettig vond. Ik heb haar lekker alles laten vertellen en niet mijn mening meteen opgedrongen. Daarna merkte ik wel dat ze wat meer kon ontspannen en er kon zelfs al weer een kleine grapjes af. Ze ziet alles dan zooooo zwart!
Ik heb haar later ook verteld hoe ik mij voelde bij het krijgen van het smsje. Ik kreeg er geen respons op, maar ze heeft het wel gehoord zonder er tegen in te gaan.
ik moet wel zeggen dat ik mijn mobiel heb uitgezet zodat ik ook niet gestoord kon worden door andere zaken en heb haar ook gezegd dat ik liever haar dan later bel zodat ik de tijd en aandacht ook voor haar heb ipv een belofte (ik bel je vanavond) die je misschien niet waar maakt en aangezien ik dan geen tijd aan geef, gaat zij er dan ook op wachten. Onduidelijkheid kan ze nl helemaal niet tegen. Ze zei dat ze dit op prijs stelde, dus dat was een goede keus...
pff, ik ben blij dat ik niet adhoc heb gereageerd maar mezelf de tijd heb gegund om een wel overwogen keuze te maken. En deze bleek dan ook voor haar een juiste, dus ben dr zeker blij mee.
Jullie ook allemaal bedankt weer voor het mee denken!
Uiteindelijk is niemand daar beter van geworden, dus ik wil wel met haar leren omgaan in moeilijke periodes.
@ bosaapje: ik heb haar net gesproken en ze heeft zich idd toevallig gisteren weer aangemeld voor hulp zei ze. Ze staat nu op de wachtlijst en heeft een kennismakings gesprek over een maand. Eerder kon niet. Wat een klote zorg systeem he...
@ Bianca: ja ik ben samen met mijn zus ook naar een symposium over persoonlijkheids stoornissen geweest, wat zowel voor haar als voor mij ook zeker wel prettig was gezien de informatie die ze daar hadden voor de borderliner zelf maar ook voor de omstanders. Maar grenzen stellen (en hoe je het zegt) is toch moeilijk. Zeker gezien zij gewoon "geen rem" heeft zeg maar...
Nouja, ik heb dus een dikk 2 uur met haar aan de telefoon gezeten, en ik denk dat ik juist heb gehandeld. Ze was idd al wel uitgeraasd en ik ben gewoon neutraal het gesprek in gegaan.Ik merkte dat zij dat ook prettig vond. Ik heb haar lekker alles laten vertellen en niet mijn mening meteen opgedrongen. Daarna merkte ik wel dat ze wat meer kon ontspannen en er kon zelfs al weer een kleine grapjes af. Ze ziet alles dan zooooo zwart!
Ik heb haar later ook verteld hoe ik mij voelde bij het krijgen van het smsje. Ik kreeg er geen respons op, maar ze heeft het wel gehoord zonder er tegen in te gaan.
ik moet wel zeggen dat ik mijn mobiel heb uitgezet zodat ik ook niet gestoord kon worden door andere zaken en heb haar ook gezegd dat ik liever haar dan later bel zodat ik de tijd en aandacht ook voor haar heb ipv een belofte (ik bel je vanavond) die je misschien niet waar maakt en aangezien ik dan geen tijd aan geef, gaat zij er dan ook op wachten. Onduidelijkheid kan ze nl helemaal niet tegen. Ze zei dat ze dit op prijs stelde, dus dat was een goede keus...
pff, ik ben blij dat ik niet adhoc heb gereageerd maar mezelf de tijd heb gegund om een wel overwogen keuze te maken. En deze bleek dan ook voor haar een juiste, dus ben dr zeker blij mee.
Jullie ook allemaal bedankt weer voor het mee denken!
dinsdag 21 oktober 2008 om 21:02
woensdag 22 oktober 2008 om 08:05
Het lijkt me een spannende relatie, die met je zus. Als jij opgelucht bent ben ik het ook. Fijn dat je in de buurt wilt zijn voor je aanstaande neefje/nichtje. Kinderen zijn namelijk helemaal niet zwart/wit. Dat zouden heel veel ouders heel fijn en duidelijk vinden maar helaas dat zit er de eerste jaren in ieder geval niet in. Goed dat jij in de buurt gaat zijn om een oogje in het zeil te houden.
