Psyche
alle pijlers
Wegduwen van geliefdes
dinsdag 18 november 2008 om 01:08
Pfff ik heb net een fikse ruzie gehad met mijn vriend. Binnen 1,5 week lukt hetmij om iemand zo een rot gevoel te geven. Ik duw mensen weg. Vooral de mensen waar ik het meest van hou. Ik begrijp niet waarom ik dit doe. De ruzie ging om het feit dat ik het gevoel krijg dat mijn vriend eigenlijk alleen maar seks met mij wilt.We wonen niet samen hij woont nog thuis.
Ik heb eerder een gesprek met hem gehad hierover, en zijn antwoord was ' ik wil ge gewoon altijd in je zitten'. Ik heb er toen niet op geantwoord, maar nu kwam het weer naar boven, ik vond het zon rare opmerking. Alsof ik een of ander ding ben die je altijd bij je moet hebben waar je je behoefte in kan doen.
Ik moet zeggen dat mijn vriend wel een lieve jongen is en altijd aan mij denkt aan iedereen behalve zich zelf. Ik vroeg hem waarom hij dit toen zeil en zijn antwoord was, ik werd zo aangevallen door je ik wist gewoon niet wat ik moest zegggen. alles wat ik zeg is fout'. En dan blijf ik er maar op door hameren over dat gevoel en dan zeg ik van' ik ihoef je niet meer'. Dit is nu al 2 keer gebeurd. En vandaag zei hij; wat doe ik toch verkeerd dat je me zo haat. Dat je iedereeen zo van je afduwt. Ik heb echt geen idee waarom ik zo bezig ben.
Hij zei je doet dit om macht te hebben, om stoer te zijn. En dat ik een gebruiker ben en een egoist. Ik ben weg gegaan en even gaan fietsen. En misschien klopt het ook wel.. ik denk altijd alleen maar aanmezelf (ben zwaar onzeker en erg negatief ingesteld).
Ik begrijp niet waarom ik niet leer van mijn fouten, en hem steeds pijn doet.....
herkennen jullie dit??
Ik heb eerder een gesprek met hem gehad hierover, en zijn antwoord was ' ik wil ge gewoon altijd in je zitten'. Ik heb er toen niet op geantwoord, maar nu kwam het weer naar boven, ik vond het zon rare opmerking. Alsof ik een of ander ding ben die je altijd bij je moet hebben waar je je behoefte in kan doen.
Ik moet zeggen dat mijn vriend wel een lieve jongen is en altijd aan mij denkt aan iedereen behalve zich zelf. Ik vroeg hem waarom hij dit toen zeil en zijn antwoord was, ik werd zo aangevallen door je ik wist gewoon niet wat ik moest zegggen. alles wat ik zeg is fout'. En dan blijf ik er maar op door hameren over dat gevoel en dan zeg ik van' ik ihoef je niet meer'. Dit is nu al 2 keer gebeurd. En vandaag zei hij; wat doe ik toch verkeerd dat je me zo haat. Dat je iedereeen zo van je afduwt. Ik heb echt geen idee waarom ik zo bezig ben.
Hij zei je doet dit om macht te hebben, om stoer te zijn. En dat ik een gebruiker ben en een egoist. Ik ben weg gegaan en even gaan fietsen. En misschien klopt het ook wel.. ik denk altijd alleen maar aanmezelf (ben zwaar onzeker en erg negatief ingesteld).
Ik begrijp niet waarom ik niet leer van mijn fouten, en hem steeds pijn doet.....
herkennen jullie dit??
dinsdag 18 november 2008 om 09:34
Je voelt je onzeker, wat een rotgevoel is, en dus zoek je bij mensen die je lief zijn een strohalm.
Als je deze dan krijgt in de vorm van liefde en of complimenten e.d. "geloof" je het gewoon niet, en dat vindt je dan weer een teleurstelling, want wat heb je aan mensen die niet oprecht zijn tegen je? (in jouw ogen dan he.)
Het probleem ligt echt geheel en alleen bij jezelf, en ook alleen jij kan het veranderen. Je kunt geen liefde geven als je het niet eerst voor jezelf hebt 'vastgehouden'.
Je hebt niemand "nodig"! Je kan alles "alleen"!
Pas als je dat beseft kun je je leven "delen".
Als je deze dan krijgt in de vorm van liefde en of complimenten e.d. "geloof" je het gewoon niet, en dat vindt je dan weer een teleurstelling, want wat heb je aan mensen die niet oprecht zijn tegen je? (in jouw ogen dan he.)
Het probleem ligt echt geheel en alleen bij jezelf, en ook alleen jij kan het veranderen. Je kunt geen liefde geven als je het niet eerst voor jezelf hebt 'vastgehouden'.
Je hebt niemand "nodig"! Je kan alles "alleen"!
Pas als je dat beseft kun je je leven "delen".
dinsdag 18 november 2008 om 09:42
Hmmm, moeilijk.
Ik denk dat ik ook zo'n 'geval' als jij bent. Alleen werd ik een jaar of vijf geleden zoooo ontzettend verliefd op iemand dat ik al mijn angsten buiten boord heb gegooid. Bang zijn voor iets dat misshcien gaat gebeuren heeft geen zin. Je kan beter volop genieten van wat jullie hebben. Als, lees echt als, er dan ooit iets tusen jullie twee komt en het is over, dan heb je intussen tenminste geen tijd verspild en een fijne relatie gehad.
Eerdere relaties van mij waren ook kapot gelopen om dat punt waar jij over struikelt. Ik was een kei in mensen boos op mij te maken, meer eigenlijk nog ze heel erg te kwetsen door gemene dingen te zeggen. En voila, man is boos, ik denk: zie je wel, ik ben het toch niet waard en hup, relatie is over.
Ik weet niet wat ik je verder kan zeggen. Helaas zit ik hier met rode ogen omdat ik vannacht de allerheftigste woorden ooit heb gehad met mijn man. Het loopt even niet zo lekker tussen ons en ik heb mijn oude trucje weer uit de kast gehaald. Ik heb hem enorm gekwest door hem iets te verwijten wat helemaal niet zo is.
Waarom doe ik dat toch? De vader van mijn kinderen, de man waar ik zoveel van hou... Ik wil hem helemaal niet kwijt, ik wil voor eeuwig samen zijn met hem. En toch doe ik zoiets. Ik denk omdat ik bang ben hem kwijt te raken doordat we zo langs elkaar heen leven. Het is makkelijker om uit elkaar te gaan dan te vechten voor elkaar. Ik hoop dat ik alles vanmiddag goed kan maken. Ik weet alleen niet goed hoe en waar te beginnen.
Is er iemand die wel beter om kan gaan met deze gevoelens en die DE oplossing met ons wil delen?
Ik denk dat ik ook zo'n 'geval' als jij bent. Alleen werd ik een jaar of vijf geleden zoooo ontzettend verliefd op iemand dat ik al mijn angsten buiten boord heb gegooid. Bang zijn voor iets dat misshcien gaat gebeuren heeft geen zin. Je kan beter volop genieten van wat jullie hebben. Als, lees echt als, er dan ooit iets tusen jullie twee komt en het is over, dan heb je intussen tenminste geen tijd verspild en een fijne relatie gehad.
Eerdere relaties van mij waren ook kapot gelopen om dat punt waar jij over struikelt. Ik was een kei in mensen boos op mij te maken, meer eigenlijk nog ze heel erg te kwetsen door gemene dingen te zeggen. En voila, man is boos, ik denk: zie je wel, ik ben het toch niet waard en hup, relatie is over.
Ik weet niet wat ik je verder kan zeggen. Helaas zit ik hier met rode ogen omdat ik vannacht de allerheftigste woorden ooit heb gehad met mijn man. Het loopt even niet zo lekker tussen ons en ik heb mijn oude trucje weer uit de kast gehaald. Ik heb hem enorm gekwest door hem iets te verwijten wat helemaal niet zo is.
Waarom doe ik dat toch? De vader van mijn kinderen, de man waar ik zoveel van hou... Ik wil hem helemaal niet kwijt, ik wil voor eeuwig samen zijn met hem. En toch doe ik zoiets. Ik denk omdat ik bang ben hem kwijt te raken doordat we zo langs elkaar heen leven. Het is makkelijker om uit elkaar te gaan dan te vechten voor elkaar. Ik hoop dat ik alles vanmiddag goed kan maken. Ik weet alleen niet goed hoe en waar te beginnen.
Is er iemand die wel beter om kan gaan met deze gevoelens en die DE oplossing met ons wil delen?
dinsdag 18 november 2008 om 09:44
quote:lonki schreef op 18 november 2008 @ 09:34:
Het probleem ligt echt geheel en alleen bij jezelf, en ook alleen jij kan het veranderen. Je kunt geen liefde geven als je het niet eerst voor jezelf hebt 'vastgehouden'.
Je hebt niemand "nodig"! Je kan alles "alleen"!
Pas als je dat beseft kun je je leven "delen".
Oef Lonka, die komt hard aan bij mij, je verwoord alles heel goed.
Maar wat bedoel je precies met het vetgedrukte?
Het probleem ligt echt geheel en alleen bij jezelf, en ook alleen jij kan het veranderen. Je kunt geen liefde geven als je het niet eerst voor jezelf hebt 'vastgehouden'.
Je hebt niemand "nodig"! Je kan alles "alleen"!
Pas als je dat beseft kun je je leven "delen".
Oef Lonka, die komt hard aan bij mij, je verwoord alles heel goed.
Maar wat bedoel je precies met het vetgedrukte?
dinsdag 18 november 2008 om 10:12
hallo hier!
bij deze dan gelijk ook mijn eerste post.
persoonlijk ken ik zulke gedachte niet, maar heb wel vrienden
die zulke gevoelens hebben zeg maar en heb het er ook wel eens met ze over gehad.
Ik denk dat wat Tonki vetgedrukt heeft dat ze daarmee bedoeld dat je eerst jezelf moet (er)kennen en om jezelf geven voordat je zelf liefde aan een ander kan geven.
Je moet eerst van jezelf houden om die liefde te kunnen delen met vrienden.
Dat is mijn interpretatie ervan
bij deze dan gelijk ook mijn eerste post.
persoonlijk ken ik zulke gedachte niet, maar heb wel vrienden
die zulke gevoelens hebben zeg maar en heb het er ook wel eens met ze over gehad.
Ik denk dat wat Tonki vetgedrukt heeft dat ze daarmee bedoeld dat je eerst jezelf moet (er)kennen en om jezelf geven voordat je zelf liefde aan een ander kan geven.
Je moet eerst van jezelf houden om die liefde te kunnen delen met vrienden.
Dat is mijn interpretatie ervan
dinsdag 18 november 2008 om 10:13
Daar bedoel ik mee dat je eerst van jezelf moet "houden".
Als jij al niet tevreden bent over jezelf, waaom zou een ander dat dan wel moeten zijn?
Hoe zou het overkomen als iemand je een cadeautje geeft en erbij zegt ; Ik heb het zelf gekregen, maar ik vind er geen ruk aan, misschien dat jij er wat mee kan..."
Jij doet in principe nu hetzelfde; je "geeft" jezelf (het cadeautje)en je houding is te vergelijken met die woorden...
Een ander kan jouw niet gelukkig maken, dat zul je echt zelf moeten doen.
Als jij al niet tevreden bent over jezelf, waaom zou een ander dat dan wel moeten zijn?
Hoe zou het overkomen als iemand je een cadeautje geeft en erbij zegt ; Ik heb het zelf gekregen, maar ik vind er geen ruk aan, misschien dat jij er wat mee kan..."
Jij doet in principe nu hetzelfde; je "geeft" jezelf (het cadeautje)en je houding is te vergelijken met die woorden...
Een ander kan jouw niet gelukkig maken, dat zul je echt zelf moeten doen.
dinsdag 18 november 2008 om 10:40
dinsdag 18 november 2008 om 10:45
Het is denk ik eerder een kwestie van geleerd hebben boos worden=zorgt dat er iets gebeurd, veranderd. Jij voelt je rot,niet begrepen dus word je boos. En wat leverd dat op? Is eigenlijk heel onvolwassen en kinderlijk. Waarom niet bemerken dat je iets niet leuk vind en liefdevol bespreekbaar maken, tis tenslotte je lief? En als je elkaar dan niet begrijpt, kan geven aan elkaar, tja dan ga je denken of je wel bij elkaar past. Denk dat jullie nog erg in sprookjes geloven en de Ene. Zoiets..denk dat je veel meer positief moet communiceren en je veel meer naar de buitenwereld duidelijk kan maken wat je wil/fijn vind. Nu word het een soort emotionele chantage, als jij ni doet,geeft,gedraagt hoe ik wil ben jij fout. Is erg onvolwassen. Wellicht is dit een handvat???
dinsdag 18 november 2008 om 10:57
Het probleem ligt echt geheel en alleen bij jezelf, en ook alleen jij kan het veranderen. Je kunt geen liefde geven als je het niet eerst voor jezelf hebt 'vastgehouden'.
Je hebt niemand "nodig"! Je kan alles "alleen"!
Pas als je dat beseft kun je je leven "delen".
Je hebt helemaal gelijk!! Maar hoe zorg ik ervoor dat ik van mezelf ga houden. Ik sprak mijn vriend vanmorgen en heb mijn excusses aangeboden, maar dit is niet de eerste keer dat ik sorry zeg. Hij zei verder, het is gebeurd en vaak pik ik dingen van je maar nu ging ik te ver. Hij wilt er dus ook niet meer over praten. Ik weet zelf ook niet meer wat ik moet doen. Hoe moet ik nu reageren. Ik heb hem zo gekwetst. Ik baal verschrikkelijk van mijn gedrag!!
Je hebt niemand "nodig"! Je kan alles "alleen"!
Pas als je dat beseft kun je je leven "delen".
Je hebt helemaal gelijk!! Maar hoe zorg ik ervoor dat ik van mezelf ga houden. Ik sprak mijn vriend vanmorgen en heb mijn excusses aangeboden, maar dit is niet de eerste keer dat ik sorry zeg. Hij zei verder, het is gebeurd en vaak pik ik dingen van je maar nu ging ik te ver. Hij wilt er dus ook niet meer over praten. Ik weet zelf ook niet meer wat ik moet doen. Hoe moet ik nu reageren. Ik heb hem zo gekwetst. Ik baal verschrikkelijk van mijn gedrag!!
dinsdag 18 november 2008 om 11:18
